ตอนที่ 42ไฟแห่งความหึงหวง

ตอนที่ 42 ไฟแห่งความหึงหวง

แต่ตุลยาไม่ได้คิดแบบนี้

เป็นการแสดงออกของจิตาภาที่ทำเพื่อยั่วยุอารมณ์ของ พันเดช ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมาก

คิดอย่างนี้ดุลยาก็ตัดสินใจอย่างเงียบๆ

ทางจิตาภาและเปรมศักดิ์นั้น

หลังจากพันเดชไปกับดุลยาไปแล้ว ทั้งสองคนก็รู้สึกผ่อน

คลายขึ้น

“พี่ใหญ่ พี่พูดแบบนี้จะทำให้พันเดชเข้าใจผิดนะคะ” จิดา ภามองเปรมศักดิ์พูด

ฟังคำพูดของจิดาภา เปรมศักดิ์ก็มองเธอแล้วพูดว่า “คุณ กลัวเขาจะเข้าใจผิดเหรอ”

“ไม่ใช่แบบนั้น…ฉันคิดว่าที่พันเดชพูดเหมือนจะทำอะไร สักอย่าง มันคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกค่ะ” จิดาภาพูด พัน เดช ในตอนนี้ดูลึกลับกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ไม่ใช่คนขี้โวยวาย คนนั้นอีกแล้ว

“ที่พี่ใหญ่พูดก็เพื่อจะปกป้องน้อง” เปรมศักดิ์พูดด้วยความมั่นใจ

ฟังถึงตรงนี้ จิดาภา กะพริบตาด้วยความสงสัย แล้วถาม ว่า “หมายความว่าอะไรคะ”

“ไม่มีอะไรหรอกน่า” เปรมศักดิ์ตอบจบบทสนทนา หลัง จากนั้นก็มองที่จิดาภา “อย่างนี้นะจิดาภา น้องจำไว้นะว่าหลัง จากนี้ไปพี่ใหญ่จะเป็นคนปกป้องน้องเอง เหมือนกับเรื่องเมื่อ สองปีก่อน มันจะไม่เกิดขึ้นอีก” จิดาภามองเปรมศักดิ์ที่สัญญา กับเธอ

ไม่ว่าจะพูดยังไง การปกป้องและการดูแลญาติที่เรารัก เป็นเรื่องที่มีความสุขใจและเต็มใจทำมากๆ

จิตาภายิ้มแล้วพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

เวลาเมื่อสองปีก่อน ที่ต่างประเทศเธอก็อยู่อย่างอิสระมาก คิดอะไรก็เพียงแค่เก็บไว้ในใจ

เวลานี้ เปรมศักดิ์ที่กำลังมองจิดาภา พูดว่า “จิตาภา ฟังพี่ นะ ลาออกเถอะ มาทำที่บริษัทของเรา ช่วยพี่เป็นไง น้องไปอยู่ บริษัท CA อีกไม่นานเขาก็รู้ว่าน้องเป็นใคร

อีกอย่างนะจิดาภา ตอนนี้กับเมื่อก่อนมันไม่เหมือนกันอีก แล้ว เขาสามารถรู้สึกได้ สายตาที่พันเดชมองเธอมันไม่เหมือน เติมแล้ว

“ตอนนี้ฉันมีงานต้องทำ ไม่สามารถมาบอกให้ฉันออกฉัน

ก็ออกได้” จิดาภาพูด
“แต่ว่าถ้าหากพันเคยรู้ เขาจะไม่ปล่อยน้องไปแน่นอน เปรมศักดิ์พูดด้วยความกังวล

ฟังแบบนี้แล้วจิดาภา ยิ้ม “ฉันหย่ากับเขาแล้ว นี่คือเรื่อง จริง ถ้ารู้แล้ว แล้วมันจะเป็นยังไงเหรอ

คำพูดของจิดาภาทำให้เปรมศักดิ์ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี

ถ้าเรื่องมันง่ายแบบนี้ก็ดีนะ

ถ้าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สายตาของพันเดชที่มองจิดาภา เขาก็จะ ไม่กังวลใจแบบนี้ ตอนนี้มุมที่มีผู้ชายยืนอยู่ เขาก็เห็น พันเดช มีความรู้สึกสนใจในตัวจิดาภามาก

แต่ตุลยาคนนั้นคงจะไม่ใช่คนที่ใจดีแน่ๆ

จิดาภาจิตใจดีอย่างนี้ ไปเจอคู่แข่งของเขาได้ยังไง

แต่ตั้งแต่เล็กจนโตจิดาภาจะมีความคิดและความสนใจ เป็นของตัวเอง เขาไม่สามารถไปบังคับเธอได้ เพียงแค่พยัก หน้า “ดีแล้ว ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร มีเรื่องอะไร ต้องรีบบอกพี่คน อรกเลยนะ”

“ค่ะ” จันวิภาพยักหน้า “พี่ใหญ่ ที่วางใจได้ รอฉันทำเรื่อง ต่างๆ ให้เสร็จก่อน ฉันจะกลับไปแน่นอนค่ะ” จิดาภาพูด

“อืม” เปรมศักดิ์ก็พยักหน้า

ดังนั้นต่อมาเขาสองคนก็ไม่คุยกันเรื่องนี้อีก สุดท้ายแล้ว พันเดชก็ยังอยู่ที่นี่ ถ้าพูดให้จบคงจะไม่สะดวกเท่าไหร่
ตอนที่ทานข้าวกัน จานที่จิตาภาทานหอมมาก อีกทั้งพูด เรื่องของที่บ้านทำให้จนวิภามีความสุขและผ่อนคลายมาก

เวลานี้เปรมศักดิ์เห็นมุมปากเธอ ก็หัวเราะขึ้นมา ยื่นมือ

ออกไป “น้อง โตแล้วนะ กินยังไงไม่ระวังเลย

พูดอยู่เขาก็ยื่นมือออกไปช่วยหยิบข้าวที่ติดมุมปากเธอ

จิดาภายิ้มแล้วทานต่อ

การกระทำนี้มองดูแล้วดูสนิทกันมากๆ

แม้ว่าจะไม่ได้ยินว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่การกระทำนั้น กลับทำให้บางคนที่เห็นรู้สึกหึงมาก