บทที่463ผมจะทํามันให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

บทที่463 ผมจะทำมันให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

พลังงานของเงินอีเวยถูกใช้เกินขีดจำกัดอย่างหนักหน่วง บวกกับเมื่อคืนเธอวุ่นวายอยู่กับเพิ่งเจ๋อเฉิง วันนี้ตอนเช้าเลย นอนตื่นสายจนตะวันส่องก้นแล้วถึงเพิ่งตื่น

ว่ากันว่า ในช่วงเวลาห้าวินาทีทีคนเพิ่งตื่นขึ้นนั้น สมองจะ ว่างเปล่า แต่การรับกลิ่นของเสิ่นอีเวยที่ยังไม่ได้ลืมตาก็กลับทำ หน้าที่ของมันแล้ว ปลายจมูกขยับ หญิงสาวที่กำลังอยู่ในห้วง ฝันขมวดคิ้วสูดอากาศเข้าปอดรู้สึกได้ในทันทีว่า ในอากาศมี กลิ่นหอมบางอย่าง

กลิ่นเหมือนมีคนกำลังทำกับข้าว อีกทั้ง ยังคุ้นเคยกับ กลิ่นนี้อย่างอธิบายไม่ถูก…

ยามเมื่อเสิ่นอีเวยลืมตาขึ้นจึงมองเห็นภาพที่น่าประหลาด ใจจนอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

เพิ่งเจ๋อเฉิงที่เปลี่ยนมาอยู่ในชุดสูทสะอาดสะอ้านในตอน นี้กำลังยืนอยู่หน้ากระทะใบหนึ่ง ตำแหน่งของกระทะอยู่ค่อน ข้างต่ำ บวกกับรูปร่างของเขาที่สูงเกินไป ดังนั้นภาพรวมจึงดู เหมือนว่าจะไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่นัก แต่เมื่อมองรอบที่สอง กลับทำให้เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าเจริญหูเจริญตาอย่างบอกไม่ถูก
“คุณ…คุณกำลังทำอะไรน่ะ?” เสิ่นอีเวยถามอย่างตกตะลึง

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ยินเสียงของหล่อน ก็ปิดไฟหันหน้ากลับมา มองหล่อน สีหน้าอบอุ่น ผ่านไปหนึ่งคืนแล้ว ก็ยังคงหล่อแบบ วัวตายควายล้มอย่างนั้น “ตื่นแล้วเหรอ? ข้าวซี่โครงหมูตุ๋น กำลังจะเสร็จเดี๋ยวนี้แล้ว ถ้าหิวก็ไปดื่มนมร้อนแก้วนั้นที่ตั้งอยู่ ข้างเตียงก่อน

ได้ยินที่เพิ่งเจ๋อเฉิงพูด เสิ่นอีเวยก็หันศีรษะไปดูข้างเตียง ตามสัญชาตญาณ บนโต๊ะตัวเล็กตรงนั้นมีแก้วตั้งอยู่ใบหนึ่ง นมในแก้วยังคงมีไอร้อนลอยกรุ่นออกมา

ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงได้รู้เวลาดีขนาดนี้ หรือแม้แต่หล่อน จะตื่นนอนนอนไหนเขาก็สามารถรู้ได้แม่นยำขนาดนั้นเลยเหรอ เงินอีเวยนะเงินอีเวย ชีวิตนี้ของเธอคงตกอยู่ในกำมือเขาแล้ว ล่ะ เฮ้อ…..

หล่อนดื่มนมพลางมองด้านหลังของคนตรงหน้าที่กำลังทำ อาหารไปพลาง เสิ่นอีเวยครุ่นคิดอยู่

มองดูบนโต๊ะตัวที่อยู่ข้างกายชายหนุ่ม เครื่องครัวและ เครื่องปรุงพื้นฐานมีครบถ้วน เสิ่นอีเวยแสดงอาการประหลาด ใจแบบก่อนหน้านั้นออกมาอีกครั้ง “ของพวกนี้ คุณหามาจาก ไหนเนี่ย?”

มือของเพิ่งเจ๋อเฉิงกำลังทำงานอย่างรวดเร็ว และตอบ โดยไม่ได้หันศีรษะกลับมา: “ผมให้หลินอวี้ซื้อมา ไม่ว่าเรื่อง อะไรเขาล้วนทำสำเร็จ
เงินอีเวย “…

ถ้าหากว่าไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ใครจะเชื่อว่าเพิ่งเจ๋อ เฉิงสามารถเปลี่ยนห้องพักในโรงแรมขนาดเล็ก ให้เป็นห้อง ครัวเล็กๆห้องหนึ่งได้ล่ะ?

