บทที่56 มาทำงานที่บริษัทเชิงซื้อ

ท้ายที่สุด ตอนที่ทุกคนดึงสติกลับมาได้หลังจากที่ฟังเซึ่ง เจ๋อเฉิงเล่าเรื่องอยู่นั้น ประตูของห้องประชุมถูกคนเปิดออกมา เสียงดังสนั่น ทุกคนตกใจได้แต่หันไปมองทิศทางที่มาของเสียง

เหตุเพราะว่าเมื่อก่อนเสิ่นอีเวยก็ยังมาทำงานที่บริษัทเซิ่ง ชื่อพักหนึ่ง เพราะฉะนั้นเลยมีคนรู้จักหล่อนอยู่กลุ่มหนึ่ง แต่ ณ เวลานี้กลับเห็นคุณนายเพิ่งมาปรากฏกายที่ประตูหน้าห้อง ประชุมทุกคนต่างตกใจที่เห็นสถานการณ์ดังกล่าว

สายตาเสิ่นอีเวยจับต้องที่ตัวของเซิ่งเจ๋อเฉิงที่นั่งด้านหน้อ จอมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ตั้งแต่แรกเริ่มเหมือนจะคาดเดาได้ว่า เสิ่นอีเวยยังไงจะต้องมาแน่นอน เซิ่งเจ๋อเวยไม่ได้ตกใจอะไรแต่ ไม่คิดว่าหล่อนจะกล้าขนาดที่มาขัดขวางการประชุมได้ เพราะ งั้นในดวงตาเขาตอนนี้เริ่มขุ่นเคืองขึ้นมานิดๆ

ทุกคนต่างมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งสงสัยทั้งอยากรู้ อย่างเงียบๆ

เซิ่งเจ๋อเฉิงเอารีโมทที่อยู่ในมือวางบนโต๊ะเบาๆ และน้ำ เสียงของเขาไม่มีอารมณ์ใดๆออกมาเลน : “การประชุมขอหยุด แค่นี้ก่อน ตอนนี้ผมมีเรื่องที่ต้องจัดการขอให้ทุกคนทั้งหมด ออกไปจากห้องนี้”

เมื่อได้ยินประโยคนั้นทุกคนต่างพากันเก็บขอกันอย่าง พัลวันเพื่อจะได้ออกไปจากห้องประชุม ตอนที่สวีอันฉิงเดินผ่าน เสิ่นอีเวยหล่อนมองเธออย่างเหยียดๆ ทว่าเงินอีเวยไม่ได้ ชายตามองหล่อนสักนิด
เพิ่งเจ๋อเฉิงนั่งสบายอกสบายใจบนเก้าอี้ทำงาน สีหน้า แสดงออกถึงการเล่นสนุก : “นี่ไม่ใช่คุณนายหรอ ตอนนี้ คุณควรจะทำงานที่บริษัทของคุณไม่ใช่หรอ มาที่นี่มีธุระอะไร กับผมหรือเปล่าครับ

เสิ่นอีเวยเกลียดอาการแบบนี้ของเขาคือรู้แล้วทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้แบบนี้ แต่ก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรหล่อนลากเก้าอี้มานั่งเผชิญ หน้ากับเซิ่งเจ๋อเฉิง ห้องประชุมใหญ่โตมาก ทั้งสองคนห่างกัน ไม่ถึงสามเมตร

“คุณใช่ไหมที่คุณก่อกวนเจ้านายฉันให้เขาไล่ฉันออก?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงอมยิ้มเบาๆ : “ทำไมพูดว่าก่อกวนล่ะ? อยู่ดีๆ คุณก็ออกมาจากบริษัททำให้บริษัทเสียหายทุกอย่างที่คุณ ทำให้บริษัทเขาเสียหาย ผมจ่ายให้เขาเต็มจำนวน ไม่ว่าจะ ราคาพื้นฐานหรือจะกี่เท่าก็ได้คนที่ทำธุรกิจทุกคนสิ่งที่สำคัญ ที่สุดมักไม่ใช่ผลประโยชน์นะถ้าเจ้านายคุณรับรู้ความรู้สึกได้ จริงๆว่าบริษัทไม่มีคุณแล้วไม่ได้เขาไม่ยินยอมตกลงเงื่อนไขนี้ กับผมตั้งแต่แรก”

เสิ่นอีเวยฟังจบ อารมณ์หล่อนก็ไม่ได้ดีขึ้น ได้แต่พูดเหน็บ เขา : “แบบนั้นหรอ? แต่ว่าคนแบบคุณเนี่ยนะ เอาจริงคุณก็คง ไม่คุยกับคนอื่นดีๆมั้ง?”

