ตอนที่ 63ปากปราศรัย ใจเชือดคอ

ตอนที่ 63 ปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ

“ฉันแค่อยากจะมาถามดู ไม่อยากให้แฟนคุณเข้าใจผิด ฉันก็ไม่อยากจะให้เธอมาตบหน้าอีกนะ! ”

ประโยคสุดท้าย นั้นเป็นประเด็นหลัก

พันเตชหันหน้ามองที่จิตาภา “เขาตบหน้าเธอหรือ? ”

จิดาภาพยักหน้ายอมรับ แน่นอน! ”

“ทําไมครับ! ? ”

“ประธานพันเดชค่ะ พูดแบบนี้ดูเหมือนตั้งใจไปหน่อยไหม

คะ? “จิดาภาพูด

“เพราะผมหรือ! ? “

“รู้แล้วจะถามทำไมล่ะ!

“แล้วเธอก็ให้ปล่อยให้เขาตบหน้าเลยหรือ? “พันเดชไม่รู้ สึกโกรธและมองหน้าเธอแล้วถามกลับ

ความหมายของประธานพันเดซคือ ให้ฉันตบกลับไป

อย่างนี้ถึงจะเป็นนิสัยของเธอ ไม่ใช่หรือ?
จิดาภามีความรู้สึกว่า ปากปราศรัย ใจเชือดคอ

การสนทนาของพวกเขา

เหมือน

พอได้ยินคำนี้จิดาภาก็ไม่อยากพูดอะไรมากแล้ว แต่ยิ้ม

เล็กน้อย เข้าใจแล้วค่ะ ครั้งหน้าฉันจะไม่เกรงใจเลยค่ะ! มองดูรอยยิ้มของเธอ พันเดชรู้สึกผู้หญิงคนนี้หน้าเนื้อใจ

เสือ!

อะไรก็ไม่ออกสีหน้าให้เห็น

พันเดชไม่ได้พูดอะไรอีก สายตามองผ่านเธอแล้วก็ขับรถ

ออกไปเลย

จิดาภาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ยังไงพันเดชพูดสักขนาดนี้แล้ว เธอก็ไม่ต้องมาเกรงใจอีกแล้ว!

ยังไงก็แล้วแต่ จิดาภารู้สึกจากใจว่า เป็นผู้หญิงของพัน เดชเป็นเรื่องที่น่าสงสารมาก ถ้าตุลยาได้ยินคำนี้แล้วคงจะ

โมโหเป็นบ้าตายไปแล้ว!

ชายคนนี้ไม่มีหัวจิตหัวใจจริง ๆ เลย!

เมื่อเห็นว่าจิตาภาไม่พูดอะไรอีก ทันใดนั้น พันเดชพูดว่า

“คิดอะไรอยู่! ? “

เขาอ่านใจออกหรือ?

จิดาภาสงสัยตั้งนานแล้วทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องไม่ดีของเขา เขาก็จะถามว่าคิดอะไรอยู่
ยังไงเขาก็ไม่ได้พูดมาตรง ๆ จิดาภาก็ไม่จำเป็นต้องบอก พูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม ไม่มีอะไรค่ะ

“ใช่แล้ว เราจะไปไหนคะ? –

สายตาของพันเดชมองผ่านเธอแล้วพูดพร้อมด้วยมุมปาก ยิ้มขึ้นเล็กน้อย ถึงแล้วก็จะรู้! ”

เมื่อพูดสักขนาดนี้แล้ว จิดาภาก็ไม่ถามอะไรอีกแล้ว รถวิ่ง อยู่บนถนน

ประมาณหลัง 40 นาที รถจอดแล้ว

“ถึงแล้วหรือ? ” จิดาภาถาม

พันเดชพยักหน้า จิดาภามองไปที่นอกหน้าต่างที่นี่ไม่ใช่ สถานที่ที่เจริญน่ะหรือพูดได้ว่าเป็นที่ยากจนเลยก็ได้

แต่ว่า อากาศดีมากเลยมองดูไปทำให้คนรู้สึกผ่อนคลาย

“นี่คือ……..

“แรงบันดาลใจมาจากเรื่องเราเรื่องราวมาจากความเป็น จริง เมื่อเข้ามาในชีวิตจริงแล้ว ถึงจะมีแรงบันดาลใจขึ้นมา พันเดชพูด

จิดาภาคาดไม่ถึงเลยว่า พันเดชจะพูดประโยคนี้ออกมาได้ เธอก็คาดไม่ถึงเลยว่าจะพาเธอมาที่นี่
แต่ก็ยอมรับได้ว่าจิตาภาชอบมากเลย

ฉะนั้น เปิดประตูรถแล้วเดินออกไป

ที่นี่น่าจะเป็นซอยเล็ก ๆ แต่มีคนเยอะมาก มีแต่คนขาย ของจุกจิกน่ารักภายในซอย

ดูไปดูมา เหมือนซอยในมณฑลยูนนานเมืองลี่เจียง เหมือนมีอะไรเยอะเลย

ในขณะนี้ พันเตชมองไปที่จิดาภาพูดว่า “อยากจะเข้าไป

ไหม? “

“แน่นอน! “จิดาภาตอบด้วยความเต็มใจ พันเดชนารถ

จอดอยู่ข้าง ๆ แล้วพาจิดาภาเข้าไป

คนที่รู้ก็จะคิดว่าพวกเขามาหาแรงบันดาลใจ แต่คนที่ไม่รู้

คิดว่าพวกเขามาออกเดต!

จิดาภาดูเหมือนมีความสุขมาก อารมณ์ดีและผ่อนคลาย

เดินไปกับพันเดช ตั้งแต่พวกเขามา มีคนไม่น้อยที่หันหลังมอ งมาท

เพราะว่าไม่ว่ารูปลักษณ์ หน้าตา หรือการแต่งกาย ดูออก เลยว่าพวกเขาไม่ธรรมดา

“ไม่คิดเลยว่า เธอยังมีสถานที่แบบนี้ด้วย! “จิดาภาพูด ด้วยความประหลาดใจ

เมื่อได้ยินจิตาภาพูดมา พันเดชยิ้ม “ไม่ใช่ทุกคนเกิดมาก็มีหน้ามีตาเลยนะ!