บทที่157ชัดเจนว่าคุณไม่ได้รักเขา

บทที่ 157 ชัดเจนว่าคุณไม่ได้รักเขา

เขียวหันถึงใช้อ้อมกอดของเจ้าหญิงในการกอดเงินอีเวย เอาไว้ แม้จะถอดเสื้อออกเขาก็ยังรับรู้ถึงความรู้สึกที่เร่าร้อน ความร้อนนั้นร้อนไปถึงในใจของเขา

เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าตัวเองนั้นสะลึมสะลือ ในสถานที่ที่ สว่างไสว แต่เธอกลับเห็นแสงไฟที่ริบหรี่ไม่ชัดเจน

เพราะว่าเป็นยามกลางคืน ดังนั้นในห้องโถงเลยไม่มีคน

มากมายนัก เขียวหันถึงเลยได้เดินไปยังลิฟต์ เพราะว่าในใจรีบ ร้อนยิ่งนัก ดังนั้นเลยไม่ได้สังเกตว่าตรงที่ประตูไกลมีผู้ชายคน หนึ่งอยู่

เซียวหันถึงก็ได้เข้าไปในลิฟต์ และได้กดปุ่มไปยังห้องวีไอ พี ซึ่งเป็นการขึ้นลิฟต์ที่ไม่มีการหยุดรอใคร

ร่างกายของเสิ่นอีเลยก็ได้ถูกวางลงบนเตียงอันแสนนุ่ม เซียวหันถึงได้มองคนบนเตียงนั้น รู้สึกว่าคอแห้งมาก เลยไปดื่ม น้ำในแก้วนั้น เขาได้ยืนอยู่ข้าง ๆ เตียง มองเธอด้วยความรู้สึก ที่หมุ่นมัว ชัดเจนว่าเหมือนได้กำลังผ่อนคลายอย่างไรอย่างนั้น

ความจริงแล้วสวีอันจึงพูดไม่มีผิดเลย ความรู้สึกที่เขามี ต่อเส้นอีเวยนั้นเหมือนกับการใช้ความดีในการเปลี่ยนแปลง

คน
ตัวเองนั้นเป็นผู้ชายที่ประสบความสำเร็จตอนอายุสามสิบ ไม่ใช่ไม่รู้ว่าความใกล้ชิดของชายหญิงจะมีอิทธิพลอย่างไร แต่ ทุกอย่างกลับเป็นไม้หล่นมีความหมายแต่สายน้ำไร้อาลัย นาน ขนาดนี้เงินอีเลยกลับไม่เคยให้ความหวังเขาเลย แม้กระทั่งใน มุมที่มืดมิดก็ไม่มี

เขาจึงคิดว่าตัวเขานั้นก็มีชื่อเสียงอยู่ในระดับหนึ่ง ดังนั้น ไม่ว่าจะอยู่ในเหตุการณ์อะไรก็ไม่อาจจะที่จะทำอะไรเกินเลย แม้แต่นิดเดียว

แต่ครั้งนี้กลับไม่เหมือนกันทำไมช่วงนี้ที่อยู่ต่อหน้าเธอทีไร รู้สึกทำให้ใจสั่นทุกที สวีอันจึงได้กระทำแผนการให้เธอมาอยู่ ตรงหน้าขนาดนี้ ในสถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขารู้สึกถึงว่าไม่ อาจจะสามารถควบคุมได้แล้ว

พอมองไปยังเสิ่นอีเวยอีกครั้ง เพราะว่ารู้สึกลำบากเลยได้ เงยคอขึ้นมาเห็นเหงื่อที่กำลังไหล เผ้าผมก็สะบัดอยู่บนใบหน้า ทำให้เห็นถึงใบหน้าที่เหมือนรูปไข่ ลมหายใจเบา ๆ ของเธอ อีกดวงตาหนึ่งคู่ของเธอ และได้เห็นเหมือนกับมีผู้ชายใส่เสื้อสี ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ในระหว่างที่สะลึมสะลือนั้น และได้พูดกับ ผู้ชายในความทรงจำของเธอ

ริมฝีปากสีแดงของเธอ พูดว่า “เซิ่ง….

