บทที่418แฟนของฉันเป็นคนให้สร้อยคอเส้นนี้

บทที่ 418 แฟนของฉันเป็นคนให้สร้อยคอเส้นนี้

เสิ่นอีเวยหัวเราะอย่างไม่แยแส จากนั้นเธอจึงพูดออกมา ว่า “ไม่ว่าคุณจะพูดอย่างไร ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับฉัน มี เวลาว่างมายุ่งวุ่นวายเรื่องชาวบ้าน งั้นก็ควรไปจัดการเรื่องของ ตัวเองก่อนดีกว่านะ

ค่าพูดเต็มไปด้วยค่าเสียดสี เพิ่งเจ๋อเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกับไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆท่าทางของเธอถึงเปลี่ยนไป เช่นนี้

ในระหว่างโกหกก็มองเห็นลำคอเสิ่นอีเวยส่องแสงประ กายเล็กๆน้อยๆ มันคือสร้อยคอทองคำขาว สร้อยคอแบบ นี้เพิ่งเจ๋อเฉิงตาลง ตั้งใจมองอย่างละเอียด

“คุณสวมอะไรอยู่ที่คอ? “เพิ่งเจ๋อเฉิงถามขึ้นมาทันที น้ำ เสียงเปลี่ยนเป็นจริงจัง

เงินอีเวยก้มลงไปมอง เดิมทีเธอไม่พอใจที่เขาใช้น้ำเสียง แบบนี้ถามตนเอง รวมทั้งนึกถึงภาพเมื่อสักครู่ จึงตั้งใจตอบ ออกไปว่า : “อ้อ แฟนของฉันเป็นคนให้สร้อยเส้นนี้ เมื่อพูดประโยคนี้ออกไป ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับหยุดเคลื่อนไหว เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกแปลกใจ ผิวหนังโดนแสงแดดแผด เผาอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่ในตอนนี้กลับกลายเป็นเยือกเย็น โดยไม่คาดคิด

เสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงเย็นชา : “แฟนของคุณ คือใคร?

ถ้าเธอจำไม่ผิด ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าของตนเอง เหมือน จะไม่ชอบสวมใส่เครื่องประดับมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาเคยเห็น เธอสวมเครื่องประดับ ก็มีเพียงกำไลหยกจากแม่ของตนเอง เท่านั้น

แต่ว่าตอนนี้? สร้อยคอทองคำขาวเส้นนี้กลับถูกเธอสวม ใส่บนคอ แถมยังมีท่าทางโอ้อวด เพิ่งเจ๋อเฉิงทนไม่ได้ รู้สึกหงุ หงิดในใจ

เสิ่นอีเวยถูกเพิ่งเจ๋อเฉิง ใช้น้ำเสียงที่ไร้ความสุภาพยั่วยุให้ เกิดความโมโห : “แฟนของฉันเป็นใครมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณมีสิทธิ์อะไรมาถามฉัน? “

เพิ่งเจ๋อเฉิงเม้มปากแน่น สีหน้าบูดบึง จ้องมองไปที่เสี่ นอีเวย แต่สายตาของเธอยังคงต้องอยู่ที่ ipad ไม่รู้ว่ากำลังดู อะไร เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกหงุดงิดอย่างมาก

ทันใดนั้นเอง เขาผลีผลามเหยียดข้อมือเข้าไป เพื่อตั้งใจ ดึงสร้อยคอที่เสิ่นอีเวยสวมใส่อยู่ออกมา ต้นคอที่ละเอียด เกลี้ยงเกลาของเสิ่นอีเวยเกิดการเสียดสีอย่างรุนแรงจากวัสดุที่ ทำจากทองคำขาว เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดและร้องสะดุ้งออก มาอย่างตกใจ
วินาทีต่อมา เธอรู้สึกว่าลาคอของตนเองไม่เหมือนเดิม เมื่อลองสัมผัสดู จึงพบกับความว่างเปล่า

เธอเงยหน้าขึ้นมามองทันที ปรากฏว่าสร้อยทองคำขาว เส้นนั้นลอยผ่านสายตาของเงินเลยไป ต่อจากนั้นจึงตกลงใน น้ำทะเลด้านล่างของเรือยอชร์ เนื่องจากสร้อยคอทั้งบางและทั้ง มีน้ำหนักเบา เมื่อเงินอีเวยมองลงไป บนผืนน้ำจึงไม่มีแม้แต่ ละอองน้ำสาดชัดขึ้นมา

เธอแทบหยุดหายใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสี ถลึงตา มองเพิ่งเจ๋อเฉิงด้วยความโกรธ “คุณบ้าไปแล้วหรือไง! “

เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเห็นสายตาของเสิ่นอีเวยแทบจะลุกเป็นไฟ เขารับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธ แถมยังได้รู้ว่าสร้อยคอ เส้นนั้นมีความสำคัญกับเธอมากแค่ไหน เมื่อเป็นแบบนี้ อารมณ์ของเขาจึงยิ่งแย่ลงกว่าเดิม

เพิ่งเจ๋อเฉิงขยับเข้าใกล้เงินอีเวย พูดจาด้วยน้ำเสียงโหด เหี้ยม: “เงินอีเวย คุณจำไว้ให้ดี คุณไม่ยอมให้ผมมีความสุข ผมก็จะไม่ปล่อยให้คุณมีความสุขเหมือนกัน คุณพูดว่าสร้อย เส้นนี้แฟนของคุณเป็นคนให้ ผมไม่ยินยอมให้คุณมีแฟน และก็ ไม่ยินยอมให้ผู้ชายหน้าไหนให้ของแบบนี้กับคุณ เพราะมันจะ ทำให้ผมหัวเสียได้ง่ายมากๆ

อย่าคิดจะลงไปเก็บ เพราะทักษะว่ายน้ำของคุณแย่มาก ถ้ายังอยากมีชีวิตก็ทำตัวดีๆกับผมสักหน่อย

หลังจากทิ้งท้ายด้วยประโยคนี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงจึงหันหลังเดินจากไป

แต่ยังไม่ทันเดินได้สองก้าว

“ตูม! ”

เสียงตกลงไปในน้ำดังชัดเจนมาจากข้างหลังเขา เขาหยุด ชะงักทันที ในขณะกำลังก้าวไปข้างหน้าด้วยความเร็ว เมื่อหัน กลับไปมอง บริเวณที่เป็นเวยยืนอยู่เมื่อสักครู่กลับว่างเปล่า เหลือไว้เพียง ipad ที่เธอคอยถือเอาไว้ในมือตลอด หัวใจของ เพิ่งเจ๋อเฉิงคล้ายกับโดนมีดคมทิ่มแทง เจ็บปวดจนแทบลืม หายใจ

ถึงแม้พื้นที่ของเรือยอชท์จะมีขนาดใหญ่มาก แต่ทั้งสี่ด้าน สามารถเชื่อมต่อกัน คนที่นั่งอยู่หัวเรือได้ยินเสียงกระโดดน้ำ สองครั้งในเวลาไม่ถึงสิบวินาที จึงรู้ทันทีว่าเกิดเรื่อง ทุกคนต่าง พากันวิ่งไปมุงดูด้านข้าง

คนอื่นที่ยังได้สติรีบเรียกเจ้าหน้าที่กู้ชีพ

เสิ่นอีเวยไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า พระอาทิตย์ด้านนอกแผด เผาจนอากาศช่างร้อนระอุ อุณหภูมิสูงมากจนน้ำทะเลเหมือน กับจะระเหยออกมาเป็นไอ แต่เมื่อร่างกายกำลังจะจมลงไปใน ทะเลจริงๆ กลับรู้สึกว่าน้ำทะเลเย็นเข้าไปถึงกระดูก

เป้าหมายของเงินอีเวยคือการหาสร้อยคอเส้นนั้น ดังนั้น เธอจึงลืมตาเมื่ออยู่ในน้ำทะเล แต่เวลายิ่งนานเข้า ดวงตาก เริ่มเปิดไม่ขึ้น เพราะความเค็มของน้ำทะเลค่อนข้างสูง
ดวงตาทั้งเจ็บทั้งบวมเป็นอย่างยิ่ง ความเจ็บปวดเหมือน โดนมีดบาด

