บทที่353ไม่เคยมีใครนอกจากคุณ

บทที่ 353 ไม่เคยมีใครนอกจากคุณ

ในตอนนี้ อารมณ์ขุ่นเคืองใจเพิ่งเจ๋อเฉิงแผ่กระจายออก ไปทั่วบริเวณ เขายื่นมือออกไปหยิกเอวบางๆของเงินอีเวย และจับอย่างไร้ความนุ่มนวล เหมือนกับกิ่งของต้นหลิวอันแสน บอบบาง ที่สามารถขยับไปมาได้ในมือของเขา

ทันใดนั้นผิวหนังบริเวณเอวที่โดนสัมผัสก็รู้สึกร้อนผ่าว เสื้ นอีเวยรู้สึกตื่นตระหนกในใจ เพราะความสง่างามของผู้ชาย คนนี้เป็นว่าที่จะทำให้คนเพิกเฉย จนกระทั่งเธอสามารถรู้สึกได้ ว่าตนเองถูกสายตาที่แสนเย็นชาจ้องมองอยู่ เพราะความหวาด กลัวจึงขนลุกไปทั่วร่างกาย

“พูดมา นอกจากผมยังมีใครเคยแตะต้องไหม? ผมจะไป ลากคอมันมาลงโทษเพิ่งเจ๋อเฉิงถามอย่างอดทน ด้วยเสียงนุ่ม นวลที่สุด

แต่น้ำเสียงแบบนี้ เมื่อเสิ่นอีเวยได้ยินผ่านหูของตนเอง กลับเหมือนเป็นเสียงกระซิบจากปีศาจ ทำให้คนได้ฟังตัวสั่น

เมื่อมองเห็นแววตาของเขา เธอสูดลมหายใจได้ไม่เต็ม ปอด เธออ้าปากพูดด้วยความหวาดกลัว : “แต่ทั้งหมดเป็น ความสมัครใจของฉันเอง หากคุณต้องการลงโทษจริงๆ ก็ควรลงโทษฉัน

เพิ่งเจ๋อเฉิงหัวเราะอย่างไม่สนใจ ตอบเธออย่างมั่นใจใน ตนเองว่า : “ไม่ คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมพูดว่าจะลงโทษพวก เขานั้นหมายความว่า จะทำให้ผู้ชายทุกคนบนโลกใบนี้ยกเว้น ผม ไม่กล้ามาตอแบคุณอีก ผมอยากให้พวกเขารู้เอาไว้ ถ้า กล้ามาตอแยผู้หญิงของเพิ่งเจ๋อเฉิง จะต้องพบกับผลลัพธ์ที่น่า สลดใจ

เสิ่นอีเวย:

ได้ ยังไงตนเองก็ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว แถมผู้ชายคนนี้ ยังได้เปรียบกว่าตนเองมากๆ

เธอไม่ใช่คนไม่รู้เท่าทันสถานการณ์ เธอรู้ดีว่าฝั่งตรงข้าม มีอำนาจมากกว่าตนเอง หรือจะพูดว่า….เมื่อไม่มีอะไรต้องอาย ก็ควรแสดงความอ่อนแอที่พอเหมาะพอควรสักหน่อย อาจจะ สามารถช่วยให้ตนเองรอดพ้นจากสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้า คายไม่ออก

และเมื่อมองดูสถานการณ์แบบนี้ เกรงว่าคนรอบกายคง ไม่มีใครช่วยเธอได้ ดังนั้นเธอต้องพึ่งพาตนเอง

เสิ่นอีเวยคิดตัดสินใจ เธอเม้มปากเล็กที่คล้ายกับลูกเชอร์ 3 เปลี่ยนเป็นแววตาน่าสงสาร เสแสร้งเป็นพูดด้วยความ โมโห – “เพิ่งเจ๋อเฉิง มาถึงตรงนี้แล้ว คุณยังจะรังแกฉัน เหมือนแต่ก่อนไหม? “
เดิมทีเงินอีเวชคิดว่า ตนเองแสดงความอ่อนแอสักเล็ก น้อย อย่างน้อยอาจจะทำให้เพิ่งเจ๋อเฉิงปล่อยเธอออกไปจาก การกักขังเธอไว้จนหายใจไม่ออก แต่เธอคิดผิด

ครั้งนี้ เธอเพียงคาดเดาง่ายๆ ในตอนเริ่มต้น แต่กลับไม่ ได้นึกถึงตอนจบ ถึงแม้วิธีที่เธอแสดงความอ่อนแอที่เลือกมา นั้นถูกต้อง แต่กลับผิดเวลา

เพราะเมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิงสัมผัสกับแววตาน่าสงสารของเธอ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นมาทันที

เอวบอบบางของเงินอีเวยถูกมือใหญ่ของเพิ่งเจ๋อเฉิงจับไว้ แน่น วินาทีต่อมา จูบที่ร้อนแรงไหลเข้ามาอย่างท่วมท้น ทำให้ เสิ่นอีเวยไม่ทันได้ปฏิเสธ เพราะโดนริมฝีปากของเซ่งเจ๋อเฉิง ปิดปากเธอไว้ สติปัญญาที่เหลืออยู่ในสมองของเธอค่อยๆจาง หายไป ประสาทสัมผัสทั้งหมดของร่างกายเธอโดนกระตุ้น แม้ กระทั่งสามารถรู้สึกได้ชัดเจนว่ามือและเท้าของตนเองเริ่มอ่อน แรง

ต้นขาค่อยๆไถลเข้าไปด้านข้างโซฟา แต่ในวินาทีต่อมาก ลับถูกมือใหญ่ของเซิ่งเจ๋อเฉิงดึงขึ้นมา แถมยังโดนเขาฉวย โอกาสจับมาวางไว้บนเอวของตนเอง เขาใช้น้ำเสียงทุ้มอัน ชั่วร้ายพูดว่า : “วางไว้บนเอวของผม ห้ามเอาลงเด็ดขาด

ตอนนี้สถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ เสิ่นอีเวยอยากร้องไห้

เธอพยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างหนัก

โดยไม่ทันระวัง

จริงๆข้อศอกชนเข้ากับศีรษะของเพิ่งเจ๋อเฉิงอย่างจัง เสิ่นอีเลยรู้สึก ตกใจ คิดว่าผู้ชายคนนี้ต้องจัดการเธอแน่นอน แต่ทว่า เขา กลับไม่ทํ

เพิ่งเจ๋อเฉิงเพียงแค่ยื่นมือของตนเองออกไป บีบข้อมือ สองข้างของเธออย่างสบายอารมณ์ และพูดข้างหูเธอว่า “ท่าตัวเชื่อฟังผมหน่อย อย่าขยับตัวสะเปะสะปะ

เงิน เวยยอมรับว่าตอนนี้ตนเองตกอยู่ในกำมือของเขา โดยสิ้นเชิง เธอไม่ต้องการที่จะยอมรับว่าร่างกายของเธอต้อง การจริงๆ แต่สติปัญญากลับบอกเธอว่า เธอทำไม่ได้…

เธอไม่สามารถปล่อยให้ตนเองตกอยู่ในมือเขาอีกครั้ง ตอนนี้เธอมีงานใหม่ชีวิตใหม่ และมีจุดมุ่งหมายใหม่ นั้นคือ ความสามารถในการพาบริษัทหัวนกลับคืนมา สิ่งที่สำคัญ ที่สุดคือ เธอยังมีลูกสาวที่น่ารักที่แสนรู้ใจหนึ่งคน

ชีวิตของเธอตอนนี้ไม่ได้แย่ ดังนั้นเธอก็ไม่อยากหันกลับ ไปมองอดีตอีกครั้ง ชีวิตก่อนหน้าคือสีเทา เธอต้องการลบ ความทรงจําทิ้งไปตั้งนานแล้ว แต่สัมผัสที่ใกล้ชิดของเพิ่งเจ๋อ เฉิง กลับสามารถดึงเธอกลับไปสู่ความเจ็บปวดทรมานและ หมดสิ้นหนทางในอดีต

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงในตอนนี้ เหมือนกับสัตว์ร้ายที่ถูกผลักดัน

โดยความปรารถนาของตนเอง สำหรับการต่อต้านและการ ต่อสู้ดิ้นรนของเธอ เขาไม่สนใจเลยสักนิด ผู้หญิงคนนี้มีความ กล้าหาญมาก ในครั้งนี้ เขาจะต้องลงโทษเธอ
ในขณะที่ตนเองต่อสู้ดิ้นรนและบิดตัวไปมาอยู่ในอ้อมกอด ของเพิ่งเจ๋อเฉิง ถึงแม้จะมีเสื้อผ้ากั้นไว้ แต่เป็นเวยก็รู้สึกได้ว่า ร่างกายของเพิ่งเจ๋อเฉิงเหมือนกับมีบางอย่างไม่เหมือนเดิม ถึง แม้จะรู้ว่านั้นคืออะไร แต่เธอกลับไม่อยากให้ความสนใจกับ ตรงนั้น