เซียวหันถึงพอได้ยินก็ถึงแซสกุลนั้นขึ้นมา ใบหน้าที่ เปลี่ยนไป แล้วเดินมานั่งยังบนเตียง สองมือก็ได้จับไหล่ของ เธอเอาไว้ น้ำเสียงที่มีความเยือกเย็น “เมื่อกี้คุณพูดอะไรน่ะ ?คุณเรียกชื่อใคร ?

เสิ่นอีเวยได้พูดคุยกับคนที่อยู่กับเธอ ตาก็ขยายใหญ่ขึ้น มือ ขาวปานหยกก็ได้จับเธอเอาไว้ แล้วพูดอย่างเสียงเบา ๆ ว่า “เพิ่งเจ๋อเฉิง “

เชียวนั้นถึงก็เกิดความโมโหขึ้น “เพิ่ง” แล้วเขาก็เต็มไป ด้วยน้ำเสียงที่โมโห “คุณก็รักเขาขนาดนี้ เขากลับไม่ได้รักคุณ เลย ผมไม่อาจจะอนุญาตให้คุณเรียกชื่อเขาต่อหน้าผม

ความโมโหของเขา ทำให้สายตานั้นเปลี่ยน มือทั้งสอง

ข้างก็ปิดบังเอาไว้

เสื้อกันหนาวของเธอก็ถูกถอดออกมาแล้ว ข้างในก็เหลือ แต่เสื้อเชิ้ตสีอ่อน ๆ แม้จะไม่รัดรูป แต่เพราะว่ามีความบาง แต่ ก็สามารถเห็นเสื้อในข้างในและยกทรงได้

แม้จะในระยะเวลานั้นอันสั้นไม่สามารถที่จะให้ผู้ชายคาใจ ได้ แต่อย่างไรก็ตามก็สามารถทำให้ผู้ชายหันมาสนใจได้

ภาพต่อหน้าเขา ในครั้งนี้ ชัดเจนว่า ในท้องน้อยของเขานั้น ก็กำลังจะเกิดไฟที่สุมทรวง ทำให้กระแสไฟไหลผ่านร่างกาย

กระดุมเสื้อของเธอก็ถูกผู้ชายดึงออกไป แต่ไหล่ของเธอก็

ยังไม่เอาออกจากคอของเธอ ในความรู้สึกของเธอนั้นก็ชัดเจน

แล้วว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่เธอคิดเอาไว้

เซียวหันกิงก็ได้ค่ว่า “สมควรตาย

เสื้อเชิ้ตก็ได้หลุดออกจากหัวไหล่ หัวไล่ของเธอช่างกลมเหลือเกิน ไม่มีเนื้อส่วนต่างที่มากออกมา มีความขาวสด กระดูกที่เป็นชิ้น ๆ แล้วขาวอวม ๆ เสื้อในสี ที่มีการเก็บ มิดชิด แต่ในสถานการณ์เช่นนี้กลับไม่สามารถควบคุมตนเอง

ได้แม้แต่นิดเดียว

แต่เงินอีเวยก็ยังคงกอดคอของเขาอย่างไม่ขยับ

เซียวหันถึงได้มองไปยังคนที่ขาดสติ และได้หยุดไปสักครู่ ในที่สุดกำลังจะไปสัมผัสไหล่แขนของเธอ

“ เพิง “

ประตูในห้องทันใดนั้นก็ถูกถีบเปิดออกมา เซียวหันถึงมือ ของเขาก็หยุดอยู่ตรงกลางอากาศ ไม่สามารถที่จะเก็บได้ทัน เขาจึงรีบหันกลับมาแล้วมองไปยังประตู

คือเซิ่งเจ๋อเฉิง

ผู้ชายเสื้อยืนอยู่ตรงประตู ต่อให้เมื่อสักครู่นี้จะทำกิริยา ที่มากเกินกว่านี้ แต่ว่าใบหน้าก็ยังคงความสุขุมอยู่

สายตาของเขาช่างเยือกเย็น ผู้ชายสองคนทำให้อุณหภูมิ ในห้องรู้สึกลดลงไปหลายองศา เพิ่งเจ๋อเฉิงท่าทางปกติไม่ สามารถดูออกถึงอารมณ์ใด ๆ สายตาของเขาก็ได้ขยับแล้ว หันออกไปจากการมองเดียวกันถึง