บทที่383ฉันเป็นคนทําเรื่องนั้นจริงๆ

บทที่ 383 ฉันเป็นคนทําเรื่องนั้นจริงๆ

เงินอีเวยถึงกับตกตะลึงงันไปสักพักเพราะเธอไม่คิดว่า คนอย่างเพิ่งเจ๋อเฉิงจะถามชื่อของเขาขึ้นมา แถมตัวเองก็ยังไม่ ได้เตรียมชื่อเอาไว้อีก ทำไงดี?

ความคิดของเสิ่นอีเวยแล่นปรู๊ดปร๊าด ในสมองของเธอก็ ปรากฏชื่อต่างๆมากมายก่ายกอง ขนาดตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่า ทําไมเลยเอ่ยชื่อเดียวกันถึงขึ้นมาแทน

เงินอีเวยได้แต่ขอโทษเซียวหันถึงอยู่ในใจ: พี่คะ ขอโทษ นะ อาศัยที่เคยคบหากันมาก่อน ตอนนี้เลยเอาชื่อคุณมาแอบ อ้างหน่อยนะ

เธอคิดว่าเขียวนั้นถึงต่างเป็นคนที่เพิ่งเจ๋อเฉิงและเธอรู้จัก

แถมเขายังเป็นนักธุรกิจยักษ์ใหญ่แถมยังเป็นนักธุรกิจที่ต่าง

เป็นที่ถูกพูดถึงอยู่บ่อยครั้ง อีกอย่างเมื่อก่อนก็เคยมีปัญหากัน

มาก่อน แถมอีตานี่เมื่อก่อนก็เคยสงสัยความสัมพันธ์ที่ไม่

สามารถบอกใครได้ระหว่างเธอกับเซียวหันถึงอยู่แล้ว

งั้นในตอนนี้เธอก็เอาสิ่งที่เขาเคยคิดไว้มาทำให้เป็นเรื่อง จริงขึ้นมาสิ

พอคิดได้อย่างนี้ เสิ่นอีเวยรู้สึกว่าสมองของตัวเองหมุนได้เร็วมากแถมลื่นไหลทุกอย่างมันมาจากความสุขของตัวเอง ความรู้สึกเคร่งเครียดที่อยู่ในใจเริ่มลดน้อยลง

ทว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าสีหน้าเขากลับยิ้มแล้วยิ้มอีก ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่?

เสิ่นอีเวยยืนชิดมุมผนังกำแพง แถมเพิ่งเจ๋อเฉิงพยายาม เขยิบเข้าหาเธอเรื่อยๆ ส่วนเธอพยายามก้าวถอยหลังหนีเขา ทว่าด้านหลังเธอกลับไม่มีที่ใดให้ถอยได้เลย

เพิ่งเจ๋อเฉิงยืนอยู่ประชิดตัวเธอมาก เขาค่อยก้มศีรษะลง จนจมูกเกือบชนกัน ช่วงที่เขาพูดออกมาลมหายใจแผ่วเบาที่ พ่นออกมาจากช่องปากนั้นมันหอมจนเสิ่นอีเวยถึงกับใจลอยไป ชั่วขณะ

เพิ่งเจ๋อเฉิง ใช้น้ำเสียงทุ่มต่ำแถมยังมีความแสดงอาการ ขำขันออกมา “เซียวกันถึงหรอ? นี่ถามหน่อย คนที่เธอพูดถึง เนี่ยใช่คนที่เมื่อสามปีที่แล้วเขาทำธุรกิจหลอกลวงและก็หนี ภาษีจนได้รับโทษเป็นสองคดีแถมตอนนี้ก็ยังติดคุกอยู่ใช่ ไหม?”

เมื่อเพิ่งเจ๋อเฉิงพูดจบ เสิ่นอีเวยถึงกับเบิกตาค้างด้วย ความตกใจ เซียวหนถึงหรอ? ติดคุกหรอ?

เธอไม่อยากจะเชื่อได้แต่จ้องตาเพิ่งเจ๋อเฉิงถามกลับ “เมื่อ ครูคุณพูดว่าอะไรนะ…?

เสียงของเขายังคงขำขันอยู่ “ทำไม ฟังไม่ชัดหรอ? อยากให้ฉันพูดอีกรอบไข่ไหม?”

เล่นอีเวยฟังเขาพูดจนได้ยินอย่างชัดเจนแต่เธอไม่กล้าที่ จะเชื่อเลย อีกทั้งไม่รู้ว่าควรจะเชื่อถือผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าได้ไหม เพราะอำนาจทางการตลาดของเซียวหันถึงนั้นก็ถือว่าใหญ่มาก จะติดคุกได้ยังไงกัน?

