บทที่209หลินอวี้น่าเรื่องแท้จริง บอกให้กับเซิ่งเจ๋อเฉิง

บทที่ 209

หลินอวี้นำเรื่องแท้จริงบอกให้กับเซิ่งเจ๋

อเฉิง

งานศพของประธานบริษัทเซิ่งซื่อ

ซื่อสวิน

เนื่องจากท่านประธานบริษัทมีชื่อเสียง

และคุณธรรมที่สูงส่ง

ดังนั้นคนที่มาร่วมงานศพมากมายตลอ ดวัน

เซิ่งเจ๋อเฉิงและเพิ่งเจิ้นอวิ๋นมีงานยุ่งมา

กมายตลอดวัน

แต่ว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงใบหน้ามีความอิดโรย และไม่ได้มีชีวิตชีวามากนัก หลินอวีได้อยู่ข้าง ๆเซ็งเจ๋อเฉิง

เซิ่งเจ๋อเฉิงเหมือนนึกคิดอะไรขึ้นมาเล ยหันไปถามว่า

“พ่อลูกตระกูลเจิ้งไม่ได้ตอบกลับข่าวอ

ะไรเลยหรือ ? ”

หลินอวี้ส่ายหัว “ไม่มี

เพียงแต่เมื่อวานเจิ้งโป๋หงได้โทรมาหา

แล้วใช้น้ำเสียงที่ตกใจกล่าวถึงเรื่องกา รจากไปของท่านประธาน ซึ่งไม่ได้เตรียมการเตรียมตัวอะไรเลย แล้วบอกว่าขออภัยมา ณ ที่นี้ เดี๋ยวจะส่งตัวแทนไป

เซิ่งเจ๋อเฉิงยิ้มด้วยความไร้ความรู้สึก พูดอย่างเฉยชาว่า “ถามอย่างตกใจ ? เรื่องการไว้อาลัยที่จัดไปหลายวันก่อน เรื่องจากการไปของคุณตาผมก็ได้อนุมั ติลงสื่อแล้ว เมื่อวานเพิ่งจะโทรมา ถามอย่างตกใจ

ประโยคนี้จะพูดจากตรงไหนดี ? ”

หลินอวี้พยักหน้าตาม แล้วใช้น้ำเสียงกดดันพูดว่า

“นั้นหากพูดตามความเห็นของท่าน การลงนามความร่วมมือกับบริษัทเจิ้งซึ่ อ จะมีความเป็นไปได้ไหม ?

เซิ่งเจ๋อเฉิงกัดฟันและริมฝีปากของตัวเ อง แล้วดึงหน้าอย่างตึง

เมื่อฟังคำถามของหลินอวี้แล้ว

ในหัวสมองของเขาก็ได้ปรากฏภาพใน ห้องประชุมของบริษัทเซิ่งซื่อ โดยเจิ้งอวิ๋นชวนจะให้เสิ่นอีเวยขอโทษ เขา เขาก็จะตอบรับการลงนาม พอคิดถึงตรงน

ระหว่างคิ้วของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็เต็มไปควา มด้วยเยือกเย็น

พูดออกมาจากปากตัวเองอย่างเย็นชาว

า “ตอนนี้ยังไม่รู้อะไรชัดเจน

แต่ผมจะต้องรักษามัน”

แท้ที่สุดแล้วรักษาอะไร

เซิ่งเจ๋อเฉิงยังไม่ได้พูดถึงลึกลงไปว่าห มายถึงอะไร

หลิวอวี้รู้สึกถึงความแปลกใจเมื่อคำพูด

เมื่อสักครู่นี้

ซึ่งไม่ใช่นิสัยการพูดของเขา

แต่หลินอวี้ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อไป อยู่ข้างกายเซิ่งเจ๋อเฉิงก็มานานโขอยู่ เขาก็มีความเข้าใจและกระจ่างในตัวอยู่

บ้าง มีบางเรื่อง

ผู้เป็นหัวหน้าก็ไม่อยากจะให้ถามต่ออะ ไรมากมาย ก็ทำได้เพียงแต่เงียบๆ ไป

แต่ว่าเมื่อพูดถึงเซิ่งเจ๋อเฉิงได้กล่าวถึง

บริษัทเจิ้งซื่อ

หลินอวี้ก็ได้นึกถึงเรื่องวันนี้ตอนสายๆ

ที่โทรมาหาตน

แล้วถามเรื่องการติดต่อเจิ้งอวิ๋นชวนขึ้น “คุณหญิงเสิ่นกับคุณเจิ้งเป็นเพื่อนกันใ ช่ไหมครับ ? ” หลินอวี้ถาม

