ตอนที่196แย่งผู้หญิงของเขา(2)

ตอนที่ 196 แย่งผู้หญิงของเขา (2)

พอพูดเรื่องนี้ จิดาภาก็พยักหน้า ไม่พูดถึงอย่างอื่น แต่ เรื่องนี้จิดาภาก็เห็นด้วยว่าพันเดชรักษาสัญญา

“คิดไปถึงไหนเนี่ย!

“ฉันก็อ่านหนังสือพิมพ์มาเหมือนกัน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ อะไรเลยนะ!” ไปรยาพูด

“เธอเชื่อข่าวซุบซิบในนิตยสารงั้นหรอ ?

“ฉันแน่ใจว่ามันไม่ออกมาลอยๆ แน่ไปรยามั่นใจมาก และจากการที่รู้จักจิดาภาแล้ว แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย ขนาดนี้แน่นอน

จิดาภา “.………..

“พูดมา! พูดมา!” ไปรยาคะยั้นคะยอให้พูด ความรู้สึกนั่น มันเหมือนกับติดตามละครทีวีเลย

เมื่อหมดหนทาง จิดาภาเลยบอกเหตุการณ์วันนั้นให้กับ

ไปรยา

หลังจากที่ฟังจบแล้ว ไปรยาก็ทำหน้าเพ้อฝัน “จิ สารภาพ มาดีๆ นะว่ามีความรู้สึกเหมือนในละครไหม หรือว่าเป็นซีรี่ส์เกาหลี ความรู้สึกที่ผู้ชายสองคนแย่งผู้หญิงคนเดียวอะ !”

จิดาภาสายหัว ไม่

เมื่อมองเห็นสีหน้าท่าทางของจิดาภาแล้ว ไปรยาก็หมด

ปัญญา

“เฮ้อ ก็เธอมันไม่ใช่พวกที่ชอบดูหนังเกาหลีน้ำเน่านี่นา สำหรับผู้หญิงที่ไม่รู้จักโรแมนติกจริงๆ เลย มันช่างเป็นพื้นที่ เสียเปล่าจริงๆ เธอควรจะสนุกกับมันนะ!

“ตอนนั้น ฉันก็แค่คิดว่าจะหนีจากความวุ่นวายนี้ได้ยังไง นี่ยังถือว่าโชคดีอยู่นะที่ยังมีลีย่าคิสรา ไม่งั้นฉันกลัวว่าตัวเอง จะถูกผ่าเป็นสองซีก” จิดาภาพูด

จิดาภา “………….”

แน่นอนว่า เธอไม่รู้จักโรแมนติกเอาเสียเลย

ไปรยาที่หมกมุ่นอยู่ข้างๆ แล้วก็เอาความรู้สึกของเธอมา

สนุกแทน

“บอกความจริงมา วันนี้เธอพาฉันออกมาทำไม ?” ไปร ยามองจิดาภาพลางถามขึ้น

“วันนี้เธอน่าจะอ่านข่าวแล้วนะ สงชัยอยากขยายบริษัท

ใหม่ที่เมือง A ก็เลยบอกว่าจะฉลองสักหน่อย ดังนั้น ฉันก็เลย ชวนเธอนี่แหละ จิดาภาพูด

พูดถึงตรงนี้ ไปรยาก็รู้สึกประหลาดใจมาก “เธอจะพาฉันไปเจอสงชัยเนี่ยนะ ?”

จิดาภาพยักหน้า “เป็นไง? ไม่อยากไปหรอ !?”

“มันจะรบกวนพวกเธอสองคนไหมล่ะ?” ไปรยาถาม

“ถ้าพูดอีก เธอเชื่อไหมว่าฉันจะอุดปากเธอไว้ !?” จิดาภา

ถามกลับ

ไปรยายิ้มเจื่อนๆ “นี่ฉันก็คิดเผื่อเธอยังไงละ

“งั้น ฉันขอบคุณนะ!”

ยิ้มแหยะๆ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” พูดจบทั้งสองคนก็

โบกแท็กซี่ขับตรงออกไป

ระหว่างทางโทรศัพท์ของจิดาภาก็ดังขึ้น เมื่อเป็นเบอร์

ของสงชัย จิดาภาจึงกดรับไป

“เป็นไง ต้องการให้ผมไปรับพวกคุณไหม ?

“ไม่ๆ พวกเราเกือบจะถึงกันแล้ว

“โอเค เดี๋ยวผมจะไปที่นั่นเลย

“โอเคๆ”

หลังจากที่บทสนทนาสั้นๆ จบลงไป จิดาภาก็วางสาย โทรศัพท์ ขณะนั้นไปรยาที่ฟังอยู่ข้างๆ ก็หัวเราะออกมา “ดู เหมือนว่าสงชัยนี่จะเป็นสุภาพบุรุษที่มีน้ำใจมากเลยนะ

“ก็เติบโตในต่างประเทศ ก็ต้องเป็นสุภาพบุรุษสิ!
เมื่อได้ยินคำพูดของจิดาภาแล้ว…..ก็ยิ้มและไม่ได้พูดอะไร ออกไป ก็เลยไปแล้ว

หลังจากที่มาถึง พวกเธอสองคนก็รออยู่ครู่หนึ่ง คุยไปรอ ไป ผ่านไปสักพักสงชัยก็มาถึง

“ขอโทษนะครับ มีบางอย่างเกิดขึ้น ผมก็เลยมาช้าหน่อย สงชัยพูดพลางขอโทษ

จิดาภายิ้ม “ไม่เป็นไร เราก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน!

สงชัยพยักหน้า ขณะนั้นจิดาภาก็เอ่ยปากแนะนำ “นี่คือ เพื่อนสนิทของฉัน เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนโต คุณเรียกเขา ว่าไปรยาก็ได้นะ นี่คือสงชัย จิดาภาแนะนำสั้นๆ

“สวัสดีครับ สงชัยมองไปที่ไปรยา ยิ้มอย่างสุภาพแล้วยื่น

มือของเขาออกไป

ไปรยาที่นั่งอยู่ตรงนั้นมองเห็นสงชัยยื่นมือออกมาจึงลุกขึ้น แล้วยิ้มอย่างผ่อนคลาย “สวัสดีค่ะ เรียกฉันว่าไปรยาก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะที่ดูแลจิดาภาของฉันตอนที่อยู่ลอนดอนให้

“ได้รู้จักเขา ผมก็ถือว่าโชคดีแล้ว” สงชัยพูด

ได้ยินสงชัยพูดแบบนี้ไปรยาก็ยิ้มขึ้น

“โอเค นั่งลงมาคุยกันดีกว่านะคะ” จิดาภาเอ่ยขึ้น จากนั้นทั้งสองคนก็นั่งลง