ตอนที่ 155กำเนิดการพนัน(3)

ตอนที่ 155 กำเนิดการพนัน (3)

สำหรับการกระทำอย่างฉับพลันของเขา ทำให้จิดาภา ขมวดคิ้วและจ้องมองไปที่เขา

พันเดชยิ้มกว้างและเต้นรำต่อไป

“คุณพันเดช การเต้นรำ ไม่ต้องใกล้ชิด กันขนาดนี้ก็ได้ มั้ง?” จิดาภาพูดและมองไปที่เขา

นี่มันเจตนาอย่างชัดเจน!

พันเดชยิ้มและพูดว่า “นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเต้นรำกับเธอ เธอไม่รู้หรอ?” เขาพูด เขากอดจิดาภาแน่นมากขึ้น ราวกับว่า จะรวมกันเป็นคนเดียว จากสายตาของคนอื่น ทั้งสองดูเหมือน คู่รักทั่วไป

จิดาภารู้สึกรำคาญ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะผลักเขาออกไป เพราะมันมีคนอยู่เป็นจำนวนมาก ดังนั้นเธอจึงยอมทำตามเขา

ลีโอที่อยู่อีกฝั่ง มองไปที่พวกเขาด้วยสายตาอันลึกซึ้ง

“มันยังไง? คุณชอบคุณจิดาภา!?” ในขณะนี้ ลีย่าคิสราม องไปที่ลีโอ้และถาม

เมื่อได้ยินคำพูดของลีย่าคิสรา ลีโอ้ก็หันกลับมามองไปที่ย่าคิสรา “อะไรนะ?”

ย่าคิสรายิ้ม “คนหนุ่มสาวอย่างคุณ ก็เป็นเช่นนี้กันหมด ก็เห็นอยู่ว่าชอบ แต่กลับชอบแกล้งโง่ ในฐานะคนที่ผ่านมา ฉันอยากจะบอกพวกคุณว่า ถ้าคุณชอบคุณก็ต้องตามจีบอย่าง กล้าหาญ แม้ว่าคุณจะไม่รู้ผลลัพธ์ ในชีวิตนี้เราต้องไม่เสียใจ ภายหลัง! “ลีย่าคิสราพูด

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลีโอ้ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองไปที่ดีย่าคิสรา ในสมองกำลังคิดอะไรอยู่

งานเลี้ยงอำลาจัดขึ้นเป็นเวลาเกือบสามชั่วโมงและหลัง จากนั้นผู้คนก็แยกย้ายกันกลับไปเรื่อย

แม้ว่าจะไม่มีอะไรที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้นในวันนี้ แต่พันเดช

และลีโอ้กลับกลายเป็นคนที่ถูกพูดถึง หลังอาหารสำหรับ

งานเลี้ยงอำลานี้

แม้กระทั่งตอนที่จิดาภากำลังยืนอยู่หน้าโรงแรม เธอก็ได้ ยินคนพูดถึงเรื่องในงานนี้จากคนที่เดินเข้ามาและออกไป

ต่างก็พูดถึงแต่ลีโอ้และพันเดช

จิดาภาหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากนี้เธอคงจะรวมงานแบบ

นี้กับพันเดชให้น้อยลง

เธอยืนอยู่ที่ทางเข้าประตู สวมชุดทางการ สายลมพัดเบา ๆ ทันใดนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็ผ่อนคลาย

“จิดาภา” ในขณะนี้ เสียงดังขึ้นจากข้างหลัง
เมื่อได้ยินเสียง จิดาภาก็หันกลับมาและเป็นลีโอ้ที่เดิน

ออกมา

หลังจากเห็นเขาแล้ว จิดาภาก็ยิ้ม “ฉันไม่เห็น นายหลัง เลิกงานเลี้ยง!”

“เมื่อกี้พูดอะไรบางอย่างกับย่าคิสราน่ะ!” โอ้กล่าว

จิดาภาพยักหน้ารับ

“ให้ฉันส่งเธอกลับไหม?” ลีโอ้พูด

“ไม่เป็นไร ผมเป็นคนพาเธอมา เดี๋ยวผมไปส่งเธอเอง! เสียงของพันเดชดังมาจากข้างหลัง

หันกลับไป พันเดชกำลังเดินมา

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นพวกเขา เธอยิ่งพยายามหนี จากสถานการณ์นี้มากเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเกิดขึ้นกับเธอ เธอ ออกมาเองดีกว่า แต่ไม่คิดเลยว่าจะเห็นพวกเขาทั้งสองที่นี่

“ถึงแม้คุณพันเดชจะเป็นคนพามา แต่ไม่ต้องพากลับไปส่ง ก็ได้นะครับ! ” ลีโอพูด

11 คุณสงชัย คุณไม่เข้าใจหรอก ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นคนจีน แต่คุณโตมาในประเทศตะวันตก แต่คุณคงไม่เข้าใจกฎของเรา ใครก็ตามที่เป็นคนพามา ก็ต้องเป็นคนพากลับ!” พันเดชจ้อง มองไปที่ลีโอ้และพูดทีละคำ

คำพูดเหล่านี้มีความหมาย แต่ไม่รู้ว่าทำไม คำพูดที่ออกจากปากของพันเดชนั้นซึ่งมีเหตุผลที่หนักแน่น

ลีโอ้ก็ไม่โกรธเช่นกัน เขายืนอยู่ตรงนั้น เขายืนตรงและมี รอยยิ้มที่ให้ความรู้สึกมั่นคง “คุณพันเดช นี่เป็นยุคที่เปิดกว้าง แล้ว ทุกคนต่างก็มีสิทธิ์ในการเลือกและตัดสินใจ ไม่งั้น เราให้ สิทธิ์ในการตัดสินใจกับคนที่เกี่ยวข้องดีไหม? “โอ้ยกคิ้วถาม เขาพูดอย่างสุภาพบุรุษ