บทที่433ยังไงก็ไม่ไป

บทที่ 433 ยังไงก็ไม่ไป

เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ฟังอะไรเขามากมายนัก แต่สิ่งที่ดีก็คือ

ผู้ชายคนนี้ไม่ได้โกรธอะไรมากมาย ถ้าไม่เช่นนั้นคงเกิดเรื่อง แน่นอน

เธอก็ปรับสภาพอารมณ์แล้วก็กำลังจะเอามือถือของตัวเอง ขึ้นมา แต่กลับคิดถึงเรื่องที่มีดนั้นกำลังจ่อคอเธออยู่

“เอามืดออกไป แล้วจะลบรูปภาพ” เสิ่นอีเวยพูดอย่างเป็น

ชา

ผู้ชายยิ้ม แล้วก็มีน้ำเสียงที่เสียดสีว่า “อะไร จะยังมา เสนอเงื่อนไขกับฉัน ?”

เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ไปสนใจเขา ตอนที่กำลังจะคิดว่าจะให้อีก ฝ่ายนั้นยอมยังไง ผู้ชายคนนั้นกลับเอามือปล่อยออกมา

ความรู้สึกที่เสียววูบนั้นก็ได้หายไป เงินอีเวยก็เหมือนถูก ปลดปล่อย ขาทั้งสองข้างนั้นเริ่มไม่มีแรง ทั้งร่างกายที่กำลังจะ ล้มลงไป ผู้ชายคนนั้นก็ได้ช่วยพยุงขึ้นมา

ตั้งแต่เริ่มใจไม่ดีตอนนั้น

สักหน่อยหนึ่ง

ณ เวลานั้นก็เหมือนจะดีขึ้นมา
เงินอีเวยสูดหายใจลึก ๆ แล้วก็ได้เอามือถือขึ้นมา แล้วก็ เปิดที่รูปภาพของตัวเอง แล้วก็ได้เอาให้ผู้ชายคนนั้นดู “ดูให้ ชัดเจนนะ”

เธอได้ใช้มือนั้นกดลบไปยังรูปภาพตรงนั้น

ผู้ชายก็พูดคำหนึ่งว่า “อืม” ซึ่งไม่ได้แสดงถึงอารมณ์อะไร แล้วก็พูดว่า “ถ่ายเพียงแค่รูปเดียว ? ”

“ใช่” เสิ่นอีเวยตอบ

รูปที่ตั้งใจถ่ายนั้นมีแค่รูปเดียว แต่รูปอื่นนั้นเป็นการถ่าย สภาพบรรยากาศและสภาพแวดล้อมรอบข้าง เพียงแต่เขานั้น เข้ามาติดในเฟรมเท่านั้นเอง ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามไม่ได้เห็นถึง เธอก็คิดที่จะบอกให้รู้

ผู้ชายคนนี้ดูไปแล้วยิ่งอยู่ยิ่งมีปัญหา รูปของเขานั้น ไม่แน่ อาจจะใช้ได้ในสักวันหนึ่ง เสิ่นอีเวยก็คิดอยู่แบบนั้น

เสิ่นอีเวยไม่ใช่คนที่เมื่อตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ อันตรายแล้ว ก็จะไปคิดถึงและคำนึงถึงเรื่องของนิสัยฝ่ายตรง ข้าม ถึงเวลาควรจะเข้มแข็งก็จะต้องเข้มแข็ง แต่เมื่อถึงตอนที่ จะต้องยอมก็จะต้องยอม เพราะว่าประสบการณ์การใช้ชีวิตอัน โดดเดี่ยวของเธอนั่นเอง

ขณะที่ลบรูปภาพและเรื่องราวทั้งหมดนั้น เป็นเวยรักษา สภาพความเย็นชาและเงียบสงบได้ดีมาก ๆ ดูไปแล้วไม่ได้มี ความกลัวอะไรเลย
ผู้ชายคนนั้นเก็บมีดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้เดินเข้ามาที่ เตียง แล้วพูดว่า “เมื่อสักครู่นี้รู้ได้ยังไงว่ามีคนอยู่

เสิ่นอีเวยตกใจแล้วขมวดคิ้วว่า “จะถามทำไม ? ไม่ได้ เกี่ยวกับอะไรคุณ ในเมื่อสิ่งที่คุณอยากได้ก็เสร็จแล้ว ก็รบกวน ออกไปจากที่นี่”

เธอนั้นมีน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แต่ผู้ชายคนนี้ก็เหมือนจะไม่ ได้คิดจะออกไปจากที่นี่ ยิ่งไปกว่านั้นก็คือนั่งอยู่บนเตียงแล้ว เงินอีเวยขมวดคิ้ว ผู้ชายคนนี้จะทำอะไร ?

