บทที่442ข้อขัดแย้งระหว่างผู้ชาย

บทที่ 442 ข้อขัดแย้งระหว่างผู้ชาย

เป็นไปตามที่คาดเดาเอาไว้ เหล่าสาวๆที่หวาดกลัวมาก ต่างร้องไห้น้ำตาไหลพรากระงมไปทั่ว การร้องไห้ออกมา ราวกับจะช่วยลดความหวาดกลัวไปจากใจได้

“ฉันอยากกลับบ้านจริงๆ… ฉันหายตัวมาจากบ้านนาน

มากแล้ว พ่อแม่คงเป็นห่วงน่าดู คือๆๆๆ “ฉันก็เหมือนกัน ฉันกลัวเหลือเกินว่าจะไม่เจอหน้าคนใน ครอบครัวและเพื่อนๆของฉันอีกได้อีก..

เสิ่นอีเวยที่อยู่ข้างๆมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าเธอ ในใจเธอเหมือนถูกต่อยจนเจ็บระบม สาวๆเหล่านี้ดูแล้วหาก ไม่ใช่นักศึกษาตามมหาวิทยาลัยต่างๆก็ต้องเป็นคนที่ออกมา หางานทํา

เพราะทั้งสองกลุ่มนั้นมักเป็นกลุ่มที่โดนเป็นเป้าหมายของ คนกลุ่มนี้ ช่วงชีวิตที่กำลังสดใสตามอายุกลับถูกจับตัวมาอยู่ที่ นี่ ช่างทำให้คนรู้สึกหดหูเสียจริง

เสียงร้องไห้ระงมของพวกเธอดังออกไปด้านนอกจนมี เสียงคนถีบประตูใหญ่ เสียงนั้นยังเป็นผู้ชายคนเดิม เขาใช้ เสียงดุดันโหดร้ายเตือนพวกเธอ “อีนางพวกหญิงพวกนี้นี่! กให้พวกมึงรีบอาบน้ำไม่ใช่หรือไง? แล้วร้องไห้โหวกเหวก โวยวายทำไมกัน? ร้องไห้ให้ญาติมึงหรอ! ถ้ามึงยังไม่รีบอาบ น้ำ เดี๋ยวกูจะเอาพวกมึงทั้งหมดนี้ไปทิ้งไว้ที่หลังภูเขาเอาให้ หมาป่ามันแตก จึงเชื่อไหม!

การเผชิญหน้าต่อผู้ชายท่ามกลางความหวาดกลัวทุกคน

ต่างเงียบสนิททันทีขนาดยังไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดัง

เขาเห็นว่าห้องเงียบลงแล้วเลยเดินออกไป

เหล่าหญิงสาวต่างพากันอาบน้ำตามคำสั่ง ถึงแม้ทุกคนรู้ ดีอยู่แก่ใจว่าอีกสักพักคงมีอะไรต้อนรับกับพวกเธออยู่ก็ตาม แต่ก็ไม่กล้าที่จะไม่ทำตามคำสั่ง

เสิ่นอีเวยกลัวว่าที่นี่จะมีวงจรปิดหรืออะไรจำพวกนั้นซ่อน เอาไว้ หล่อนเลยได้แต่พิงผนังกำแพงพร้อมทั้งหลับตาเอาไว้

แทน

จากนั้นไม่นาน มีผู้หญิงคนหนึ่งเขยิบเข้าใกล้หล่อนแล้ว ถามกลับ: “เธอไม่กลัวพวกมันหรอ?”

เสิ่นอีเวยที่จิตใจกำลังครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ อยู่ดีๆกลับมีเสียง ดังออกมาๆข้างๆหู หล่อนถึงกับตกใจ หล่อนลืมตาขึ้นมาก็พบ ว่าเป็นผู้หญิงถึงได้โล่งอกไปที

“ไม่หรอก ฉันกลัว” เสิ่นอีเวยตอบอย่างปกติธรรมดา

ทว่าสีหน้าของผู้หญิงคนนั้นกลับทำท่าไม่ค่อยจะเชื่อสัก

เท่าไหร่
หวาดกลัว ส่วนหวาดกลัว ทว่าการอยู่ในสถานการณ์ที่

น่าอับอายขนาดนี้ก็ไม่ควรลืมเลือกที่จะปฏิเสธ ทั้งหมดนี้เป็นวิธี การปฏิบัติตัวและความคิดของเธอมาโดยตลอด “วันนี้เธอช่วยฉันแก้แค้น ขอบคุณนะ” หญิงสาวพูดต่อ

