บทที่391 คุณไม่ไว้หน้าฉันเองอย่าโทษ ฉันที่ฉันไร้มนุษยธรรม

บทที่ 391 คุณไม่ไว้หน้าฉันเอง อย่าโทษฉันที่ฉันได้มนุษยธรรม

เป็นเสียงของเหมียนเหมือน

เงินอีเวย ใจสั่นไม่หยุดตาเบิกโตค้างเติ่ง แถมเธอยังไม่รู้ ด้วยซ้ำว่าเอาแรงมาจากไหนรีบผลักตัวเองให้หลุดพ้นจาก อ้อมอกของเขาแล้วกองลงไปอยู่ที่พื้น

เพิ่งเจ๋อเฉิงตกใจอย่างเห็นได้ชัดแต่ไม่ได้รีบร้อนจนเกิน เหตุ เขามองผู้หญิงที่จ้องมองเขาด้วยความกลัว เผลอแป๊บ เดียว เงินอีเวยก็เป็นฝ่ายผลักเขาเข้าห้องนอนของตัวเองแทน

มนุษย์ทุกคนเวลา ในยามที่อยู่ในสถานการณ์ตึงเครียด ต่างก็มีกำลังมากมายมหาศาลเกิดขึ้นมาเอง เรื่องนี้วันนี้เพิ่งเจือ เฉิงเขารู้แจ้งเห็นจริง เพราะว่าร่างกายของเขาสูงใหญ่ เขา สูง 180 เซนติเมตร กลับถูกเสิ่นอีเวยผลักจนเกือบเซหงายหลัง

เพิ่งเจ๋อเฉิงรีบหันหัวกลับไปมองเธอ พร้อมทั้งส่งสายตา เตือนเธออีกทั้งยังจ้องเธออย่างดุดันด้วยความรู้สึกไม่พอใจ อย่างรุนแรง

ทว่า ในยามนี้เสิ่นอีเวยแทบไม่ได้สนใจอารมณ์ผู้อำนวยหยิ่งยโส ในเวลานี้ด้วยซ้ำ

“รีบเข้าไปเร็วๆเลย!” เสิ่นอีเวยทั้งพูดพล่ามทั้งผลักไล่ให้ เพิ่งเจ๋อเฉิงเดินไปทางตู้เสื้อผ้า เพิ่งเจ๋อเฉิงเขาฉลาดซะขนาดนี้ ทําไมจะเดาไม่ออกว่าเธอให้เขาทำอะไร?

มุมปากของเขากลับมีรอยยิ้มขึ้นมาแทนแต่มันมีเหมือนมี ความร้ายกาจออกมา แต่เสิ่นอีเวยก็แทบไม่ได้สนใจเรื่องที่อยู่ ตรงหน้าเลย เธอถูกกอดแล้วกลิ้งเป็นลูกขนุนกลิ้งลงบนเตียง แทน

ทว่าสิ่งที่ร่างกายของเธอสัมผัสนั้น มันไม่ใช่เตียงนอนที่ เธอคุ้นเคยนี่หน่า เธอสงสัยเลยหันกลับไปดูก็พบว่าตัวเองล้ม ไถลแล้วล้มบนตัวของเขา

เธอได้สติก็พยายามที่จะพลิกตัวเพื่อลุกขึ้นนั่ง ทว่าเอว คอกกิ่วของเธอกลับถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงจับไว้แน่นแทบขยับไม่ได้เลย สักนิด

เสิ่นอีเวยใจร้อนดั่งไฟแผดเผา เพราะว่าประตูห้องนอน ของเธอไม่ได้ปิดเอาไว้แถมในตอนนี้เหมือน

เหมียนก็อยู่ในห้องรับแขกแล้วด้วย หากเหมียนเหมือน เดินขึ้นมาชั้นบน สิ่งที่เหมือนเหมือนจะเห็นเป็นสิ่งแรกก็คือใน ห้องนอนมีเธอกับเพิ่งเจ๋อเฉิงอยู่สองต่อสองในห้องนอน

เมื่อคิดถึงภาพที่เหมียนเหมียนมาเจอหน้ากับเพิ่งเจ๋อเฉิง แล้ว เสิ่นอีเวยถึงกับเครียดอยู่ในใจ ไม่ได้ เธอไม่อยากให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้น!