แค่ตัวเธอไม่ได้อยู่เมืองนี้แค่ปีเอง แล้วมันเกิดเรื่องอะไร ขึ้นมาบ้าง? เสิ่นอีเวยรู้สึกปวดหัวขึ้นมา

แถมตอนนี้เธอยังไม่สามารถปกป้องตัวเองได้แล้วยังไม่ โดนเพิ่งเจ๋อเฉิงจับได้ว่าเธอโกหกเขาอีก เซียวหันถึงติดคุก หรอ? มันเกิดเรื่องอะไรกัน?

“ทำไมเชียวหันถึงถึงติดคุกได้ล่ะ?” น้ำเสียงสั่นพร่าของเสี นอเวยเอ่ยถาม ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันในใจของเธอ เหมือนมีความรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมา เรื่องที่เกี่ยวพันถึงติด คุกนั้น มันจะเกี่ยวข้องกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอคนนี้ไหม…

สายตาเพิ่งเจ๋อเฉิงเหมือนสายดำมืดแห่งท้องทะเลที่ไม่ สามารถเดาทางได้ แต่เสิ่นอีเวยดูแล้วดูอีกไม่ว่าจะดูซะกี่รอบ ก็ตาม ผู้ชายคนนี้เหมือนทำท่าพออกพอใจอย่างนั้น

เซิ่งเจ๋อเฉิงเดินตรงมาทางเสิ่นอีเวยน้ำเสียงช่างเยือก เย็น: “ปีที่แล้วเธอก็หนีไปอังกฤษแถมไม่บอกไม่กล่าวกันเลย สักคำ เธอรู้ไหมว่าตอนนั้นฉันรู้สึกยังไง? –

พอพูดถึงตรงนี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงก็หยุดไปสักพัก จากนั้น เนอเวยก็เห็นรอยยิ้มเยาะๆ ให้ตัวเองออกมาจากปากเขา

“ฉัน เพิ่งเจอเจิง ตัวเองคิดว่าตั้งแต่แต่เกิดมาไม่เคยโกรธ หวาดกลัวแบบนั้นมาก่อนเลย แต่พอรู้ว่าเธอจะไม่อยู่ข้างกาย ฉันอีกแล้วในวินาทีนั้น ฉันทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดอย่างปกติ ทว่าเงินอีเวยกลับยืนอึ้งอยู่ตรง นั้น เพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้ควรพูดอะไรออกไปดี ณ วินาทีนั้น ในใจเธอแต่รู้สึกว่า ช่วงนี้เพิ่งเจ๋อเฉิงดูผิดแปลกไปจริงๆ ผิด แปลกไปมาก

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าควรจะแสดงสีหน้าอะไรออกไป ส่วนเพิ่ง เจ๋อเฉิงก็ไม่ต้องการให้เธอตอบอะไรเช่นกัน

เขาพูดต่อเรื่อยๆ “ในเวลานั้นฉันพยายามหาเบาะแสให้

เจอเธอ จนถึงขนาดไปถามคนที่เคยรู้จักกับเธอ และก็ไปหา

เขียวหินถิงด้วย”

เงินอีเวยเอาแต่จ้องมองเขาอย่างเงียบๆแล้วเอ่ยถามเขา แทน: “นอกจากเซียวหันถึงแล้ว ในตอนนั้นคุณไปหาใครอีก หรือเปล่า?”

“นอกจากเขาแล้วก็มีฉินโม่ ฉันจื่อเฟิงแล้วก็ยังมีคุณหมอ ที่ดูแลอาการป่วยของเธอคนนั้นอีกคน

เงินอีเวณหรี่ตาลงเพราะเขาเอ่ยชื่อทั้งสามคนนั้นต่างเป็น คนที่นิสัยไม่เลวเลยทีเดียว เธอกลัวเหลือเกินว่าผู้ชายคนนั้นจะ ท่าอะไรพวกเขาบ้าง
“คุณทำอะไรพวกเขาหรือเปล่า?” เธอถามกลับ

สายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงแทบไม่มีความรู้สึกใดๆเลย แต่เขา ก็ยังยิ้มอ่อนๆ ออกมา “ฉันไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขาทั้งสามคน เลย ฉันไม่ใช่คนที่แยกไม่ออกนะ ถึงแม้ว่าตอนแรกพวกเขาจะ ไม่ยอมเปิดปากพูดออกมาแต่ท้ายสุดแล้วก็ถูกฉันบังคับจนต้อง พูดออกมา แต่ว่าเธอวางใจได้เลย วิธีการที่ฉันบังคับพวกเขา นั้นไม่ใช่วิธีการโหดร้ายทารุณ

