ตอนที่ 711 หมู่เลือดพิเศษ
ตอนที่ 711 หมู่เลือดพิเศษ
ในห้อง
พันเดชช่วยเจมน่าจัดการคอมพิวเตอร์ ส่วนเจมน่าก็ดูอยู่
“พันเดช พิจิไม่ชอบฉันเหรอ ?”
ข้างๆ
“ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ ?”
“ฉันรู้สึกว่าเวลาเธอเห็นฉันแล้วไม่ค่อยสบายใจ ! เจมน่าพูด
“อย่าคิดมากเลย ช่วงนี้เขาแค่รู้สึกเหนื่อยไปหน่อย !
“งั้นเหรอ ?”
“อืม !”
“งั้นก็ดีแล้ว !”
เจมน่านั่งอยู่ตรงข้าม แล้วมองไปที่พันเดช
จ้องมองการ
เครื่องไหวของเขาทุกอิริยาบถ
“คุณล่ะ ? จะกลับไปตอนไหน ?
“คุณกำลังจะไล่ฉันไปเหรอ ?
พันเดชเงยหน้ามองไปที่เธอ ไม่ใช่ !
“จริงๆ แล้วคุณหมายความว่าแบบนี้แหละ !” เจมน่าไม่ สบายใจอยู่บ้าง
พันเดชขมวดคิ้วขึ้น “เจมน่าอย่าดื้อ !
เจมน่าสูดหายใจเข้าลึก แล้วถอนลมหายใจออกมาด้วย ความโล่งอก “ฉันอยากจะอยู่ไปสักช่วง 1
พันเดชไม่ได้พูด แล้วก็ไม่ได้ตอบกลับคำพูดของเธอไป จากนั้นชั่วขณะ เขาก็เอ่ยปากพูดขึ้น “เรียบร้อยแล้ว !
“เรียบร้อยแล้วเหรอ ?
“อืม ไม่มีปัญหาแล้ว อย่าเล่นดึกเกินไป รีบพักผ่อน พันเดชสั่งเตือน
เจมน่ายิ้ม “ค่ะ ฉันรู้แล้ว !
“ผมกลับไปก่อนนะ !
“อืม !”
พันเดชเพิ่งเดินออกไปถึงประตู เจมน่าก็เอ่ยปากพูดขึ้นมา กะทันหัน “พันเดช คุณไม่ได้บอกเรื่องระหว่างเราให้กับพี่จิใช่ไหม ?”
พันเดชตกตะลึง จากนั้นก็หันหัวมองไปที่เธอ “เป็นอะไรเห
“ไม่มีอะไรค่ะ !”
พันเดชมองไปที่เธอด้วยความลังเลอยู่บ้าง ในที่สุดก็เอ่ย ปากพูดขึ้น “เจมน่า…..
“เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะ !” เขาพูด
เจมน่าตกตะลึง นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะพูดกับเธอแบบนี้ มองไปที่เขาจากนั้นก็ดึงรอยยิ้มออกมา “พันเดช หรือว่าฉันเป็น แค่น้องสาว คุณก็ไม่เอาแล้ว !
“ไม่ใช่แน่นอน !” เมื่อได้ยินประโยคนี้ของเจมน่าพันเดช ปฏิเสธทันที
“งั้นก็ดูแลฉันให้ดีๆ สิ อย่าลืมนะ เพราะคุณนั่นแหละ ฉัน
ถึงได้เป็นแบบนี้ ดังนั้นคุณมีหน้าที่ต้องดูแลฉัน !
“คุณคิดงั้นเหรอ ?”
เจมน่าพยักหน้า “แน่นอน ฉันก็แค่คิดว่าคุณเป็นพี่ชาย….. เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ พันเดชก็ยิ้มอย่างไว้วางใจ แล้วเดินไปที่
เธอ “คุณวางใจเถอะ พี่ชายอย่างผมจะดูแลคุณให้ดีแน่นอน !
“อืม !” เจมน่ายิ้มแล้วพยักหน้า
“เอาล่ะ รีบเข้านอนเถอะ !
“ค่ะ !”
พันเดชยื่นมือออกมาแล้วลูบไปที่หัวของเธอ ยิ้มแล้วก็เดิน
ออกไป
จนกระทั่งเขาเดินออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเจมน่า
ค่อยๆ หายไป……
พันเดชกลับไปที่ก็เห็นจิตาภาหลับไปแล้ว
สองสามวันมานี้เขาเห็นการนอนของเธอเยอะที่สุด
เดินไปแล้วนั่งลงข้างๆ เตียง เห็นท่าทางการนอนของเธอ จึงทนไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมาสัมผัส…….
