บทที่403พวกเราไม่มีทางกลับมาคืนดีกัน

บทที่ 403 พวกเราไม่มีทางกลับมาคืนดีกัน

“แต่ฉันจะขอเตือนคุณไว้ว่า จากเรื่องที่คุณเล่ามา เพราะ สิ่งที่พ่อกับแม่คุณทำไว้กับเงินหุ้ยในอดีต ตอนนี้เห็นชัดแล้วว่า เธอเห็นคุณเป็นศัตรู แม้ว่าเธอจะพูดว่าเมื่อไหร่ที่อารมณ์ไม่ดีจะ มาจัดการคุณ อย่าไปเชื่อคำพูดทั้งหมดของหล่อนเป็นอันขาด ตอนนี้คุณต้องเริ่มระมัดระวังตัวให้มากขึ้น

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดทั้งหมดนี้อย่างจริงจัง เสิ่นอีเวยได้แต่พยัก หน้ารับ ไม่ได้พูดอะไร

ทั้งสองต่างก็นิ่งเงียบ เสิ่นอีเวยเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ เอามือตีหัวตัวเองแล้วพูดว่า “ตายแล้ว ดึกขนาดนี้แล้วฉันยัง ไม่กลับบ้าน อันหรานคงจะพาเหมียนเหมียนไปที่บ้านแล้ว หล่อนหาฉันไม่เจอคงต้องร้อนใจมากแน่ๆ

พูดจบก็รีบลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกไปหาโทรศัพท์มือถือ ตอนนี้เองที่ได้ยินเสียงพูดเนิบๆของเซิ่งเจ๋อเฉิงดังขึ้นมา

ว่า: “ไม่ต้องเป็นห่วง ผมโทรไปบอกผู้จัดการคนนั้นแล้ว” เงินอีเวยชะงักไปทันที ตกใจเบิกตาโต: “อะไรนะ”
“ใช้โทรศัพท์มือถือคุณโทรไป แสดงให้เห็นว่าผมอยู่กับ คุณ มีคนดูแล พวกเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง “เพิ่งเจ๋อเฉิงพูด ย่างจริงจังมีเหตุมีผล

เสิ่นอีเวย

“คุณโทรหาหยางอันทรานเหรอเขารู้ว่าคุณคือใครเหรอ เขาถามว่าฉันเป็นอย่างไรบ้างมั้ย อยู่ด้วยกันคืนนี้” คุณบอกเขาเหรอว่าพวกเรา

เงินอีเวยถามคำถามที่พรั่งพรูเหล่านี้ไม่หยุดด้วยเวลาไม่กี่ นาที เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้แต่มองหล่อนนิ่งๆ แล้วตอบด้วยท่าทีสงบ อย่างไม่น่าเชื่อ “ข้อหนึ่ง ใช่ ผมเป็นคนโทรหาหยางอันทราน เอง ข้อสอง ผมไม่รู้ว่าเธอรู้มั้ยว่าผมเป็นใคร ข้อสาม จริงๆ แล้วเธอก็อยากจะถามว่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง แต่ผมไม่ได้ให้ โอกาสเธอพูด ข้อสี่ ผมไม่ได้บอกว่าคืนนี้พวกเราสองคนอยู่ ด้วยกัน เพราะผมคิดว่าเรื่องราวมันก็เห็นกันอยู่ชัดเจนแล้ว ถ้า เป็นผู้ใหญ่ก็น่าจะคิดได้เอง”

เพิ่งเจ๋อเฉิงตอบอย่างชัดเจนเป็นข้อๆ ทำเอาเงินอีเวยมีน

ไปเลยทีเดียว

ชั่วเสี้ยววินาทีไม่รู้ทำไม เหมือนกับสวมวิญญาณนางเอกผู้ ตีบทแตก เงินอีเวยยกนิ้วขึ้นมาเพิ่งเจ๋อเฉิง ไม่รู้ว่าเพราะคืนนี้ หล่อนดื่มมากไปหรือเปล่า เสิ่นอีเวยรู้สึกว่านิ้วของหล่อน เหมือนจะไม่ฟังคำสั่ง จึงมีอาการสั่นเล็กน้อย

