บทที่154เป็นตัวแทนในการรักษาความ ลับให้ฉัน

บทที่ 154 เป็นตัวแทนในการรักษาความลับให้ฉัน

สวีอันนึงก็หัวเราะอย่างรู้สึกผิดว่า “ชั้นพูดถึงขนาดนี้แล้ว ผู้ช่วยฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องทำตัวโง่เขลากับชั้นแล้วละมั้ง ถึงแม้ เธอจะอายุน้อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นคนที่บริสุทธิ์สักหน่อย ปัญญาและประสบการณ์ของเธอ มันปรากฏออกมาจากจิตใจที่ อยากได้นํานาจและผลประโยชน์ของเธอ ทําไมจะต้องไปทำ หน้าที่ที่ตัวเองไม่ควรทำเล่า ?

ฉันจื่อเพิ่งเห็นว่าสวีอันจึงได้ชำแหละตนเองอย่างหมด เปลือก เลยไม่ได้มีการโต้ตอบอะไรทั้งสิ้นเลยไม่ได้ติดใจโมโห อะไร แล้วหัวหน้าสวีจะให้ชัยท่าอะไร

สวีอันฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “หากว่าคำพูดเมื่อสักครู่นี้ถูก ปล่อยออกไป เกรงว่าการใช้ชีวิตในเมืองนี้คงจะไม่ราบรื่นนัก ? พอถึงตอนนั้นก็จะไม่มีบริษัทใดกล้าที่จะรับทำงาน ดังนั้น…….

สีหน้าของสวีอันจึงก็อ่อนลงไป แต่ว่าสายตาที่โหดเหี้ยม กลับไม่ได้อ่อนลงไปสักนิด “หากว่าชั้นได้ยินว่าเธอจะเอาคำพูด พวกนี้ไปเผยแพร่แล้วล่ะก็ ชั้นก็จะทำให้ชื่อเสียงของเธอใน บริษัทแห่งนี้สูญสิ้น ทำให้สิ้นเนื้อประดาตัว เพียงแต่เผยแพร่ ออกไป แม้แต่งานสักงานก็จะหาไม่ได้อีกเลย
น้ำเสียงของเธอที่เต็มไปด้วยความสะใจ เธอหัวเราะใส่ ฉันจื่อเฟิง ซึ่งเหมือนกับได้อยู่บนความสุขสบายให้ฝ่ายตรง ข้ามเห็น

“อ้อ ใช่แล้ว ลืมบอกเธอไป ชั้นเป็นคนที่ทำอะไรแล้วทำ ถึงที่สุด ในเมื่อเธอมีเรื่องราวเช่นนี้ ในวันข้างหน้าใช้ก็จะใช้วิธี เหล่านี้แหละ พูดง่าย ๆ คือภายหลังเธอก็จะต้องทำงานแทน ชั้น ”

ฉินจือเฟิงในทันใดนั้นก็ได้มีรอยยิ้มออกมา เธอได้เงียบ ไปสักครู่แล้วพูดว่า “รับทราบ ชั้นเข้าใจในความหมายของ หัวหน้าสวีดี งานในคืนนี้ชั้นจะเก็บรักษาความลับไว้อย่างดี สําหรับเรื่องราวในวันข้างหน้า ก็สามารถเรียกใช้ได้อย่างเต็มที่

พอพูดถึงตรงนี้ สวีอันนึงก็พยักหน้าด้วยความปลื้มใจ

พอฉินจื่อเพิ่งเดินไปไกลแล้ว สวีอันนึงก็ได้หัวเราะออก เสียง “เหอะ ๆ อะไรที่เรียกว่าความดีบริสุทธิ์ พออยู่ภายใต้ผล ประโยชน์ก็ปรากฏความโสมมของตนเอง เสิ่นอีเวย….เธอรอดู

พอฉินจือเพิ่งกลับไปยังที่ทำงานของตนเอง พละกำลังของ ตนเองทั้งหมดเหมือนถูกทำความสะอาดไปเสียหมดแล้ว เธอ เดิมที่คิดว่าตอนนี้เข้าสู่บริษัทเพิ่งแล้ว ทำงานอย่างอ่อนน้อม เป็นคนอ่อนโยนถ่อมตนจึงจะสามารถที่จะหลีกหนีให้ห่างถึง ปัญหาในอดีต
แต่ไม่คาดคิดที่ว่าคือ สวีอันจึงคนนี้กลับตรวจสอบตัว

สวีอันถึงกับเงินอีเวยที่มีความแค้นเคืองต่อกันนั้นเป็น

เรื่องของเขา เพราะอะไรตอนนี้ถึงเปิดเรื่องที่ตัวเองไม่สามารถ ป้องกันได้แล้วมันลุกลามมาถึงตัวเองได้นะ ?