พอพูดออกไป

เซิ่งเจ๋อเฉิงหันกลับมาอย่างรวดเร็ว ตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ท่าทางแสดงออกถึงความเหนื่อยล้า

“คุณเจิ้ง ? คุณเจิ้งคนไหน ? เจิ้งโป๋หงหรือ? ” หลินอวสายหัวแล้วตอบกลับไปว่า “ไม่ใช่ครับ ลูกชายของเจิ้งโป๋หง เจิ้งอวิ๋นชวน”

พอได้ยินเจิ้งอวิ๋นชวน

ชื่อก็ปรากฏออกมาจากใบหน้าของตัวเ อง เซิ่งเจ๋อเฉิงมีสีหน้าที่ไม่ดีนัก ซึ่งถูกมองออกโดยหลินอวี้

ดูแล้วเรื่องราวคงไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆหลินอวี้รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

“เกิดอะไรขึ้นล่ะ ?”

เซิ่งเจ๋อเฉิงถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

พอมองสายตาของหัวหน้า

หลินอวี้ก็ไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไป

“วันนี้ตอนสาย

ผมได้รับโทรศัพท์ของคุณหญิงเสิ่น เธอบอกว่าให้ผมบอกวิธีติดต่อเจิ้งอวิ๋น ชวนให้หน่อย

พอหลินอวี้พูดถึงตรงนี้

ก็เห็นถึงสีหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงที่มีสีหน้

าตกใจ

หลินอวี้ไม่กล้าจะพูดต่อ

แต่ได้ยินคำพูดที่แสนจะเยือกเย็นของเ

ซิ่งเจ๋อเฉิงว่า “พูดต่อไป”

“พอผมรู้สึกว่าแปลก ๆ

ไปเพราะว่าพ่อลูกตระกูลเจิ้งได้มาที่บริ

ษัทเราครั้งแรก

และวันนั้นก็เป็นวันที่พบกันครั้งแรก

ดังนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเขาทั้งสองคนมีเรื่องอ

ะไรกัน

คุณหญิงเสิ่นบอกว่ามีเรื่องส่วนตัวกับเข

านิดหน่อย”

“เรื่องอะไร ? ” หลินอวีได้อธิบายต่อไป เซิ่งเจ๋อเฉิงก็ฟังอย่างเงียบๆ

“ในสายคุณหญิงเสิ่นไม่ได้บอกอะไร” สีหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงก็กลับดูแย่ลงอย่ างมาก

เห็นหลินอวี้พูดถึงตรงนี้

“ผมกลลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ดังนั้นเลยถามเธอว่าตอนนั้นท่านรู้เรื่อง นี้หรือเปล่า

ตอนนั้นเธอตอบว่าท่านรู้เรื่องนี้

ดังนั้นผมเลยบอกวิธีติดต่อกับคุณเจิ้งไ ป”

สีหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงยิ่งอยู่ยิ่งมืดมน หลินอวี้รู้ตัวเองอย่างชัดเจนว่าตัวเอง ทำอะไรผิดลงไป

ต่อมาเซิ่งเจ๋อเฉิงก็มีคำพูดออกมา “เรื่องน่ ผมไม่รู้อะไรทั้งสิ้น คุณถูกเสิ่นอีเวยหลอกเข้าแล้ว”

คำพูดของเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้มีอะไรแอบ แฝง

แต่หลินอวี้อยู่กับเขามานานปีก็เข้าใจใน อารมณ์และความรู้สึกของเซิ่งเจ๋อเฉิงเ ป็นอย่างดี

ยิ่งนิ่งมากเท่าไหร่ก็อธิบายได้ว่าเขานั้น

โมโหถึงจุดสุดขีด

ทำไมไม่นำเรื่องนี้รายงานผม ”

ตำแหน่งผู้ช่วยนี่คุณเป็นยังไง ? ” หลินอวี้รู้สึกถึงความน้อยเนื้อต่ำใจ เขาจะเดาออกได้อย่างไรว่าเสี่อีเวยจะก ล้าที่จะโกหก?

