บทที่438จุดมุ่งหมายของค่ำคืนนี้

บทที่ 438 จุดมุ่งหมายของค่ำคืนนี้

เสียงของท่อนเหล็กนั้นได้สัมผัสกับหัวสมอง จนทำให้เกิด เสียงของไอ้อ้วนนั้นที่ร้องด้วยความเจ็บปวด

หัวของเขานั้นมีเลือดออก แล้วก็ไหลลงบนหน้าของเขา ทำให้คนในนั้นเกิดความโกลาหลเกิดขึ้น

ผู้หญิงที่ไม่กลัวมาก ๆ ก็ได้หลบตรงที่มุมนั้น ผู้หญิงที่ถูก ทารุณนั้นก็เงยหน้าออกมาด้วยคราบน้ำตาที่ไหลนอง แล้วก็ได้ มองไปยังเสิ่นอีเวย แต่ไอ้อ้วนเพราะโดยความโมโหโจมตีใส่ ดังนั้นเลยไม่ได้สังเกตถึงอะไรเลย

ไอ้อ้วนนั้นก็ได้รับความเจ็บปวดอย่างมาก ร้องโอดโอย เช่นนั้น ซึ่งไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เลย ไอ้หนวดนั่นพอได้เห็น แล้วก็โมโหแล้วก็เดินมายังเสิ่นอีเวย แล้วก็ด่าว่า “ไอ้ชั่วน่าน สงสัยไม่อยากจะมีชีวิตแล้วสินะ กล้ามาตีคนของก

ชายชุดสูทคนนั้นเห็นไอ้หนวดนั้นกำลังจะเดินเข้าไป จัดการ แต่เสิ่นอีเวยก็ได้ทำท่ายกท่อนเหล็กขึ้นมาเตรียมตัว แล้ว ชายชุดสูทก็ตกใจ เขาเป็นผู้ฝึกวิชา แล้วก็ปฏิกิริยาที่ ว่องไว ถึงแม้วันนี้จะใช่สุดสูท แต่วิ่งอย่างไอ้หนวดนั่นเสียอีก
ชายชุดสูทได้ห้ามไอ้นวดไว้ ซึ่งไอ้หนวดนั้นมีพลังกำลังที่ มาก แน่นอนว่าไม่อาจจะต่อกรได้ ก็เลยโมโหแล้วพูดว่า “พี่ ใหญ่ปล่อยผม ผมจะต้องจัดการไอ้ผู้หญิงคนนี้

เสิ่นอีเวยฟังที่พูดว่า ไอ้ผู้หญิงคนนี้ในใจก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ตัวเองนั้นถูกดูถูกตั้งแต่เมื่อไหร่ ?

เสิ่นอีเวยก็เลยไปผลักให้ผู้ชายคนนั้นออกห่าง แล้วก็ใช้ ท่อนเหล็กฟาดไปยังไอ้หนวดนั้น

ไอ้หนวดนั้นร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น

เงินอีเวยตาแดงนั่นมาก ๆ ร่างกายนั้นเหมือนกับมีไฟลุก ที่ไม่มีทางจะดับได้เลย ท่อนเหล็กนั้นตัวเองก็ได้ใช้เป็นครั้งที่ สองก็ยังถูกจับอยู่เช่นนั้นไม่ปล่อยมือ

“พอแล้ว” สองพยางค์ที่เย็นชาพูดออกมา

เล่นอีเวยก็หันกลับไป แล้วก็มองด้วยสายตาที่น่ากลัวกับ ชายชุดสูทแล้วขู่ว่า “ออกไป”

พูดไปแล้วก็แปลกใจ ชายชุดสูทคนนี้ครั้งนี้กลับไม่เหมือน ไม่เป็นธรรมชาติ เขามองเสิ่นอีเวยอย่างตั้งอกตั้งใจ กลับมี ความเยือกเย็นอยู่ในนั้น เหมือนกับกำลังมองไปยังส่วนลึกของ จิตใจ

ในที่สุด ชายชุดสูทคนนั้นก็ได้ใช้น้ำเสียงที่นิ่ง ๆ สุขุมพูด ออกมาว่า “พอแล้ว” เป็นรอบที่สอง

เสิ่นอีเวยก็ตกใจ เพราะว่าเสียงพูดนั้นทำให้เธอนั้นดึงดูดเข้าไปในความรู้สึก และเธอรู้สึกไม่ชัดเจนว่าชายคนนี้ อยากจะหยุดเธอ หรือว่ากำลังแสสร้างจะหยุดเธอในการกระ ทำครั้งนี้

แต่แปลกอยู่อย่างหนึ่งคือ เงินอีเวยนั้นมองไปยังสายตา ของชายคนนี้ แล้วก็กลับมีความสงบขึ้นมา

มือและใจก็สบายขึ้น ท่อนเหล็กนั้นหล่นอยู่บนพื้น ซึ่งเกิด เสียงสะท้อนขึ้นมาอยู่ด้วย ความเงียบ ในห้องนั้นกลับมีความ อันตรายซ่อนอยู่

ไอ้หนวดนั่นก็ยังอดทนต่ออาการบาดเจ็บนั้น แล้วก็กำลัง จะพยายามลุกขึ้นมา แล้วก็จะเดินไปหาเงินอีเวย แล้วจะเข้าไป ทำร้ายเธอ แต่กลับถูกชายชุดสูทนั้นห้ามไว้

