ตอนที่ 142บทเรียนจากการลงโทษ

ตอนที่ 142 บทเรียนจากการลงโทษ

ตามที่พันเดชพูด วันนี้เขาและเธอจะต้องไปรวมงานอำลา

ของย่าคิสรา

ดังนั้น หลังจากที่พวกเธอเลิกงาน เธอก็ยังไม่ได้กลับ ยัง คงนั่งรอพันเดชอยู่

พันเดซที่ยุ่งอยู่กับงานทั้งวันก็เดินออกมา ตอนที่เห็นเขา นั้น จิดาภาก็รีบลุกขึ้นยืน “ประธานพันเดช

หลังจากที่เห็นจิดาภา พันเดชขมวดคิ้ว “ทำไมไม่ไปหาฉัน

ที่ทำงาน

“ฉันนึกว่าคุยยังยุ่งอยู่ เลยรออยู่ที่นี่ก็โอเคแล้ว “จิดาภา

แต่ว่าทำไมพันเดชถึงรู้สึกว่า จิดาภาตั้งใจ ตั้งใจที่จะหลบ

เลยกวาดตามอง “เธอจะไปอย่างนี้หรือ

จิดาภามองไปที่ตัวเอง ไม่ได้หรือค่ะ “

“คุณจิดาภา ถึงแม้ว่าคุณจะไม่คิดถึงภาพลักษณ์ของตัว เอง แต่ช่วยกรุณารักษาภาพพจน์ของบริษัทCKด้วย!” พันเดชพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“ประธานพันเดช ก็วันนี้ฉันมาทำงานจะให้ฉันใส่ชุดราตรี มา แล้วเพื่อที่ตอนเย็นจะได้ไปงานปาร์ตี้เป็นเพื่อนคุณหรือ ดามาพูดกับพันเดช

“เธอไม่รู้จักพกชุดราตรีมารึไง

“ฉันไม่คุ้นเคยเวลามาทำงานแล้วต้องแบกอย่างอื่นมา

“การเข้างานเลี้ยงก็เป็นงานอย่างหนึ่ง

จิดาภา “ ”

มองที่พันเดช แล้วจิดาภาก็พยักหน้า “งั้นโอเค ประธาน พันเดชช่วยรอฉันสักครู่ ฉันจะกลับไปเปลี่ยนชุด หรือว่าคุณจะ ไปรอที่งานเลยก็ได้ ฉันเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วจะตามไป!” จิดาภา พูดอย่างชัดเจน

มองจิดาภาแสดงออกอย่างมีเสน่ห์ พันเดชก็มองดูเธอ

“เธอไม่คิดว่าการที่ต้องรอเธอกลับมามันจะทรมานหรือพัน เดชถามกลับ

“งั้นจะให้ทำอย่างไร”

“ไปกับฉัน พันเดชกวาดตามองอีกรอบ แล้วก็เดินออกไป

จิดาภาขมวดคิ้ว แล้วรีบตามเขาออกไป

ขึ้นรถ จิดาภาคุ้นเคยกับการใส่เข็มขัดนิรภัย นั่งรถของพันเดช ต้องคํานึงถึงเรื่องความปลอดภัย

เห็นเธอทำท่าทีอย่างนั้น พันเดชก็ไม่ได้ว่าอะไร

แล้วก็ออกเดินทาง

สตาร์รถ

บนทางทั้งสองคนเงียบขรึม หลังจากครั้งก่อนที่คุยกับ เสร็จ ก็นานมากแล้วที่ไม่ได้คุยกับตามลำพัง ในเวลานั้น ก็ไม่รู้ ว่าต้องพูดอะไรถึงจะดี

“ไม่มีอะไรอยากพูดหรอกหรือ” พันเดชเปิดประตูรถไป แล้วก็ถามไป

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา จิดาภาก็คิดแล้วคิดอีก แล้ว หันหัวกลับไป “มี”

“พูดมา!”

“เกี่ยวกับคุณทดที่ถูกไล่ออก เป็นฝีมือของประธานพันเดช

ใช่ไหม” จิดาภาถามพันเดชอย่างยังเชิง

“ใช่!”

” “ทำไม!

“คุณพูดว่าอะไร! ”

“ฉันไม่รู้!”

“คุณคิดว่าไง!”

“ไม่สามารถรู้สึกได้! ”
ทั้งสองพูดคุยกันแล้วรู้สึกว่าเป็นรถไฟเหาะทีเดียว

พันเตชกรอกตาใส่เธอ

ในตอนนั้น จิตาภาคิดที่จะเปิดปาก “คงไม่ได้เป็นเพราะ ฉันหรอกใช่ไหม “

“ถ้าหากว่าใช่หล่ะ

“ถ้าหากว่าใช่…งั้นก็ตามนั้น!” จิดาภาพูดตะกุกตะกัก ถ้า เป็นอย่างนั้น แล้วจะให้ทำยังไงได้

จิดาภาเก็บเสียงไว้ในคอ มือของพันเดชอยากจะยื่นเข้า มาบีบคอเธอให้รู้สึก !

“ฉันไม่ชอบคนที่พูดจากไร้สาระ พูดถึงเธอหนะได้ แต่ว่า

มากระทบถึงฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยคนอย่างนี้ไว้ข้างกาย ทำไม” พันเดชพูดขึ้นมาทันที

จิดาภา “.……….

อะไรคือการบอกว่าพูดถึงเธอได้ พูดกระทบเขาไม่ได้

จิดาภา หมัดแน่น หายใจเข้าออกลึก ๆ แล้วก็บอกกับ

ตัวเองว่าให้อดทน!

แต่ว่าพอปล่อยกำหมัดออก!

มุมปากก็ยิ้มขึ้นมา “แน่นอนว่าไม่สามารถ

“งั้นก็ตามนั้นแหละ “ พันเดชกล่าวอย่างภาพภูมิใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาเห็นว่า จิตาภาษีน้ำโหแต่แสดงออกมา ไม่ได้อย่างนั้น อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้นมาทีเดียว

ใครใช้ให้ผู้หญิงคนที่ชอบอยู่หน้าเขาแล้วก็ทำให้เขาหน้าเสมอ