“จิ คุณจะเข้าใจผมไหมนะ ?” เขาเอ่ยปากพูดไป ทว่าจิดา ภาหลับสนิทมาก ไม่ได้ยินอะไรสักอย่าง
สำหรับเธอแล้ว ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่สำคัญมากไปกว่า
การนอนแล้ว
เมื่อจนปัญญา พันเดชก็โน้มตัวลง แล้วจูบลงไปที่หน้า ผากของเธอ นอนลงแล้วกอดเธอจนหลับไป
วันถัดไป
จิดาภานอนไวก็ตื่นไว
เมื่อเห็นพันเดช เธอเองก็ไม่รู้จริงๆ ว่าเขากลับมาจากไป ซ่อมคอมพิวเตอร์กับเจมน่าตั้งแต่ตอนไหน
แต่เห็นเขากอดตัวเองก็มีความรู้สึกที่อธิบายยากอย่าง หนึ่งเกิดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
ขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้น พันเดชก็ขยับเล็กน้อยแล้วลืมตา
ขึ้น
“ทำให้คุณตื่นแล้วเหรอ ?”
“ตื่นเช้าจัง !”
“หิวแล้ว !” จิดาภาพูด
ตอนนี้เธอต้องกินอาหารให้ครบสามมื้อทุกวัน ต้องดูแล
ตัวเองให้ดี
เมื่อมองไปที่จิดาภา พันเดชก็รู้สึกว่าเธอมีที่ไหนผิดปกติ อยู่ตลอด แต่ไม่สามารถพูดออกมาได้
“ครับ ไปทานอาหารเช้ากัน !
“อืม !” จิดาภาพยักหน้า ลุกขึ้นกำลังจะไป
“จิ… ขณะนั้นพันเดชก็คว้าเธอไว้กะทันหัน
จิดาภาหันหัวมองไปที่พันเดช “เป็นอะไรเหรอ ?”
พันเดชมองไปที่เธอ คิดอยู่เป็นเวลานาน จากนั้นก็เอ่ย ปากพูดขึ้น “เรื่องบางอย่าง ค่อยรอให้ช่วงนี้ผ่านไปแล้ว ผม ค่อยบอกคุณนะ !”
จิดาภามองไปที่เขา กะพริบขนตาที่เรียวยาว หัวใจก็เต้นเร็วขึ้น จากนั้นก็พยักหน้า “ค่ะ !
“ในตอนนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็หวังว่าคุณจะเข้าใจและ
เชื่อใจผมนะ !” พันเดชพูดคําต่อคํา
แม้ว่าเขาไม่ได้พูดออกมาชัดเจน แต่จิดาภารู้สึกได้ว่าคำ พูดของเขาพาดพิงถึงเจมน่า
เธอพยักหน้า “อืม !”
เมื่อมองไปที่เธอ พันเดชก็ยิ้มขึ้นอย่างวางใจ จากนั้นจึง พยักหน้า “เอาล่ะ ออกไปทานอาหารกันเถอะ !
จากนั้นเมื่อทั้งสองคนเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ก็ลงไปกิน อาหารเช้าชั้นล่างแล้ว
เมื่อมองไปที่ยังอาหารเช้าที่อยู่บนโต๊ะ จิดาภา
ก็มองไปที่
มุ้งมิ้ง คิดอยู่ชั่วขณะก็เอ่ยปากพูดขึ้น “มุ้งมิ้ง ช่วยทำไข่สอง
ฟอง ให้ฉันได้ไหม ?”
มุ่งมึงตกตะลึงเล็กน้อย แม้แต่พันเดชเองก็ยังตกตะลึงไป ด้วย จิดาภาไม่เคยเลือกอาหาร ทว่าวันนี้จู่ๆ กลับบอกว่าจะ ทานไข่ขึ้นมา ทำให้คนรู้สึกแปลกใจมาก
ทว่ามุ่งมึงก็พยักหน้า “ค่ะๆ !
“เอ่อ นมสดด้วยนะ !”
มุ้งมิ้งพยักหน้า “ค่ะ ฉันจะไปทำเดี๋ยวนี้
“รบกวนเธอด้วยนะมุ้งมิ้ง !
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