“ฉันจะคุยกับเจ้านายเธอยังไง เธอไม่ต้องยุ่ง แค่เธอต้องรู้ ว่าจากวันนี้เป็นต้นไปเธอเป็นคนของบริษัทเซิ่งชื่อ” น้ำเสียง ของเขาดูปกติธรรมดาแต่สามารถจับประเด็นในนั้นได้ว่า . *การบังคับและทาง

อีเวยตกใจและถามกลับ : “คุณหมายความว่ายัง

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปมางานที่บริษัทเซิ่ง”

ไง ?

เดิมอีเวยนึกว่าเขาก็แค่อยากจะแกล้งหล่อนเลย พยายามแย่งงานกลับ แต่สิ่งที่หล่อนคิดไม่ถึงก็คือจะให้หล่อนกลับมางานที่บริษัทอีกครั้ง

ในสายตาเสิ่นอีเวยเจือปนการดูถูกออกมา : “เซิ่งคุณอย่าคิดนะว่าบนโลกใบนี้นอกจากบริษัทเนี่ยจะไม่มีบริษัทอื่นเลยหรอ? ฉันจะทำงานที่บริษัทเล็กๆเงินเดือนน้อยนิดยอมทำงานที่นี่!”

รู้ตั้งแต่แรกเกี่ยวกับอาการปฏิเสธของหล่อน แต่ก็ไม่ได้โกรธ เขาพูดว่า : “คุณก็ลองดูสิ บริษัทคราวที่แล้ว หากฉันจำไม่ผิดละก็เหมือนจะเป็นบริษัทข้ามขนาดใหญ่ใช่ ไหม ขนาดบริษัทขนาดนั้นผมยังให้คุณออกได้ อย่าว่าถึงบริษัท เล็กๆพวกนั้นเลย เธอว่าฉันจะสนใจไหม?”

คำพูดที่บอกว่าก่อกวนนั้นมันไขข้อข้องใจอย่างชัดเจน คน โง่เท่านั้นแหละที่จะไม่เข้าใจ

อาการโมโหของมันทั้งสองข้างของ หล่อนหล่อนกำมือแน่นพร้อมตะโกนเสียงดัง: “คุณมี สิทธิอะไรคุณมีอำนาจ” ที่อยู่ตรงหน้าสีหน้าเยือกเย็น : “ก็ใช้สิทธิของสามีที่ถูกกฎหมาย! อีกอย่างก็จะได้ ป้องกันเวลาที่เธอออกไปข้องแวะกับผู้ชายคนอื่นนอกบ้าน เลย ต้องเอาเธอมาไว้ในสายตาฉันไง เผื่อว่าวันหนึ่งถูกผู้หญิงของ ตัวเองสวมเขาให้ยังไม่รู้ตัวอีก”

“เอาปากไปล้างหน่อยไป!”

เสิ่นอีเวยโมโหจนสูญเสียการควบคุม คนที่อยู่ด้านนอก สามารถฟังเสียงจากในห้องประชุมว่ากำลังทะเลาะกัน พวกเขา ค่อยๆ โผล่หน้าออกมาดูการแสดงที่อยู่ตรงหน้า

พนักงานผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า : “คุณนายเชิงเธอมีที่มา

จากไหนหรอ ? ฉันเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกที่มีคนใช้อารมณ์ที่ รุนแรงขนาดนี้กับท่านประธานเพิ่ง”

“คุณนายเซิงที่ไหนล่ะ ก็แค่ไก่ป่าที่อุปโลคขึ้นมาเท่านั้น แหละ!” เสียงของสวี่อันฉิง

ปกติสวี่อันฉิงงานทุกอย่างที่บริษัทถือว่าทำได้ดีมาก เพราะฉะนั้นคนทุกฝ่ายเลยมั่นใจในการจัดการของหล่อน วันนี้ เป็นวันแรกที่เห็นความแปรปวนของหัวหน้าการจัดการสวี่ ทุก คนวันนี้ได้เห็นแล้ว ไม่กล้าที่จะพูดต่ออีก

สวีอันฉิงยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของตัวเอง หล่อน มองไปยังในห้องประชุมที่ทั้งคู่ทะเลาะกันอยู่ แม้ว่าจะไม่ได้ยิน พูดเรื่องอะไรแต่ว่าผู้หญิงอย่างเสิ่นอีเวยแค่เซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่ร่วม ห้องเดียวกับเสิ่นอีเวยผู้หญิงคนนั้น หล่อนรับไม่ได้ !

