บทที่354พวกเขาโชคดีมากแล้ว

บทที่ 354 พวกเขาโชคดีมากแล้ว

ภายในดวงตาคู่งามของเส้น เวยยังคงมีน้ำตายังอยู่ ดัง นั้นเธอจึงมองเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าไม่ชัดเจน รวมทั้งใบหน้า ของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเช่นกัน เธอสามารถมองเห็นได้เพียงรูป ร่างที่เลือนราง

แต่เธอสามารถแน่ใจได้ว่า ใบหน้าที่ตนเองไม่อยากเห็น ตลอดชีวิต ในตอนนี้ เธอมีคำถามในใจมากมายที่อยากถาม ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า

ทําไม ทําไมต้องการบังคับเธอ…..

เงินอีเวยต้องการถามเพิ่งเจ๋อเฉิง แต่ในลำคอกลับไม่มี เสียงออกมา

เพิ่งเจ๋อเฉิงหัวเราะอย่างพอใจ ค่อยๆลูบแก้มของเธอด้วย ฝ่ามืออุ่น ๆ : “อย่างนี้ถึงจะเรียกว่าเชื่อฟัง

เสิ่นอีเวยขดตัวร้องไห้เงียบๆอยู่ในอ้อมแขนของเพิ่งเจอ เฉิง แต่เธอกลับรู้สึกว่า ถึงแม้ตนเองจะร้องได้อย่างเจ็บปวด ขนาดนี้ แต่ผู้ชายตรงหน้ายังคงไม่รู้สาเหตุ และเธอมีลาง สังหรณ์ที่ค่อนข้างชัดเจน
ในอีกไม่กี่วัน ผู้ชายคนนี้จะไม่ปล่อยเธอไปอีก เพราะ ประโยคที่เพิ่งเจ๋อเฉิงเพิ่งจะพูดว่า เธอกับเหมียนเหมียนน้อย ต้องย้ายกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลเชิง เธอ…ไม่น่ากลับมา ตั้งแต่แรกจริงๆ!

ในตอนนี้ สายตาที่เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเธอเปลี่ยนเป็นโหด เหี้ยมทันที หัวใจของเส้นเวยแทบหยุดเต้น สัญชาตญาณบอก ให้ร่างกายท่อนบนหลบไปด้านข้าง แต่กลับโดนมือใหญ่ของ เชิงเจ๋อเฉิงดึงกลับมา

เงินอีเวยสังเกตได้ชัดเจนว่าอารมณ์ของเพิ่งเจือเพิ่งเปลี่ยน ไป เธอถามอย่างกล้าๆกลัวๆว่า : “คุณคิดจะทำอะไร…?

เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขายิ้มเยาะ “แต่ว่าผู้หญิงคนนี้ คุณฉลาดกว่าที่ผมคิดไว้เยอะมาก ตอนสี่ปี ที่แยกกันคาดไม่ถึงว่าจะสามารถทำให้คนที่รู้ความจริงปิดปาก ไม่ยอมพูดกับผม ผมแปลกใจมากๆ แท้จริงแล้วคุณให้อะไร กับพวกเขา ทำให้พวกเขาสามารถรักษาความลับของคุณภาย ใต้การบีบบังคับและหลอกล่อด้วยผลประโยชน์ของผม? ”

น้ำเสียงที่เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดมีความโมโหเดือดดาลและความ สงสัย สมองของเงินอีเวยปรากฏแสงสะสว่างวาบขึ้นมาทันที แน่นอนเธอรู้ว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงพูดว่า “พวกเขา แท้จริงมีใครบ้าง เธอกลับมาในประเทศนานพอสมควร แต่ดันลืมถามถึง สถานการณ์ของคนเหล่านั้น

ฉันชื่อเฟิง คุณหมอ และยังมีฉัน ไม่
ในช่วงแรกที่เธอจากไป คุณหมอเก็บไว้เป็นความลับไม่ บอกฉัน ไม่จริงๆ แต่แท้จริงในใจของเธอเองก็รู้ว่า พวกเขาทั้ง สองมีความสัมพันธ์ที่ดีมาก ถ้าคุณหมอเล่าเรื่องของตนเอง ให้ฉันไม่ฟังจริงๆ เธอก็จะไม่โทษเขา

อย่างไรเสีย หากช่วยก็ถือเป็นไมตรีจิต ไม่ช่วยก็ถือเป็น ความซื่อสัตย์ เหตุผลนี้เป็นอีเวยยังคงเข้าใจดี

คนเหล่านั้นรู้ว่าเธอจะไปที่ไหน ส่วนเพิ่งเจ๋อเฉิงรู้ได้ อย่างไร?