นึกถึงหลินอวี้ เสิ่นอีเวยทำได้เพียงแค่ยิ้มแสดงความเห็น อกเห็นใจและพึมพำกับตัวเอง “ผู้ช่วยหลิน ช่างไม่ธรรมดาเลย จริงๆ…

ในเวลากลางวันแสกๆ ดวงอาทิตย์ของฤดูใบไม้ร่วงนั้น ร้อนแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ผู้ช่วยบางคนที่ต้องเดินไปซื้อ กุ้งบนถนนที่แคบเหมือนลำไส้ปลานี้ จู่ๆก็จามออกมาที่หนึ่ง พึมพำกับตนเอง : “ใครกำลังพูดถึงเรากันเนี่ย…?”

หลินอวี้รู้สึกว่าตนเองนั้นช่างยุ่งยากลำบากเหลือเกิน ตอน นี้แม้แต่บ้านช่องก็ยังไม่ได้กลับ ลูกพี่มัวเอาอกเอาใจภรรยา อย่างนี้ ก็เพราะว่าเมื่อคืนภรรยาฝันแล้วละเมอพูดออกมาว่า ฉันอยากกินกุ้ง ดังนั้นตั้งแต่เช้าตรู่เขาก็ได้รับคำสั่งจากท่าน ประธานให้ออกไปซื้อกุ้งมา

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเหนื่อยหรือไม่เหนื่อย ประเด็นคือภูเขา จิ่วเหมิงนี้ก็เป็นพื้นที่ทุรกันดาร เขาจะไปหากุ้งมาจากไหนกัน ล่ะ? ฮะ?

แต่ว่านอกจากจะเดินหน้าหาต่อไปเรื่อยๆ แล้ว เขายังจะมี วิธีไหนอีกล่ะ? เพราะตอนนี้ภรรยาก็คือแก้วตาดวงใจสุดที่รัก ของลูกพี่เขา…
หลินอที่อยู่บนถนนถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง ฝีเท้าที่หนักอึ้งเดินต่อไปข้างหน้า

“มา อ้าปาก” เพิ่งเจ๋อเฉิงมือข้างหนึ่งถือชามมือข้างหนึ่ง ถือซ้อน เป็นการส่งสัญญาณให้เงินอีเวย

ความสุขที่มาอย่างฉับพลันนี้ ตอนแรกเสิ่นอีเวยรู้สึกไม่ เคยชินเท่าไหร่นัก จึงปฏิเสธอย่างนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไร ฉันทำ เองได้”

เงินอีเวยยื่นมือออกไปเพื่อจะรับซ้อนและชาม แต่ว่าการ เคลื่อนไหวต้องค้างแข็งทื่ออย่างนั้นเพราะสายตาเตือนของเพิ่ง เจ๋อเฉิงทำให้ชะงักค้างอยู่กลางอากาศ

ดูท่าผู้ชายคนนี้ยืนยันที่จะป้อนข้าวให้ตนเองให้ได้สินะ เ นอีเวยถอนหายใจในใจ ได้แต่ยอมแพ้ แต่ไม่มีใครรู้ว่า ในใจ ของหล่อนนั้นชื่นใจหวานออก ความรู้สึกที่ถูกคนรักประคอง ไว้ในฝ่ามือ ช่างรู้สึกดียิ่งนัก

เสิ่นอีเวยจึงเชื่อฟังและอ้าปาก ข้าวซี่โครงหมูตุ๋นที่นุ่มและ อร่อยเต็มร้อนถูกป้อนเข้ามาในปาก เสิ่นอีเวยรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ ขึ้นมาทันที แม้วิญญาณของตนเองก็รู้สึกว่ากำลังล่องลอยไป

นี่มันคือข้าวซี่โครงหมูตุ๋นที่แสนวิเศษอะไรกันเนี่ย! เสี่ นอีเวยอดที่จะอุทานในใจไม่ได้

กินหมดไป หนึ่ง หล่อนมองไปที่โต๊ะตัวเล็กตรงหน้า อย่างพินิจพิจารณาหม้อใบเล็กที่มีกลิ่นหอมของข้าวหมูตุ่นตั้งอยู่บนนั้น ที่ด้านข้างยังมีชามใบหนึ่งที่เต็มไปด้วยสีสันและ กลิ่นหอมของซุปมะเขือเทศ ใส่ไข่ ด้านบนยังมีต้นหอมสีเขียวๆ โรยไว้กำมือหนึ่ง ดูแล้วรู้สึกทำให้อยากอาหารขึ้นมาเป็นพิเศษ

แต่ว่าน่าเสียดายที่ เสิ่นอีเวยไม่กินต้นหอม…

พอดีกับที่ตอนนี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงป้อนข้าวซี่โครงหมูตุ้นให้ หล่อนไปหลายค่า เห็นหน้าหล่อนเหมือนกับกำลังจะสำลัก จึง รีบยกชามซุปมาให้หล่อน เสิ่นอีเวยรับมา ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และ นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านประธานเพิ่งลงมือทำซุปให้ตนเองดื่ม ก็ ต้องเห็นแก่หน้าเขาบ้างรวบรวมความกล้าดื่มต้นหอมที่อยู่ด้าน บนลงไปรวดเดียวดีมั้ย?

