ตอนที่ 168พาดหัวข่าวหน้าหนึ่ง(1)

ตอนที่ 168 พาดหัวข่าวหน้าหนึ่ง (1)

ทางฝั่งจิดาภา

นั่งอยู่ในรถกับลีโอ้ ภายในรถเงียบมาก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ พูดคุยกันแต่ก็ไม่ทำให้อึดอัด

สายตาของจิดาภาจ้องไปยังนอกกระจกรถ แต่ก็ไม่รู้ว่า

เธอคิดอะไรอยู่

สุดท้ายก็เป็นลีโอ้ที่ทำลายกำแพงความเงียบสงัดนี้ “เป็น ไง? คืนนี้ไม่สนุกหรอ? “ลีโอ้ถาม

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จิดาภาก็หันกลับไปยิ้มให้ลีโอ้ “ไม่ใช่ นะ!”

ท่าทีของเธอบอกฉันว่า เธอไม่มีความสุขกับอาหารมื้อ นี้!” ลีโอ้พูดอย่างมั่นใจ

ก็แค่มีคนที่ไม่ควรมากลับโผล่มาแค่นั้น!” จิดาภาพูด

อย่างไม่ปิดบังลีโอ้

ฟังคำพูดของจิดาภา ลีโอก็หันไปมองที่จิดาภา “ดูเหมือน ว่าเธอเข้ากับพวกเขาไม่ค่อยได้นะ”

จิดาภายิ้ม “ไม่ พวกเราแค่ไม่ใช่คนที่มาจากโลกเดียวกันเท่านั้นเอง!”

เมื่อเห็นท่าทีของจิตาภา ลีโอ้ก็ยิ้มและไม่ถามอะไรต่อ เขา แค่ขับรถต่อไป

ผ่านไปไม่นานก็ถึงคอนโดที่จิดาภาพักอาศัยอยู่

จิดาภาปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วหันกลับไปมองที่ลีโอ้ “ที่จริงแล้ว วันนี้เจ้าบ้านอย่างฉันควรที่จะเลี้ยงอาหารมื้อนี้ แต่ ฉันไม่ได้คิดเลยว่าจะทำให้นายเสียเงินเยอะขนาดนี้!

ฟังคำพูดของจิดาภา ลีโอก็ยิ้ม ตั้งแต่ที่รู้จักเธอมาสองปี

คิดว่าจะไม่รู้หรือว่าเธอเป็นคนยังไง?

“วันนี้ฉันเป็นเจ้าบ้านแทนเธอละกัน วันหลังเธอค่อยเลี้ยง ฉันใหม่นะ! ” ลีโอ้พูดพร้อมกับยิ้ม

สิ่งที่เขาพูด ทำให้จิดาภาหัวเราะ เธอพยักหน้า “โอเคฉันจะเลี้ยงนายทีหลังนะ!”

“อืม!” สุภาพบุรุษอย่าลลีโอ้พยักหน้า ปากของเขายิ้มและ ดวงตาที่อ่อนโยนของเขาเมื่อมองไปที่จิดาภา

“งั้น ฉันจะขึ้นไปก่อนนะ!” จิดาภาพูด

ลีโอ้หยักหน้าเช่นเคย “ราตรีสวัสดิ์นะ!” “ราตรีสวัสดิ์!” จิดาภายิ้ม และผลักประตูรถลงไป คนที่ยืนอยู่นอกรถ “ขับรถระวังนะ!”
“อืม!” โอ้พยักหน้าแล้วขับรถออกไป

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น เฝ้าดูรถของลีโอขับออกไป เธอจึงะขึ้นไป จะข

ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้ว หลังจากที่จิดาภากลับไป เธอเปลี่ยน รองเท้าแล้วก็อาบน้ำและทำความสะอาดใบหน้า

เมื่อมองตัวเองในกระจก ในสมองของเธอก็แต่ฉากใน

ร้านอาหารตอนที่อยู่กับพันเดชโผล่ออกมา

หลังจากคิดเกี่ยวกับมันแล้ว จิดาภาก็ส่ายหัว เธอเป็นบ้า แล้วจริง ๆ !

ตุลยาเกือบจะเห็นแล้ว ถ้าเธอเห็นจริง ๆ คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะบ้าขนาดไหน!

หลังจากครุ่นคิดแล้ว จิดาภาก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและออกไป

ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ที่อยู่บนเตียงก็ดังขึ้น ตอนที่เธออาบน้ำ เธอไม่ได้ยินเลย หลังจากที่ได้ยินเธอก็ รีบเดินออกไป ในขณะที่ถือโทรศัพท์อยู่ สายก็ตัดไป แต่หน้า จอก็แสดงสายที่ไม่ได้รับสิบกว่าสาย

จิดาภาปลดล็อคโทรศัพท์ สายที่ไม่ได้รับทั้งหมดเป็นคนคนเดียวกันพันเดช
จิดาภาขมวดคิ้ว ในขณะนั้น เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง สุดท้ายจิดาภาก็กดรับสาย

“จิดาภา ในที่สุดเธอก็รับโทรศัพท์สักที?” ในเวลานั้น หลังจากรับโทรศัพท์เสียงตะโกนของพันเดชก็ดึงขึ้นมา

จิตาภาขมวดคิ้วและถามว่า “มีอะไร?”

“ฉันโทรหาเธอสิบกว่าสาย เธอก็ไม่รับ ฉันนึกว่ามีอะไร เกิดขึ้นกับเธอ!” พันเดชตะโกนในโทรศัพท์ ความรู้สึกประหม่า ซึ่งทำให้หัวใจของจิดาภานั้นหดตัวลงเล็กน้อย

ชะงักไปครู่หนึ่ง จิดาภาพูด “ฉันไม่เป็นไร เมื่ออาบน้ำ อยู่”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ จิดาภารับรู้ถึงความรู้สึกโล่งอกของ

พันเดชจาก ในสายโทรศัพท์

ในขณะนั้น จิดาภาไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกนี้ยังไงดี