บทที่338จริงๆแล้วขาของเธอยังมี ประโยชน์ที่จะใช้ในทางอื่น

บทที่ 338 จริงๆแล้วขาของเธอยังมีประโยชน์ที่จะใช้ในทางอื่น

เสิ่นอีเวยไม่กล้าปฏิเสธด้วยซ้ำว่าช่วงตอนที่เธอขยับเข้า ใกล้เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้น เธอกลับรู้สึกได้กลิ่นที่คุ้นเคยลอยมาจาก ร่างกายก่ายของเขา เพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนที่สูบบุหรี่แต่ว่าน้อย ครั้งนักที่เขาจะสูบ เขาจะสูบเฉพาะในตอนที่โมโหเท่านั้น เพราะฉะนั้นร่างกายของเขาจึงไม่มีกลิ่นยาสูบติดตัวมาด้วย

หลายปีที่ผ่านมา กลิ่นบุหรี่นั้นถูกน้ำหอมแทนที่ไปแล้ว เขามักจะใช้น้ำหอมอยู่กลิ่นหนึ่งเป็นกลิ่นไม้หอม เป็นกลิ่นที่ พิเศษมากทั้งเย็นอ่อนๆและสดชื่น ยิ่งเอาทั้งสองอย่างมารวม กันมันช่างเหมือนกับตัวตนเขาเป็นอย่างมาก

ด้วยลักษณะท่าทางในยามนี้ ระยะห่างของทั้งคู่ใกล้จน ปลายจะจมูกจนชนกันอยู่รำไร แถมเพิ่งเจ๋อเฉิงเอามือซ้อน ท้ายทอยเธอเอาไว้อีก เสิ่นอีเวยถึงกับไม่มีแรงขยับตัวเพราะใจ เธอล่องลอยไปไหนต่อไหนแล้ว

เอ๊ะ ไม่ใช่แล้ว! ลักษณะท่าทางแบบนี้มันไม่ถูกแล้ว! เธอ รู้ตัวดีว่าเกลียดผู้ชายคนนี้เข้าไส้ แต่ทำไมเวลาที่เธอจ้องมอง ดวงตาเขา ในใจเธอกลับรู้สึกสงบนิ่งขึ้นมาได้ล่ะ?
เงินอีเวช ดไม่ออกจริงๆเลย แต่ในเวลาที่คับขันแบบนี้ เธอไม่สามารถที่จะหยุดคิดฟุ้งซ่านไปได้

เพิ่งเจ๋อเฉิงก้มหน้าจ้องมองดวงตาที่สดใสเป็นประกาย ของเล่นอีเวยเพราะในเวลานี้เขาทายอารมณ์ของผู้หญิงคนนี้ไม่ ออกจริงๆ

การที่อยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ เขาได้กลิ่นอ่อนๆบนเรือนร่าง ของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด น้ำหอมอ่อนยามเมื่อต้องกับ โพรงจมูก ในขณะนั้น กลับปลุกเส้นประสาทของเขาทั้งตัวให้ ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

ช่วงเวลาที่เสิ่นอีเวยหายตัวนั้น เพิ่งเจ๋อเฉิงมักตรึกตรอง ในใจอยู่ทุกวัน หากมีวันหนึ่งได้มีโอกาสเจอแล้วอยู่กับเธอสอง ต่อสองในเวลานั้น ตัวเองจะจัดการอะไรกับผู้หญิงคนนี้ดี

เพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นคนรู้นิสัยของตัวเองเป็นอย่างดีว่าเขาค่อน ข้างมีความต้องการทางเพศสูงจนจัดอยู่ในขั้นเซ็กส์จัดเลยที เดียว ในยามค่ำคืนที่เฝ้าคะนึงหาเงินอีเวยแต่เธอกลับไม่อยู่ ข้างกาย เขาคิดว่าหากมีวันหนึ่งที่สามารถพบเจอเธอจากนั้น คงกักตัวเธอเอาไว้ และจากนั้น

