บทที่153ตอนนี้คุณจะต้องทำงานเพื่อฉันแล้ว

บทที่ 153 ตอนนี้คุณจะต้องทำงานเพื่อฉันแล้ว

ในห้องน้ำหญิงบนกระจกใหญ่ได้เห็นร่างเงาเต้นรำของสวี อันนิ่ง ผมยาว มือข้างซ้ายก็ได้โทรศัพท์คุยเรื่องสำคัญ

“พวกคุณที่นั่นปรึกษากันเสร็จแล้วใช่ไหม ? อย่าถึงตอน นั้นก็ทำให้เรื่องเสียล่ะ “

ปลายสายมีน้ำเสียงที่เคารพ “คุณหญิงสวี โปรดวางใจ เมื่อก่อนบริษัทพวกเราก็ได้รับการดูแลจากคุณพ่อของคุณ ก็พูด ได้ว่าติดค้างบุญคุณอยู่มาก ในงานครั้งนี้ที่คุณพ่อคุณให้พวก เราทำ พวกเราจะต้องทำให้ดีที่สุด วางใจเถอะ

พอได้ยินคำพูดของปลายสาย สวีอันจึงจึงวางใจลง

คืนนี้เดิมที่เธอจะไปหาลูกค้า จะต้องเซ็นสัญญาความร่วม มือ หลังจากติดต่อแล้วเพิ่งรู้ว่าเป็นบริษัทที่เคยทำความร่วมกับ มือพ่อของเธอสวีโก้วหมิง

พอรู้ถึงความเป็นมาตรงนี้ ในใจของสวีอันฉิงก็เลยมีความ คิดใหม่ขึ้นมา

เธอได้ไปพูดกับเพิ่งเจ๋อเฉิงว่าวันนี้ตอนบ่ายมีธุระ เลย ทำให้สำเร็จในการลากิจ ส่วนเรื่องการลงนามความร่วมมือในวันนี้เลยได้กล่าวถึงเป็นอีเวย แต่ว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงกลับไม่ได้สงสัย อะไรก็รับปากไป

ในคุณธรรมของผู้ร่วมลงนามความร่วมมือ สวีอันจึงย่อมรู้ ดี โลภมาก เห็นผลประโยชน์ คนเหล่าย่อมคู่ควรกับตัวเธอเอง เพราะว่าจุดประสงค์คือสิ่งเดียวกัน เพราะเป็นเช่นนี้ดังนั้นเธอ เลยจงใจให้เสื่นอีเวยไป

พอคิดถึงตรงนี้ เธอไม่ได้เพียงแต่หัวเราะในสาย “นี่ยังไม่ เท่าไหร่ พวกคุณคงรู้จักเป็นอีเวยใช่ไหม ? วันนี้พวกคุณก็ จัดการเอาดีดีล่ะ อ่อ…ใช่แล้ว เธอดื่มสุราได้ไม่มาก หากว่า พวกคุณยินยอม ก็สามารถเพิ่มอะไรลงไปในนั้น พวกคุณจะเล่น อะไรก็เล่นไป แต่อย่างไรก็ตามครั้งนี้จะต้องทรมานเธอ งาน เสร็จเมื่อไหร่ ชั้นจะตกรางวัลให้อย่างงาม

ปลายเสียงนั้นมีหลายคนที่รับปากอย่างเต็มปาก “คุณ หญิงสวีความหมายของคุณผมเข้าใจ วางใจเถอะ พวกเราจะไม่ เหลือหลักฐานอะไรสักอย่าง

สวีอันฉิงตอบเสร็จสรรพ ก็วางสายอย่างอิ่มเอมใจ พอหัน ตัวกลับไปกําลังเตรียมจะไปห้องทำงาน ทันใดนั้นกลับเห็น ห้องน้ำข้าง ๆ เปิดออกมา ใบหน้าที่คุ้นตาเป็นยิ่งนักผ่านหน้า เธอไป

นั่นคือ ฉินจื่อเฟิง

สีหน้าของสวีอันจึงเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก แต่ว่าก็กลับไปสู่ หน้าเดิม “อ้อ ผู้ช่วยเล็กหรือ ?
สีหน้าที่ไม่มีอะไรของฉันชื่อเฟิง เลยได้ถามอย่างชัดเจนว่า “ในสายโทรศัพท์คุณได้พูดถึงเรื่องอะไร ? “

สวีอันฉิงก็ได้ยิ้มแสยะแล้วพูดว่า “เกี่ยวอะไรกับคุณ ? ผู้ ช่วยระดับอย่างคุณมีสิทธิ์อะไรใช้น้ำเสียงแบบนี้กับชั้น ? ”

ต่อหน้ากับความยโสของสวีอันฉิง ในหน้าที่สุขุมของฉัน ชื่อเฟิงก็ไม่ได้มีความกลัวอะไรเลย ณ ตอนนี้ในสมองของเธอ กลับเต็มไปด้วยความสงสัยของสวีอันถึงที่คุยโทรศัพท์เมื่อสัก ครู่นี้

เธอรู้ว่า คืนนี้เสิ่นอีเวยจะได้พบกับความอันตราย

ฉินจื่อเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผู้คุมสวี คำพูดที่พูด เมื่อสักครู่นี้ ชั้นได้ยินหมดแล้ว ในงานเลี้ยงคืนนี้คุณจะทำร้าย และใส่ร้ายรองประธานเงินใช่ไหม ? “

สวีอันจึงโกรธขึ้นมาและได้เดินเข้าใกล้ฉินจื่อเพิ่งมากยิ่ง ขึ้น สายตาที่เต็มไปด้วยความชั่วร้าย “ชั้นจะบอกกับเธอนะจิน ชื่อเฟิง เธอเข้ามาอยู่ภายใต้ร่มเงาของบริษัทเชิงชื่อที่ดีขนาดนี้ ได้ ก็อย่าหาเรื่องอะมากกว่านี้ เธอได้ยินชั้นคุยโทรศัพท์แล้ว ทําไมล่ะ ? หรือว่าเธอจะไปบอกคนอื่น ให้ไปบอกกับเพิ่งเจอ เฉิง ? ”

“แน่นอน ชั้นจะให้คนทั้งหมดรู้เกี่ยวกับการกระทำของ

เธอ”

น้ำเสียงของเธอดังขึ้นไปถึงระดับแปด ใบหน้าที่แดง ท่าทางที่ไม่มีความอ่อนข้ออย่างไร
สวีอันจึงยิ้มแสยะแล้วพูดว่า “เธอไปสิ ชั้นจะดูว่าพอถึง ตอนนั้นจะหลักฐานอะไรว่าชั้นพูดแบบนี้ ? “

พอพูดเสร็จ เธอจึงเอามือสองข้างวางไว้บนอก แล้วเอา เดินไปพึ่งยังอ่างล้างมือ และรอการตอบโต้ของฝ่ายตรงข้าม

อายุของฉันจื่อเชิงช่างน้อยนัก ไม่รู้เรื่องราวของสังคม ใน ตอนนี้ถูกสวีอันฉิงยั่วโมโหเสียแล้ว เลยไม่ได้พูดอะไรแล้วก็ กลับตัวไป ตอนนี้เธอกำลังจะไปหาเงินอีเวย ประธานเชิง

เธอจะให้ทุกคนในบริษัทรู้ว่าหัวหน้าสวีคนนี้แท้จริงแล้ว เป็นอสรพิษที่แท้จริง เธอไม่ชอบสวีอันจึงมาตั้งนานแล้ว

สวีอันจึงได้มองไปยังเงาที่กำลังเดินออกไปของฉันจื่อเพิ่ง แล้วจึงหันกลับไปทาลิปบนริมฝีปากพร้อมหัวเราะที่น่าเกลียด เธอได้พูดออกมาว่า “ฉันจื่อเฟิง เธอจะต้องคิดให้ดีล่ะ ในโลก คนผู้ใหญ่บนมือของพวกเขานั้นไม่มีมือใครสะอาดไปกว่าใคร หรอก แต่เธอกลับตัดสินใจแบบนี้

สวีอันจึงจงใจให้เสียงสุดท้ายลากยาวออกมา แต่ว่าใน ประโยคครึ่งบนนั้นสามารถทำให้ฉินจื่อเพิ่งหยุดการเดินได้ อย่างสําเร็จ