ตอนที่ 689เกิดเรื่องขึ้นกับคุณชาย

ตอนที่ 689 เกิดเรื่องขึ้นกับคุณชาย

สิ่งที่จันทน์พูด คือสิ่งที่การันต์กำลังคิดอยู่

สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจออกมา “เรื่องนี้ค่อยว่ากันทีหลัง อาจจะเป็นแค่เรื่องบังเอิญจริงๆ ก็ได้ เราอย่าตื่นตระหนกตกใจ ไปก่อน

ในเมื่อการันต์พูดมาแบบนี้ จันทนี้จะพูดอะไรได้อีก เธอ พยักหน้าแล้วเก็บกล่องเข้าไปในตู้เซฟ “เอาล่ะ นี่ก็ดึกแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ” การันต์พูด

จันทนีพยักหน้า แล้วขึ้นไปบนเตียงจากนั้นก็ปิดไฟ ภายในห้องเงียบสงบ แต่กชกรยืนอยู่หน้าประตู คิ้วของ เธอขมวดขึ้น….

กลางดึก

เปศลนั่งอยู่ในห้องหนังสือ เขานั่งมองแหวนในมือ สายตาของเขาลุ่มลึก นี่เป็นแหวนที่เขาสั่งให้คนทำขึ้นมาเพียง ชั่วคราวเท่านั้น ไม่ใช่ของจริง

จุดประสงค์ก็เพื่อจะหยั่งเชิงจันทนี
แต่ผลลัพธ์มันทำให้เขายิ่งหดหู

ตอนนี้เขาหมดกะจิตกะใจจะไปนิวซีแลนด์แล้ว แค่อยากรู้ ว่าเรื่องนี้สุดท้ายแล้วมันเป็นอย่างไรกันแน่?

ขณะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้น ปวีร์ยืนอยู่หน้าประตู

“พี่ลล์ คุณเรียกผมเหรอ?”

เปคลมองเขา “ช่วยฉันสืบประวัติของจันทน์อีกครั้ง ยังมี อีกคนคือการนต์”

ปวีร์นิ่งไป “ทำไมเหรอครับ? มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”

เปศลหรี่ตาลง “ฉันว่ามันน่าจะมีประโยชน์

“ครับ ผมเข้าใจแล้ว” ปวีร์รับคำสั่ง

เปศลนิ่งไป “สองสามวันนี้นายไปทำอะไร ทำไมถึงไม่เจอ

เลย”

ปวีร์ชะงักลง “ไม่ครับ ไม่ได้ทำอะไร

เปศลมองเขาแล้วก็พูดต่อ “ช่วยฉันหาให้ละเอียด

“ครับ”

“ดึกแล้ว ไปพักผ่อนเถอะ!

ปวีร์พยักหน้าแล้วเดินออกไปเปศลยังนั่งอยู่ตรงนั้น เขาห ตาลง ไม่ว่าอย่างไร เขาต้องรู้ให้ได้
สองสามวันมานี่ จิดาภาเอาแต่นอน เธอรู้สึกเหมือนนอน ไม่พอและรู้สึกอ่อนเพลียไปหมด อย่างวันนี้เธอตื่นขึ้นมา ก็เข้า บริษัทสายอีกแล้ว

สิ่งที่เธอมุ่งหวังในตอนนี้คือความสัมพันธ์ของเธอกับพัน เดช ถ้าไม่อย่างนั้นจะโดนผู้จัดการเรียกไปสนทนาด้วยหรือ

หลังจากล้างหน้าล้างตาอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เธอจึงออก

ไปบริษัท

เธอหยิบโทรศัพท์แล้วจ้องอย่างไม่กะพริบตา เพราะกลัว ว่าถ้ามีคนโทรมาแล้วจะไม่ได้รับสาย ตั้งแต่เมื่อวานตอนค่ำ จนถึงตอนนี้ พันเดชยังไม่โทรหาเธอเลย เขาบอกว่าจะกลับมา วันนี้ จิดาภาเตรียมตัวไปรับเขา แต่เขายังไม่โทรมาสักสาย

เมื่อคิดเช่นนั้น เธอจึงโทรออกไป แต่เสียงปลายสายคือ ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้

ตั้งแต่เมื่อวานตอนค่ำจนถึงตอนนี้ จิดาภาฟังเสียงนี้จน

เบื่อแล้ว

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จิดาภากระวนกระวายใจ ขณะนั้นเอง แก้วเดินมาแล้วมองเธอ “จิ เธอเป็นอะไรหรือ เปล่า?”

เมื่อเห็นแก้ว เธอจึงหันมา “ทำไมเหรอ?”

“สีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดี มีอะไรหรือเปล่า?”
“เหรอ?” จิดาภาคหน้าตัวเอง แก้วพยักหน้าหงิกๆ “อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับยั้ง

เมื่อคืนคุณจิดาภาไม่รู้เลยหรือไงว่าตัวเองนอนหลับปุ๋ย ขนาดไหน ยังกล้าพูดออกมาแบบนี้

แก้วพยักหน้า “เป็นห่วงประธานพันเดชเหรอ?”

“ก็แหงล่ะ คิดไม่ถึงว่าเรื่องครั้งนี้มันจะวุ่นวายขนาดนี้!

จิดาภาเลิกคิ้ว “อะไรเหรอ?”

“ก็เรื่องที่ประธานไปสิงคโปร์ไง ตอนแรกก็คุยกันดีแล้ว เรื่องที่ดิน แต่ตอนนี้ดันมาบอกว่าการซื้อขายผิดกฎหมาย นี่มัน หลอกกันชัดๆ”

เมื่อได้ยินดังนั้น จิดาภาอึ้งไปสักพัก เธอพูดว่าอะไรนะ? เห็นท่าทางกระตือรือร้นของจิดาภาแล้ว แก้วก็นิ่งไป “เธอ

เธอไม่รู้เหรอ?”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?

“ก็เมื่อวาน ฉันได้ยินผู้จัดการพูดมา เหมือนว่าประธานจะ โดนตำรวจที่นั่นเรียกไปสอบสวน

จิดาภาขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเช่นนี้ ว่าแล้วเชียว ตอนที่คุยกับพันเดชรู้สึกว่าเขาแปลกๆ ไป แต่เขาไม่พูดอะไรสักคำ จิดาภารู้ว่าเขากลัวเธอกังวล
เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอจึงเดินออกไป

“จ เธอจะไปไหนอะ” แก้วตะโกนถามไล่หลังไป แต่เธอก็ ไม่ได้หันกลับมาตอบ

“องุ่น!”