บทที256แอบฟังการสนทนาใน ห้องทํางาน

บทที่256

แอบฟังการสนทนาในห้องทํางาน สายตานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยนแล ะอาลัยอาวรณ์

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร

ในทันใดนั้นในใจเซิ่งเจ๋อเฉิงก็มีน้ำเสียง ที่ค่อนข้างปลงใจ

ไม่ว่าจะมีนิสัยอย่างไรก็ตาม จะแข็งแกร่งขนาดไหน ต่อหน้ากับคนใกล้ชิดที่มีความสงสัยแล ะไม่เชื่อใจ

ทุกคนก็จะสามารถถูกผลักให้ล้มลงได้ อย่างง่ายดาย อเมื่อสักครู่นี้เพิ่งจะพบกับความเสียใจ แต่ทำไมคิดถึงเสิ่นอีเวย กลับกลายเป็นมีความรู้สึกถึงความอ่อน โยนนุ่มนวล

ในห้องทำงานขนาดใหญ่นี้ เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเพราะคิดถึงเ สิ่นอีเวย เลยทำให้หัวใจเต้นผิดปตกิ

แต่ไม่เข้าใจก็คือว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ทำไมจะต้องไปคิดถึงผู้หญิงคนีน้ แต่ใบหน้าของเขาไม่มีใครรู้ได้ว่าเกิดอ ะไรขึ้น

แต่ในใจของเขาเหมือนมีการเปลี่ยนแป ลง

ความไม่เข้าใจเกิดขึ้นจากความสับสน เมื่อสักครู่นี้ที่เจิ้งโป๋หงเรียกเซิ่งเจ๋อเฉิง “ติง”

ฉันที่ 21 ถึงแล้ว

เสิ่นอีเวยได้สูดหายใจลึก

ๆแล้วเดินออกจากลิฟต์

ในห้องทำงานขนาดใหญ่ก็มีคนมากมา ยกเช่นเคย แต่ความรู้สึกกลับเปลี่ยนไป เพราะว่าเธอนั้นไม่ได้เข้ามาทำงาน แต่มาหาเซิ่งเจ๋อเฉิงเพื่อถามบางสิ่งบา งอย่าง

ขณะที่อยู่ในรถเธอก็มีการเตรียมใจเรีย บร้อยหมดแล้ว

บอกตัวเองว่าอย่าไปตื่นตระหนก อย่ามีความสับสนวุ่ยวาย จะต้องใจเย็น อย่าไปเสียหน้าต่อเซิ่งเจ๋อเฉิง

สิ่งแรกก็คืออย่าไปสงสัยในตัวเซิ่งเจ๋อเ ตัวบงการที่แท้จริงก็คือเซิ่งเจิ้งอวิ๋น พ่อของเซิ่งเจ๋อเฉิง

ดังนั้นเสิ่นอีเวยก็ได้เตือนตัวเองเสมอ อย่าให้อารมณ์โมโหของตัวเองนั้นมาร ะเบิดใส่เซิ่งเจ๋อเฉิง

หากพูดตามความเข้าใจในตัวเซิ่งเจ๋อเฉิ งของเสิ่นอีเวย

เธอรู้สึกว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้รู้เรื่องใน ค่ำคืนนั้นมากมายนัก

ถึงแม้จะรู้นิดหน่อย หรืออาจจะไม่มาก แต่เธอเข้าใจจากการคุยทางโทรศัพท์

ถึงแม้อาจจะรู้นิดหน่อย แต่ไม่ทั้งหมดดังนั้นเขาเลยไม่ได้บอกอ ะไรกับเธอ เพื่อไม่อยากให้เธอนั้นเสียใจหากเป็นเ เธอก็จะไม่โทษเซิ่งเจ๋อเฉิงแต่อย่างใด

ในขณะที่ครุ่นคิดอยู่ น เสิ่นอีเวยก็เดินมาถึงห้องทำงานเซิ่งเจ๋ อเฉิงอย่างไม่รู้ตัว

เธอนั้นตั้งใจฟังอยู่สถานการณ์ข้างใน ข้างในนั้นเต็มไปด้วยความเงียบงัน

ไม่มีใครพูดอะไร

หรืออาจจะยุ่งเกี่ยวกับการทำงานก็เป็น ได้ หากเป็นเรื่องธรรมดา

เสิ่นอีเวยจะไม่เข้าไปรบกวนแน่นแน แต่วันนี้เรื่องราวมันไม่เหมือนกัน เธอจะต้องไปถามให้ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่ องที่เสิ่นเหยียนชิ่งเล่ามา

เสิ่นอีเวยยืนอยู่หน้าประตูอย่างเงียบๆ สูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อที่จะให้อารมณ์สู่ความปกติ ปิดประตูเข้าใจ

ไปทันใดนั้นก็มีเสียงพูดออกมาว่า

“คุณชายเซิ่ง ผมมีเพียงปัญหาเดียว คือเรื่องลูกของผม ไม่มีทางออกจริง ๆ แล้วหรือ ?”