เรื่อยๆ

สายตาของเสิ่นอีเวยที่กำลังเพ่งเล็งไปด้านหน้าถึงกลับ ตกใจกับคำพูดนี้เลยหันศีรษะกลับมามองหล่อนอย่างพินิจ พิเคราะห์ ที่แท้คนที่พูดก็คือหญิงสาวที่วันนี้ถูกฝังอรังแกบน รถนั่นเอง

ร่างกายที่อ่อนแอของเงินอีเวยไม่สามารถที่จะฉีกยิ้มออก มามากได้ มุมปากเลยดูแข็งๆ หล่อนพูดตอบกลับอย่างเรียบๆ “ไม่ต้องหรอก”

สิ้นเสียงคำพูดนั้นลง ประตูห้องกลับถูกเปิดออก ผู้ชายคน เดิมเป็นคนเดินเข้ามายังบริเวณด้านใน ส่วนหญิงสาวที่ยังสวม ใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยนั่นกรีดร้องกันระงมด้วยความหวาดกลัว สมองเสิ่นอีเวยเต้นดังทึบๆราวกับกำลังจะระเบิดออกมา

เขาใช้สายตาตื่นกระหายนั่นจ้องมองหญิงสาวที่ยังสวมใส่ เสื้อผ้าไม่เสร็จแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วยื่นมือออกมาลูบคาง ตัวเอง พลางเอ่ยขึ้นมา: “ฉันแนะนำให้พวกแกเร่งมือหน่อย เพราะเวลานี้ไม่ใช่เวลาแห่งการกรีดร้อง อีกสักพักถึงจะถึง เวลา! มาน ทุกคนเข้าแถวให้เรียบร้อย!” ผู้ชายร่างใหญ่โต ตะโกนลั่น น้ำลายกระเด็นกระดอนแตกพร่า ในอากาศ
เงินอีเวยเดินอย่างหมดอารมณ์และไม่พูดจาอะไรต่อ เดิน เข้าไปอยู่ในกลุ่มหญิงสาวที่กำลังมุ่งหน้าไปยังด้านหน้า หญิงสาวคนอื่นต่างหวาดกลัวจนไม่สามารถหยุดร้องได้ ทว่าสีหน้าของเสิ่นอีเลยกลับนิ่งสงบ เวลาที่หล่อนเดินผ่าน

ประตู ผู้ชายคนเมื่อครู่ถึงกลับต้องหันมามองหล่อนแวบหนึ่ง

ด้วยความสนใจ

เวลาที่เสิ่นอีเวยเดินออกจากสถานที่ท่ามกลางคนกลุ่มนั้น

ยังมีหญิงสาวอีกมากมายที่เดินออกมาจากห้องอื่น ทุกคนต่างมี สีหน้าที่พิมพ์เดียวกันหมด นั่นคือหมดความหวังและอาการ หมดอาลัยตายอยากจากทุกสิ่ง

ทางเดินค่อนข้างกว้างใหญ่เอามาก ทว่ากลับมีคนคอยดู สอดส่องเอาไว้มาก เพราะฉะนั้นแถวแบ่งเป็นสองแถวค่อยๆ เคลื่อนตัวไปด้านหน้าอย่างช้าๆ

ผู้ชายที่มีรอยแผลเป็นอยู่บริเวณใบหน้าเขายืนอยู่ด้านสุด ของแถว ทำราวกับต้องการตรวจสอบอะไรบางอย่าง ทุกครั้งที่ มีผู้หญิงเดินผ่านมาเขาต้องฉีดน้ำหอมใส่บนเรือนร่างของผู้ หญิงหลายครั้ง กลิ่นน้ำหอมค่อนข้างรุนแรงจนสามารถล่อง ลอยเข้าจมูกเสิ่นอีเวย

หล่อนเดินไปด้านหน้าพลางสำรวจอากัปกิริยาที่กำลัง ดำเนินอยู่เช่นกัน ในยามนี้จำนวนคนค่อนข้างเยอะ เสิ่นอีเวย พยายามมองหาโอกาสเพื่อจะหลบหนี ทว่าลูกน้องของท่านฉัน มากมายนัก แค่จำนวนลูกน้องที่คอยสอดส่องพวกหล่อนอยู่ในห้องก็มากโข อย่าถามถึงด้านนอกเลยว่าจะเป็นลักษณะใด

หากเวลานี้วิ่งหนีไปเหมือนแมงเม่าบินเข้ากองไฟลนหาที่ ตายชัดๆ

เสิ่นอีเวยมองเหตุการณ์ที่อยู่ด้านหน้าที่ผู้ชายหัวล้านนั่น กำลังฉีดน้ำหอมพลางถูกผู้ชายหลายคนลูบไล้ไปตามเรือนร่าง หล่อนถึงกลับเครียดขึ้นมาทันที อีกสักพักก็จะถึงตาเธอแล้ว หากผู้ชายคนนั้นทำพฤติกรรมแบบนั้นกับหล่อนขึ้นมา หล่อน คงอดกลั้นไม่ไหวแน่ ทว่าสถานที่แห่งนี้กลับมีคนของเขา มากมาย หล่อนคงไม่มีทางสู้ได้

