ตอนที่ 60มองตรงไปข้างหน้า

ตอนที่ 60 มองตรงไปข้างหน้า

จิดาภามองดูพันเดชที่ขยับเข้ามาหาใกล้ ๆ จนได้ยิน เสียงหัวใจของตัวเองกำลังเต้นแรง สุดท้ายแล้วผู้ชายคนนี้คิด อยากจะทําอะไรกันแน่นะ

เมื่อเห็นเขาค่อย ๆ เข้ามาใกล้ จิดาภาก็เริ่มถอยหลัง ภายในรถเงียบสงัด เหมือนจะได้ยินเสียงลมหายใจของกัน และกันทั้งหมด

เดิมทีพันเดชแค่คิดจะแกล้งเธอเท่านั้น แต่เมื่อมองไปที่

ผิวหนังของเธอ เพราะเมื่อสักครู่ดื่มไวน์แดงไปทำให้หน้าแดง เล็กน้อย ริมฝีปากสีแดงและฟันสีขาว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดวงตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะ หวั่นไหวจนค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้ ๆ เธอ

ต้องการอย่างมากที่จะจูบลงไปบนผมที่มีกลิ่นหอม

จิดาภามองดูเขา เธอรู้สึกอย่างจะบ้าตายจริง ๆ ผู้ชายคนนี้ช่างไม่เปลี่ยนแปลงนิสัยสําส่อนของตัวเองเลย

จริง ๆ

พริบตาเดียว มือของจิดาภาก็เปิดประตูรถออกและ กระโดดลงจากรถไปอย่างรวดเร็ว ประธานพ้นเดช ขอบคุณมากที่มาส่งฉัน ฉันขอตัวก่อน

พันเดชเหมือนตกอยู่ในความว่างเปล่า หัวใจไม่มีความ สุข แต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน

แต่ท่าทางที่ดูประหม่าของจิตาภา กลับทำให้พันเดชรู้สึก โล่งใจ “อะไรกัน ไม่อยากจะเชิญฉันขึ้นไปดื่มชาสักแก้วเหรอ?

“ประธานพ้นเดช ขอประทานโทษ ฉันไม่ดื่มชา ในบ้านจึง ไม่มีซา ดังนั้นคงจะไม่เชิญคุณขึ้นไปดื่มชาหรอก ขอให้คุณเดิน ทางกลับโดยปลอดภัย จิตาภายืนอยู่ภายนอกหน้าต่างรถยนต์ กล่าวด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“กาแฟก็ได้”

“ฉันเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ยังไม่ได้ทำความสะอาด บ้าน ไม่ต้องพูดถึงกาแฟ แม้แต่ฉันยังไม่รู้ว่ามีหรือไม่ ด้วย เหตุนี้จึงไม่สามารถเชิญประธานพันเดชได้” จิดาภากล่าวด้วย รอยยิ้มที่แสดงออกถึงความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

ความหมายก็คือจะไม่เชิญพันเดชขึ้นไป พันเดชช่างเป็น คนที่ฉลาด แต่ทำไมถึงดูไม่ออกว่าจิตาภากำลังระมัดระวัง

พันเดชอมยิ้ม “ก็ได้ ดึกแล้ว ฉันกลับก่อน เขาเพิ่งจะหยุดพูด จิดาภาก็เปิดปากพูดต่อ “ประธานพัน เดช ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ

จิดาภาษีท่าทางที่ดูเหมือนไม่อยากให้เขาไป แต่ยังแสร้ง ทำเป็นไม่หวั่นไหว จนพันเตชแทบจะอดไม่ได้ที่จะไปกระจากหน้ากากบนหน้าเธอ

แต่ดูเหมือนว่าการทำอย่างนั้นจะไม่มีความหมายอะไร

เขาอยากให้มันเป็นเช่นนี้ซึ่งจะน่าสนใจมากกว่า เขาอยากที่จะขุดคุ้ยผู้หญิงคนนี้

ด้วยความคิดเช่นนี้ ทำให้พันเดชยิ้มมุมปาก แต่ไม่มีพูด อะไรต่อ จนขับเคลื่อนรถออกไป

จิดาภายืนอยู่ที่เดิม เมื่อดูรถที่แล่นออกไป ทำให้เธอก

กําปั้นแน่น

ผู้ชายคนนี้ ต้องจงใจอย่างแน่นอน

ขับอย่างช้า ๆ มันหมายความว่าอย่างไร

แต่เมื่อเธอมองเห็นรถของเขาค่อยๆ หายลับจากตาไป จิ ดาภาก็ถอนหายใจออกมา แล้วเดินกลับ

เมื่อเดินไปถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ ในขณะที่จิดาภาเดิน เข้าไปก็ได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลัง

“จิดาภา”

เมื่อได้ยินเสียงนี้ จิดาภาก็หันหลังกลับไป

ตอนนี้ ดุลยาเดินพุ่งเข้าไปตบหน้าจิดาภาด้วยอารมณ์ ฮึกเหิม โดยไม่มีการแยกแยะความผิดถูก

จิดาภายืนอยู่ แต่ไม่ได้รับร้อนที่จะตอบกลับ อีกทั้งยังมองดูเธอ “คุณบ้าไปแล้วหรือไง

เดิมทีตุลยามาที่นี่เพื่อรอพูดกับจิตาภา แต่กลับคิดไม่

ถึงว่าจะต้องมาเจอพ้นเคยมาส่งเธอ

เธอดูออกว่าเป็นรถของพันเดช ถึงแม้เธอจะมองไม่ชัดเจน ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในรถ แต่เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคน อยู่ในรถ ซึ่งเป็นเวลานานไม่ลงจากรถเสียที

ก็รู้ได้ทันที ว่าพวกเขาทำอะไรภายในรถ ตอนนี้ตุยลาถูกรายล้อมไปด้วยความโกรธ

“บ้าเหรอ? จิดาภา คุณกล้าพูดหรือไม่ว่าคนที่มาส่งคุณ เมื่อสักครู่ไม่ใช่พันเดช” ตุลยาตะโกนถามเธอ

จิดาภาตะลึงไปเล็กน้อย เพราะเป็นพันเดชที่มาส่งเธอ เธอไม่สามารถปฏิเสธสิ่งนี้ได้

“แล้วจะทําไม?” จิดาภาถามกลับ