บทที่409 ใครเอาบุหรี่ให้เธอ

บทที่ 409 ใครเอาบุหรี่ให้เธอ

การแสดงออกแบบนี้เห็นได้ชัดถึงความเป็นเจ้าของ ไม่ อนุญาตให้ใครมาแตะต้องหรือคุกคามเป็นอันขาด วินาทีนั้น เสิ่นอีเวยรู้สึกแสบจมูกอยากจะร้องไห้ขึ้นมา

เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่ได้มาคนเดียว ด้านหลังของเขายังมีหลินอ และบอร์ดี้การ์ดอีกกลุ่มหนึ่งตามมาด้วย เสิ่นอีเวยเห็นแค่ชาย คนนั้นโบกมือที่หนึ่ง หลินอวก็รับทราบ ให้พวกบอร์ดี้การ์ด ล้อมโถงทางเดินไว้

มีคนห้อมล้อมโถงทางเดินเป็นจำนวนมาก ทำให้ผิด สังเกต ไม่นาน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในบาร์ก็เดินมา ดูคิดว่ามีเรื่องชกต่อยกัน หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัยกำลังจะเอ่ยปากพูด กลับเห็นเพิ่งเจ๋อเฉิงหันหน้ามา สบตาทีเดียว หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รีบถอย กลับไปอย่างรู้งาน

เงินอีเวยตกตะลึงงงงันอ้าปากค้าง ก็จริง เธอลืมไปว่า ผู้ชายคนนี้เขามีอำนาจถึงขนาดเอามือข้างเดียวบดบังท้องฟ้าที่ กว้างใหญ่ไว้ได้

ตอนนี้ผู้หญิงสองสามคนที่พูดปากดีเมื่อครู่ ถูกบอดี้การ์ดของเซิ่งเจ๋อเฉิงล้อมไว้หมดแล้ว

เมื่อเห็นพวกหล่อนทำหน้าตื่นตระหนก พยายามเหมือนจะ ต่อต้านแต่ก็กลัวอานาจของเพิ่งเจ๋อเฉิงจึงไม่มีใครกล้าปริปาก พูดอะไรสักคำ เสิ่นอีเวยรู้สึกว่า อยากจะถามพวกหล่อนสัก ประโยคดัง ๆว่า : ความกล้าบ้าบินเมื่อกี้หายไปไหนหมดล่ะ? โดนหมาแดกไปหมดแล้วเหรอ?

แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เกิดมาพร้อมกับนิสัยแบบนั้น

ผู้หญิงพวกนี้ เสิ่นอีเวยจำได้ดี พวกหล่อนถูกเลี้ยงดูมาใน กองเงินกองทอง ถูกตามใจจนนิสัยเสีย ยังไม่รู้ว่าในสังคมนี้ มันโหดร้ายแค่ไหน พอเห็นเรื่องอะไรไม่สบอารมณ์หน่อย ก็ทำ ปากดีไปอย่างนั้นเอง เอาเข้าจริงก็ไม่กล้าทำอะไร

พวกขี้ขลาดตาขาวอย่างแท้จริง

เพียงไม่กี่วินาที เสิ่นอีเวยให้คำจำกัดความพวกหล่อนใน

ใจ

ในเวลานั้นเอง ในกลุ่มพวกหล่อนมีคนหนึ่งที่ใจกล้านิด หนึ่ง แต่ไม่กล้าเผชิญหน้ากับ เพิ่งเจ๋อเฉิงตรง ๆ จึงหันไปถาม หลินอที่ยืนรอคำสั่งอยู่ เสิ่นอีเวยได้ยินผู้หญิงคนนั้นกระซิบ กระซาบอะไรสักอย่างกับหลินอวี้ ไม่รู้ว่าหล่อนต้องการทำอะไร กันแน่

หลินอวไม่ตอบคำถามใด ๆ ทั้งสิ้น ได้แต่กวาดสายตาคน กริบไปที่หล่อน แววตาเต็มไปด้วยคำเตือน ฝ่ายตรงข้ามเห็นแบบนั้นก็ไม่ปริปากอีกเลย

ในโถงทางเดินที่มีผู้คนมารวมตัวกันอย่างมากมาย แต่ กลับเงียบกริบตั้งแต่เมื่อครู่ ขนาดที่ว่าได้ยินเสียงเข็มตกลงที่ พื้น ไม่รู้ว่าทำไม เสิ่นอีเวยรู้สึกงวยงง

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะปรากฏตัวที่นี่ ผู้ชายคนนี้ต้องการทำอะไรกันแน่?

เงินอีเวยเงยหน้าขึ้นสบตากับเพิ่งเจ๋อเฉิง ถามอย่าง ระมัดระวัง: “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงสูงกว่าเธอมาก เสียงที่มีเสน่ห์ของเขาดังมา จากบนหัวของเธอ ฟังไม่ออกถึงอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ : “ฉัน มาทำธุระที่นี่นิดหน่อย เธอมาเที่ยวกันที่นี่เหรอ? ”

เสิ่นอีเวยฟังผิดไปเล็กน้อย ประโยคแรกไม่มีความยินดี ยินร้ายอะไร แต่ประโยคหลังเหมือนกำลังดุเธออยู่ เหมือนจะ รอให้เธอตอบคำถามเขาที่เป็นคำตอบที่ฟังขึ้นสักนิดหนึ่งว่า ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่

ไม่ใช่ นึงถึงสถานการณ์ตอนนี้ที่มีคนมามุงดูอยู่มากมาย เสิ่นอีเวยไม่อยากให้คนที่อยู่สถานที่แห่งนั้นรู้สึกว่าเขากับเธอมี ความสัมพันธ์สนิทแนบแน่นมากจนเกินไป เธอจึงพูดเสียงต่ำ ตอบว่า ” บริษัทจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ

เพิ่งเจ๋อเฉิงขมวดคิ้ว “บริษัทจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ ที่

บาร์นี่อ่ะนะ?”
เสิ่นอีเวยชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่ใช่ ไม่ใช่ เรากินเลี้ยงเสร็จ แล้ว แต่เหมือนว่าทุกคนจะยังไม่อยากกลับเลยมีคนเสนอให้มา ที่นี่ต่อ”