บทที่467ความคืบหน้าของเรื่องราวนี้มันช่างรวดเร็ว

บทที่467 ความคืบหน้าของเรื่องราวนี้มันช่างรวดเร็ว

ดูเหมือนว่าเขาจะสัมผัสได้ว่าหญิงสาวในอ้อมกอดกำลัง ใจลอยคิดอะไรอยู่ เพิ่งเจ๋อเฉิงจึงค่อยๆผละออกทีละน้อย เขามองดวงตาของหล่อน เหมือนกับพยายามค้นหาว่าหล่อน กำลังคิดอะไรอยู่ แววตาเขาอ่อนโยนลงมาก

เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงแหบพร่าอบอุ่นกระซิบอยู่ข้างหู “อย่ากังวลไปเลย มีผมอยู่ตรงนี้ทั้งคน อีเวยคุณต้องมั่นใจว่า อนาคตของพวกเราจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นไม่ใช่แย่ลง คุณ แค่กลับไปกลับผมอย่างสบายใจก็พอ”

วันต่อมา พวกเขาก็เดินทางมาถึงเมืองหลินไห่ หลังจาก พยายามปรับสภาพให้คุ้นเคยกับความเคยชินอยู่พักหนึ่ง ชีวิต ก็กลับมาสู่สภาวะปกติอีกครั้ง

เรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ภูเขาจิ๋วเหมิง เสิ่นอีเวยเล่าให้หยางอัน หรานกับAlex ฟังแค่สองคนเท่านั้น โดยเฉพาะฝ่ายแรกที่ หล่อนกำชับว่าอย่าพูดมากต่อหน้าเหมียนเหมียน แค่บอกว่า วันที่หล่อนหายไปนั้น หล่อนไปทำงานที่อื่นก็พอ

นิสัยของเหมียนเหมียนนั้นคนเป็นแม่อย่างหล่อนย่อมรู้ดีถ้าเด็กน้อยรู้เรื่องที่ตนเองเจอเรื่องราวเลวร้ายที่ภูเขาจิ๋วเหมิง แล้วล่ะก็ ต้องร้องไห้โวยวาย ใหญ่โตถึงขั้นไปคิดบัญชีกับเชิง เจ๋อเฉิงแน่

อ้อ ใช่แล้ว

หลังจากลับมาจากภูเขาจิ๋วเหมิง ยังไม่ทันรอให้เงินอีเวย ได้เล่าเรื่องราวระหว่างตนเองและเพิ่งเจ๋อเฉิงให้เหมียนเหมียน ฟัง ท่านประธานเซ็งก็อดทนรอไม่ไหวรีบนัดกับลูกสาวเหมียน เหมียนเพื่อที่จะได้พูดคุยกัน

ใช่ นัดคุยกัน

ยามเมื่อผู้ชายวัยสามสิบกับเด็กหญิงอายุห้าขวบมานั่ง เผชิญหน้ากันที่ชั้นล่างของร้านกาแฟที่กำลังเป็นที่นิยมเพื่อพูด คุยกันอย่างจริงจัง หนำซ้ำผู้ชายคนนั้นยังเป็นท่านประธานของ บริษัทเซิ่งชื่ออีกด้วย เด็กน้อยห้าขวบอีกฝ่ายก็เป็นนักแสดงเด็ก ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในตอนนี้ เสิ่นเหมียน

จุดขายนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว

สถานภาพของพวกเขาสองคนนั้นแตกต่างกันมาก แต่ กลับมานั่งคุยที่โต๊ะเดียวกันในร้านกาแฟ เรื่องนี้ถือว่าเป็นข่าว ใหญ่ของวันเลยทีเดียว

ดังนั้นสื่อจากสำนักข่าวต่างๆ ต่างยื้อแย่งกันอยู่ข้างหน้า หลบหลังกำแพงนอกประตูกระจกของร้านกาแฟ รุมเกาะ 360องศา ถ่ายจากมุมไหนก็ได้ที่สามารถจับภาพของทั้งสองคนนั้นได้ เหตุที่ไม่มีใครกล้าไปสัมภาษณ์หรือถ่ายรูปด้านใน ก็ เพราะว่าท่านประธานเพิ่งนั้นมีบุคลิกเฉพาะตัวก็คือท่าทางที่ ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ บรรดานักข่าวต่างรู้ดีถึงลักษณะท่าทาง เย็นชาต่อหน้ากล้องของพวกเขา

ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเข้าไปด้านใน

แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือ หลังจากที่ท่าน ประธานเชิงคุยกันเสร็จแล้วทั้งสองเดินออกจากร้านกาแฟ ท่าน ประธานเพิ่งกลับพาเสิ่นเหมียนเดินเข้ามาในวงล้อมของนักข่าว แล้วประกาศว่าพวกเขาเป็นพ่อลูกกัน

เมื่อข่าวนี้ออกมา เรียกว่าสะเทือนไปทั้งเมืองก็ว่าได้ ตอน แรกนั้นสำนักข่าวทั้งหลายต่างแย่งกันเสนอข่าวออกมา เป็น ข่าวโด่งดังที่ทุกคนต่างพูดถึง ท่านประธานเพิ่งที่แท้ก็เป็นพ่อ แท้ๆของเสิ่นเหมียนผู้โด่งดัง ในเมื่อลูกแซ่เงิน ทำให้ทุกคน ต่างให้ความสนใจที่สถานภาพของเสิ่นอีเวย

เสิ่นอีเวยที่เพิ่งกลับมาถึงเมืองหลินไห่หลังจากเดินทางมา

จากภูเขาจิ๋วเหมิง แทบจะไม่มีชีวิตที่ปกติสุขเหมือนเมื่อสอง

สามวันก่อนเลย ไม่ว่าไปที่ไหน ก็จะมีนักข่าวออกมาสัมภาษณ์

หล่อน นอกจากถามสาเหตุที่เดินทางไปอังกฤษแล้ว ยังถามถึง

ความคืบหน้าของความสัมพันธ์ระหว่างเพิ่งเจ๋อเฉิงและเสิ่นเหมื

ยนด้วย

ถ้ารู้ว่าท่านประธานเพิ่งก็เหมือนภูเขาน้ำแข็งลูกหนึ่ง อยู่ๆ ก็เกิดมีลูกสาวขึ้นมา เขาจะรับมือไหวมั้ย
อย่าเพิ่งพูดจะดีกว่า เขารับมือมันไหวจริงๆ และเหมือนเห

มียนก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร นิสัยของพวกเขาทั้งสองเข้ากันได้ดีมาก

ช่วงแรกนั้นเสิ่นอีเวยยังกังวลถึงความสัมพันธ์ระหว่างเหมือนเห

มียนกับเซิ่งเจ๋อเฉิงอยู่เหมือนกัน แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากเปิด

ตัวสถานะของพวกเขาต่อสาธารณชนแล้ว ยามเด็กน้อยมีเวลา

ว่างก็มักจะไปเดินเล่นที่บริษัทเชิงชื่อเป็นประจำ

ฝั่งของท่านประธานเชิง เมื่อมีเวลาว่างก็มักจะไปดูลูกสาว สุดที่รักที่สตูดิโอเป็นประจำเช่นกัน ช่างบังเอิญยิ่งนัก ที่วันนี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงมาและเสิ่นอีเวยก็อยู่ที่นี่ และยังมีเจ้าชายแห่งวงการ บันเทิงอย่าง เจียงเฉิงหวินก็อยู่ที่นี่เช่นกัน

ขณะที่เพิ่งเจ๋อเฉิงขึ้นลิฟต์ที่ค่อยๆเลื่อนขึ้นมาด้านบนนั้น เจียงเฉิงหวินก็กำลังทักทายอยู่กับเงินอีเวยพอดี

“อีเวย” เสียงเรียกที่คุ้นหูของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากด้าน

หลัง

วันนี้เสิ่นอีเวยสวมชุดเดรสสายเดี่ยวสีครีม เนื้อผ้า คุณภาพดีของชุด คลุมร่างบางระหง งานตัดเย็บที่ประณีต ทำให้สัดส่วนของผู้สวมใส่ดูมีรูปร่างสมส่วน ผมดำยาวสลวย ม้วนเล็กน้อยประที่ด้านหลัง เหมือนดอกลิลลี่ที่มีน้ำค้างเกาะ กำลังผลิบานในฤดูใบไม้ผลิ

วินาทีที่เสิ่นอีเวยหันกลับมานั้น ทำให้เจียงเฉิงหวินมอง ตาค้างไปเลยทีเดียว

เมื่อเสื่นอีเวยมองเห็นเขาก็ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะทักทายออกมาตามมารยาทว่า: “คุณเจียง”

