ตอนที่ 642งานหมั้นที่น่าดีใจ

ตอนที่ 642 งานหมั้นที่น่าดีใจ

เขาในสูทชุดดำดูแล้วลึกลับ ไม่ได้เจอกันนานร่องรอยเขา ดูลึกขึ้นมาก

ตอนที่เห็นเขา จิดาภาอึ้งไป

พันเดชก็คิดไม่ถึงว่าเปรมศักดิ์จะเซอร์ไพรส์เขาแบบนี้

สายตาที่มองมาทางพวกเขามีความเย็นชา

“ยินดีด้วย รักกันนานๆนะครับ” สงชัยพูด

เปรมศักดิ์รู้ว่าพันเดชกำลังมองมาทางนี้จึงจงใจชนแก้ว

กับสงชัย

หลังจากที่ทั้งคู่ชนแก้วกันเสร็จ สงชัยก็หันมามองจิดาภา นาทีที่สายตาหันไปเห็นเธอนั้น ในใจก็เจ็บขึ้นมา

ไม่ว่าจะตอนไหน เธอก็ยังคงอยู่ในใจเขาเสมอ

เมื่อเห็นสงชัยมองมาทางนี้แถมยังมองจิดาภา พันเดช โอบจิดาภาแสดงความเป็นเจ้าของ

ไปรยายืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้ว่าสงชัยชอบจิดาภา สถานการณ์แบบนี้ค่อนข้างประหลาด ดูเหมือนว่าจิดาภาคงจะต้องลําบากใจยิ่งกว่าเธอเสียอีก

เธอค่อยๆถอยหลัง

สงชัยเดินเข้ามา สายตามองจิดาภาอย่างอบอุ่นสุดๆ “ไม่ เจอกันนานเลยนะ”

จิดาภายิ้มอย่างใจกว้าง “ไม่เจอกันนานเช่นกัน ตั้งแต่ครั้งนั้น พวกเขาไม่เคยติดต่อกันอีกเลย

พอมาเจอกันตอนนี้ ในใจของจิดาภาก็มีความรู้สึกที่บอก ออกมาไม่ถูก ตอนที่อยู่ต่างประเทศสงชัยก็เคยดูแลเธออย่างนี้ ถ้าไม่ได้เกิดเหตุการณ์ในครั้งก่อนพวกเขาคงจะไม่อึดอัดเมื่อ เจอกันแบบนี้

แต่เธอก็ยังคงยิ้มอย่างใจกว้างเช่นเดิมราวกับเรื่องคราว

ก่อนไม่ได้เกิดขึ้น

พันเดชกอดจิดาภาไว้ในอ้อมอกแล้วหันไปมองสงชัยด้วย รอยยิ้ม “คุณสงชัย สบายดีนะครับ”

สงชัยเงยหน้ามองพันเดชที่กอดติดาภาอยู่ด้วยสายตาที่ เข้าใจได้ยาก ถ้าบอกว่าไม่สบายใจนั่นถือเป็นเรื่องปกติ แต่ มันกลับไม่มีเหตุผลเพราะจิดาภาเลือกเขาแล้ว

“สบายดีครับ”

“ไม่คิดเลยนะครับว่าจะได้เจอคุณสงชัยที่นี่” พันเดชพูด

“งานแต่งของคุณเปรมศักดิ์ทเวที ผมก็ต้องมาสิครับ”สายตาเขายังคงมองไปที่จิดาภาแวบนึงแสดงถึงจุดประสงค์ จริงๆที่มา

พันเดชยิ้ม ขณะที่เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างก็มีเสียง นึงดังขึ้นจากด้านหลัง

“ลีโอ!”

ทุกคนรวมถึงส่งชัยหันไปพร้อมกัน

ก็เห็นเบเบ้ในชุดราตรี สงชัยขมวดคิ้ว “เบเบ้า เธอมาที่นี่

ได้ยังไง?”

เอลล่าเดินตามหลังเบเบ้มา หน้าที่เธอคือรับผิดชอบดูแล

เบเบ้

เบเบ้ยิ้มแล้วเดินเข้าไปคล้องแขนสงชัย “ทำไมถึงไม่เรียก ฉัน!?”

“เธอมาได้ยังไง?”

