ตอนที่ 151ชายผู้ลึกลับ(5)

ตอนที่ 151 ชายผู้ลึกลับ (5)

พวกเขากำลังพูดกันอย่างสนุกสนาน แต่หารู้ไม่ว่ามี สายตาอันยั่วยวนมองไปที่พวกเขาอยู่

พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่อยู่ข้างหน้านั้นเป็นแขกลึกลับที่ พวกเขาเคยพูดถึงกัน

ทุกคนล้วนคิดว่าเขานั้นเป็นชาวต่างชาติหรือไม่ก็เป็นคนที่ มีอายุราวๆ 50ปี แต่ทุกคนไม่เคยคิดว่าเขานั้นเป็นแขกลึกลับที่ พูดถึงกัน

“จู่ๆทำไมกลับมาละ?” จิดาภามองไปเขาแล้วถาม

“ก็คิดถึงเธอไง ช่วงนี้กำลังมีกิจกรรม ฉันเลยกลับมาดู ลีโอ้พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

หลังจากได้ยินสิ่งนี้จิดาภายิ้มแล้วพูดว่า “มันกำลังมี กิจกรรมอยู่พอดี เลยถือโอกาสกลับมาหาฉันด้วย!?” จิดาภา ถามและยกคิ้วขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ

หลังจากได้ยินสิ่งที่จิดาภาพูด ลีโอ้ก็ยิ้มและไม่ได้แก้ตัว

อะไรเลย

ในเวลานั้น พันเดชก็เดินมาจากข้างหลังเขา “จิดาภา คนนีคือ?”

เมื่อได้ยินเสียงของพันเดช ลีโอ้ก็หันกลับมาพร้อมกับบิดา

ภา ในขณะนี้ใบหน้าของพันเดชก็มีรอยยิ้มเผลอขึ้น เขาเลยเดินไปตรงหน้าของพวกเขา พันเดชยิ้ม “คนนี้ คือ?”

ลีโอ้มองไปที่พันเดช ชายตรงหน้านี้ให้ความรู้สึกว่าเป็น เจ้าข้าวเจ้าของกับจิดาภา ความรู้สึกนี้จะรู้สึกได้ก็ต่อเมื่อคน สองคนมีความคิดเดียวกัน

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น เฝ้าดูรอยยิ้มของพันเดช และเธอก็ รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ชายคนนี้ไม่เคยยิ้มให้เธอมากขนาดนี้

ก็เป็นอย่างที่พูด จิดาภาเริ่มแนะนำตัว

“นี่คือผู้ให้คำปรึกษาของฉันลีโอ้ นี่คือหัวหน้าที่บริษัทของ ฉันพันเดช!” จิดาภาได้แนะนำอย่างสั้น ๆ หลังจากได้ยินคำแนะนำของจิดาภา พันเดชก็รู้สึกไม่

พอใจเล็กน้อย เขาทำเพียงแค่มองไปที่เธอ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในขณะนี้ ลีโอ้ยื่นมือของเขาอย่างไม่เห็นแก่ตัว “สวัสดี ผมลีโอ้ คุณสามารถเรียกผมว่าสงชัย!”

“สวัสดี ผมพันเดช” พันเดชก็ยื่นมือของเขาอย่างไม่เห็น แก่ตัวและทั้งสองจับมือกัน

เมื่อพวกเขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ในขณะนั้นเสียงของอย่าคิสราก็ดังขึ้น

“ก่อนอื่น ต้องขอขอบคุณที่มางานเลี้ยงอำลาของฉัน แต่ วันนี้ฉันมีข่าวดีถึงสองเรื่องจะมาประกาศ

เสียงของย่าคิสราดึงความสนใจของทุกคนได้เป็นอย่าง

“ก่อนอื่น ฉันแนะนำให้รู้จักกับคนคนนึง!” จากนั้นอย่าคิส รามองไปที่ลีโอ้ ลีโอ้ไม่คิดว่าลีย่าคิสราจะแนะนำเขา แต่เมื่อ เธอพูดแล้ว เขาก็เดินไปอย่างให้ความร่วมมือ

“นี่คือลีโอ้ที่ฉันพูดถึง ประธานบริษัทเครื่องประดับoayne ที่ลอนดอน!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ความโกลาหลก็เกิดขึ้นพร้อมกับการ

พูดคุยกัน

ทุกคนต่างก็คิดว่าเขาจะเป็นคนอายุราวๆ 50ปี ไม่ได้คิด เลยว่าจะเป็นชายหนุ่มในวัยยี่สิบปี ที่สำคัญเขาก็ดูโดดเด่น มาก

ในขณะนี้ ลีโอ้ยืนอยู่ข้าง ๆ และยิ้มที่มุมปาก

“ทุกคนสามารถเรียกผมว่าลีโอ้หรือสงชัยก็ได้ เพราะผมก็ เป็นคนเมืองเหมือนกัน!” ลีโอ้พูดในขณะที่ยืนอยู่ที่นั่น

ฟังดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ไม่ถือตัว แต่ว่าคนที่ยืนอยู่นั้น มี ออร่าบางอย่างอยู่ในตัว
หลังจากนั้นที่เขาพูดไม่กี่คำ อย่าคิสราก็กลับมาพูดต่อใน เรื่องที่สำคัญ “เรื่องที่สอง เป็นการจัดตั้งความร่วมมือระหว่าง บริษัทของเรากับบริษัทCA อย่างเป็นทางการ นี่เป็นสิ่งที่ยิ่ง ใหญ่ที่สุดที่ฉันได้ทิ้งไว้ในเมือง A ในครั้งนี้!”

ทันทีที่มีย่าคิสราพูดจบก็มีเสียงปรบมือดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

หลังจากนั้นอย่าคิสราพูดอยู่ครู่หนึ่ง พันเดชและจิดาภา ยืนอยู่อีกฝั่ง

“จิดาภา ดูเหมือนว่าฉันจะดูถูกเธอไปหน่อยนะ!” พันเดช พูดด้วยเสียงพูดที่มีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยิน

เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด จิดาภาก็ตกใจ “คุณพันเดช ที่พูด หมายความว่าไง?”

“ไม่คิดเลยว่า เธอจะรู้จักกับคนใหญ่คนโตด้วย!” พันเดชกล่าว