ตอนที่1 ในที่สุดก็หย่ากันแล้ว

ตอนที่1 ในที่สุดก็หย่ากันแล้ว

“เมื่อหลายวันที่ผ่านมา พันเดชประธานบริษัท พาเด็ก ใหม่ไปเที่ยว และเด็กใหม่คนนั้นเป็นญานิศา มีคนถ่ายภาพที่ พวกเขา ใกล้ชิดสนิทสนมบนเรือยอชท์มูลค่าสามล้านไว้ได้ เป็น

ในทีวีเต็มไปด้วยข่าวของเขา

ข่าวแพร่กระจายไปทั่วทุกทิศ

และผู้หญิงที่นั่งอยู่บนโซฟากลางห้อง ใส่ชุดพนักงานสีฟ้า เทา รวบผมขึ้นเป็นจุก สวมแว่น การแต่งตัวแบบนี้ทำให้คน นึกถึงผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนป้าที่อยู่ในทีวี

ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็ทำให้เห็นใบหน้าเรียวขาวของเธอได้ ชัด ดวงตาคู่ที่มีเสน่ห์ นับว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง

แล้วเธอก็นั่งดูข่าวเงียบด้วยใบหน้าไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

แม่บ้านที่ยืนดูอยู่ข้างๆก็เดาไม่ออกว่าคุณผู้หญิงกำลังคิด

อะไรอยู่

พวกเขาแต่งงานกันมาหนึ่งปี คุณผู้ชายไม่เคยกลับมา แล้วยังทะเลาะกันบ่อยมาก

“คุณผู้หญิง นักข่าวต้องเขียนข่าวมั่วแน่นอน คุณอย่าไปเชื่อพวกเขา…… ป้าแม่มพูดให้กำลังใจ

เขียนมั่วหรือไม่มั่ว จิดาภาเธอรู้สึกว่าใคร

เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับ เพียงแต่ฉีกยิ้ม แล้วหยิบมือถือ บนโต๊ะ กดเบอร์โทรหาเขา สักพัก ปลายสายก็ถูกกดรับ

“ฮัลโหล…..

เธอไม่ได้เปิดปาก ปลายสายพูดขึ้นก่อน

“ฉันเอง” จิดาภาตอบกลับสั้นๆ

“มีอะไร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ

“คืนนี้คุณกลับมามั้ย ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย” เธอบีบมือถือ

ไว้แน่น

“มีไรก็คุยกันทางโทรศัพท์นี่แหละ ฉันไม่อยากกลับไปเห็น หน้าเธอ” เขาพูดจาไม่ให้เกรียติเธอ

พอนึกถึงการแต่งกายของเธอ ทำให้เขารังเกียจ หมด

อารมณ์

พอได้ยินดังนี้ เธอกำมือแน่นกว่าเดิม แต่พวกเราเป็น

สามีการยากันนะ”

“จิดาภา ฉันขอเตือน เธออย่าเอาความเป็นสามีภารยา ของเรามาอ้าง ที่เราต้องแต่งงานกันก็เพราะเป็นเรื่องธุรกิจ แล้ว มีอีกเรื่อง สารรูปของเธอพอฉันเห็นฉันก็รังเกียจ อยากจะหย่า กับเธอใจจะขาด” ปลายสายตะโกนเสียงดัง
“พันเดซ แต่งงานกันมาหนึ่งปี ฉันไม่เคยนอกใจหรือทำ อะไรให้คุณเสื่อมเสีย เรื่องอะไรคุณจะมาขอฉันหย่า” เธอพูด ด้วยน้ำเสียงอ่อนแอ

“ก็เป็นเพราะเธอทำให้ฉันหมดอารมณ์ อยากอ้วก

“ก็ได้ ถ้าคุณต้องการ เราหย่ากันเถอะ” จิดาภาพูดขึ้น

คนที่ได้ยิน อึ้งไปสักพัก “คิดได้แล้วหรอ

“คุณขอหย่าเอง คุณก็ยอมรับผลกระทบที่จะตามมา แล้ว อย่ามาขอความช่วยเหลือหรือยุ่งเกี่ยวกับตระกูลฉันอีก”

เขาอยากจะหย่า ไม่ได้คิดหรือสนใจผลกระทบที่จะตามมา

“ตกลง ขอแค่เธอยอมเซ็นใบหย่า

ฉันยอมเซ็นแน่ แต่ขอให้คุณรักษาคำพูดด้วย

“ไม่มีปัญหา”

หลังจากนั้นก็วางสายไป

ในขณะเดียวกัน ป้าแม่มที่ยืนอยู่ข้างๆก็ได้ยินทุกอย่าง คุณผู้หญิง พวกคุณจะ……..หย่ากันจริงๆหรอคะ”

เธอหันหลังกลับ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา การหย่า มันเป็นทางอกที่ดีสุดแล้ว”
“แต่ทางคุณพ่อกับคุณแม่…

“ปล่อยให้เขาจัดการเอง” เธอพูดแทรกขึ้นไม่รอให้ป้าแม่

มได้พูดจบ

เธอกำลังจะเดินขึ้นข้างบน แล้วนึกขึ้นได้ “ป้าแม่ม อาหาร บนโตะเก็บได้เลยนะ

“คุณไม่กินหรอคะ” เธอถามด้วยความซึ้ง

“ไม่กิน ตอนนี้ฉันไม่อยากกิน” พูดจบเธอก็วิ่งขึ้นบันไดไป

เธอหยิบใบหย่าที่พันเดเตรียมไว้ก่อนแล้ว เธอเซ็นชื่อลง

ใบหย่า โดยไม่ลังเล

มองดูลายเซ็นที่ตรงหน้า เธอยกยิ้ม

“พันเดช หลังจากวันนี้ คุณคือคุณ ฉันคือฉัน เราไม่มีอะไร

เกี่ยวข้องกันอีก”