“นายมา ฉันก็มา….” เบเบ้พูดด้วยรอยยิ้ม ดวงตาเธอ อ่านง่ายไม่ได้ซับซ้อน ไม่ได้สนใจว่ามครจะมองเธอยังไง

แต่ความสวยความสง่าของเธอยังคงดึงดูดสายตาคนอื่น ไม่น้อย

มีคนจำนวนไม่น้อยที่ทยอยกันมาดูผลสรุป

จิดาภาก็มองเบเบ้แล้วขมวดคิ้วน้อยๆ นี่เป็นคนที่เจอที่ ร้านอาหารนี่ใช่มั้ย?
เธอรู้จักสงชัย?

ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูแล้วไม่ธรรมดา…….

พันเตชไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปจึงมองเขาแล้ว พูดขึ้นว่า “ที่แท้คุณสงสัยก็มีคนรู้ใจแล้วนี่เอง”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นปฏิกิริยาตอบสนองแรกของสงสัยคือหัน ไปมองจิดาภา

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้นมองพวกเขาอย่างเงียบๆ มีเพียงแค่ ความสงสัย

เมื่อเห็นสายตาและท่าทีของจิดาภา ใจของเขาก็แอบหดหู ขึ้นมา

ถ้าหากเธอแสดงท่าทีที่ไม่ชอบใจหรือไม่สบายใจแม้แต่ นิดเดียว เขาจะรีบอธิบายทันที แต่เธอกลับไม่มีเลย………

สายตาที่เธอมองพวกเขาเหมือนสายตาที่มองคนทั่วๆไป

ในใจเขารู้สึกขมขื่น…กลับทำได้เพียงแค่ทนเอาไว้แค่นั้น

เบเบ้มองจิดาภากับพันเดชก็นึกออกทันทีจากนั้นก็พูดด้วย รอยยิ้ม “ฉันโตมากับลีโอ ฉันชื่อเบเบ้” เธอแนะนำตัวแต่กลับ ไม่ได้แนะนำว่าเธอเป็นคู่หมั้นคู่หมายของสงชัย

แต่ท่าทีใจกว้าง สวยแบบมีระดับแบบนั้นทำให้ผู้คนต่าง เกลียดไม่ลง

พันเดชกลับเลิกคิ้วขึ้นอย่างขี้เกียจ มุมปากก็ประดับด้วยรอยยิ้ม “คู่รักที่รักกันมาแต่เด็ก

เบเบยิ้มหวานไม่ได้พูดอะไร สายตากลับมองไปที่จิดาภา

จิดาภา งเพราะสายตาที่เบเบ้มองเธอไม่เหมือนกับคนที่ เคยเจอกันครั้งแรกเลยสักนิด

“สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะ” เบเบ้พูด

จิดาภาชะงัก รู้ว่าเธอพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้น แล้วพยัก หน้า “อิ่ม บังเอิญจังเลยเนอะ”

พันเดชหรี่ตามองจิดาภา “เธอรู้จักหรอ?”

“วันนั้นเจอกันที่ร้านอาหารน่ะ” เธอพูดอย่างใจกว้าง

พันเดชพยักหน้านึกถึงเหตุการณ์วันนั้น

สงชัยมองเบเบ้แล้วขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าเธอจะ กระโดดมาด้วย เมื่อหันหน้าไปดูเอลล่า เอลล่ากลับก้มหน้าลง เหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

พันเดชเอ่ยปาก “คุณสงชัยช่างไม่เป็นสุภาพบุรุษเสียจริง นะครับ ทำไมถึงปล่อยเธอมาคนเดียวได้ล่ะ”

สงชัยยืนเม้มปากอยู่ตรงนั้นไม่พูดอะไร

เบเบ้พูดขึ้นอย่างอบอุ่น “เป็นเพราะดิฉันไม่ได้บอกเองค่ะ

ว่าจะมา” พูดพลางสายตาเธอก็มองไปที่สงชัย คำพูดของเธอ กำลังปกป้องสงชัยแต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าเธอตั้งใจทำ ในทาง กลับกัน การที่เธอทำแบบนี้ทำให้คนอื่นๆรู้สึกดีขึ้นอย่างน่าประหลาด