บทที่352ผมรู้ว่าคุณกำลังโกหก

บทที่ 352 ผมรู้ว่าคุณกำลังโกหก

สี่ปีแล้ว เวลาผ่านไปสี่ปีเต็มๆ แต่นิสัยแย่ๆของผู้ชายคนนี้ ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เสิ่นอีเวยไร้คำพูดใดๆ นอกจากคำนี้

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการซักถามของเพิ่งเจ๋อเฉิงอีกครั้ง เงินอีเวยเหมือนเป็นตัวเม่นที่กำลังพองขน ผู้ชายคนนี้ คิดว่า คนอื่นจะโกรธเขาไม่ได้หรอ?

ดวงตาของเสิ่นอีเลยค่อยๆเปลี่ยนเป็นน่ากลัว “แต่ว่าเพิ่ง

เจ๋อเฉิง คุณมีสิทธิ์อะไรมาถามฉัน ถึงแม้เหมียนเหมียนน้อยจะ

เป็นลูกสาวของฉันกับคุณจริงๆ แต่คุณต้องจัดการปัญหานี้ให้

ชัดเจน ฉันกับคุณหย่ากันแล้ว พวกเราไม่ได้มีความสัมพันธ์

เป็นสามีภรรยามาตั้งนานแล้ว

ดังนั้นเหมือนกับที่คุณกักตัวฉันไว้ที่นี่ ฉันบอกคุณไปหมด แล้ว และอีกอย่าง พวกเราเลิกกันมาสี่ปี สำหรับพวกเราต่าง ฝ่ายต่างก็เหมือนตายจากกัน ในความทรงจำแค่นั้น สี่ปีที่ผ่าน มาคุณใช้ชีวิตยังไง เพราะกลัวจะเหงาจึงหาผู้หญิงมากมายมา อยู่ข้างกาย นั่นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน

และด้วยเหตุผลเดียวกัน สี่ปีที่ผ่านมาฉันจะเจอผู้ชายคน หรือโดนผู้ชายกี่คนแตะต้อง ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณ!
เงินอีเวยพูดสิ่งที่ตนเองคิดออกมาในยึดใจเดียว ในใจ รู้สึกโล่งขึ้นมาทันที แต่เมื่อมองเห็นสีหน้าที่แสนน่ากลัวของเพิ่ง เจ๋อเฉิง เธอถึงรู้ทันทีว่า สิ่งที่เธอเพิ่งพูดออกไปเป็นอันตราย ถึงแก่ชีวิตจริงๆ

เพิ่งเจ๋อเฉิงใช้มือทั้งสองข้างจับไหล่บางของเสิ่นอีเลยเอา ไว้แน่น เธอโดนเขาบีบจนเจ็บ จนน้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่ ผู้ชายคนนี้กลับไม่สนใจ ทันใดนั้นเขาก้มศีรษะลงใช้ริมฝีปาก ตนเองปิดริมฝีปากของเธอ

เงินอีเวยมึนงง ในสมองมีเพียงความว่างเปล่าทันที เหมือนกับถูกฝังเข็มอย่างนั้น จนไม่ทันได้ตอบสนองใดๆ สอง วินาทีต่อมา การตอบสนองของเงินอีเวยแทบฆ่าหัวใจของเซ็ง เจ๋อเฉิงทั้งหมดที่มี เพราะเธอเพิ่งจะคิดขึ้นมาได้ว่า เหมียนเหมื ยนน้อยยังคงยืนอยู่ที่ประตู

ผู้ชายคนนี้ แท้จริงเขาคิดจะทำอะไรกันแน่!