พ่อแม่ของฉันจื่อเพิ่งได้ประสบอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิตขณะ ที่เธอและน้องชายยังเด็ก หลังจากนั้นมาเธออาศัยผู้มีเมตตา อุปการะส่งเสียจนเธอเรียนจบการศึกษา แม้กระทั่งไปศึกษาต่อ ณ ต่างประเทศ ทุกคนต่างอิจฉาถึงชะตาชีวิตเธอ ซึ่งสามารถได้ รับความช่วยเหลือจากคนอื่น แต่ว่าในใจเธอรู้ดี ชะตาชีวิตไม่ ยุติธรรมกับเธอ

หนึ่งปีก่อน ตอนที่น้องชายอายุสิบห้าปีฉินจื่อเทียนถูก ตรวจพบว่าเป็นมะเร็งกระดูก เร่งรีบใช้เงิน ถึงแม้ตอนนั้นเงิน เดือนของเธอจะมาก แต่ว่าค่ารักษาพยาบาลนั่นสูงลิบลิ่วจึง ไม่มีทางที่จะทําต่อไปได้

จึงทำการทุจริตเงินของส่วนกลาง ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล็กเลยที เดียว แต่หลังจากบริษัทได้ทำการทบทวนแล้ว เห็นใจที่เธอยัง อายุน้อย ก็ไม่อยากจะทำร้ายชื่อเสียงของเธอ จึงทำการไล่ออก อย่างลับ ๆ

เรื่องในอดีตก็ได้กลับมาอีกครั้ง เหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อ วานนี้เอง เธอรู้สึกหวาดระแวง ซึ่งไม่คาดคิดว่าตัวเองนั้นจะอยู่ ในกำมือของเวีอันจึง
เสิ่นอีเวณนั้นหากพูดไปแล้วก็ดีกับเธอมาก สอนเธอ มากมาย ส่วนบุคคลก็ต่อย่างมาก แต่ว่า……เธอไม่มีวิธีอื่น ชะตาชีวิตของตนเองก็อยู่ในกำมือของสวีอันนึงที่จะถูกบีบเมื่อ ไหร่ก็ได้ เธอไม่อยากให้อนาคตของเธอนั้นดับสูญ

หัวสมองเธอเหมือนจะแตก จึงได้หลับไปบนโต๊ะทำงาน แต่กลับได้ยินเสียงเปิดประตู

“ชั้นกำลังจะไปแจ้งให้เงินอีเวณทราบเรื่องการลงนาม ความร่วมมือวันนี้ ผู้ช่วยฉัน เราไปด้วยกันเถอะ

ฉันจื่อเพิ่งมองเธอด้วยได้อารมณ์ แต่กลับมีใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยความพึงพอใจ เหมือนกับไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

ฉินจื่อเฟิงมองหน้าแล้วพูดว่า “ทำไมชั้นต้องไป ?

สวีอันจึงเดินเข้ามาอีกหนึ่งก้าว แล้วมือขวาไปบนโต๊ะ ฉันจื่อเพิ่งรู้สึกเพียงแต่ว่าตัวเองนั้นถูกเงาบดบังไว้

เงยหน้าขึ้น มองไปยังหน้าของสวีอันนิ่ง จะเก่งกาจสัก เท่าใดเธอก็ยังมีอายุ 20 กว่าแค่นั้นเอง ในตอนนี้จึงมองอย่าง

เฉย ๆ

“เมื่อกี้เธอตอบชั้นอย่างอะไรก็ได้ ตอนนี้ชั้นก็ควรที่จะมี การทดสอบการตัดสินใจของเธอ ? ไม่งั้นชั้นจะเชื่อเธอได้ อย่างไร ? ”

ฉันจือเพิ่งก้มหัวลงไปอย่างนานแล้วพูดว่า “ได้ ไปกัน

เถอะ”
ก็ได้หยิบเอกสารที่เสิ่นอีเวยจะต้องเป็นไปด้วย สอนนิ่งไป เดินอยู่ด้านหน้า ทั้งสองคนได้เดินไปยังห้องทำงานของเสี นอีเวช