เรื่องสำคัญมันอยู่ที่ว่า เขาเพิ่งรู้เรื่องที่เหมือนเหมียนเป็น ตัวตั้งตัวตีที่จะหาแฟนใหม่ให้แม่ที่งานเลี้ยงmeeting แฟน คลับในวันนั้น ยิ่งในยามนี้ให้เขาได้มาเจอกับเหมียนเหมือน เข้าไม่แน่เขาอาจจะบีบบังคับจนเอาตัวเหมียนเหมือนไป

เธอต้องหยุดเรื่องที่น่ากลัวนี้เอาไว้ แค่คิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิง จะเอาลูกไป ใจเธอถึงกับเจ็บหน่วงๆ มาโดยตลอด

“หม่ามีอยู่ที่ไหน?” เสียงเหมียนเหมียนดังเข้าโสตประสา มหูของทั้งคู่

เงินอีเวย ใจเต้นโครมคราม เธอเตรียมคำพูดไว้พูดกับเชิง เจ๋อเฉิงแต่กลับมีเสียงผู้หญิงอีกคนพูดมาแทน

“น่าจะอยู่ชั้นบนมั้ง เห็นไฟในห้องนอนยังเปิดอยู่ แถม กับข้าวบนโต๊ะยังอุ่นๆอยู่เลย หม่ามีของหนูอยู่ที่บ้านแน่ๆ จะ

เสิ่นอีเวยตบหัวตัวเองฉาดใหญ่ นั่น…..มันเสียงหยางอัน หราน ทุกครั้งที่เหมียนเหมือนทำงานเสร็จ หยางอันหรานจะ เป็นคนมาส่งด้วยตัวเองทุกครั้ง เธอลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันนะ?

เชิงเจ๋อเฉิงได้ยินเสียงคนสองคนดังมาจากข้างล่าง เดิม เขาคิดว่าควรรับมืออย่างไรดี แต่พอมองหน้าเป็นอีเวณที่ หน้าตาเคร่งเครียดจนทำตัวไม่ถูก เขาเลยนึกแผนขึ้นมาได้

น้ำเสียงที่เขาเอ่ยออกมานั้นมันเหมือนกำลังก่อไฟขึ้นมา อีก: “ตอนนี้เธอกลัวคนข้างล่างจะมาเห็นภาพที่เราสองคนกำลังทำอยู่ในตอนนี้ใช่ไหม?

ยิ่งเสิ่นอีเวยได้สติขึ้นมาเธอเอาแต่พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง สักพัก เธอก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาทีหลังเพราะเธอน่าจะรู้ตั้งแต่แรก ว่าคนอย่างเพิ่งเจ๋อเฉิงรู้ข้อเสียเรื่องนี้ของเธอ เลยเอาเรื่องนี้มา เธอ นิสัยของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปเลย

ในที่สุดเสิ่นอีเวยก็ได้เห็นรอยยิ้มจากมุมปากของเขาที่เป็น รอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ และเขาตอบกลับ : “ถ้าเป็นไป ตามนั้นฉันก็สบายใจแล้ว

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดจบ เสิ่นอีเวยก็พยายามสรรหาคำมาพูด งัดข้อกับเขา แต่เธอกลับเขาประกบปากแทน การจูบที่รุนแรง มันพาลมหายใจที่รุกรานเข้ามาด้วยเหมือนว่าเธอกำลังถูก ข้าศึกบุกล้อมโจมตี

ส่วนเพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มทาบทับเรือนกายของ เธอตอนไหน ด้านเงินอีเวยก็พยายามใช้แรงสู้เขา จนหลุดพ้น ออกมาได้ช่วงหนึ่ง เสิ่นอีเวยหายใจติดขัดแล้วเอ่ยขึ้นมา “คุณ ต้องการอะไรกันแน่? บอกฉันมา? ฉันจะให้ตามความต้องการ ของคุณเอง แค่นี้พอไหม!

การจูบที่ดุดันของเขาหยุดลง เขาก้มศีรษะลงมามอง

ใบหน้าของเธอแดงเป็นแถบ สายตาส่องประกายยังกับลูก กวางน้อยนั้นเหมือนมีน้ำตาเอ่อล้น ทว่ากลับไม่ใช่

สงสัยถูกบีบจนรีบรับปาก แต่ว่าก็ถือว่าดีมาก ที่เขา

ต้องการคือผลลัพธ์ที่ดีแบบนี้แหละ
เพิ่งจ๋อเฉิงก้มศีรษะแล้วเอ่ยขึ้นมา “ที่ฉันต้องการเมื่อครู่ บอกกับเธอไปแล้ว!