“เป็นไง คิตตีๆ?” เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเสิ่นอีเวยที่สี

หน้าแสดงออกว่าเขาชนะแน่นอน

เสิ่นอีเวยสูตลมหายใจเข้าและก้มหัวลง หล่อนต้องการ เวลาให้ตัวเองคิดสักพัก

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว หลังจากนี้ต่อไปไม่ว่าเธอ จะไปบริษัทไหนทำงานก็ตามที เซิ่งเจ๋อเฉิงจะหาทุกวิธีมาทำให้ หล่อนถูกไล่ออก งั้น หากจะพูดจริงๆแล้วหล่อนมีแค่บริษัทเซิ่ง ชื่อเท่านั้นที่เป็นตัวเลือกได้

เอาเข้าจริงแล้วบริษัทเพิ่งชื่อเป็นบริษัทขนาดใหญ่ ภายใน องค์กรมีกรุ๊ปกิจการต่างๆ มากมาย ทั้งที่ดินและ อสังหาริมทรัพย์ ธุรกิจท่องเที่ยว ธุรกิจการออกแบบเป็นต้น เสี่ นอีเวยทำในส่วนของการออกแบบชุดแต่งงาน เอาเข้าจริงก็ สมารถหาทางออกให้ตัวเองที่บริษัทเพิ่งซื้อนี้ได้ หากจะพูดถึง ทรัพยากรจากทางบริษัท บริษัทเพิ่งซื้อสามารถให้เธอได้ดีกว่า เดิม

แต่ว่าคนที่บังคับให้เธอมาที่นี่คือเพิ่งเจ๋อเฉิง เสิ่นอีเวยมอง ผ่านจุดนี้ที่มันทุกข์ใจไปไม่ได้

ตอนนั้นเองหล่อนคิดถึงบริษัทของแม่ ใช่สิ ตัวหล่อนเอง ต้องเอาบริษัทแม่คืนมา หากไม่เงินจะเป็นไปได้ไง ?

เสิ่นอีเวยคิดได้อย่างชัดเจนถ่องแท้ หล่อนเงยหน้าขึ้น พลางพูดว่า : “ได้ จากพรุ่งนี้เป็นต้นไปฉันจะมาทำงานที่นี่ ขอ แต่ท่านประธานเพิ่งเวลาทำงานก็ทำงานไป เอาอารมณ์เรื่อง ความรู้สึกส่วนตัวแยกกัน คุณเกลียดฉันขึ้นมาอีก เราค่อยกลับ ไปคุยกันที่บ้าน ฉันหวังว่าบริษัทเพิ่งซื้อจะเป็นเป้าหมายใหม่ของฉัน เพราะงั้นหวังว่าจะไม่ถูกวุ่นวายด้วยเรื่องอื่นๆ”

“ไม่มีปัญหา ฉันตกลง ไปได้แล้วออกไปทักทายกับทุกคน”

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดจบก็ลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่เขาก็ไม่ใด้รอให้เสี่ นอีเวยตอบกลับมา เขาลากเธอมุ่งหน้าตรไปยังด้านนอกของ ห้องประชุม

ทุกคนดูเหมือนว่ากำลังตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง เอาเข้า จริงใจเนี่ยบินลอยเข้าไปอยู่ในห้องประชุมก่อนแล้ว ตอนนี้ยิ่ง ได้ยินประตูห้องประชุมเปิดออกมา ทุกคนหันมองไปยังทิศทาง เดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่สวีอันฉิง

น้ำเสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิงพูดเป็นทางการมาก : “ผมแนะนำ ให้ทุกคนรู้จัก ท่านนี้คือเสิ่นอีเวย ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอจะ มาทำงานที่บริษัทเพิ่งซื้อตำแหน่งผู้อำนสยการในการออกแบบ ชุดแต่งงาน”

ตั่งก้อนหินที่ขยับผ่านการกระทบกันเป็นพันชั้น แวบเดียว ทั้งห้องทำงานเกิดการอื้ออึงกันยกใหญ่ ขนาดเสิ่นอีเวยยัง ตกใจจนทำตาโต เธอมองไปยังเชิ่งเจ๋อเฉิงอย่างไม่น่าเชื่อ สายตาตัวเอง เขาขึ้นตำแหน่งของหล่อนทำไมตำแหน่งมันสูง ขนาดนี้?