ทว่าฉันก็ดูออกนะว่าในสี่คนนี้ฉันโม่กับเซียวหันถึงเขาไม่รู้ เบาะแสของเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นฉันเลยเล็งเป้าไปที่ดินจือเพิ่ง แทน ตามที่เธอรู้มาว่าฉันไม่ได้ทำร้ายเธอเลยด้วยซ้ำก็แค่ให้ เธอออกไปจากบริษัทเชิงชื่อซะ

การบรรยายของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่พรรณนาออกมาอย่างปกติ แต่เสิ่นอีเวยยิ่งฟังก็ยิ่งโมโห “เพิ่งเจ๋อเฉิงทำไมคุณถึงได้ใช้ อำนาจตัวเองมาทำเรื่องทุเรศขนาดนี้! ฉันจื่อเฟิงก็แค่เด็กสาว คนหนึ่ง!”

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้แต่ยิ้มแถมยื่นมือของเขามาจับคางเล็กๆ ของเงินอีเวยเอาไว้ เงินเลยรู้สึกว่าตัวเองเข้าเพราะว่าเธอ ลืมที่จะขัดขืนผู้ชายคนนี้ไปได้ยังไงกันนะ?

สายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นสิ่งที่ทำให้คนเกรงกลัว น้ำ เสียงที่เอ่ยออกมามักซ่อนการเตือนอยู่ในตัว: “เธอก็รู้ดีอยู่แล้ว ว่าหล่อนเป็นแค่สาวน้อย เธอไม่ควรที่จะบอกให้หล่อน เบาะแสของเธอแถมยังปิดปากไม่ยอมบอกฉันอีก
เพิ่งเจ๋อเฉิงเขาโกรธจริงๆขึ้นมาแล้ว น้ำเสียงจากความ โกรธของเขามันทำให้แก้วหูของเธอเกือบทะลุ

เธอได้แต่บังคับตัวเองให้สงบเข้าไว้แล้วถามเขากลับ “แล้วเชียวหันถึงล่ะ? เขาเกิดเรื่องอะไรขึ้น? การที่เขาเข้าไปอยู่ ในคุก คุณสร้างเรื่องให้เขาเข้าไปอยู่ในคุกใช่ไหม?

เชิงเจ๋อเฉิงเริ่มผ่อนแรงมือลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ขึ้น “ไม่น่าเชื่อว่าการที่เธอใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษมาคน เดียวสี่ปีนี้ จะทำให้การพัฒนาความคิดด้านสมองสูงขึ้นยัง เยอะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ช้าอย่างกับเต่า

เส้นอีเวยแทบไม่ใส่ใจเลยที่เพิ่งเจ๋อเฉิงเอาแต่พูดถากถาง

เธอ

“ที่เธอพูดมาไม่ผิดหรอก การที่เกี่ยวพันถึงติดคุกได้นั้น ฉันเองที่เป็นคนลงมือ ฉันเกลียดคนๆนี้ เพราะฉะนั้นก็ต้องให้ เขาได้รู้ถึงความลำบากบ้าง หลังจากที่เธอเดินทางไปประเทศ อังกฤษแล้ว ฉันเคยไปถามเขาเรื่องของเธอ แต่เขากลับตอบว่า ไม่รู้ไม่เห็น ตอนนั้นอารมณ์ของฉันแย่มากไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี ด้วยอารมณ์โมโหของฉันเลยให้คนออกไปตรวจสอบบริษัท ของเซียวหันถึงทั้งหมด

ที่จริงแล้วก่อนหน้านี้ฉันก็มีเรื่องของเขาอยู่ในมืออยู่แล้ว หากในเวลานั้นเขาทำอะไรเธอขึ้นมาละก็ เรื่องของเขาที่อยู่ใน มือฉันจะถือว่าเป็นไพ่ใบสุดท้ายที่ฉันจะเอามาเล่นงานเขา ใน ตอนนั้นที่ให้คนไปตรวจสอบเขาก็เพื่อที่จะให้เขาเป็นความที่ทำผิดตามความจริงที่เป็นอยู่ที่เขาหลอกลวงด้านธุรกิจและการ หลบเลี่ยงภาษี โดยเฉพาะการหลบเลี่ยงภาษีนั้นก็ทําให้เขา นอนคุกได้หลายปี