เสิ่นอีเวยตกใจไปครู่หนึ่ง ท่าทางจะเคาะประตูก็ได้หยุดลง ทำไมเสียงถึงคุ้นขนาดนี้

คำพูดที่ว่า “เรื่องลูกของผม” เสิ่นอีเวยก็นึกไปถึงเจิ้งอวิ๋นชวน คนที่พูดก็คือเจิ้งโป๋หง อย่างแน่นอน

ในทันใดนั้น เสิ่นอีเวยก็มีความรู้สึกมีความขัดแย้งว่า

เธอควรจะออกไปจากที่นี่หรือจะฟังต่อ ด้านหนึ่งคือ

เจิ้งโป๋หงมาหาเซิ่งเจ๋อเฉิงเพื่อหารือถึง

ปัญหาลูกของเขา

ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่อีกด้านหนึ่ง แต่เรื่องนี้ก็ได้เกี่ยวข้องกับตัวเธอ แต่ความจริงแล้วเสิ่นอีเวยอยากรู้ว่าเพิ่ง เจ๋อเฉิงกําลังคิดจะทําอะไรอยู่

“ประธานเจิ้ง

หากพูดถึงแวดวงธุรกิจแล้ว คุณคือคนที่ผมให้ความเคารพที่สุด ดังนั้นต่อหน้าผู้อาวุโส ผมไม่กล้าที่จะพูดเท็จได้เลย สำหรับเรื่องเจิ้งอวิ๋นชวนแล้วผมแจ้งคว

ามแน่นอน

คณไม่ต้องมาขอร้องอะไรอีกแล้ว”

คนที่กําลังพบเจอกับเรื่องราวบางอย่าง ในใจก็จะต้องมีความรู้สึกถึงความโชคดี อยู่บ้าง

เรื่องราวของตัวเองอย่างน้อยก็น่าจะมี การได้รับโอกาส

ก็เหมือนกับเจิ้งโป๋หง

คำพูดของเซิ่งเจ๋อเฉิง เสิ่นอีเวยได้ฟังเข้าหูทุกคำ คนที่แอบฟังก็มีความรู้สึกถึงความตกใ จอย่างเล็กน้อย

เสิ่นอีเวยรู้ดีว่าเซิ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนอย่าง ไร

ซึ่งก็ได้ยินว่าจะแจ้งความเกี่ยวกับเรื่อง ของเจิ้งอวิ๋นชวน

แต่ว่าเมื่อเสิ่นอีเวยได้ยินสิ่งที่เพิ่งเจ๋อเฉิ งพูดกับเจิ้งโป๋หงในวันนี้แล้ว

ทำให้เธอไม่สามารถที่จะไม่ยอมรับได้เ ว่าในใจของเธฮนั้นก็ถูกความตกใจครอ บงำไปด้วย

ใช่แล้ว ไม่ผิดเลย

เซิ่งเจ๋อเฉิงคนที่เธอนั้นรักมานมนาน

เป็นคนเถรตรง

เป็นคนที่กฎเกณฑ์เป็นของตัวเอง ถึงแม้จะไม่มีความเมตตาอยู่ในจิต แต่ยามที่จะต้องเสียสละก็จะไม่มีความ สงสัยใด ๆ

แต่ในครั้งนี้

สิ่งที่เขาได้สละไปก็คือการลงนามควา มร่วมมือระหว่างบริษัทเซิ่งซื่อและเจิ้งซึ่ อ ความเสียหายก็ยากที่จะคำนวณได้ แต่ว่าในน้ำเสียงที่หนักแน่นของเซิ่งเจ๋อ เฉิง เสิ่นอีเวยสามารถฟังมันออกมาได้ ต่นิดเดียว

เจิ้งโป๊หงก็ได้พูดออกมาว่า

“ประธานเซิ่ง คุณเป็นคนฉลาด ควรจะรู้ว่าหากทางการรู้เรื่องนี้ ลูกชายของผมจะเจอกับสิ่งเลวร้ายขนา ดไหน

หรือว่าคนจะไม่เห็นใจกันเลยหรือ ? ”

คำพูดของเจิ้งโป๋หงทำให้เสิ่นอีเวยรู้สึก ตกใจเป็นอย่างมาก

ในความทรงจำของเจิ้งโป๋หงที่มีต่อเธอ นั้นคือ ปรากฏทีวีข่าวขนาดใหญ่ ปรากฏตัวในการสัมภาษณ์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นรายการสัมภาษณ์ในหรือน อกประเทศ ก็จะมีเงาของเขาอยู่ในนั้น

ในทีวีที่มีท่าทีที่จริงจัง

มีการวางตนเสมือนกับผู้ที่ประสบความ แต่คำพูดเมื่อสักครู่นี้ที่พูดกับเซิ่งเจ๋อเฉิ งนั้น

กลับใช้ท่าทีที่อ่อนน้อมอย่างที่สุด

หากไม่ใช่เห็นกับว่า

เสิ่นอีเวยก็ยากที่จะเชื่อได้

แต่ ณ เวลานี้ ในห้องทำงาน เดิมทีเซิ่งเจ๋อเฉิงก็สามารถปรับอารมณ์ กลับคืนมาได้แล้ว

แต่เพราะเนื่องจากเป็นคำพูดของเจิ้งโป๊ หงเมื่อสักครู่นี้ทำให้ขมวดคิ้วขึ้นมาอีก ครั้งสายตาก็เริ่มโฟกัสไปยังเจิ้งโป๊หงอี กครั้ง