จัดการให้สาสมกับความคิดถึง

ในปีนั้นที่เสิ่นอีเวยตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะบินกลับไป ยังประเทศอังกฤษ เพิ่งเจ๋อเฉิงไม่เคยคิดมาก่อนเลยจริงๆ จาก นั้นไม่นานเขาถึงได้เข้าใจว่าเงินอีเวยเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่า เงินหรือชื่อเสียงที่มี เขาต้องการที่จะให้เกียรติในตัวเธอ ฟังเธอ รักและให้ความอบอุ่นกับเธอ เพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รัก เขา เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่เธออยากได้จากเขาเท่านั้น

พอเวลาที่เพิ่งเจ๋อเฉิงตรวจสอบจนหาเจอว่าหล่อนไปอยู่ที่ ประเทศอังกฤษแล้ว เขาเกิดความรู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก เขา หวังว่าเรื่องราวที่เขาพูดออกมาก่อนหน้านี้นั้น มันยังไม่สายไป สําหรับเขา

ในส่วนของการให้เกียรติในความคิดของเส้นเวยตามที่ เขาพูดมานั้น ในครั้งแรกจนมาถึงครั้งที่สองที่เขามีโอกาสได้ อยู่กับเธอสองต่อสองนั้น เขาพยายามเป็นอย่างมากที่จะ ควบคุมความตื่นกระหายและวิธีการลงโทษของตัวเองที่มีต่อ เธอเอาไว้ให้ได้

ทว่า ในครั้งนี้เขาไม่สามารถที่จะหยุดมันไว้ได้จริงๆ อารมณ์ของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน เมื่อครู่นี้ เขาเกือบจะจนไม่ไหวอยู่แล้ว

เพิ่งเจ๋อเฉิงเอาแต่ก้มหน้าสบตาเสื่นอีเวยอยู่ตลอด ส่วนเ นอีเวณนั้นก็พยายามที่จะค้นหาให้ได้ว่าผู้ชายคนนั้น ในตอนนี้ เริ่มมีอารมณ์แบบนั้นขึ้นมา ใจเธอเริ่มตื่นเต้นไม่เป็นจังหวะ เพราะเริ่มที่จะควบคุมหัวใจของตัวเองไว้ไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ทำ ไม่ใช้สายตานี้กับเธอในเวลานี้กันนะ? อีตานี่คิดจะจัดการเธอ ด้วยวิธีไหนกันนะ?

ในความจริงแล้ว ในใจของเสิ่นอีเวยปฏิเสธไม่ได้เลยว่า มันมีคำตอบที่คลุมเครืออยู่แล้ว แต่เธอแค่ไม่มั่นใจเท่านั้นเองแม้ว่าจะบอกว่าไม่มั่นใจก็ตามที เธอก็ได้แต่หวังว่าอย่าเกิด เรื่องที่ตัวเองคาดเดาเอาไว้เลย

ในเวลานี้ เธอแต่หวังว่าขอให้เพิ่งเจ๋อเฉิงใจเย็นๆเข้าไว้

ร่างกายที่ซูบผอมของเงินอีเวยถูกเขาตรึงไว้แน่น ทว่า กลับมีสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกรังเกียจนั่นก็คือ อีตาผู้ชายคนนั้นอยู่ ดีๆก็จัดการเอาขาทั้งสองข้างของเธอแยกออกจากกันแล้วจัด ทําให้ขามาวางพาดบริเวณเอวของเขาแทน กว่าเธอจะรู้ตัวขา ทั้งสองข้างของเธอก็ถูกจัดท่าตามนั้นแล้วแถมยังขยับไม่ได้อีก ต่างหาก

เรื่องนี้เป็นอีเวยถึงกับเครียด แต่พละกำลังของทั้งสองคน ต่างกันมาก เธอทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วในเวลานี้ ทำได้แค่มอง ตัวเองที่ตกอยู่ในการควบคุมของเขาแทน

เสิ่นอีเวยจากสายตาปกติเริ่มแปรเปลี่ยนจนกล้าขึ้นมาบ้าง เธอเงยหน้าจ้องมองใบหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่อยู่ด้านบนใบหน้า ของเธอด้วยระยะที่ใกล้มาก ในใจเริ่มร้อนรนขึ้นมาเพราะจะนิ่ง ต่อไปคงไม่ได้แล้ว