หน้าผากของหลินอวี้ก็เริ่มมีเหงื่อไหลอ อกมาก ก้มหัวแล้วพูดว่า “ใช่ครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมทำผิด ผมยืนยอมรับโทษ

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้เก็บสายตาที่ไม่ดีกลับไป

จากหลินอวี้

ผู้หญิงคนนี้ในเมื่อกล้าที่จะใช้นามของ

ตัวเองในการโกหกหลินอวี้

เซิ่งเจ๋อเฉิงมีความโกรธอย่างมากถึงมา กที่สุด

ตอนนี้เขาจะอยากจะเจอผู้หญิงคนนี้ มือของเขานั้นได้กดอะไรไม่รู้ในโทรศั

พท์อย่างรวดเร็ว

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้โทรศัพท์หาเสิ่นอีเวย

หลินอวี้ที่อยู่ข้าง

ๆก็มีความตกใจอย่างยิ่ง

หัวหน้าของตนเองไม่ใช่ได้ยินมาว่าตล อดมาเกลียดผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่หรือ ? เกลียดแม้กระทั่งชื่อโทรศัพท์ก็ไม่ได้บั นทึกไว้ แต่ว่าเมื่อสักครู่น

เซิ่งเจ๋อเฉิงได้กดเบอร์โทรศัพท์อย่างไ หรือว่า….เขาจำเบอร์โทรศัพท์ไว้ในใจ

วมาก

?

หลินอวี้รู้สึกว่า

ช่วงนี้ยิ่งอยู่ยิ่งไม่สามารถรู้ถึงความชัดเ จนของหัวหน้าตนเอง

สถานการณ์ตรงเสิ่นอีเวย

ในตอนนี้กำลังต่อสู้กับเจิ้งอวิ๋นชวน เมื่อได้พูดถึงปัญหาของเรื่องระดับแอล

กอฮอล์

เธอก็ยังไม่สามารถตอบอะไรได้

พอถึงตอนนี้

โทรศัพท์ในกระเป๋าก็ดังออกมา

เสิ่นอีเวยเอาออกมาดู

ในใจก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธอนันจงใจปิดบังเซ็งเจ๋อเฉิงมาหาเจ๋ง

อวิ๋นชวน

ทำไมตอนนี้โทรศัพท์มาหาตัวเองล่ะ ?

เสิ่นอีเวยในใจมีความรีบร้อนอย่างยิ่ง แต่ว่าเธอก็รู้นิสัยของเซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นอย่ าง หากไม่ได้รับโทรศัพท์

ก็จะเจอกับอะไรบ้าง

และตอนนี้บวกกับเรื่องที่คุณตาได้ลาโล

กไป

ทำให้เซิ่งเจ๋อเฉิงพบกับสถานการณ์ที่เ

ลวร้ายมาก

เธอไม่สามารถทำให้เขาโมโหได้

เสิ่นอีเวยใจรีบร้อนอย่างหนัก หลังจากนั้นก็ใช้มือกดปุ่มรับโทรศัพท์

ยังไม่ได้พูดเธอพูดอะไรก็มีเสียงออกม

าว่า “ฮัลโหล” ด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวของเซิงเจ๋อเฉิง ล อยเข้ามาให้หูของเธอ

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น ให้เวลาคุณสิบวินาที

บอกที่อยู่ให้กับผม”

น้ำเสียงที่สุขุมเงียบของเซิ่งเจ๋อเฉิง แต่เสิ่นอีเวยฟังแล้วรู้สึกน่ากลัวมากเพร าะเธอไม่ต้องคิดก็รู้ว่า

ในเวลานี้ของเซิ่งเจ๋อเฉิงมีสีหน้าที่น่าเก

ลียดมาก

ในเมื่อเขาพูดถึงขนาดนี้ ก็สามารถรู้เรื่องได้ว่าตัวเองนั้นมาหาเจิ้ งอวิ๋นชวน

“คุณยังมีเวลาอีกห้าวินาที”

วาจาที่น่ากลัวและหนักแน่นของเซิ่งเจ๋ อเฉิงได้นับเวลาถอยหลัง เงินอีเวดาอยู่ในใจ

แล้วก็ได้บอกที่อยู่ของเธอ ก็คือได้บอกสถานที่บาร์ที่ตัวเองอยู่

เสิ่นอีเวยขณะที่พูดโทรศัพท์อยู่นั้น ได้สะกดทุกความสนใจในห้องนั้น เจิ้งอวิ๋นชวนมีสายตาที่ค่อนข้างเยือกเย็ น ปากก็มีรอยยิ้มนิดหน่อย

ใบหน้าเต็มไปด้วยความนึกสนุก

เพราะว่าทุกความสนใจอยู่ที่เสิ่นอีเวยห

มเ

ดังนั้นเสิ่นอีเวยก็ไม่ได้สนใจถึงเรื่องที่ทุ กคนมองมาหน้าเธอ

และเจิ้งอวิ๋นชวนเดินมาอยู่ข้าง ๆเธอ เซิ่งเจ๋อเฉิงได้พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ออกม่ว่า

“ตอนนี้คุณอยู่กับเจิ้งอวิ๋นชวน?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