“คุ ๆๆๆคุณทําลายชื่อเสียงฉัน” เสิ่นอีเวยตะโกนออกมาอย่างขุ่นเคือง

เพราะหล่อนรู้นิสัยของหยางอันทรานดี ถ้าหากจับคนพูด มากได้แล้วห้ามปล่อยมือเด็ดขาด เสิ่นอีเลยพอจะคาดเดาได้ว่า ภายในครึ่งเดือนหลังจากนี้ หล่อนอาจจะถูกคนที่พูดมากอย่าง หยางอันตราพระรานไม่หยุด

ช่วงนี้ก็เพิ่งจะเกิดเรื่องที่เหมียนเหมียนจะหาแฟนให้หล่อน ในงานmeeting แฟนคลับ เรื่องนี้เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่นาน ถ้า หยางอันหรานรู้ว่าหล่อนอยู่กับผู้ชายคนอื่นอีก

แล้วผู้ชายคนนั้นยังเป็นท่านประธานแห่งบริษัทเชิงชื่อผู้ มีชื่อเสียงโด่งดัง แค่ค้นหาชื่อเขาทางอินเทอร์เน็ตข้อมูลต่างๆ ของเขาก็พรั่งพรูขึ้นมา

บรรลัยแล้วจริงๆ

เสิ่นอีเวยมองเพิ่งเจ๋อเฉิงอยากจะร้องแต่ก็ร้องไม่ออก ใน ใจโกรธมาก แต่ก็พูดอะไรไม่ได้ เพราะคืนนี้ถ้าไม่ใช่ผู้ชายคนนี้ หล่อนดื่มจนตายที่บาร์นั่นก็อาจจะไม่มีใครรู้

หลังจากที่เพิ่งเจ๋อเฉิงเดินออกจากห้องน้ำไป สิ่งแรกที่เริ่ นอีเวย คือหยิบโทรศัพท์ โทรไปหาหยางอันทราน

ก่อนที่จะโทรออกหล่อนก็พบว่า หน้าบันทึกการโทรนั้นมี หลายสายที่ไม่ได้รับ ทั้งหมดเป็นเบอร์ของหยางอันหรานโทร มา เพิ่งเจ๋อเฉิงตั้งใจไม่รับสาย เป็นเพราะหล่อนเมาไม่ได้สติ จึงไม่รู้เรื่องอะไร
โทรศัพท์ดังอยู่สองวินาที เสียงโวยวายของหยางอันตรา นก็ดังมาจากอีกด้าน: “ในที่สุดเธอก็ยอมรับสายแล้ว ฉันนี่ เกือบจะไปแจ้งความแล้ว เธอรู้มั้ย”

เมื่อต้องมาเจอกับคนขี้โวยวายอย่างหยางอันตราย เสี นอีเวยก็ไม่ได้โต้ตอบอะไร ได้แต่ปลอบอย่างใจเย็นว่า “พอแล้ว ๆ เธอไม่ต้องมาโวยวายใส่ฉันแล้ว ฉันเองก็คิดไม่ ถึงว่าคืนนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ ฉันก็แค่อารมณ์ไม่มี ก็เลยไปดื่มที่ บาร์คนเดียวสักสองสามแก้ว สุดท้ายเมาแล้วก็ถูกเพิ่งเจ๋อเฉิง พากลับมา

“ดังนั้น เธอก็หมายความว่า ตอนนี้เธออยู่บ้านของเขานะ สิ”เสียงหยางอันหรานถามมาจากอีกด้าน

“แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าเธออยู่ที่บาร์”

เสิ่นอีเวยเดิมตั้งใจจะบอกความจริง แต่ก็รู้สึกว่าการที่ ต้องมานั่งอธิบายแบบนี้มันเสียเวลา จึงพูดขึ้นว่า “ที่เหลือมี เวลาว่างแล้วจะเล่าให้ฟังอีกที”

“เดี๋ยวๆๆ ยังมีต่อจากนี้อีก ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ในห้อง เดียวกัน เวยเวยเธอต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ”