ภายในดวงตาคู่ใสของเงินอีเวยแฝงไว้ด้วยความสงสัย “ทำไมคุณถึงรู้ว่าพวกเขารู้เรื่องของฉัน? “

รอยยิ้มมุมปากของเพิ่งเจ๋อเฉิงเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย เขาพูดว่า: “ตอนนี้คุณฉลาดขึ้นกว่าเดิม ทั้งหมดมาถึงจุดๆนี้ แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังคงระแวดระวังทั้งๆที่ผมไม่ได้พูดชื่อคน พวกนั้นออกมาจากปาก ดังนั้นผมก็จะไม่ให้ความสำคัญกับ เรื่องนี้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่ช้าก็เร็วคุณจะได้รู้เอง

เงินอีเวยใจสั่น มองไปที่เพิ่งเจ๋อเฉิงอย่างระมัดระวัง “คุณทำอะไรพวกเขา? ”

สายตาของเซิ่งเจ๋อเฉิงตรงไปตรงมา เขาพูดโดยไม่ ปิดบัง : ฉันจื่อเฟิงโดนผมไล่ออกไปนานแล้ว ส่วนคุณหมอ

เสิ่นอีเวยรู้สึกโกรธมากขึ้นจนแทบพ่นไฟออกมา “เรื่องของจินจื่อเฟิงเดี่ยวพวกเราค่อยคุยกัน คุณหมอเป็นคุณหมอ ของคนหลายๆคน เป็นคนที่ช่วยชีวิตผู้คน คุณทำให้คนอื่น ลำบากทำไม? |

เงินอีเวยพูดเหตุผลข้อนี้ เป็นเหตุผลที่ออกมาจากใจของ ตนเองจริงๆ แต่เธอกลับไม่ได้สังเกตว่าใบหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิง ยิ่งเปลี่ยนเป็นน่ากลัวมากขึ้น

เสียงของผู้ชายต่ำลงและชั่วร้าย : “คุณพยายามปกป้อง ผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผม คุณอยากตายหรอ? ”

เผชิญหน้ากับการคุกคามของเพิ่งเจ๋อเฉิง เสิ่นอีเวยกลับไม่ กลัวสักนิด เธอพูดต่อด้วยความโมโห : “ใช่แล้ว ฉันอยาก ตาย! ถึงอย่างไรช่วงที่มีภาวะโรคซึมเศร้าฉันก็อยากตายเป็น พันครั้งมานานแล้ว ถ้าตอนนี้คุณสามารถฆ่าฉันได้ก็เชิญ ไม่งั้น ชีวิตของฉันหลังจากนี้คงจะต้องทุกข์ทรมานอยู่กับคุณ!

เพิ่งเจ๋อเฉิงนิ่งอึ้งไปโดยสิ้นเชิง เขาหลบสายตา สีหน้าของ เขาแสดงออกว่าแทบไม่อยากเชื่อ หรอ? “ คุณเคยเป็นโรคซึมเศร้า

เสิ่นอีเวยจ้องมองใบหน้าของเขา และหัวเราะอย่างเย็นชา – “ทำไม คุณตกใจมากหรอ ? แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่คุณให้กับฉัน หรอ? โชคดีที่ตอนนี้ฉันหายนานแล้ว รู้สึกได้ถึงความสดใสใน อนาคต ดังนั้นขอร้องคุณอย่ารบกวนและอย่าก่อกวนฉันอีกเลย ฉันตัวคนเดียวก็สามารถมีชีวิตที่ดีได้ !
หลังจากพูดทุกอย่างที่คิดออกมาได้ เสิ่นอีเวยก็รู้สึก เสียใจภายหลังเล็กน้อย เพราะเธอกลัวว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะคิดหา โอกาสกับประโยคนั้นของเธอ เธอพูดว่า ตนเองคนเดียว สามารถมีชีวิตที่ดีได้ ดังนั้นเธอจึงกลัวเพิ่งเจ๋อเฉิงพูดว่า” งั้น คุณสามารถไปได้ แต่เหมียนเหมียนน้อยต้องอยู่กับเขา คำพูด ประมาณนี้