“พอได้แล้ว อย่างสร้างปัญหา” ชายชุดสูทนั้นพูดออกมา

ด้วยการข่มขู่ด้วยอำนาจ

ไอ้หนวดนั้นมีสายตาที่เคียดแค้น แล้วก็ไม่เข้าใจความ หมายของชายชุดสูทแล้วก็พูดออกไปว่า “พี่ใหญ่ พี่ไม่ได้เห็น หรอก พวกเราถูกตีจนเป็นอย่างไงเนี่ย พอดทนได้หรือ ? ใน รถนี้พวกเราต้องเป็นคนจัดการ แล้วไอ้ผู้หญิงคนนี้จะมา ก้าวร้าวแบบนี้ได้ไง วันนี้ผมก็ควรจะสั่งสอนถึงจะ

คำสุดท้ายยังไม่พูดหมด ก็ได้เห็นสายตาที่น่ากลัวของ ชายชุดสูทที่มองอยู่นั้น ไอ้หนวดนั้นก็เหมือนสัมผัสถึงสายตา นั้นแล้วก็เหมือนกำลังถูกตักเตือน แล้วก็ไอ้หนวดนนั้นก็มี สายตาที่รู้สึกไม่เป็นธรรมเอาซะเลย
“ฉันจะขอเตือนพวกนายอีกครั้งหนึ่ง อย่าสร้างปัญหา ไม่ งั้นไปพูดกับคุณท่านฉินที่สามเองแล้วกัน ฉันจะไม่ช่วยอะไรเลย สุดท้ายนี้ ในรถ ฉันเป็นใหญ่สุด ไม่ใช่พวกเรา

ชายชุดสูทมีสายตาที่น่ากลัวและเยือกเย็น ทำให้รู้สึกถึง ความเย็นชามาก

ไอ้หนวดนั้นฟังเสร็จแล้ว ก็รู้สึกยอมแพ้ สุดท้ายก็ได้หัน กลับมามองเสิ่นอีเวยด้วยสายตาที่น่ากลัว แล้วก็พูดออกมาว่า “เดี๋ยวถึงรอกก่อนเถอะนะ

พอพูดเสร็จ ก็ได้เดินไปข้าง ๆ ไอ้อ้วนนั่นที่นอนอยู่บนพื้น

แล้วก็ดูบาดแผลนั้น แล้วก็ได้ไปสั่งให้เสี่ยวหลินจื่อว่า “ไปเอา หีบยามาให้หน่อย เสี่ยวหลินจื่อที่นั่งอยู่นั้นก็เลยไปเอาหีบยามา เสิ่นอีเวย

เลยยิ้มหัวเราะออกมา แล้วก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมายนัก

ในห้องโดยสารนั้นก็เต็มไปด้วยความสงบที่น่ากลัว

หันหัวกลับไป ก็เห็นแขนของตัวเองนั้นถูกชายชุดสูทนั้น จับอยู่ เสิ่นอีเวยก็รู้สึกขยะแขยง แล้วก็ใช้แรงนั้นสะบัดออกมา แต่หน้าของชายคนนั้นก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เพียงแต่ในนั้น เต็มไปด้วยความล้ำลึกที่ซ่อนอยู่ในสายตา แล้วก็กลับไปยังที่ นั่งของตัวเอง

เงินอีเวยนั่งลง แล้วก็มองไปยังไอ้หนวดกำลังทำแผลให้ ไอ้อ้วนด้วยสายตาที่เย็นชา
ในห้องโดยสารที่เป็นผู้หญิงนั้นทุกคนก็ได้เห็นเรื่องราว ทั้งหมด แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะพูดซุบซิบออกมาเลย จะต้องรู้ว่า พวกเธอนั้นกลัวผู้ชายพวกนี้มากขนาดไหน ถูกย่ำยี ถูกบังคับ ให้ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ยอมทำ

ดังนั้นเงินอีเวยที่ได้เอาเหล็กฟาดใส่หัวไอ้ชั่วสารเลวนั้น ก็ ใช้ความรู้สึกที่อยากจะฆ่าให้ตายนั้นลงไป

ดังนั้นตอนที่เสิ่นอีเวณนั่งลงมานั้น คนทั้งหมดก็รู้สึกถึง ความนับถือที่มีให้เงินอีเวย แต่เสิ่นอีเวยกลับมีความวุ่นวาย อย่างมากจิตใจตัวเอง เธอก็คิดอยู่ทุกวิถีทางว่าจะหลุดพ้นออก จากที่นี่ได้อย่างไร

เงินอีเวยก็เลยขยับตัวเล็กน้อย ซึ่งได้เห็นพื้นที่ข้างนอก เล็กน้อยซึ่งเป็นสีดำไปหมด

ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงเช้ามืดแล้ว ทุกสิ่งที่เห็นก็คือความมืด ทั้งหมด ทำให้คนที่คิดจะหนีนั้นหาหนทางไม่เจอเลย

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง รถก็ได้จอดลง

พอรถนั้นจอดแล้ว รวมถึงเสิ่นอีเวย ผู้หญิงทุกคนในรถนั้น ก็รู้สึกถึงความว้าวุ่นและตกใจเป็นอย่างมาก

ตอนที่รถกำลังแล่นอยู่นั้น ทุกคนก็อยากจะให้ใจนั้นสงบ ลง เพราะว่ารถที่กำลังขับอยู่นั้นอย่างน้อยก็ได้รู้ว่ายังไม่เกิด อะไรขึ้น แต่ตอนนี้รถจอดแล้ว ทุกอย่างนั้นไม่สามารถรับรู้อะไร

ได้เลย
ผู้หญิงที่ถูกต้อนลงรถนั้นก็ต่างมีความผวาทั้งสิ้น ซึ่งไม่ กล้าที่จะเดินหน้าต่อไป แล้วก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย แม้ กระทั่งเสียงลมหายใจก็ยังไม่กล้าที่จะหายใจดัง