ตอนที่ 197แย่งผู้หญิงของเขา(3)

ตอนที่ 197 แย่งผู้หญิงของเขา (3)

จากนั้นทั้งสองคนก็นั่งลง “สั่งอาหารไปหรือยังครับ ?

จิดาภาส่ายหัวของเธอ “ยังเลย ก็รอคุณนี่แหละ

จากนั้นสงชัยก็พยักหน้าและเรียกพนักงานบริการในร้าน

มา แล้วเริ่มสั่งอาหาร

ทั้งสามคนทานอาหารตะวันตก

หลังจากสั่งเสร็จเรียบร้อยทั้งสามคนก็นั่งคุยกัน

“คุณประธานสงสัย

ไปรยาเพิ่งจะเอ่ยปากขึ้นสงชัยก็หันหัวและมองไปที่เธอ

“ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณประธานสงชัยเลย เรียกผมว่าสงชัยหรือ ว่าลีโอเหมือนที่จิเรียกก็ได้ครับ

“แบบนี้จะดีหรอคะ?” ไปรยาถาม

“เพื่อนของจิ ก็เป็นเพื่อนของผมนั่นแหละครับ ไม่มีอะไร ไม่ดีหรอกมากไปกว่านั้น ชื่อก็มีไว้ให้คนเรียกนี่นา” สงชัยมอง ไปที่ไปรยาแล้วพูดขึ้น
ไปรยาได้ฟังค่นี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้นอย่างมาก

เมื่อมองไปที่สงชัยในหัวใจก็ยิ่งรู้สึกประทับใจ

“โอเค งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะ” ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม สงชัยพยักหน้า ขณะนั้นอาหารก็มาเสิร์ฟ แล้วทั้งสามคนก็ กินด้วยกันอยู่ที่นั่น

“อ่อ ใช่ละ ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังจะอยู่แล้วก็ขยาย บริษัท ในเมือง ใช่ไหมคะ” ไปรยามองไปที่สงชัยแล้วถามขึ้น

สงชัยพยักหน้าแล้วนึกถึงอะไรบางอย่าง “เมื่อบริษัท ดำเนินการ ก็จะจัดปาร์ตี้ค็อกเทล ตอนนั้นคุณก็ค่อยมากับจิ ด้วยกันนะ”

ได้ยินแบบนี้ไปรยาก็ชะงักอยู่สักพัก “ฉันก็ไปได้หรอคะ

?

“ได้อยู่แล้วครับ !”สงชัยพยักหน้า “ผมจะส่งบัตรเชิญให้ คุณนะครับ”

“งั้นก็ขอบคุณล่วงหน้านะคะ !” ไปรยาพูดด้วยรอยยิ้ม

ต้องยอมรับว่าสงชัยคนนี้สร้างความประทับใจให้เธอ มากกว่าพันเดซซะอีก ตอนนี้ความประทับใจของพันเดช เหมือนเป็นศูนย์ไปแล้ว

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังนั่งทานอาหารและหัวเราะ

สนุกสนาน ทันใดนั้น โทรศัพท์ของสงชัยก็ดังขึ้น เขาหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็มองลงไปที่เบอร์โทรศัพท์แล้วจึงกดรับ
“ฮัลโหล…” แต่เมื่อเขาได้ยินบางอย่างในโทรศัพท์คิ้ว

เขาก็ขมวดขึ้น

“นายหมายความว่ายังไง ? มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? สงชัย

ฟังจากน้ำเสียงของเขา จิดาภากับไปรยาก็รู้ว่าเขามีเรื่อง

สงชัยขมวดคิ้วหลังจากนั้นอยู่นานเขาก็พยักหน้า “โอเค ฉันรู้แล้ว เดี๋ยวฉันจะไปเดี๋ยวนี้

“อืมๆ

จากนั้นก็วางสายลง

จิดาภามองเขาอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้พูดอะไร จิดาภาจึงเอ่ย ขึ้นมาก่อน “เกิดอะไรขึ้นหรอคะ ?”

“มีเรื่องนิดหน่อย ผมอาจจะต้องไปแล้วนะครับ สงชัยพูด

จิดาภาพยักหน้า “คุณไปทำธุระของคุณก่อนเถอะนะ มัน เป็นเรื่องที่สำคัญ จิดาภาพูด

ฟังคำพูดของเธอแล้วสงชัยก็พยักหน้า “เดี๋ยวผมจะเลี้ยง อาหารเย็นเป็นการชดเชยวันอื่นนะ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณไปให้สบายใจนะ หลังจากกิน เสร็จฉันกับจิดาภาก็จะกลับกันแล้ว ไปรยาพูด

ได้ยินแบบนี้สงชัยก็พยักหน้าและจากไป
แม้ว่าสงชัยจะไม่ได้พูดอะไร แต่สัญชาตญาณของจิดาภา ก็บอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับบริษัทของเขา

แต่เพราะสงชัยไม่ได้พูดอะไร จิดาภาก็เลยไม่ได้พูดอะไร

มากไปกว่านั้น

“เขาจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” ไปรยาถามขึ้นขณะที่กำลัง ทานอาหาร

จิดาภาส่ายหัว “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เขาจะจัดการกับ

มันได้”

ได้ยินแบบนี้ไปรยาก็พยักหน้าและทานอาหารต่อไป และอีกด้านหนึ่ง

พันเดชและนายกเทศมนตรีเกรทนั่งอยู่บนโต๊ะ มุมปากยิ้ม

ขึ้น “นายกเทศมนตรีเกรทครับ ถ้าวันหลังมีอะไรเรียกใช้ผม พันเดซ ก็ได้โปรดบอกมาเลย

เมื่อได้ยินคำพูดของพันเดช นายกเทศมนตรีเกรทก็ดื่มจน ได้ที่แล้ว ประธานพันเดชเป็นคนใหญ่คนโตทางธุรกิจ ใครมัน จะไม่รู้”

พันเดชยิ้มขึ้น “นั่นคือ นายกเทศมนตรีเกรทไม่ดูหมิ่นผม แต่ว่ายังไงก็ตาม ก็ขอขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ในวันนี้นะครับ หากมีเรื่องอะไรในอนาคต ผมจะพยายามให้ดี ที่สุด !”

“มีคำพูดนี้ก็พอ มา ชนแก้ว” นายกเทศมนตรีเกรทพูดพันเดช ยกแก้วแล้วดื่มเป็นเพื่อนสองสามอีก