สมองกำลังครุ่นคิดอยู่หลายตลบ ส่วนหัวใจนั้นเต้นโครม ความไม่หยุด ยิ่งดูผู้หญิงด้านหน้าค่อยๆ เขยิบเข้าใกล้พวกนั้น ขึ้นเรื่อยๆ เสิ่นอีเวยได้แต่กำหมัดแน่นอยู่ในกระเป๋าเสื้อแทน

ในยามนั้นเอง บริเวณด้านหน้าของเสิ่นอีเวยเหลือผู้หญิง เพียงแค่คนเดียว ยามเมื่อผู้ชายหัวล้านคนนั้นฉีดน้ำหอมให้ผู้ หญิงคนนั้นก็พลันมองเห็นเป็นเวยที่ยืนอยู่ด้านหลัง เขาจดจำ หล่อนได้อย่างแม่นยำว่าหล่อนเป็นคนผู้หญิงที่มีหัวผังจื่อ อีก อย่างหล่อนเป็นสาเหตุที่ทำให้หานนี้เพิ่งกับผังจ่อทะเลาะกัน

เสิ่นอีเวยในยามนี้ถึงแม้จะตกระกำลำบากก็ตามที ทว่า ใบหน้าที่งดงามมาตั้งแต่เกิด ขนาดอยู่ในสถานการณ์ที่ทรมาน มาตั้งนานขนาดนี้ ใบหน้าที่แต่งเติมมาก็ละลายหายไปหมด อีกทั้งเมื่อครู่ที่อยู่ในห้องอาบน้ำนั่น ความละอองความร้อนพรั่ง พรูขึ้นมาจนใบหน้าในยามนี้ของหล่อนยิ่งขาวหมดจดหน้าแดงฝาด ลักษณะแบบนี้ยิ่งทำให้คนหลงรักมากขึ้น

อีกทั้งดวงตาคู่นั้นที่สดใสแวววาวของเสิ่นอีเวย ถึงแม้ว่า ตอนนี้จะสื่อถึงความเย็นชาก็ตาม มันยิ่งกระตุ้นความตื่น กระหายของผู้ชายอย่างมาก

ผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าของเธอเดินออกไปแล้ว เสิ่นอีเวยเดิน มาถึงด้านหน้าผู้ชายหัวล้าน เขาชูขวดน้ำหอมขึ้น ในยามนั้น พลางใช้สายตาโลมเลียมองมายังเสิ่นอีเวย เสิ่นอีเวยเห็น สีหน้าหุ่นกระหายแบบนี้ในใจหล่อนถึงกลับอยากจะอาเจียนขึ้น มา จิตใต้สำนึกของหล่อนพลางเตรียมถอยหลังหนึ่

ผู้ชายหัวล้านเป็นคนที่ไหวพริบดี เขารู้ดีว่าเสิ่นอีเวย

พยายามจะถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ยง เลยพยามถลักด้านหน้า

หล่อนเอาไว้ เพื่อจะกระหวัดบริเวณเอวของหล่อนเพื่อให้มา

แนบชิด ใจเสนอเวยเริ่มส่งสัญญาณเตือนภัยตั้งรับ อารมณ์

โกรธที่อัดอั้นอยู่บริเวณอกเริ่มปะทุขึ้น หมัดที่ทำไว้แน่น ใน

กระเป๋าเสื้อนั้นเตรียมตัวปะทะ

หล่อนเห็นเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าที่มือของผู้ชายหัวล้าน คนนั้นเขยิบเข้าใกล้เพื่อพยายามแตะต้องร่างกายเธอ ในเวลา นั้นเอง ห้องโถงกลับมีเสียงหยาบคายดังขึ้นมาแทน “หัวล้าน รีบๆหน่อย เอาพวกหล่อนเข้ามาเร็วๆ

สิ้นเสียงประโยคดังกล่าว มือของผู้ชายหัวล้านถึงกับหยุด ชะงักทักที ถึงแม้ว่าเขาอยากจะลูบไล้ก็ตาม แต่ก็ไม่กล้าที่จะ ทำให้ท่านฉินเสียเวลา
เขาถึงกับอดมองเสิ่นอีเวยอีกรอบไม่ได้ พลางหันตัวกลับ

ไปตะโกนสั่งผู้หญิงด้านหลังว่า “ทุกคนเดินไปให้หมด!