บทที่227คุณรู้แล้วแล้วไง

บทที่227 คุณรู้แล้วแล้วไง

เซิ่งเจ๋อเฉิงหน้าบึ้งตึง

จ้องไปดวงตาของเสิ่นอีเวย

ในเมื่อผู้หญิงคนนี้ยังไม่รู้งั้นเขาก็พูดมัน ออกมาตรงๆแล้วกัน

คิดถึงนี่เซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ลังเลอีก

พูดประเด็นออกมาตรงๆ”เม็ดยาที่ฉันให้ หลินอวี้ไปเช็คนั้นเป็นยาที่เธอกินในครั้ งนั้นที่ฉันเมาเหล้าแล้วทะเละกับเธอที่ห้

องนอน

เพราะสีหน้าเธอแปลกๆตอนนั้นฉันก็สง

สัยแล้ว

หลังนั้นฉันก็แอบไปเอายาเม็ดหนึ่งออก

มาจากตู้ เมื่อกี้ที่หลินอวี้โทรมาก็คือบอกว่ายานั นใช้รักษาโรคอะไร”

เซิ่งเจ๋อเฉิงพูดถึงนี่ก็หยุดและไม่มีควา มมายจะพูดต่ออีก

แต่สีหน้าของเสิ่นอีเวยกลับเป็นงุนงงแ ละเย็นชา

ตอนที่เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดว่าทะเลาะที่ห้องน

อนเธอก็รู้สึกไม่ดีในใจ

เซิ่งเจ๋อเฉิงพูดไปเธอก็พลางนึกภาพคื นนั้นไปด้วย

ตอนนั้นโรคของเธอกำเริบ มันเจ็บมาก

แต่ต่อหน้าเซิ่งเจ๋อเฉิงเธอคิดจะอดทนไ ว้ แต่ความเจ็บปวดนั้นเจ็บกว่าที่จะทนได้

สุดท้ายเธอทนไม่ไหวอีกเลยไปเอายา มากินต่อหน้าเขา

ตอนนั้นเสิ่นอีเวยไม่ได้คิดอะไรไปมาก

และตอนนั้นเธอก็วางใจมากเพราะตอน นั้นเพิ่งเจ๋อเฉิงเมาหนัก เธอไม่เชื่อว่าเขาในตอนที่เมามายยังจำ เรื่องที่เกิดขึ้นต่อหน้าได้

แต่ดูจากตอนนี้เธอคงประเมินเขาต่ำเกิ นไปแล้ว

แต่ในเมื่อเรื่องมันเกิดขึ้นแล้วงั้นเธอก็ไ ม่มีวิธีอะไรแล้ว มีแต่รับมันไว้

ใบหน้าของเสิ่นอีเวยยังคงไร้อารมณ์ เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยมองไปเซิ่งเจ๋อเ ฉิง“แล้วยานั้นใช้มารักษาโรคอะไร หลินอวี้เขาพูดยังไง”

ในน้ำเสียงของเสิ่นอีเวยแฝงไปด้วยคว ามล้อเล่น

ฟังเหมือนเธอไม่ได้เอาเรื่องนี้มาใส่ใจ

มีแต่เธอเองรู้ว่าตอนนี้เธอรู้สึกไม่ดีแค่ไ

หน

หลังจากที่เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดเสร็จเธอก็รู้แ ล้วว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงรู้ว่าเธอเป็นโรคอะไรแ ล้ว

เธอพยายามปกปิดมานาน กลับมองเข้าเรื่องที่เกิดไปนาน ตอนนี้เสิ่นอีเวยจับแขนเสื้อตนเองแน่ รู้สึกว่าเล็บจะจิกเข้าเนื้อตนเอง

เพียงแต่มือของเธออยู่ใต้ผ้าห่ม เซิ่งเจ๋อเฉิงเลยมองอะไรไม่เห็น

และเซิ่งเจ๋อเฉิงก็นึกไม่ถึงเลยว่าตอนที่ เขาเปิดเผยเรื่องนี้ออกมา เสิ่นอีเวยกลับเป็นท่าทีแบบนี้

เธอดูเหมือนไม่ตื่นเต้นไม่มีความรู้สึกผิ ดเลยสักนิด

เซิ่งเจ๋อเฉิงยิ่งคิดยิ่งรู้สึกโมโห

สุดท้ายเขาก็พูดสามคำออกมาอย่างเยื อกเย็น“มะเร็งตับ”

เพิ่งเจ๋อเฉิงเพิ่งพูดจบ

เสิ่นอีเวยก็รู้สึกตนเองเหมือนโดนฟ้าผ่า เธอมองไปที่เพิ่งเจ๋อเฉิง ดวงตาที่สวยงามคู่นั้นเปล่งประกายควา

มโกรธออกมา

เพราะเสิ่นอีเวยไม่คิดเลยเพิ่งเจ๋อเฉิงจะ พูดออกมาได้ตรงๆ

นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ยินคำว่า ‘มะ

เร็งตับ’คำนนี้

นานจนเธอเกือบลืมไปแล้วว่าตนเองป่ว ย

แต่สิ่งที่แปลกคือเซิ่งเจ๋อเฉิงทำไมให้ห ลินอวี้ไปเช็คเรื่องนี้ล่ะ ในนี้ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่