เพียงสักครู่นี้ทั้งเรือนร่างถูกบีบบังคับ แล้วก็เต็มไปด้วย ความกลัว ดังนั้นเป็นอีเวยก็ไม่ได้มองรูปร่างของชายคนนี้อย่าง ชัดเจน ณ เวลานี้เขานั้นได้นั่งอยู่ที่เตียง แล้วแสงของไฟนั้น ก็ได้มาสาดส่องที่ใบหน้าของเขา

ผู้ชายคนนี้มีใบหน้าที่งดงาม คิ้วนั้นก็แสดงถึงความสง่า งาม สายตาก็มีความเยือกเย็นนิดหน่อย

เสิ่นอีเวย ในใจก็รู้สึกอึดอัด แล้วก็พูดว่า “ฉันลบรูปคุณ

แล้ว คุณไปได้แล้ว”

ผู้ชายคนนี้ก็ได้ยื่นมือทั้งสองข้างขึ้นแล้วก็นอนอยู่บนเตียง แล้วก็พูดว่า “ตอนนี้คุณกำลังทำอะไร ?

เสิ่นอีเวยตกใจแล้วพูดว่า “คุณพูดอะไร ? “

“ฉันถามว่าคุณตอนนี้ทำงานอะไร ?” ผู้ชายคนนั้นใช้น้ำ เสียงที่อดทนพูดออกมา
ตอนนี้เสิ่นอีเวยก็รู้สึกสับสนแล้วก็เงียบไปหลายวินาทีแล้ว พูดว่า “ปัญหานี้เกี่ยวอะไรกับคุณ ? ฉันและคุณไม่ได้รู้จักกัน คุณกำลังมาทำลายความเป็นส่วนตัวของฉัน

มองไปที่สายของผู้ชายคนนั้น เป็นเวยก็สั่นไปหมด ซึ่ง ความอันตรายนี้ยังไม่ได้หมดไป เพียงแค่ผู้ชายคนนี้อยู่ในที่นี้ นานเท่าไหร่ เธอก็จะต้องรักษาความปลอดภัยของตัวเองให้ มากที่สุด

เงินอีเวยก็คิดไปคิดมา แล้วก็คิดว่าจะให้ตัวเองนั้นหลุด พ้นจากตรงนี้ได้ยังไง ไม่ได้มาหุบเขาวเหมิงนาน เธอก็ไม่ได้รู้ เลยว่าที่นี่เปลี่ยนไปมากขนาดนี้

เสิ่นอีเวยก็รู้สึกคิดอะไรได้ แล้วก็คิดว่าตอนเองนั้นไม่ได้ เปิดเผยความอ่อนแอของตัวเอง

มาหุบเขาจิ๋วเหมิงครั้งนี้ เธอรู้ว่าจะไปวัดชิงเหยียนนั้นจะ ต้องผ่านเส้นทางที่ลำบาก เพื่อที่จะเดินได้สะดวกเธอก็เลยได้ ใส่เสื้อเท้าที่เดินสบาย รองเท้านี้ไม่เพียงแต่ทนทาน และทั้งยัง มีความแข็งแรง แล้วก็ใช้ห้องนี้มีพื้นไม้ที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ หากขยับสักหน่อยก็จะได้ยินเสียงขึ้นมา

เสิ่นอีเวยเห็นผู้ชายคนนี้นอนอยู่บนเตียงของเธอนั้น ก็เลย ตั้งใจที่จะกระแทกรองเท้าลงบนพื้น

เมื่อสักครู่ที่เธอนั้นจ่ายเงินเข้ามาอยู่ที่นี่ก็เลยสำรวจพบว่า ห้องนั้นไม่ได้เก็บเสียง และในเวลานี้ เพียงแต่ทำให้เสียงดังขึ้น จะทำให้ห้องข้างล่างนั้นถูกรบกวนได้
อาศัยที่เธอนั้นกำลังกระแทกอยู่นั้น ไม่เกินห้านาที ข้าง ล่างห้องก็ได้มีเสียงดังขึ้นมา แล้วก็มาเคาะประตู เธอก็จะใช้ เวลานี้หนีออกไป

และเวลาผ่านไปหลายนาที เสิ่นอีเวยก็รู้สึกใจนั้นมีความ เหน็บหนาว สี่ทิศนั้นเงียบสงบ เหมือนกับเสียงเคาะกระแทก ของตัวเองนั้นนอกจากเสียงนี้แล้ว ก็ไม่มีเสียงอะไรอีกเลย

ในค่ำคืนที่มืดมิด เงียบจนทำให้คนนั้นรู้สึกแปลก ๆ ไป

เสิ่นอีเวยก็เลยเคาะต่อไป แล้วในตอนนี้ ผู้ชายคนนั้นก็ได้ เตือนเธอว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ ฟังผมแล้วกันนะ คุณไม่ต้องใช้ วิธีนี้หรอก สถานที่อโคจรเช่นนี้ ทุกคนนั้นเอาตัวเองให้รอดก็ พอแล้ว ไม่มีใครมาจัดการเรื่องของคนอื่นหรอก

เงินอีเวยตกใจ เพราะผู้ชายคนนี้รู้ถึงความคิดของตนเอง

ในการกระทำเช่นนี้ คนอื่นอาจจะคิดว่าเป็นการกระทำที่ เป็นธรรมชาติ แต่เขากลับพูดอย่างกับรู้ใจของเธอเช่นนั้น

เมื่อสักครู่นี้เธอรู้ว่าชายคนนี้นั้นเป็นมวย หากไม่ใช่นั้น แล้วล่ะก็ เธอก็คงจะจัดการตบไปที่หน้าเสียแล้ว