เงินอีเวยคิดว่าอย่างนี้ ก็ทำแบบที่คิดไว้จริงๆ ตอนแรก คิดว่าการกระทำของตนเองอบอุ่นมาก เกือบที่จะซาบซึ้งใจกับ ตนเองแล้ว แต่ที่เสิ่นอีเวยคิดไม่ถึงก็คือ….

ต้นหอม พลังวิเศษของเจ้าสิ่งนี้ยิ่งใหญ่เหลือเกิน คนที่ ปกติรับไม่ได้อยู่แล้วจะอย่างไรก็รับไม่ได้อยู่ดี

จากนั้น เมื่อเป็นเวยรวบรวมความกล้าดื่มซุปเข้าไปใน ปากอีกหนึ่ง วินาทีต่อมาก็พ่นออกมาอย่างอดไม่ได้

ที่พื้นนองไปด้วยน้ำในชั่วพริบตา

บรรยากาศภายในห้องหยุดชะงักไปชั่วขณะ

เสิ่นอีเวย “..

สีหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิงเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้ ดวงตาเยือกเย็นของเขาจ้องไปที่เสิ่นอีเวย แล้วถามออกมาสามคำ “ไม่อร่อยเห รอ?”

เงินอีเลยกลัวจะไปทําลายความตั้งใจของเขา และยังกลัว ว่าเขาโกรธอีกด้วย จึงรีบโบกมืออธิบายอย่างรวดเร็ว “เปล่า ไม่ใช่เลย คุณฟังฉันอธิบายก่อน ซุปที่คุณทำนั้นอร่อยมาก เป็นเพราะฉันเอง ฉันไม่ชอบกินต้นหอม…ก็เลย

ได้ยินคำพูดของเสิ่นอีเวย ใบหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิงจาก เดิมที่ดูเคร่งเครียดก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก เขาเองก็มีอาหาร ที่ไม่กินมาแต่ไหนแต่ไรเหมือนกัน เช่นหัวหอมเป็นต้น ดังนั้น เขาจึงเข้าใจความรู้สึกแบบนั้นของเสิ่นอีเวยดี

ขอเพียงไม่รังเกียจว่าซุปที่เขาทำนั้นไม่อร่อยก็พอแล้ว

ท่านประธานคิดอย่างกับตัวเองเป็นลูกสะใภ้คนหนึ่ง สีหน้ากลับไม่มีความบกพร่องผิดพลาดใดๆ เผยให้เห็นแม้แต่ น้อย

เสิ่นอีเวยเห็นเพิ่งเจ๋อเฉิงยังคงไม่พูดอะไร จึงนึกว่าเขาคง โกรธแล้ว จึงยื่นมือออกไปดึงแขนเสื้อของเขาเบาๆ พลางเอ่ย ขึ้นว่า : “คุณโกรธเหรอ? ถ้าอย่างนั้นคุณตักให้ฉันอีกชามก็ได้ นะ คราวนี้ฉันสัญญาว่าจะดื่มโดยไม่ให้เหลือแม้แต่หยดเดียว ดีมั้ย?”

เดิมนึกว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะทำตามที่หล่อนพูด แต่หล่อนยัง ไม่ทันได้ตั้งตัวอะไร ชายหนุ่มก็หยิบกระดาษทิชชู่เข้ามาใกล้ริม ฝีปากของหล่อนเงียบๆ น้ำซุปยังเลอะอยู่ตรงนั้น เขาช่วยเช็ดทําความสะอาดให้หล่อนอย่างอ่อนโยน

เพิ่งเจ๋อเฉิงจ้องมองดวงตาของหล่อนอย่างจริงจัง ในนั้นมี ความลึกซึ้งอย่างไม่เคยมีมาก่อน

“อีเวย เชื่อใจผม ผมจะทำให้ดียิ่งขึ้นไปอีก เช็ดไปเช็ด

มา จู่ๆเพิ่งเจ๋อเฉิงก็พูดประโยคนี้ออกมา