เสิ่นอีเวยรู้สึกสิ้นหวังเป็นที่สุด เธอเพียงคิดว่าหากต่ำลง ไปลึกกว่านี้ก็อาจจะงมหาเจอ ทันใดนั้นเอง เสิ่นอีเวยรู้สึก เสียใจที่ก่อนหน้านี้ตนเองไม่ยอมตั้งใจเรียนว่ายน้ำ ถ้าตอนนั้น ตนเองสามารถเรียนว่ายน้ำสำเร็จ ตอนนี้คงหาสร้อยคอเจอ ไม่ ต้องลําบากเช่นนี้

ดังนั้นเมื่อเซ่งเจ๋อเฉิงดำลงไปในน้ำ สิ่งที่เขามองเห็นจึง เป็นภาพแบบนี้ หญิงสาวรูปร่างผอมบางอยู่ในชุดว่ายน้ำ สามารถมองเห็นเธออยู่ในทะเลกำลังพยายามว่ายไปข้างหน้า ผิวหนังของเสิ่นอีเวยเมื่ออยู่ในน้ำจะยิ่งขาวผ่องอย่างเห็นได้ชัด ร่างของเธอส่ายไปส่ายมาอย่างไม่เป็นไปตามแบบแผน ดู เหมือนใกล้จะหมดแรงและจมลงใต้ท้องทะเล

เมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิงว่ายตรงไปหาร่างผอมบาง ในระหว่างทาง ถึงรู้ได้ทันทีว่า เธอว่ายน้ำไม่เป็น ดูเหมือนหัวใจของเขาแทบจะ ตกลงไปในเหว

หรือว่าสร้อยคอเส้นนี้มีความสำคัญกับเธอมาก? แม้แต่ ชื่อของผู้ชายที่ให้สร้อยคอแก่เธอก็ยังไม่รู้ แต่คิดไม่ถึงว่าตอน นี้เขาต้องการช่วยเธอหาสร้อยคอเส้นนั้น

เพิ่งเจ๋อเฉิง นายกำลังทำอะไรอยู่?

ตอนนี้เสิ่นอีเวยที่ยังคงอยู่ในน้ำได้ค้นพบว่า แท้ที่จริง ความรู้สึกเจ็บปวดของคนที่อยู่ในน้ำจะมากกว่าตอนปกติเนื่องจากแรงดันจากน้ำทำให้แก้วหูบวมอย่างทรมาน การ ได้ยินเกือบทั้งหมดหายไป

ลมหายใจในหน้าอกเฮือกสุดท้ายถูกใช้หมดไป เงินอีเวย รู้สึกว่าแขนและขาของตนเองเริ่มอ่อนแรงลง รวมทั้งร่างกาย และสมองของตนเอง เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าตนเองจบสิ้นแล้ว

เธอยังหาสร้อยคอเส้นนั้นไม่เจอ แต่เธอไม่สามารถยอม แพ้ได้ เพราะนั้นคือของขวัญชิ้นแรกที่เหมียนเหมียนน้อยให้กับ ตนเอง ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยสวมใส่ เมื่อออกมาเที่ยวครั้งนี้ ดันเกิดคิดอยากใส่ขึ้นมา

แต่ตอนนี้กลับไม่รู้ว่าถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงโยนทิ้งไปที่ไหน เ นอีเวยไม่มีเวลาและเรี่ยวแรงไปตำหนิใครได้อีก พละกำลัง สุดท้ายของร่างกายในที่สุดค่อยๆสลายหายไป ร่างกายของ เธอลอยเคว้งคว้างอยู่ในน้ำ

ร่างกายของเสิ่นอีเวยที่บอบบางดุจขนนกค่อยๆจมลงไป ใต้ทะเลอย่างช้าๆ ก่อนที่สติสุดท้ายจะหายไป เงินอีเวยมอง เห็นร่างสีขาวพุ่งเข้ามาหาตนเอง……

เพิ่งเจ๋อเฉิงยื่นมือออก ในที่สุดก็สามารถคว้าข้อมืออัน บอบบางของเสิ่นอีเวย เมื่อดึงหญิงสาวที่ดวงตาทั้งสองข้างปิด สนิทเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตนเอง ในที่สุดหัวใจที่ว่างเปล่า ของเขาก็ถูกเติมเต็มทันที

ผมมาแล้ว ผมขอโทษ