ตอนที่ 64มีเหตุผลมาตลอด

ตอนที่ 64 มีเหตุผลมาตลอด

เมื่อได้ยินจิตาภาพูดมา พันเดชยิ้ม “ไม่ใช่ทุกคนเกิดมาก็

มีหน้ามีตาเลยนะ!

หรือ ? “เมื่อได้ยินถึงนี้ จิดาภาเงยหน้ามองเขา

“ไม่มีอะไร ไปกันเถิด ฉันพาเธอไปข้าง! “พันเดชพูด

พันเดชไม่ได้พูดต่อ จิดาภาก็ไม่ได้ถามต่อไป ค่อยชอบไปถามเรื่องส่วนตัวของคนอื่น

ฉะนั้น สองคนนี้เดินไปข้างหน้า

ที่นี่แม้ว่าไม่ค่อยเจริญ แต่ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วย รอยยิ้ม ดูออกเลยว่า พวกเขาพอใจสิ่งที่มีอยู่แล้ว

ที่จริง บางครั้ง ชีวิตที่ธรรมดาก็เป็นบุญอย่างหนึ่งนะ

อย่างน้อย ไม่มีแข่งขันติดพัน ไม่มีการเปรียบเทียบ จิตใจ บริสุทธิ์ คนก็จะบริสุทธิ์ มีความสุข

พอมาถึงตรงนี้ บรรยากาศที่นี่ทำให้จิดาภารู้สึกน่ารื่นรมย์ ตั้งแต่เด็กเธอโตที่เมือง A ไม่เคยรู้ว่ามีสถานที่แบบนี้มาก่อน

เลย
สิ่งนี้ ยังไงก็ต้องขอบคุณพันเดช จริง ๆ ถ้าไม่ใช่เขา เธอ คงไม่มีทางรู้สถานที่แบบนี้เลย

ตอนนี้จิดาภาเดินไปทั่ว รู้สึกได้ว่าทุกอย่างเรียบง่ายและ

สงบสุข

พันเดชเดินเคียงข้างเธอ มองไปที่ใบหน้าด้านข้างของเธอ ขนตาของเธอยาวและเรียว ยังมีรอยยิ้มที่มุมปากของเธอ ทุก มุมของเธอดูแล้วรู้สึกสบาย ๆ

ถ้าเป็นคนอื่นมาที่นี่ คงรังเกียจเพราะเรื่องสกปรก แต่เธอไม่เป็นนะ ยังรู้สึกชอบกับที่นี่ เมื่อนึกถึงอย่างนี้ พันเดชมุมปากมีรอยยิ้มขึ้นมาเล็ก

น้อย……

สบายมากใช่ไหมล่ะ! ? “พันเดชถามแบบไม่ตั้งใจ

“อืม! จิดาภาพยักหน้า “บางครั้ง ซึ่งเป็นคนที่เรียบ ง่าย สิ่งที่ออกแบบมาจะยิ่งมีความหมาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิดาภาพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาใช้ชีวิต อยู่ในเมือง ทุกวันมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบเยอะมากและต้องคิด เยอะ ฉะนั้นเมื่อสิ่งที่ต้องคิดเยอะขึ้นคนก็จะซับซ้อนมากขึ้น

ฉะนั้น กลับมาจุดเริ่มต้นจะดีกว่า ถึงตอนนั้น สิ่งที่ ออกแบบมาจะเป็นสิ่งที่มีความหมายและบริสุทธิ์ พอคิดถึงตรงนี้ จิดาภาก็หันหัวไปหาพันเดซ “ประธานพันเดช วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?

“เป็นอะไรหรือเปล่า? “

“รู้สึกว่าวันนี้คำพูดของเธอมีเหตุผลเป็นพิเศษค่ะ!

“คำพูดของฉันมีเหตุผลมาตลอดอยู่แล้ว! ”

จิดาภา ……

คนเราได้ยินคํา นชมหน่อยไม่ได้เลย!

โดยเฉพาะ พันเดช ชื่นชมไม่ได้เลย!

ชื่นชมหน่อยก็จะโอ้อวดไปไกลเลย!

จิดาภาไม่ได้เรื่องนี้กับพันเดชต่อ ขณะนี้ ได้เห็นข้างหน้ามี คนขายของ ก็เลยเดินไป

ในนั้นมีขายของจุกจิกน่ารัก ทันใดนั้น จิดาภาหยิบสร้อย ข้อมือขึ้นมาหนึ่งชิ้น ที่จริงแล้ว เป็นสร้อยข้อมือที่ตกแต่งด้วย ปะการังขนาดเล็ก ดูดีมาก

จิดาภาหยิบขึ้นมาสวมใส่ที่มือ สวยมากเลย เธอผิวขาว

อยู่แล้ว ใส่สร้อยข้อมือที่ทำให้เธอดูดียิ่งกว่านี้

“สวยไหม? “จิดาภาหันไปถามพันเดช

“อืม สวยดี! “พันเดชพยักหน้า

ทันใดที่จิดาภายิ้มแล้วได้ยินเสียงของคนขายอีกคนบอก ว่า “น้อง เธอใส่สร้อยข้อมือสวยมากเลย แม้ว่าของที่เราขายไม่ได้มีคุณค่ามากนะ แต่รับรองว่ามาจากธรรมชาติแน่นอน! พอได้ยินเธอยิ้มและถามว่า “เท่าไหร่ค่ะ? ”

“สิบห้าเหรียญ!

“ได้ค่ะ ฉันเอาค่ะ! “จิตาภาพด

เธอไม่ได้รังเกียจของที่ถูกอย่างพวกนี้เลย จิดาภาเอาเงินออกจากกระเป๋าให้กับคนขาย คนนั้นยิ้มแล้วตอบว่า “ขอบคุณครับ! “ไม่เป็นไรค่ะ! “จิดาภายิ้มและตอบกลับ จากนั้น จิดาภาหันไปมองพันเดซ “ไปกันเถิด! ” พอพูดจบ สองคนก็เลยไปกัน เดินไปไม่กี่ก้าว พันเดชถาม “ชอบหรือ? “ “สวยมากไม่ใช่หรือ?