“ทำไมจู่ๆนายให้หลินอวี้ไปตรวจเรื่องย า”เสิ่นอีเวยถามเย็นชา

อันที่จริงเมื่อกี้ที่เธอเล่าเรื่องที่เจิ้งอวิ๋น ชวนทำอะไรกับเธอนั้นให้เซิ่งเจ๋อเฉิงฟั

ง

เธอก็รู้สึกชัดเจนว่าบรรยากาศระหว่าง พวกเขาเปลี่ยนไป แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้ยอมรับก็เท่านั้นเอ

ง

แต่ดูบรรยากาศตอนนี้ ห้องคนไข้นี้หนาวเหมือนห้องน้ำแข็ง

ที่จริงเสิ่นอีเวยก็รู้สึกแปลก สถานการณ์แบบนี้มันเกิดหลายรอบแล้

ว

ทุกครั้งที่ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเ ซิ่งเจ๋อเฉิงจะดีขึ้นก็มันจะเกิดเรื่องบางอ ย่างทำให้ความสัมพันธ์ของทั้งสองกลั บไปเมื่อก่อน

แต่เสิ่นอีเวยก็ไร้หนทาง

บางทีอาจเป็นโชคชะตากำหนดไว้แล้ว เธอกับเซิ่งเจ๋อเฉิงมีแต่ต้องเป็นแบบนี้

เมื่อฟังคำถามของเสิ่นอีเวย เซิ่งเจ๋อเฉิงยิ้มออกมาเย็นชา นึกถึงสิ่งที่เธอพูดกับเขา เขาก็เอาข้อมูลหลักพูดให้เธอฟัง

“เมื่อหมอช่วยเธอตรวจร่างกาย แล้วไปสืบข้อมูลของเธอในฐานข้อมูล

ในนั้นแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นผู้ป่วยมะเ ร็งตับ

และเวลาวินิจฉัยครั้งแรกเป็นสี่เดือนที่แ

ล้ว”

เซิ่งเจ๋อเฉิงพูดสั้นกทัดรัด เสิ่นอีเวยก็เข้าใจทันที

ทันใดนั้นเสิ่นอีเวยรู้สึกเหน่อย

เรื่องฐานข้อมูลนั้นตอนที่เธอไปเอายากั บคุณหมอลู่ก็เคยได้ยินเขาพูดถึง เพียงแต่เสิ่นอีเวยไม่คิดเลยว่ามันจะบังเ อิยขนาดนี้

เธอนึกมาตลอดว่าเรื่องที่เธอป่วยนั้นต้อ งปิดบังเซิ่งเจ๋อเฉิงได้ง่ายแน่ และยังนี้ก็มีแค่ฉินโม่ที่รู้เท่านั้น แถมปกติพวกเขาสองคนก็ไม่ค่อยได้เจ อหน้ากัน

ใครจะไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเซิ่งเจ๋อเฉิงเขา พบเจอเอง

ตอนนี้หลินอวี้ก็ช่วยเขาสืบยานั้นใช้มารั กษาโรคอะไรแล้ว โกหกอีกต่อไปมันก็ไม่มีความหมายอะ

ไรอีกแล้ว

เสิ่นอีเวยนั่งขึ้นมา

ปรับปรุงท่าทีของตนเองแล้วพูดว่า“ถึง นายจะรู้แล้วมันจะยังไง หรือจะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้านายแล้วขอ ความช่วยเหลือจากนายหรอ”

น้ำเสียงของเสิ่นอีเวยแข็งแกร่ง สายตาเย็นชา

คำพูดของเธอเหมือนมีดแทงไปเซิ่งเจ๋ อเฉิง แต่ก็ยังแทงเข้าเธอเหมือนกัน มีแต่เสิ่นอีเวยรู้ว่าคำพูดของเธอเมื่อกี้เ ป็นความคิดจริงในใจของเธอ ถ้าหากเธอกับเซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นสามีภรรย าที่ธรรมดาคู่หนึ่ง ถ้าหากระหว่างพวกเขาไม่มีความสงสัย ความเกลียดชัง ถ้าหากพวกเขารักกัน

งั้นตอนที่เธอรู้ว่าตนเองป่วยเธอจะต้อง ไปขอความช่วยเหลือจากเขาในทันที

ถึงด้วยความสามารถของคนธรรมดาอา จจะไม่สามารถต่อสู้กับโรคร้ายแรงได้

แต่อย่างน้อยในตอนที่เธอเจ็บปวดเขาก็ อยู่เคียงข้างเธอคอยให้กำลังใจเธอได้

แต่เธอกับเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ใช่สามีภรรยา ที่รักใคร่กัน

ระหว่างพวกเขามีแต่ความเกลียดชังแล ะความสงสัย

ด้วยสถานการณ์แบบนี้ เธอนอกจากจะทำตัวเป็นหยิ่งให้ตนเอง ไม่ขายหน้ามากกว่า ยังจะทําอะไรได้อี

กล่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