ตอนที่ 121อยากทําให้เธอตายไปเลย

ตอนที่ 121 อยากทำให้เธอตายไปเลย

จิดาภาก็ไม่บังคับ ยิ้ม ๆ ไป หลังจากร่ำลาก็เดินออกมา

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือเมื่อเธอไปถึงประตูและ กำลังจะเรียกรถ ก็มีรถหน้าตาคุ้นเคยก็เข้ามาใจสายตา

ไม่ผิดแน่ ไม่ใช่คนอื่น นั่นคือพันเดช

เขาขับรถตรงมาที่หน้าของเขา หลังจากนั้นก็ลงมาจากรถ

จิดาภากำลังคิดว่า ถ้าหาว่าเขาอยู่ที่บริษัทแล้วจะมาถึงที่ นี่ ยังไงก็ต้องใช้เวลายี่สิบนาที ตั้งแต่เริ่มวางสายโทรศัพท์ไป ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ก็ผ่านไปแค่สิบหน้าที่กว่าเอง เขาก็มาถึง แล้ว

แต่ฉันสามารถจินตนาการได้ ว่าเขามาที่นี่ยังไง

จิดาภาเคยนั่งรถเขามาก่อน เธอเคยมีประสบการณ์แบบ

นี้มาก่อน! ! !

ในตอนนี้ พันเดชขับรถมาอยู่ที่หน้าเขา หลังจากนั้นก็ผลัก ประตูรถเดินออกไป

จิดาภายืนอยู่ไม่ขยับ เธออยากทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น เขา ไม่ได้สนใจเขาก็เดินต่อไป แต่ว่ารถของเขา ขวางทางที่เธอจะไป จิดาภาแสร้งเป็นมองไม่เห็นเขาแล้วเดินจากไป พันเดชจะต้องมารีบพุ่งเข้ามาบีบคอเธอแน่นอน!

ขณะนั้น พันเดชเดินลงมาจากรถ เดินตรงมาที่ข้างหน้า เธอ มองดูเธอ พันเดชต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการ อดทน ถึงไม่ได้พุ่งเขาไปบีบคอเธอ

“ยังไง รู้ว่าฉันมาก็จะรีบไปหรือ” พันเดชเดินไปมองเธอไป สายตาบ่งบอกความไม่อดทน น้ำเสียงเต็มไปด้วยความอด กลั้น

จิดาภายืนอยู่ตรงนั้น มองดูอย่างหัวเราะ รู้สึกว่าภายใน รอยยิ้มซ่อนมีดไว้ แต่ทว่าที่เธอเห็นคือความเยือกเย็นอย่าง มาก “ท่านประธานพันเดชคิดเยอะเกินไปแล้ว เพียงแต่ว่าเรื่อง ที่ควรจะพูดก็พูดจบไปแล้ว ก็ควรที่จะแยกย้ายกันเท่านั้น! ดาภาพูดเนิบๆ

“อย่างนั้นหรือ” พอได้ยินอย่างนี้ พันเดชก็เดินเข้าไปอีก ก้าว มองเธอแล้วถามว่า

เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จิดาภาอดไม่ได้ที่จะถอยหลัง ไปก้าวหนึ่ง

“ใช่” จิดาภามองเขา พูดไปเป็นคำ ๆ น้ำเสียงจริงจัง

“หายไปสองวัน ฉันคิดว่าเธอกำลังจะวางแผนจากไป อย่างไม่บอกกล่าวอะไร!” พันเดชมองที่เขาพูด เขากล้าสาบาน ถ้าหากว่าจิดาภาหายไปโดยไม่บอกกล่าวอีกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด จะให้ต้องพลิกฟ้าสุดหล้าฟ้าเขียวไปหา เขาก็ต้องจะ หาเธอให้พบ!

ฟังคำที่พันเดชพูด จิดาภาก็หัวเราะแล้วหัวเราะอีก หลัง จากนั้นก็เอียงคอมองเขา “ประธานพันเดชคิดมากเกินไปแล้ว ทําไมฉันต้องจากไปด้วย

ยิ่งจิตาภา เป็นสงบนิ่ง ยิ่งทำให้เขาอยากจะฆ่าเธอ “ทำไมนะหรือ เธอไม่รู้เลยหรอว่าทำไม” ยิ่งพูดพันเดชก็ยิ่งสาว เท้าขึ้นไปข้างหน้า ด้วยรูปร่างที่สูงโปร่ง คล้ายกับว่าจะดันเธอ ให้จนมุม จิดาภาขมวดคิ้ว อดไม่ไหวที่จะถอยหลังไปอีกพัน เดช คุณคิดจะทำอะไร

“จะฆ่าเธอ! พันเดชคบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูด

จิดาภา“.…….……

ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นไปสักพัก แล้วก็ยกคิ้วขึ้น “พันเดช ถ้า หากเป็นเพราะเรื่องที่ฉันเคยหลอกคุณไว้ อย่างนั้นฉันขอโทษ แต่ว่าฉันไม่ได้คิดว่าฉันทำอะไรผิด ฉันเพียงแค่ปิดบังคุณ ไม่ได้ บอกเรื่องราวให้คุณได้รับรู้เท่านั้น เป็นเพราะว่าคุณดูฉันไม่ ออกแล้วคุณก็ไม่ต้องเอาบริษัทธีร์อธิศมาให้ฉันกลัว!” จิดาภา พูดเป็นคํา ๆ

“อย่างนั้นหรือ” คนพูดอย่างพันเดซิมเยอะที่มุมปาก ค่อยๆ เอนตัวลงช้าๆ คล้ายกับนกที่กำลังจ้องมองและจะจิกกิน เหยื่อบนตัวเธอ “อย่างนั้น เมื่อสามปีก่อนหล่ะ” ก็ปิดบังฉันไว้ ไม่ได้บอกฉันใช่ไหม
พันเดชพูดกระแทกเป็นค่า ๆ

พอฟังถึงตรงนี้ จิดาภากตัวแข็งถือเงยหน้ามองเขาg