สายตาของเงินอีเวค้างเติ่ง “คุณต้องการเหมียนเหมือน หรอ? ไม่มีทาง! นอกจากเรื่องนี้ฉันยอมตกลงคุณได้ทุกเรื่อง

เธอเคยพูดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเหมือนเหมียนเปรียบ เสมือนชีวิตของเธอจะให้ใครไปก็เป็นไปไม่ได้แม้กระทั่งเพิ่งเจือ เฉิง

เมื่อเขาได้ยินที่เธอพูดออกมาถึงกับตะลึงไปสักพักจน หัวเราะออกมา : “เดิมที่ฉันต้องการบอกถึงแม้ว่าไม่ใช่เรื่องนี้ แต่เธอพูดเองเหมือนเตือนสติให้ฉันได้คิด แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด คือการมีลูกกับฉันอีกคนนี่แหละคือเรื่องที่ฉันต้องการ

เสิ่นอีเวยถึงกับอยู่นิ่งๆไม่ขยับตัวเลย ผู้ชายคนนี้ตกลงว่า พูดเรื่องอะไรเนี่ย? ฝันอยู่หรอ?

แต่ในสถานการณ์ยามนี้เธอก็ต้องพูดไปตามน้ำ อย่าเพิ่ง ขัดคอเขา ในตอนนี้ ยังไงซะต้องให้ผ่านเรื่องนี้ไปก่อนถึงจะรอด

สมองเสิ่นอีเวยคิดอยู่หลายตลบต้องหาวิธีตั้งรับให้ได้ อย่างรวดเร็วถึงจะรอดไปจากตอนนี้ได้และต้องไม่ให้เพิ่งเจือ เฉิงสงสัยขึ้นมาด้วย

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงเขากลับพูดอย่างสบายอกสบายใจไม่สะทก สะท้านแถมยังเอามือขวามาจับศีรษะของเธอไว้แน่นส่วนมุม ปากของเขายังยิ้มอ่อนๆมาอีก แถมยังจดๆจ้องๆรอคำตอบของเธออีกต่างหาก

ในยามนี้ทั้งคู่ต่างเงียบ บรรยากาศในห้องกลับเงียบสงบ หากมีเข็มหล่นลงพื้นทั้งสองก็คงได้ยินเสียงอย่างชัดเจน

ในยามนี้เสียงที่ดังมาจากชั้นล่างกลับได้ยินเสียงดังอย่าง ชัดเจน

ในเวลานั้นเอง เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดบ้าน มา ฟังจากเสียงการย่ำเท้าแล้ว น่าจะเป็นเหมือนเหมือน

“หม่ามีกำลังเล่นซ่อนแอบอยู่ใช่ไหมคะ? น้าอันทรานเป็น คนส่งหนูกลับมาบ้าน หม่ามีรีบออกมากอดหนูเถอะค่ะ!” เสียง ดังกังวานของเหมียนเหมียนดังเข้าหูของทั้งสองคนอย่าง ชัดเจน ทว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงแทบไม่แสดงอาการตกอกตกใจเลยสัก

เขามีความคิดว่าหากภายใต้สถานการณ์บีบบังคับใน เวลานี้ เขาต้องให้เธอพูดคำตอบที่ทำให้เขาพอใจได้หลุดมา จากปากของเธอเอง

“ฉันให้เวลาเธอสามวินาทีในการตัดสินใจ หากเธอตอบ ตกลงและพร้อมที่จะแต่งงานกันใหม่แถมมีลูกให้ฉันหนึ่งคน ฉันสามารถหยุดสถานการณ์ที่ทำให้เธอลำบากใจไว้ได้” น้ำ เสียงเขาพูดอย่างยินดีปรีดา

เสิ่นอีเวยได้แต่กัดฟันอยู่ในใจ พระเจ้าช่วย ทำไมบนโลก ใบนี้ถึงมีผู้ชายหน้าด้านได้ขนาดนี้นะ!
*เขาเริ่มนับ

เสิ่นอีเวยได้ยินเสียงดังเข้ามาใกล้เรื่อย ในหัวของเธอกับ ตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด เธอก็คิดวิธีขึ้นมาได้ แต่เกรง ว่าต้องทำให้ท่านประธานเพิ่งน้อยเนื้อต่ำใจขึ้นมาบ้าง

แต่ว่า แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ? คุณไม่ไว้หน้าฉันเอง

อย่าโทษฉันที่ฉันไร้มนุษยธรรม