บทที่195ทําไมคุณถึงไม่บอกเรี องนี้กับฉัน

บทที่195

ทำไมคุณถึงไม่บอกเรื่องนี้กับฉัน

เสิ่นอีเวยสูดหายใจลึกๆ

น้ำเสียงราบเรียบราวกับว่าเธอกำลังพูด อะไรบางอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง

“เขาขอให้ฉันบอกคุณว่าได้จัดหาที่พัก อาศัยให้กับผู้ที่มาร่วมพิธีไว้อาลัยจากทุ กแห่งเรียบร้อยแล้ว ให้คุณไม่ต้องเป็นห่วง”

เสิ่นอีเวยพูดทวนประโยคนั้นของหลินอ วี้โดยไม่ขาดตกบกพร่อง

น้ำเสียงเรียบเฉยจนน่าตกใจ สีหน้าของเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่แสดงอาการใ

ดๆ

ราวกับตนเองไม่เคยปกปิดเรื่องนี้กับเสี่ นอีเวยเลย

ตอนแรกเสิ่นอีเวยคิดว่าเมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิง เห็นว่าเธอรู้เรื่องคุณปู่เสียชีวิตแล้วอย่า งน้อยจะอธิบายอะไรบ้าง แต่ก็ไม่มี เขาเอาแต่นิ่งเงียบราวกับเป็นใบ้ หน้าตาที่สงบราบเรียบของเซิ่งเจ๋อเฉิง ทำให้เสิ่นอีเวยโกรธ

เธอมองเซิ่งเจ๋อเฉิงด้วยความโกรธ น้ำเสียงหนักแน่นแฝงไปด้วยการคาดคั้ คุณไม่มีอะไรจะอธิบายให้ฉันฟังจริงๆ

น “เซิ่งเจ๋อเฉิง

เหรอ?”

เซิ่งเจ๋อเฉิงยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม คิ้วและดวงตาของเขายกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดว่า

“ผมจำเป็นต้องอธิบายอะไรให้คุณฟังด้

วยเหรอ?”

เสิ่นอีเวยหายใจกระชั้น

เสียงสูงขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ “ก็เรื่องที่คุณปู่เสียไง ทำไมคุณถึงไม่บอกฉัน !”

เซิ่งเจ๋อเฉิงมองเธออย่างเย็นชาและไม่

ได้ตั้งใจจะตอบคำถามของเธอ เขาลุกขึ้นเลิกผ้าห่มออกแล้วพูดเบาๆ ว่า “คุณเหนื่อยแล้ว วันนี้ตอนบ่ายผมจะทำเรื่องออกจากโรง พยาบาลแล้วกลับบ้าน”

เซิ่งเจ๋อเฉิงบอกว่าจะกลับบ้าน เขาไม่เคยพูดคำๆ นี้กับเธอมาก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธออาจจะประทับใจอย่ างสุดซึ้งจนถึงขั้นตกตะลึงที่ได้รับความ เมตตาอย่างคาดไม่ถึง

แต่ในเวลานี้เสิ่นอีเวยไม่ได้สนใจความ หมายของคำๆ นี้จากเขาเลย

เสิ่นอีเวยยื่นมือออกมาดึงแขนของเซิ่งเ จ๋อเฉิงไว้แล้วพูดว่า

“ฉันต้องการให้คุณตอบคำถามของฉัน! คุณได้ยินชัดเจนมั้ยเซิ่งเจ๋อเฉิง?”

น้ำเสียงของเสิ่นอีเวยดุดัน

ในดวงตาดูเต็มไปด้วยความโกรธ

เซิ่งเจ๋อเฉิงไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้หญิงค นนี้ถึงจะดูรูปร่างเพรียวบางแต่ความแข็ งแกร่งนั้นมีมากมาย มไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นมา

เขาก้มหน้ามองดูแขนที่เสิ่นอีเวยเกาะกุ

แววตานั้นชัดเจน

ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันอยู่อย่างนี้ เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

ในที่สุดเซิ่งเจ๋อเฉิงก็เอ่ยปากขึ้นมา

“คุณปล่อยมือก่อน

คุณอยากรู้อะไรผมจะบอกคุณ”

น้ำตาของเสิ่นอีเวยไหลออกมาตั้งแต่เมื่

อไรไม่รู้

เห็นเป็นม่านหมอกอยู่ตรงหน้าเธอ มองไม่เห็นสีหน้าท่าทางเซิ่งเจ๋อเฉิงได้ ชัดเจน ได้ยินเพียงเสียงของเขา

เขาบอกให้เธอปล่อยมือถึงจะบอกเล่าเ รื่องราวให้เธอฟังมากกว่านี้ เธอจึงไม่มีทางเลือก

เสิ่นอีเวยค่อยๆ ปล่อยมือออกอย่างช้าๆ

เซิ่งเจ๋อเฉิงนั่งลงที่ขอบเตียงอีกครั้งแล้ วค่อยๆ เอ่ยปากพูดว่า “คุณปู่เสียชีวิตก่อนวันที่พ่อลูกตระกูลเจิ้ งมาที่บริษัทเซิ่งชื่อได้หนึ่งวัน คุณปู่ไม่มีอาการเจ็บปวด เขาเสียชีวิตอย่างสงบ

เสิ่นอีเวยฟังเงียบๆ

“ยังจำวันที่ผมบอกคุณให้มีลูกให้ผมคน หนึ่งได้ไหม?”

