ตอนที่ 188อยากแต่งงานใหม่ (2)

ตอนที่ 188 อยากแต่งงานใหม่ (2)

พันเดชมองดูเธอพลางจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ

“ถ้างั้น วันหลังก็อย่าหลบผมอีก !” พันเดชมองเธอแล้ว

พูดขึ้น

“ถ้าคุณไม่จู่โจมให้ฉันตกใจ ฉันก็จะไม่หลบคุณ !” จิดา

ภาพูด

ได้ยินคำนี้พันเดชก็เลิกคิ้ว

“จู่โจม…..?”

จิดาภาเลิกคิ้วขึ้นพลางพยักหน้า

พันเดชเพิ่งจะเข้าใจว่าเธอหมายความว่าอะไร

“ถ้าคุณไม่มาหายั่วยุผม ผมคงจะไม่จู่โจมคุณหรอก จิดาภา “คุณคิดว่าฉันไปยั่วยุคุณ แต่ฉันก็ทำใจปกติ

“จริงหรอ ?” เมื่อได้ยินดังนี้พันเดชก็เลิกคิ้ว “เสียงเรียก

เข้าโทรศัพท์ของคนอื่นเป็นเสียงปกติ สำหรับผมตั้งเป็นแบบ

นั้น นี่เรียกทำใจปกติหรือ
จิดาภา “

“สามปีแห่งการหลอกลวงที่ผ่านมา แต่งตัวขี้เหร่ในงาน แต่งงาน นี่เรียกว่าทำใจปกติหรอ ?” พันเดชถาม

จิดาภา “..

โอเค นอกจากสองอย่างนี้

“ใช่หรอ ?” พันเดชถามอีกครั้ง

“สถานการณ์พิเศษก็ต้องดูแลเป็นพิเศษ” จิดาภาพูดด้วย

รอยยิ้ม

มองดูรอยยิ้มอันไร้เดียงสาของจิดาภา พันเดชถึงกับ อยากจะโน้มตัวลงไปจูบ แต่เมื่อคิดไปสักพักว่าเพิ่งรับปากเธอ ไปก็เลยล้มเลิกไป

“ถ้าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีกครั้ง อย่าว่าผมไม่เกรงใจ

นะ !” พันเดชมองไปที่เธออย่างข่มขู่

จิดาภายิ้มพลางมองไปที่เขาและไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่า

นั้น

และในตอนนี้พันเดชก็ยังคงทับอยู่บนตัวของเธอ สายตา อันลึกลับมองไปที่เธอ ส่วนจิดาภาก็ถูกเขาทับไว้อยู่ด้านล่าง เหลือบตาขึ้นมองก็เห็นเพียงแต่พันเดช

ในห้วงเวลาที่สบตากันรู้สึกประหลาดใจมาก

เมื่อจิดาภามองพันเดชก็รู้สึกได้ว่าหัวใจของเธอกำลังจะกระโดดออกมา !

อย่าเอาสายตาแบบนี้มองคนได้ไหม ?

“ถ้างั้น ตอนนี้คุณลุกออกไปได้หรือยัง ?”จิดาภาถาม คำ พูดนี้ไปทำลายสายตาดวงที่เชื่อมกัน

“ไม่อยากลุก!”

จิดาภา “.

บางครั้ง เวลาที่พันเดชอันธพาล ก็จะทำให้คนจนมุมได้

เมื่อเห็นว่าจิดาภาหมดหนทาง พันเดชก็ยิ้มแล้วลุกขึ้น

เมื่อเห็นเขาเคลื่อนตัวออก จิดาภาก็เคลื่อนตัวด้วยเหมือน กัน ถูกเขาทับอยู่ข้างล่างขนาดนั้นรู้สึกค่อนข้างอึดอัด ใครจะ รู้ว่าพันเดชจะลุกไปเพียงครึ่งเดียวทันใดนั้นเขาก็หยุดกะทันหัน จิดาภาลุกขึ้นมองไม่เห็นอะไรมากจึงเหลือบตาขึ้นและทันใดนั้น หน้าผากก็เกี่ยวกับริมฝีปากของพันเดช

ทั้งตัวคนตกตะลึง เลยจึงได้รู้ว่าเมื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทั้ง ตัวจิดาภาจึงถอยหลังไป

มองไปเห็นก็พันเดชหน้าแดงขึ้นอัตโนมัติ

พันเดชมองไปที่เธอพร้อมทั้งยิ้มที่มุมปาก

มันไม่ใช่ความผิดของเขา เธอต่างหากที่ส่งมันให้กับเขา
จิดาภานั่งอยู่ในรถ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าไม่รู้จะพูดอะไรดี ยัง ไงซะตัวเองก็เป็นคนไปชนเขาเอง

นี่มัน! เมื่อหันหัวออกไปมองนอกกระจกก็พบว่าพันเดชขับ รถไปที่ชายทะเล

“ร้อนจัง ฉันจะลงไปละ !” จิดาภาพูดพลางผลักประตูลง

เมื่อมองไปที่จิดาภาที่กำลังลงจากรถ พันเดชก็ยิ้มพลาง

ลงจากรถตามเธอไป

จิดาภาเดินไปที่ชายทะเล และพันเดชก็ตามไป

จิดาภาไม่ค่อยออกมาในเวลากลางคืน โดยเฉพาะการ ออกมาที่ชายทะเลในตอนกลางคืน หลังจากที่เดินริมชายทะเล เพียงแค่มีลมเป่ามาเธอจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกสบายมาก

ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกว่าทุกๆ อย่างก็หายไปกับสายลม

“สบายอะไรอย่างนี้ !” จิดาภากางแขนของเธอออก เลย หน้าขึ้นแล้วหลับตาของเธอลงและมีความสุขกับห้วงเวลานั้น

พันเดชลงมาจากรถแล้วมองดูจิดาภาอยู่ข้างหลัง ทันใด นั้นหัวใจก็มีสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้น

เขาเดินไปด้านหลังอย่างช้าๆ แล้วไปอยู่ข้างๆ จิดาภา ไง ? ได้ประโยชน์จากตัวผมแล้วก็จะหนีงั้นหรอ ?”

จิดาภา “.………….

เธอลืมตาของตัวเองขึ้น เหลือบมองพันเดชที่อยู่ข้างๆ คำพูดตรงขนาดนี้แล้วก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัด