ตอนที่ 132 ตามจิดาภา(2)

ตอนที่ 132 ตามจิดาภา(2)

“ฉัน… ในระหว่างเวลานั้น พันเดชเองก็ไม่รู้ว่าควรจะพูด ว่าอะไรแล้ว

เดิมที่ถือโทรศัพท์ไว้ ยังลังเลอยู่ว่าจะโทรไม่โทรดี ใคร จะไปรู้ว่าจะมีเสียงปิดสายเขาก็อดใจไม่ได้ที่จะโทรไปอีกรอบ ใครจะไปรู้ว่าครั้งที่สองจะต่อสายสำเร็จ

“มีธุระอะไรไหม” จิดาภาหยิบโทรศัพท์มาถามซ้ำอีกครั้ง

“แน่นอนว่ามี!” พันเดชเปิดปากพูด

“มีธุระอะไร ว่ามา!” จิดาภาเปิดปากคุยทางโทรศัพท์ “จิดาภา เธอคงจะไม่ได้หลบฉันใช่ไหม” พันเดชจู่ ๆ ก็พูด ถามขึ้นมา

จิดาภาที่นั่งอยู่บนพรหม ที่ออกแบบทำงานไปแล้วคุย โทรศัพท์กับพันเดชไป หลังจากที่ได้ยินประโยคนั้น ก็วิ่งตึงขึ้น มาทันควัน มือที่กำลังคิดแบบแผนอยู่ ก็ชะงักลงในทันที

“ทำไมฉันต้องหลบคุณด้วย! หยุดไปสักพักหนึ่ง จิดาภา วาดแผนงานต่อ เพียงแต่ว่ามือ ไม่ได้ตั้งใจวางแผนเหมือน อย่างตอนแรกแล้ว
“ทำไมหน่ะหรือ เธอควรจะชัดเจนที่สุด!

“ไม่ชัดเจน ยังไงต้องให้ประธานพ้นเดชช่วยอธิบาย!” จิ

ดามาพูด

พูดกับพันเดช ดีที่สุดคือทำตัวเป็นคนหูหนวกตาบอด ไม่ก็ ทำเป็นไม่เข้าใจ

บางครั้งถ้ารู้มากไป ก็ทำให้เรื่องยิ่งยุ่งยากมากขึ้น

เพิ่งจะพูดประโยคเมื่อจบ จิดาภาเกือบจะได้ยินทั้งหมดที่ พันเดชพูดในโทรศัพท์ว่ามีเสียงกัดฟันเธอคิดว่ายังโชคดีที่คุย กันทางสายโทรศัพท์ ถ้าหากว่าต้องเผชิญหน้ากัน เขาจะต้อง บีบคอเธอตายแน่ๆ

“จิดาภา เธอคงจะไม่ได้กลัวที่ตกหลุมรักฉันหรอกนะ ดัง นั้นเธอเลยต้องหลบฉัน” พันเดชเปิดปากถาม

พอได้ยินประโยคนี้ จิดาภาไม่เพียงแค่โกรธแต่อยากจะ อวกด้วย พันเดช คุณไปเอาความมั่นใจขนาดนี้มาจากไหน

แต่เพื่อความปลอดภัยเวลาที่จะพบเจอ จิดาภาก็คงไม่พูด ออกไปอย่างนี้แน่ ๆ !

พอคิดแล้วคิด ก็เปิดปากพูด “ประธานพันเดช ถ้าหาว่า คุณมีเสน่ห์อย่างที่ว่าละก็ ถึงแม้ว่าฉันจะอยู่ที่บ้าน ก็ตกหลุมรัก คุณได้!”

“คำพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร” จิดาภาขมวดคิ้วถาม
“ก็คือที่คุณฟังหมายความว่าอะไร!” จิดาภาไม่อยากจะ อธิบายมาก ฉันยังจงใจแบ่งปันคำพูดที่น่าเคารพนับถือนั่นคือ ฉันกลัวว่าพันเดชจะยกปัญหาขึ้นมา

“จิดาภา จะให้เธอต้องพูดให้ชัดเจน!” พันเดชพูดอย่าง

โมโหขึ้นมา

“ประธานพันเดช คำพูดของฉันออกจะชัดเจนขนาดนั้น ฉันไม่มีความจำเป็นต้องหลบคุณ ถ้าหาว่าคุณมีเสน่ห์มาก ขนาดนั้น ทำไมฉันยังต้องหลบด้วย!”

“เป็นเพราะเธอกลัวว่าจะตกหลุมรักฉัน ไม่มีอีกแล้ว ! ” พันเดชตั้งใจแน่วแน่

“ถึงแม้จะรู้ว่าการตกหลุมรักคุณไม่มีอีกแล้ว แล้วทำไมฉัน

ต้องไปตกระก๋านําบากด้วย!” จิดาภาถาม

พันเดช. “

เขาควรที่จะคิดออกได้ตั้งแต่แรก ว่าปากของผู้หญิงคนนี้ ร้ายกาจเพียงใด แต่นอนว่าไม่ต้องเอามาเทียบกับคนทั่วไป

“ประธานพันเดช คุณก็เคยบอกไว้ เพียงแค่ฉันยอมด้วย ใจ ดังนั้นฉันมั่นใจว่า คุณจะไม่บังคับฝืนใจฉันใช่ไหม

พันเดช. “

“พอแล้ว ดึกมากแล้ว ประธานพันเดช ฉันจะพักผ่อนแล้ว พวกเราเจอกันพรุ่งนี้ พูดจบ จิดาภาก็ไม่ให้โอกาสพันเดชได้ เปิดปากพูด วางสายตัดไปซะเฉย ๆ
หลังจากที่วางสายไป จิดาภาก็เอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่บน

พันเดชจะต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่นอน!

ไม่อย่างนั้นคงไม่โทรศัพท์มาพูดจาอะไรไร้สาระแบบนี้เป็น

โต๊ะ

แน่!

แต่จะว่าไปอย่างน้อยก็ถือว่าพันเดชเป็นสุภาพบุรุษ อย่าง น้อยยังคงรักษาเกียรติยศ

แต่ว่าจิดาภาก็อดที่จะคิดไม่ได้ ว่าหลังจากที่เธอวางสาย

โทรศัพท์ไปนั้น อารมณ์ของพันเดช

จะต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยากจะพุ่งมาทำให้เธอตาย แต่ว่าก็ช่างเถอะ ยังไงก็ไม่ได้เห็น คิดไปคิดมา จิดาภา ลุกขึ้นไปอาบนํ้า

ตอนเย็นนอนเร็วหน่อยดีกว่า

เป็นเพราะว่า วางสายโทรศัพท์จากพันเดช มือกำ โทรศัพท์ สีหน้าดำคล้ำดูไม่ได้