ในเวลานั้นเอง เขาเอามือข้างหนึ่งสัมผัสลูบไล้ผิวของเธอ บริเวณต้นขา โดยผ่านเนื้อผ้าที่บางเบาแล้วค่อยๆ ใช้มือเค้น คลึงเรื่อยๆ จนกระโปรงของเสิ่นอีเวยถูกเขาถลกสูงขึ้นมา เรื่อยๆ

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ฝ่ามือของเพิ่งเจ๋อเฉิงราวกับมีกระแส ไฟฟ้าตามมาด้วยจนทำให้ทุกอณูบนเรือนร่างขนลุกชัน ความรู้สึกแบบนี้ช่างเหมือนกับกระแสไฟวิ่งลามไปทั้งตัว มันทำให้ คนเราอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ในเวลาเดียวกันกลับไม่มีแรง กรีดร้องตามที่ใจอยาก

การกระทำของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่กำลังทำอยู่นี้ ทำให้เป็นเวย ถึงกับหวนคิดถึงความหลังยามเมื่อทั้งสองคนยังใช้ชีวิตอยู่ด้วย

การใช้ชีวิตในประเทศอังกฤษในช่วงแรกนั้น เสิ่นอีเวย เคยลองผนึกความทรงจําระหว่างเธอกับเพิ่งเจ๋อเฉิงเอาไว้ได้ ทว่าในตอนนี้เขากลับใช้มือลูบไล้ผิวของเธออย่างแผ่วเบา ส่วนสมองของเธอกลับมีแสงแรงจ้า สาดส่องลงมา อีกสักพักก็ วูบหายไป

ในเวลานี้เองสายตาของเพิ่งเจ๋อเฉิงที่คอยแต่สนใจบริเวณ ต้นขาของเสิ่นอีเวยกลับเบนสายตามาที่ใบหน้าของเธอแทน ส่วนคนข้างหลังเธอกลับรับรู้ความรู้สึกที่ลึกซึ้งที่เต็มไปด้วย ความตื่นกระหายส่งผ่านทางดวงตาออกมา

ความตื่นกระหายของผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นสาเหตุก็ มาจากเธอทั้งสิ้น ความรู้สึกแบบนี้ทำให้เธอถึงกับพูดไม่ออก

ในเวลานี้เอง เพิ่งเจ๋อเฉิงเริ่มเอ่ยขึ้นอย่างเป็นซา: “คือ ที่ เธอบอกไว้ก็ไม่ผิด ขาทั้งสองข้างของเธอยังมีประโยชน์กับ เรื่องอื่นจริงๆ

เมื่อเขาพูดจบ เสิ่นอีเวยถึงกับตกใจ: พวกชนชั้นสูงก็คือ ชนชั้นสูง ยิ่งพูดเรื่องหน้าด้านยังกลับมาวกใส่เรื่องขาของเธออีก ช่างฉลาดจริงๆ

เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะ ที่เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดถึงเมื่อครู่มันหมายความ ว่ายังไงกัน? อะไรที่บอกว่าขาของเธอยังมีประโยชน์กับเรื่องอื่น อีกหรอ? เล่นอีเวยถึงกับถามตัวเองอยู่ในใจ

บริเวณร่างกายส่วนบนของเพิ่งเจอนั้นหันมาทางร่างกาย ของเสิ่นอีเวยที่อยู่ในอ้อมกอดเขาใกล้เข้าไปทุกขณะ ส่วนเสี นอีเวยเองก็ยิ่งตื่นเต้นหนักกว่าเดิม ถึงขนาดที่ว่าราวกับหัวใจ ของตัวเองเต้นจนจะหลุดออกมาจากทรวงอก เสิ่นอีเวยจ้อง มองดวงตาของเพิ่งเจ๋อเฉิง ส่วนหัวใจของเธอพยายามที่จะบอก กับตัวเธอว่า : ใจเย็น ยิ่งในเวลานี้ด้วย ต้องใจเย็นมากๆเข้า

ไว้

ข้อเท็จจริงต่างๆก็สามารถรับประกันได้ว่าการที่ตัวเรา เตรียมวิธีในการรับมือด้วยการเตรียมพร้อมทางจิตใจไว้แล้ว นั้นมักมีประโยชน์เสมอ เพราะเป็นเวยกลับไม่รู้สึกว่าตื่นเต้น เหมือนเมื่อครู่แล้ว