เพียงแต่ว่า ตั้งแต่ช่วงเวลาที่เธอรู้สึกถึงสิ่งนั้นจริงๆ จังๆ เริ่ นอีเวยกลับไม่กล้าขยับตัวสะเปะสะปะ เพราะอ้างอิงจาก ประสบการณ์ในอดีตกับผู้ชายคนนี้ ณ ช่วงเวลาแบบนี้ ยิ่ง ขยับตัวสะเปะสะปะ เหตุการณ์จะยิ่งเปลี่ยนเป็นเรื่องที่ไม่ สามารถจัดการได้ง่ายๆ

เงินอีเวยพยายามบังคับลมหายใจและอารมณ์ของตนเอง อย่างถึงที่สุด “เพิ่งเจ๋อเฉิง คุณช่วย… ใจเย็นสักหน่อย พวก เรามีเรื่องต้องคุยกัน

แต่ผู้ชายที่อยู่ด้านบนกลับไม่สนใจเธอสักนิดเดียว มือที่ แหวกว่ายบนผิวของเธอยังคงขยับอย่างไม่เกรงใจ

เงินอีเวยกลั้นลมหายใจ : “หรือไม่ ฉันแนะนำให้คุณไป อาบน้ำเย็นก่อนดีไหม?

ในที่สุด เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ส่งเสียงออกมา ด้วยการคำราม หุบปาก!

เสิ่นอีเวยตกใจ ในที่สุดจึงเงียบไม่กล้าส่งเสียงใดๆออก มา แต่เธอไม่อาจปล่อยให้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ที่ อันตรายเช่นนี้ต่อไป
ซิปด้านหลังกระโปรงไม่รู้ว่าถูกเปิดออกตั้งแต่เมื่อไหร่ แผ่นหลังของเสิ่นอีเวยปะทะเข้ากับอากาศ แววตาของเพิ่งเจือ เฉิงจากด้านบนดูอันตรายและร้อนแรง

ท่าทางของเพิ่งเจ๋อเฉิงยิ่งนานยิ่งไม่เหลือความเกรงใจ เ นอีเวยรู้สึกว่าตนเองแทบจะห้ามใจไม่ได้แล้ว

ทันใดนั้นเพิ่งเจ๋อเฉิงคำรามที่ข้างหู: “พูด! มีใครเคย สัมผัสอีกไหม! ”

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ชั่วพริบตาเดียว จมูกเสิ่นอีเลยเริ่ม ติดขัด น้ำตาเกือบจะไหลออกมาทันที ในที่สุด เธอตัวสั่นพูด ออกมาสามคำ : “ไม่มีใคร…..

ผู้ชายที่โมโหเหมือนสัตว์ดุร้ายกลับรู้สึกว่ายังไม่พอ เขา บีบบังคับให้ตอบอีก : “พูดให้ชัดกว่านี้! “

น้ำตาของเงินอีเวยไหลออกมา มือใหญ่ของเซ่งเจ๋อเฉิง หยุดอยู่ที่แก้มของเธอ น้ำตาที่ร้อนผ่าวหยุดลงกลางฝ่ามือของ เขา หัวใจของเขาเจ็บปวดเหมือนกับโดนน้ำร้อนลวก

เสียงแหบแห้งที่แตกกระจาย แต่ต้องพูดออกมาอย่างไม่มี ทางเลือก : “ นอกจากคุณ ไม่เคยมีใคร…

เงินอีเวยน้ำตาอาบแก้ม ในใจเธอรู้ว่า อะไรที่มีอยู่ กำลัง จะพังลงในไม่ช้า มันคือความมั่นใจและการป้องกันตนเองของ เธอที่เธอยืนหยัดมาเนิ่นนาน

ชั่วพริบตาเดียวที่ตนเองเพิ่งจะพูดประโยคนั้นออกมาทั้งหมดพังทลายลง และทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งหมดต้องขอบคุณ ผู้ชายตรงหน้าที่กำลังกัดกระดูกไหปลาร้าของเธอเมามัน

ในที่สุด เพิ่งเจอเองก็ปล่อยเธอไป รอยยิ้มแห่งความพึง พอใจอันหาที่เปรียบไม่ได้ปรากฏบนริมฝีปากของผู้ชายที่มี ความสงบขึ้นมาหน่อย ราวกับว่ากลอุบายที่ชั่วร้ายประสบ ความสําเร็จ