มุมปากของเจียงเฉิงหวินมีรอยยิ้ม ก้มศีรษะลงเล็กน้อย แล้วขยับเดินเข้ามาหาหล่อนใกล้ขึ้นอีกก้าว แล้วถามว่า “ช่วง แรกทำไมผมไม่เห็นคุณเลยครับ”

เงินอีเวยยิ้ม นึกถึงช่วงแรกๆตนเองนั้นอยู่ที่เขาจิ๋วเหมิง จึงได้แต่บอกไปว่า “ช่วงแรกนั้นฉันงานยุ่งมากเลยค่ะ”

ทั้งสองคน คนหนึ่งถาม คนหนึ่งตอบอยู่อย่างนั้น ดูไป แล้วก็ประดับประเดิดอยู่ไม่น้อย เป็นอีเวยไม่รู้จะพูดอะไร จึง เตรียมตัวที่จะหันกลับไปมองเหมียนเหมียนที่อยู่บนเวที ตอน นั้นเองที่อยู่ๆเจียงเฉิงหวินก็ถามขึ้นมาว่า : “เรื่องในข่าว เป็น เรื่องจริงหรือเปล่าครับ

เงินอีเวยอึ้งไปเล็กน้อย แต่ไม่ใช่เพราะว่าไม่รู้ว่าจะตอบ คำถามนี้ของเจียงเฉิงหวินอย่างไรดี แต่เพราะว่ามองเห็นคนๆ หนึ่งเดินมาจากฝั่งตรงข้าม เพิ่งเจ๋อเฉิงนั่นเอง

ตำแหน่งที่เจียงเฉิงหวินยืนอยู่นั้นหันหลังให้กับประตูพอดี ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นเพิ่งเจ๋อเฉิง มองเห็นเพียงท่าที่ผิดปกติของ เงินอีเวยเท่านั้น จึงถามอย่างสงสัยว่า: “อีเวย คุณเป็นอะไร”

เพิ่งเจ๋อเฉิงสวมชุดสูทสีดำ ไม่รู้เพราะเมื่อครู่ได้ยินคำถาม ที่เจียงเฉิงหวินถามหล่อนหรือเปล่า ตอนนี้ถึงได้มีรัศมีแห่ง ความโกรธแผ่ไปทั่วร่างเขา

ในใจเสิ่นอีเวยก็เกิดความรู้สึกไม่ค่อยดีบางอย่างขึ้น
เป็นอย่างที่คาดไว้ เพิ่งเจ๋อเฉิงเดินมาถึงด้านหลังของเจียง เฉิงหวินแล้วพูดขึ้นว่า “ข้อหนึ่ง เรื่องในข่าวเป็นเรื่องจริง คุณ เงินอีเวยเป็นภรรยาของผม เสิ่นเหมียนเป็นลูกสาวผม ข้อสอง ท่านประธานเจียงช่วยรักษาระยะห่างระหว่างภรรยาของผม ด้วย “อีเวย” สรรพนามนี้ไม่เหมาะจะให้คุณเรียก คุณควรจะ เรียกโดยใช้นามสกุลจะดีกว่า”

เสียงของเซิ่งเจ๋อเฉิงไม่เบาและก็ไม่ดัง แต่ในน้ำเสียงนั้น แฝงการเตือนอยู่ในที พื้นที่ในสตูดิโอแม้ว่าจะกว้างใหญ่ แต่ เพราะว่ามีดาราเด็กหลายคนกำลังถ่ายทำอยู่บนเวที ดังนั้น พนักงานทั้งหมดจึงอยู่ล้อมรอบตัวของเสิ่นอีเวยและพวกเขา

จะอย่างไรก็แล้วแต่เจียงเฉิงหวินก็คือคุณชายผู้ทรง อิทธิพลมากที่สุดในวงการบันเทิง การถูกคนแขวะใส่ขนาดนี้จะ ทนไหวได้อย่างไร จึงได้แต่ทักทายเสียงเย็นๆกลับไปว่า “ของ ที่อยู่ในมือแท้ๆกลับไม่เห็นคุณค่า ตอนนี้จะมาแก้ตัว คิดไม่ถึง เลยว่าท่านประธานเพิ่งจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้”

คำพูดเหล่านี้ต้องการจะสร้างความร้าวฉานระหว่างทั้ง สองอย่างเห็นได้ชัด ตอนแรกคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะต้องโกรธมาก แน่ แต่เสิ่นอีเวยกลับเห็นเพียงรอยยิ้มที่เย็นชาบนใบหน้าของ ชายหนุ่มเท่านั้น