บทที่434คุณดูแล้วไม่ใช่คนดี

บทที่ 434 คุณดูแล้วไม่ใช่คนดี

ผู้ชายถามว่า “รูปที่คุณถ่ายนั้น เคยให้คนอื่นดูไหม ?

เงินอีเวยตอบกลับไปว่า “ไม่มี ฉันมาที่นี่เพื่อจะมาทำงาน ฉันไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับที่นี่สักเลย คุณวางใจได้เลย

ผู้ชายคนนี้ก็ทันใดนั้นมีความเคร่งขรึมว่า “ทำไมคุณจะ

ต้องถ่ายผม ? “

เสิ่นอีเวยนั้นไม่ง่ายเลยที่จะเก็บอารมณ์ของตนเองเอาไว้ แต่ก็เริ่มมีความสับสนขึ้นมาใหม่ เธอนั้นจะบอกกับเขายังไง ดี ? ในสถานการณ์เช่นนี้ หากพูดโกหกออกไป แล้วมีความ สงสัยมากยิ่งขึ้น แล้วก็เมื่อสักครู่นี้เธอนั้นได้เห็นถึงการ เปลี่ยนแปลงของเขาแล้ว

คิดอยู่ครึ่งวัน เสิ่นอีเวยก็คิดคำตอบที่สมเหตุสมผลไม่ได้ เลย ดังนั้นก็เลยพูดความจริงออกไป “เพราะฉันคิดว่าคุณนั้น เหมือนไม่ใช่คนดี “

หลังจากที่เธอนั้นพูดเสร็จแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนกับยิ้ม

และไม่ยิ้มแล้วมองไปยังเธอ

ผู้ชายคนนี้หัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันไม่เหมือนคนดีหรือ ? นี่ คือเหตุผลของคุณ ?”
เงินอีเวยก็ไม่ได้คิดจะตอบถึงคำถามข้อแรก แล้วก็พูดว่า “ใช่ นี่คือเหตุผลของฉัน คุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ

“คนเดียวมาหุบเขาวเหมิง” ผู้ชายคนนี้ถาม

เงินอีเวยมองไปแล้ว ผู้ชายคนนี้ไม่มีรอยยิ้มเสียแล้ว คน ทั้งคนเริ่มมีความเงียบมากยิ่งขึ้น เหมือนกับกำลังพูดคุยเป็น ธรรมชาติกับเธอเสียเช่นนั้น

หากพูดไปแล้ว หากเปรียบเทียบกับยิ้มไม่ยิ้มกับท่าที่ตอน นี้แล้ว เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีความรู้สึกที่จริงจัง เขานั้น โดยธรรมชาติแล้วก็คงไม่ใช่คนที่ชอบยิ้มอะไร

ผู้ชายคนนี้ได้ถามถึงคำถามนี้ เมื่อเวยก็เลยนึกถึงคำที่

เจ้าของโรงแรมเตือนเธอไว้ แล้วก็พูดว่า “ใช่แล้ว ฉันมาหาที่นี่ หาคน ๆ หนึ่ง

โกหกว่าตัวเองนั้นยังมีเพื่อนอยู่นั้นคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะว่าผู้ชายคนนี้นั้นสังเกตการกระทำของเธออยู่ตลอดเวลา สถานที่ที่ทุรกันดารเช่นนี้ หากมีหรือไม่มีเพื่อนมาด้วย ดูสักครู่ ก็รู้แล้ว

“หาใคร ? หาเพื่อน ?” ผู้ชายคนนี้ถาม

เสิ่นอีเวยถูกถามจนรู้สึกอึดอัด เดิมที่คิดว่าลบรูปแล้วเขาก็ จะไป แต่ที่ไหนได้ลบรูปเสร็จแล้ว เขาก็ยังอยู่ที่เดิม ยังไงก็ไม่

ไป

ดูจากกระทําของผู้ชายคนนี้ที่นอนอยู่บนเตียงของเธอนั้นเหมือนกับตัวเองนั้นเป็นเจ้าของห้องเช่นไรเช่นนั้น

“คุณจะมาถามอะไรมากมายขนาดนี้ ? คุณเป็นตำรวจ ตรวจ ? “เสิ่นอีเวยก็พูดออกไป

ผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้วยิ้มอีก แล้วก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร แล้วก็ พูดว่า “ฉันก็ถามไปงั้น ๆ แหละ คุณไม่ต้องโมโห ตอนที่อยู่บน รถนั้นคุณไม่ได้รับการอนุญาตให้ถ่ายรูปจากผม ผมก็เลยจะ ต้องถามให้ชัดเจนไงล่ะ

ถึงแม้สถานการณ์ตอนนี้จะไม่เหมาะสม แต่เสิ่นอีเวยก็ยัง คิดถึงประโยคนั้น เชิญเทพมาง่ายส่งเทพยาก เธอก็รู้สึกว่า ปวดหัว

“ได้ ฉันหวังว่าฉันนั้นให้คำตอบที่ชัดเจนหลังจากนั้นขอให้ คุณออกจากห้องนี้ไป” เสิ่นอีเวยก็ได้ดึงเก้าอี้เข้ามานั่งมอง ผู้ชายที่อยู่บนเตียงคนนั้น

เกี่ยวกับเรื่องที่ชายหญิงสองคนอยู่ในห้องนอนแล้วถูก แพร่กระจายออกไปนั้น เป็นเวยไม่ได้สนใจอะไรเลย

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา” ผู้ชายคนนั้นตอบอย่างร่าเริง เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ลังเล แล้วตอบไปว่า “ใช่ ฉันมาหาเพื่อน

พอประโยคนี้ออกมา ผู้ชายก็หรี่ตาเล็กลงแล้วก็ได้มีน้ำ เสียงที่เบาบางพูดว่า “มาหาเพื่อน แต่ยังพักโรงแรม เพื่อนไม่ ต้อนรับคุณหรือ?

เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ตกใจอะไร เพราะเมื่อสักครู่ที่โกหกไปก็ได้มีการเตรียมคำตอบไว้แล้ว เพื่อนฉันนั้นอยู่ที่ลำบาก พรุ่ง นี้ก็เลยจะเดินทางไปต่อ

ผู้ชายก็ถามอย่างไม่สงสัย “เพื่อนคุณพักที่ไหน ? เสิ่นอีเวยพูดถึงชุมชนแห่งหนึ่ง ก็คือเมื่อหลายปีก่อนที่เธอ นั้นได้ไปมา

ผู้ชายคนนี้ก็ได้ตกใจ แล้วมองไปยังผู้หญิงคนนี้หัวจรด เท้า จนทำให้เสื่นอีเวยรู้สึกไม่พอใจ แล้วก็ถามไปว่า “มีปัญหา อะไรไหม ?”

คิดอยู่ตั้งนาน แล้วก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า “ดูจากการแต่งตัว แล้ว ก็ไม่ใช่คนที่ยากจนนี่ มาหุบเขาจิ๋วเหมิงที่อันตรายเช่นนี้ ฉันจะไปที่ชุมชนนั้นก็ยิ่งเลวร้ายกว่า คุณมีเพื่อนอยู่ที่นั่นด้วย หรือ ? ” ”

น้ำเสียงของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ปิดบังอะไรเลยแม้แต่น้อย เสี นอีเวยฟังแล้วก็รู้สึกเปลี่ยนแปลงไป แล้วก็เริ่มที่จะตอบโต้เขา

“ไม่คิดว่าคุณนั้นดูคนจากภายนอก หากเป็นเช่นนี้แล้วล่ะ ก็ ฉันก็ยังคิดว่าคุณนั้นดูจากภายนอกดูแล้วมีความสง่างาม ดู ไม่เหมือนพวกค้ามนุษย์” เสิ่นอีเวยใช้น้ำเสียงที่เยือกเย็น ค้า มนุษย์ ทำให้ผู้ชายคนนี้เปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว

เสิ่นอีเวยพูดเสร็จแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ตกใจ แล้วก็หัวเราะ พูดออกมาว่า “ฉัน ? คนค้ามนุษย์ ? คุณดูยังไง ?

ท่าทีของผู้ชายคนนี้ ทำให้เงินอีเวยมีความโกรธมากยิ่งขึ้น หน้าด้านจริง ๆ ที่มาปฏิเสธแบบนี้

“ไม่ใช่ค้ามนุษย์แล้วล่ะก็ ทำไมจะต้องพาผู้หญิงกลุ่มนั้น มาสถานที่แบบนี้ด้วยล่ะ ? ผู้หญิงเหล่านั้นดูจากการแต่งตัว และอายุก็คือนักเรียนมหาวิทยาลัย คุณยังกล้าที่จะไปทำได้ ลงคอ เงินอีเวยใช้น้ำเสียงที่เยือกเย็น แหลมเหมือนมีดที่ม แทงไปหาผู้ชายคนนั้น

ผู้ชายคนนั้นก้มหัวลง แล้วก็มองอยากเยือกเย็นแล้วก็ยิ้ม แสยะออกมาว่า “ความคิดของคุณนั้นช่างหลากหลายยิ่งนัก

น้ำเสียงที่เบามาก ทำให้เป็นอีเวยฟังไม่ค่อยจะชัดเจน แต่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ไม่อยากจะไปขึ้นอะไรมากมาย ตอนนี้ สิ่งที่จะทำก็คือทำยังไงให้ชายคนนี้ออกไปโดยเร็ว

“ได้ ฉันมีคำถามสุดท้าย ผู้ชายคนนี้เงยหน้าขึ้นมา

“คุณพูด” เสิ่นอีเวยตอบอย่างรื่นเริงใจ

“คุณชื่ออะไร ?”

เงินอีเวยตกใจ แล้วก็กำลังคิดอยู่ว่าจะบอกชื่อจริงไป ไหม คิดแล้วก็พูดออกไปว่า “เสิ่นอีเวย

“ดีมาก ดูแล้วคุณนั้นไม่ได้โกหกผมจริง ๆ” ผู้ชายตอบ กลับ

หลังจากนั้น เขาก็ทำสิ่งที่ทำให้เป็นอีเวยตกใจ เธอไม่รู้ว่า บัตรประจำตัวนั้นอยู่ที่เขาได้อย่างไร เธอเพิ่งพูดเสร็จไปเมื่อสัก ครู่นี้ ผู้ชายคนนี้ก็ได้เอาบัตรประจำของตัวเธอเองทิ้งไว้บนเตียง

ผู้ชายคนนี้ลุกขึ้นมา ความรู้สึกสูงต่ำเช่นนั้น

ซึ่งสูงกว่าเขาอยู่ครึ่งหัว แล้วก็ได้