เพิ่งเจ๋อเฉิง เธอจดจำความเจ็บปวดและความเป็นเฉย ผู้ชายคนนี้ทำกับเธอ ส่วนเขาก็จดจำความหวาดกลัวจากการ หนีไปของเธอสลักลึกลงไปในหัวใจ

เดิมทีเสิ่นอีเวยคิดว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะโมโหอย่างเดือดดาล ต่อหน้าเธออีกครั้ง แต่เธอคิดไม่ถึงว่า ผู้ชายคนนี้จะไม่ทำให้ เธอต้องระทมทุกข์ และจูบในครั้งนี้ ถึงแม้จะเหมือนเป็นการ บังคับ แต่ในนั้นกลับมาความอบอุ่นและนุ่มนวล แบบที่ไม่เคย มีมาก่อน
เสิ่นอีเวยรู้สึกประหลาดในใจ แต่มือที่ต้องการผลักเชิง เจ๋อเฉิงออกไปกลับไม่ยอมหยุด

ในที่สุด ตนเองก็ถูกปล่อยออกมา เสนอเวยหายใจเข้า ออกยกใหญ่ ดวงตา คู่สวยและสดใสเหมือนเปื้อน ทำให้เพิ่ง เจ๋อเฉิงชะงักงัน เขาไม่รู้ว่าเธอร้องไห้หรือเปล่า

ในที่สุด ขาโน้มตัวลงช้าๆ ริมฝีปากที่ร้อนผ่าวแนบชิดกับ หูของเงินอีเวยเบาๆ

เธอได้ยินเขาพูดด้วยความรักและผูกพัน จริง…..มตามหาคุณนานมาก

อีเวย ที่

น้ำเสียงตอนท้ายของเขา เหมือนกับหางแมวที่แสนนิ่ม ทะลวงเข้ามาในหูของเธอโดยไม่บอกไม่กล่าวล่วงหน้า

ทันใดนั้นเอง สมองของเงินอีเวยสว่างไสวเหมือนกับ ฟ้าแลบขึ้นมา หัวใจที่บอบบางเหมือนโดนก้อนกระแทกเข้า อย่างแรง ในขณะที่รู้สึกเจ็บปวดกลับรู้สึกอบอุ่นไปด้วย

แท้จริงแล้วตนเองเป็นอะไรไป? ตอนนี้เป็นอีเวยรู้สึกอยาก ร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก

แต่เรื่องราวในอดีตที่ยากจะลืม ทำให้เธอเจ็บปวดมา เสมอ ไม่สามารถพูดว่าลบทิ้งก็สามารถลบทิ้ง แม้แต่พระเจ้าก็ ไม่มีสิทธิ์และความสามารถแบบนั้น ยิ่งกว่านั้นพวกเขาทั้งหมด เป็นเพียงคนธรรมดาบนโลกใบนี้

ดังนั้นถึงแม้หัวใจตนเองอดไม่ได้ที่จะถลำลึกเข้าไป แต่ในตอนสุดท้าย เสิ่นอีเวยยังคงพูดประโยคหนึ่งออกมาเบาๆ ทําไมคุณต้องการตามหาฉัน? ชีวิตก่อนหน้านี้ ความเจ็บ ปวดและการถูกทอดทิ้งที่คุณให้กับฉัน ยังไม่พออีกหรอ?

ตอนพูดประโยคนี้ น้ำเสียงของเส้นเวยบางเบา แต่กลับ เต็มไปด้วยความเจ็บปวด กดทับลงบนหัวใจของเพิ่งเจ๋อเฉิง เพียงแต่ เสิ่นอีเวยไม่รู้ตัว

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงท้ายที่สุดก็คือเพิ่งเจ๋อเฉิง เขาจะไม่ยอมแพ้ จนกว่าจะได้ฟังคำตอบที่พอใจ ดังนั้นเมื่อกระโปรงของตนเอง ถูกผู้ชายคนนี้ยกขึ้น เงินอีเวยตอบโต้โดยทันที แต่ถึงอย่างไร ตนเองก็ยังประเมินผู้ชายที่อยู่หน้าไป

“แควก! “คือเสียงกระโปรงของเธอฉีกขาด

เงินอีเวยดวงตาเบิกกว้าง เธอมองผู้ชายตรงหน้าที่เหมือน กับสัตว์ร้ายอย่างแทบไม่อยากจะเชื่อ เธอสังเกตเห็นว่าเขาคิด จะทำอะไร เธอหันออกไปมองที่ประตูตามสัญชาตญาณ เพื่อดู ว่าเหมียนเหมียนน้อยยังอยู่ตรงนั้นหรือไม่

แต่ก่อนที่เธอจะหันไปมอง น้ำเสียงเย็นชาบนศีรษะดังขึ้น – ไม่ต้องมอง เมื่อสักครู่หลินอเข้ามาพาเหมียนเหมือนน้อย ออกไปแล้ว”