หยางอันทรานเตือนด้วยความหวังดี

เสิ่นอีเวยเตรียมจะพูดต่อแต่ถูกหยางอันหรานตัดบทขึ้นมา ก่อนว่า : “แต่ไม่ต้องก็ได้นะ เพราะคนเค้าไปตามหาเธอที่บาร์ดึกๆดื่นๆ แล้วยังพากลับมาดูแลที่บ้าน อย่างน้อยก็ต้องมีใจ ให้เธออยู่ ไม่อย่างนั้นไม่ทำแบบนี้หรอก พูดไปพูดมาพวกเธอ สองคนจะกลับมาคืนดีกันเหรอ

ก็ดีนะ งั้นเธอก็ไม่ต้องดูแลตัวเองดีๆละ ปล่อยตัวปล่อยใจ ไปเถอะ ทำให้เหมียนเหมียนกลับมามีพ่อเหมือนเดิม แถมยัง เป็นพ่อที่รวยและแสนจะเพอร์เฟคอีกด้วย”

ค่าพูดเลอะเทอะมั่วซั่วของหยางอันหราน เสิ่นอีเวยไม่คิด จะใส่ใจ แล้วพูดว่า ” เธออย่าเที่ยวทั่วพูดจาเลอะเทอะ ฉัน ไม่มีทางคืนดีกับเขา อยู่ร่วมบ้านก็ไม่มีทาง ไม่มีทางทั้งนั้น เรื่องที่จะหาพ่อให้เหมียนเหมียน ในใจฉันก็คิดอยู่ แต่ก็แค่ยัง ไม่เจอใครที่เหมาะสมเท่านั้นเอง”

หยางอันทรานเตรียมตัวจะพูด แต่เสิ่นอีเวยก็พูดต่อว่า “เหมียนเหมียนคืนนี้ก็อยู่กับเธอใช่มั้ย ช่วยดูแลแทนฉันที แล้ววันหลังฉันจะเลี้ยงข้าว

หยางอันหรานเห็นเงินอีเวยเปลี่ยนหัวข้อสนทนา จึงรู้ว่า หล่อนอาจจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้แล้วจริงๆ จึงไม่อยากเข้า ได้แต่ตอบรับหล่อนไปว่า “เธอไม่ต้องเป็นห่วง เหมียนเหมือน นอนหลับไปแล้ว”

การที่ได้ยินหยางอันหรานพูดแบบนี้ เสิ่นอีเวยจึงวางสาย

ได้อย่างสบายใจ

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะวางสายเพิ่งเจ๋อเฉิงก็เดินเข้ามาจากด้าน นอกประตูห้องนอน สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก
เงิน เวยเห็นเขาอยู่ๆก็ปรากฏตัวขึ้น จึงคิดได้ว่า เขาอาจ จะได้ยินที่หล่อนพูดไนโทรศัพท์เมื่อสักครู่ จึงถอยไปด้านหลัง หนึ่งก้าวตามสัญชาตญาณ

เพิ่งเจ๋อเฉิงขยับใกล้เข้ามาอีกก้าว แล้วถามเสียงเย็นว่า : “เมื่อกี้คุณพูด ในโทรศัพท์ว่าไม่มีทางคืนดีกับผม อยู่ร่วมบ้าน กับผมก็ไม่มีทาง”

เสิ่นอีเวยตื่นตระหนกจนหัวใจเต้นโครมคราม แต่ก็ไม่ได้ ปฏิเสธ เพราะคำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากหล่อนจริงๆ

“แถมยังพูดว่าจะหาพ่อให้เหมียนเหมียน”ตอนที่เพิ่งเจอ เฉิงพูดประโยคนี้น้ำเสียงมีความอันตรายน่ากลัว

เสิ่นอีเวยมองหน้าเพิ่งเจ๋อเฉิงอยู่พักใหญ่พลางตอบอย่าง

ใจเย็นว่า “ใช่ ฉันไม่อยากโกหกคุณ”

พอพูดจบ เสิ่นอีเวยก็เตรียมตัวเตรียมใจรับฝนฟ้าคะนอง ที่น่าจะใกล้เข้ามาแล้ว