เสิ่นอีเวยพยักหน้าเล็กน้อย

“คุณปู่เสียชีวิตหลังจากนั้นไม่นาน ความจริงในเวลานั้นพวกเราก็รู้แล้วว่าชี วิตของคุณปู่ได้ดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย แล้ว

ผมรู้ว่าคุณเคารพคุณปู่เสมอและรักเขา

มาก

ทุกครั้งที่เขาไปบ้านพักของตระกูลเซิ่ง คุณก็จะคอยอยู่พูดคุยกับเขา เขาก็มักจะพูดถึงคุณอยู่เสมอต่อหน้าผ ม แต่ว่าอีเวย…

เมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิงพูดถึงตรงนี้เสียงของเข

าก็หยุดลง

เสิ่นอีเวยเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาสดใสคู่หนึ่งระคนไปด้วยอารมณ์

ที่ซับซ้อนสับสน

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นดูออก ส่วนใหญ่มันถูกยึดครองด้วยความทุกข์ “ข้อเรียกร้องเรื่องการมีลูก ดังนั้นผมจึงจำเป็นต้องรับประกันว่าอาร

ผมเป็นคนเสนอมันขึ้นมาเอง

มณ์และสภาพจิตใจของคุณจะไม่ได้รับ

ผลกระทบจากเรื่องใดๆ

แม้แต่เรื่องการเสียชีวิตของคุณปู่”

เสิ่นอีเวยรู้สึกตกใจอยู่พักหนึ่ง เธอเคยคาดเดาถึงสาเหตุต่างๆ

นานาว่าทำไมเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่บอกเธอเรื่ องการเสียชีวิตของคุณปู่ อย่างเช่นเขาไม่เคยปฏิบัติต่อเธอในฐา นะสมาชิกในครอบครัว

ดังนั้นเขาจึงรู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องรู้

หรืออย่างเช่นเขารู้สึกว่าตัวเธอเป็นเพีย งสะใภ้ของตระกูลเซิ่ง

ฐานะและทัศนคติไม่ได้สำคัญอะไรนัก

ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้อ งกับเรื่องนี้

หรืออย่างเช่นเขารังเกียจเธอและรู้สึกว่ าการให้ตัวเธอไปร่วมงานศพของคุณปู่เ ป็นเรื่องน่าขายหน้า

สาเหตุต่างๆ นานาเหล่านี้เสิ่นอีเวยเคยคิดไว้หมดแล้

ว

แต่สิ่งที่เธอคิดไม่ถึงก็คือในท้ายที่สุดเ หตุผลที่เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่ยินดีบอกเธอก็คื อไม่ต้องการให้อารมณ์และสภาพจิตใจ

ของเธอได้รับผลกระทบ

ใช่แล้ว

อย่างน้อยจากมุมมองนี้เซิ่งเจ๋อเฉิงก็ยัง

เข้าใจตัวเธอมากกว่า

เขารู้ว่าคุณปู่เป็นผู้อาวุโสที่สำคัญมากใ

นใจของเธอไม่ด้อยไปกว่าตำแหน่งใน

หัวใจของหลานชายอย่างเขา

ดังนั้นเพิ่งเจ๋อเฉิงจึงคาดเดาได้ว่าถ้าเธ

อรู้เรื่องคุณปู่เสียชีวิต

จิตใจของเธอต้องทนไม่ไหว

ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะปิดบังเธออย่างส มบูรณ์ เซิ่งเจ๋อเฉิงเห็นเสิ่นอีเวยไม่พูดจาเขาจึ

งพูดต่อไป

“ดังนั้นความตั้งใจเดิมของผมคือ

รอจนกว่าพิธีฝังศพของคุณปู่จะเสร็จสิ้น

ลงแล้วค่อยบอกคุณ

การเสียชีวิตของคุณปู่ในครั้งนี้

ผมกับพ่อปฏิเสธการให้สัมภาษณ์และร

ายงานข่าวของสื่อมวลชนทั้งหมด เหตุผลแรกคือเราต้องการให้คุณปู่จาก

ไปอย่างสงบ

เหตุผลที่สองคือเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้คุ ณรู้ ถึงอย่างไรแล้ว

ในระหว่างเตรียมการตั้งครรภ์ หากสภาพหัวใจและจิตใจย่ำแย่เกินไป ย่อมส่งผลกระทบอย่างแน่นอน