ขณะที่เธอกำลังคิดหาคำพูดอื่นมาเสริม ทันใดนั้นเพิ่งเจือ เพิ่งกลับเปิดปากพูดออกมา “แต่ผมสามารถให้ชีวิตที่ดีกว่านี้ กับคุณและเหมียนเหมียนน้อย คุณต้องเข้าใจตรงนี้

เงินเลยหัวเราะอย่างไม่เห็นด้วย ท่ามกลางเสียงหัวเราะ แฝงไว้ด้วยความจนปัญญา : “จนถึงตอนนี้ คุณยังคงใช้น้ำ เสียงมั่นใจในตนเองพูดกับฉัน เพิ่งเจ๋อเฉิง แท้จริงแล้วคุณไม่ เคยเข้าใจความรู้สึกของฉันเลยสักครั้ง ไม่เข้าใจตั้งแต่มุมมอง การรับรู้และการตัดสินใจของฉัน

เพิ่งเจ๋อเฉิงมองตาของเธอ เหมือนต้องการอธิบายอะไรสัก อย่าง แต่ในที่สุดกลับไม่ได้พูดอะไรออกมา

ผ่านไปเนิ่นนาน ผู้ชายที่มีลมหายใจเหมือนปีศาจร้ายพูด ออกมาเบาๆว่า “แต่อย่างน้อยเรื่องของคุณหมอ ผมกับคุณ ก็เห็นตรงกัน

เส้น เสียงงงวยไปสักพัก ถามว่า: “คุณหมายความว่า อะไร? “

ใบหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เหมือนกับที่คุณพูดมาทั้งหมด คุณหมอคือหมอ ดังนั้นผมจึงไม่ได้กลั่น แกล้งเขา และไม่ได้ใช้อำนาจลงโทษเขา ผมเพียงแค่ตักเตือน เขาแค่นั้น

เงินอีเวยรู้สึกโล่งใจ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าคนนี้สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร

“งั้นฉันจื่อเฟิงล่ะ? เธอถามต่อ

เพิ่งเจ๋อเฉิงทําหน้าจริงจัง สายตาเต็มไปด้วยความเลือด เย็น : “ฉันจื่อเพิ่งคือพนักงานของบริษัทเชิงชื่อของผม เธอโชค ไม่ดี เพราะผมมีสิทธิไล่เธอออก

เสิ่นอีเวยสูดลมหายใจเข้าลึก “ดังนั้นคุณจึงไล่เธอออก จริงหรอ? *

เชิงเจ๋อเฉิงจ้องมองเธออย่างเปิดใจ เขาไม่พูดอะไรออก มา แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“เพิ่งเจ๋อเฉิง คุณมันเลวทรามจริงๆ หลังจากเงียบมานาน เงินอีเวยจึงเปิดปากพูดประโยคนี้ออกมา

เสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิงไม่แสดงความรู้สึกใดๆ เขาเพียงตอบ อย่างจริงจัง : “ พวกเขาตั้งใจปิดบังเรื่องการเดินทางของคุณ วิธีการจัดการของผมไม่ใช่ว่าคุณจะไม่เข้าใจ การโดนตักเตือน และโดนไล่ออก สำหรับพวกเขาเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดแล้ว

เงินอีเวยเงียบไปสักพัก จริงสิ เธอลืมปัญหาไปเรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเธอ แต่ไหนแต่ไรเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาดมาตลอด ใครก็ตามทำให้เขาอารมณ์เสีย อำนาจของเขา สามารถทำให้พวกเขาโดนลงโทษได้