เส็นอีเวย:

เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้หันหลังให้กับประตู แต่ทำไมเขา ถึงรู้ทุกอย่าง! เธอไม่อยากจะเชื่อ!
เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดต่อว่า “คุณเพิ่งจะรู้จักสวีเส้าเพิ่งหลังจาก กลับมาจากประเทศอังกฤษ ตอนนี้คุณกับเขาแตกหักกันไปแล้ว ดังนั้นผมจะไม่ซักถามอีก แต่สี่ปีที่คุณอยู่ประเทศอังกฤษ ผม ขอโทษ ผมก็ให้หลินอส่งคนไปสืบข้อมูลส่วนตัวของคุณ ข้อมูลที่พวกเขาส่งให้ผมคือ คุณไม่ได้สนิทกับผู้ชายคนไหน เป็นการส่วนตัว แต่ว่า

เมื่อพูดถึงตรงนี้ แววตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นเปลี่ยนน่ากลัว ทันที เขาค่อยๆพูดเสียงต่ำลง : “เขากลับพูดว่าคุณชอบ คลุกคลีอยู่ในบาร์ใหญ่ๆ สถานที่เที่ยวกลางคืน มันคือเรื่อง จริงหรือหลอก? “

เสิ่นอีเวยได้ยินประโยคนี้ ก็หัวเราะขึ้นมา เธอยิ้มอย่าง สดใสและพูดว่า : “คิดไม่ถึงว่าความสามารถในการทำงาน ของหลินอวี้จะยอดเยี่ยมขนาดนี้ แน่นอนมันคือความจริง ข้อมูลที่เขาส่งให้คุณทั้งหมดคือเรื่องจริง เพียงแต่ว่ามีอยู่เรื่อง หนึ่งที่ฉันต้องแก้ไขให้ถูกต้อง

เสิ่นอีเวยไม่ได้สนใจสีหน้าของที่เปลี่ยนไปเพิ่งเจ๋อเฉิง พูด ต่อว่า “เขาบอกว่าตอนอยู่ประเทศอังกฤษฉันไม่เคยมีความ สัมพันธ์ส่วนตัว ใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหน เรื่องนี้ผิด ที่จริงแล้ว ยังมี และยังมีการพัฒนาเป็นความสัมพันธ์แบบคนรักถึงสอง ครั้ง คุณก็รู้ดี คนต่างชาติ ค่อนข้างเปิดกว้าง ดังนั้นถ้าฉันพูด ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันพูดออกไปคุณก็คงไม่เชื่อ จริงไม่ จริง? “
นานเข้าเส้นอีเวยยิ่งรู้สึกสนุก เพราะเธอยอมรับว่า ตนเอง ชอบมองหน้าจ่ายอมของเพิ่งเจ๋อเฉิงในตอนนี้

เธอไม่ได้บอกเขา ว่าที่จริงตนเอง โกหก เพราะตอนนี้มอง ดูแล้ว เธอไม่อยากพ่ายแพ้ต่อหน้าเขาอีกครั้ง เธอไม่อยากสูญ เสียตัวตนนั้นไป

ยิ่งไปกว่านั้น การใช้วิธีหลอกลวงเช่นนี้ เขาก็ไม่ใช่ว่าไม่ เคยโกหกตนเองมาก่อน ต่างฝ่ายต่างเสมอกันเท่านั้นเอง

สายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงเอาแต่จ้องมองริมฝีปากสีแดงของ เงินอีเวย ริมฝีปากนั้นเพิ่งจะโดนเขากัดจนแดง เขายื่นมือออก ไปลูบไล้ริมฝีปากแดงอย่างดุเดือด

มันมีเสน่ห์เหมือนกับดอกกุหลาบสีแดง สวยงามน่าหลง

ไหล

“อีเวย อย่ามาแกล้งผม ผมรู้ว่าคุณกำลังโกหก” ในแวว ตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น

เสิ่นอีเวยใจเต้นแรงขึ้นมาทันที ตนเองโดนจับได้หรอ?

เธอคิดว่าตนเองปกปิดได้แนบเนียนมาก