น้ำเสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงนั้นจริงใจตั้งแต่ ต้นจนจบและอารมณ์ของเสิ่นอีเวยก็สง บลงเรื่อยๆ

เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเจ็บป่วยหรือ ว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกขอบคุณตนเองที่พาเ ขามาส่งโรงพยาบาลเมื่อคืน เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงในวันนี้นั้นแ ตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง จากจุดเริ่มต้นของวันนี้การพูดคุยระหว่า งเขาและเธอมันมีความอดทนมากเป็น พิเศษ

ทำไมล่ะ? เสิ่นอีเวยคาดเดาอยู่ในใจ หรือจะเป็นเพราะว่าต้องการให้ตัวเธอมี

ลูกให้เขา

ดังนั้นทัศนคติที่มีต่อตัวเธอจึงดีขึ้นอย่า งกะทันหัน?

แต่ก็ไม่มีเหตุผล

คุณปู่ถึงแก่กรรมหนึ่งวันก่อนที่พ่อลูกต ระกูลเจิ้งจะมาที่บริษัทเพิ่งซื่อ เมื่อครูเซิ่งเจ๋อเฉิงเองก็บอกว่าในช่วงเว ลาก่อนหน้านั้นไม่นานพวกเขาก็รู้ว่าคุณ ปู่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว เมื่อประเมินเวลาแล้วก็น่าจะเป็นเวลาเดี ยวกับเซิ่งเจ๋อเฉิงยื่นข้อเสนอให้ตนเอง มีลูกให้เขาใช่หรือไม่?

แต่ทำไมเขาถึงต้องทำอย่างนั้น? เขาไม่มีเหตุผลอะไรเลย

จากคำพูดของคุณปู่

เมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิงมีลูกของตัวเองจึงจะยก หุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทเซิ่งชื่อให้กับเข

า

และเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ไม่ดีของเ ซึ่งเจ๋อเฉิงกับภรรยา เขาไม่ชอบตน ดังนั้นเพิ่งเจ๋อเฉิงจึงไม่เคยยอมประนีป ระนอมต่อหน้าตนและมีลูกกับตน

แต่เมื่อไม่นานมานี้ในคืนที่คุณปู่กับแม่เ ลี้ยงของเซิ่งเจ๋อเฉิงมาถึงยังบ้านพัก ตอนนั้นเธอกับคุณปู่ก็ได้ไปเดินเล่นในส วนดอกไม้เล็กๆ

คุณปู่ได้บอกหลายสิ่งหลายอย่างให้เธ อฟัง

ส่วนใหญ่ล้วนเกี่ยวข้องกับเซิ่งเจ๋อเฉิง

หนึ่งในเรื่องที่พูดถึงนั้นเกี่ยวข้องกับสิท ธิของผู้ถือหุ้นที่จะได้รับมากขึ้นหลังจา กที่เขามีลูกแล้ว

ในเวลานั้นคุณปู่บอกว่าเขาได้เร่งรัดให้เ

ซิ่งเจ๋อเฉิงมีลูกอย่างออกนอกหน้า เขาบอกกับเซิ่งเจ๋อเฉิงว่าจะได้รับหุ้นมา กขึ้นหลังจากที่เขามีลูกแล้ว เช่นเดียวกับสิ่งที่ประกาศให้สาธารณช

นได้รับรู้

แต่ว่าสถานการณ์จริงกลับไม่เป็นเช่นนั้

น ตอนนั้นคุณปู่ได้บอกความจริงกับเสิ่นอีเ

วย

เขามอบหมายให้ทนายความของตนจัด การเรื่องพินัยกรรมเอาไว้ตั้งนานแล้ว วันหนึ่งในภายภาคหน้าหลังจากที่เขาไ

ด้จากโลกนี้ไปแล้ว อำนาจในบริษัทเซิ่งซื่อจะถูกส่งมอบให้ กับเซิ่งเจ๋อเฉิงผู้เป็นหลานชายคนโตขอ งเขา โดยไม่จำเป็นต้องให้เขามีลูกเลย

ดังนั้นคุณปู่จึงมักจะบอกกับเซิ่งเจ๋อเฉิง อยู่เสมอว่าเป็นเพราะแม่ของเขาด่วนจา กไปก่อนเวลาอันควร บวกกับความขัดแย้งเล็กน้อยกับเซิ่งเจิ้ นอวิ๋นผู้เป็นพ่อของเขา ดังนั้นความสัมพันธ์ของพ่อลูกจึงไม่ค่อ ยดีนัก

หลังจากที่มารดาเสียชีวิตไปเด็กคนนี้ก็ แทบไม่เคยรู้สักถึงความอบอุ่นของครอ

บครัวเลย

ยกเว้นตัวเขาซึ่งเป็นปู่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