บทที่329เหมียนเหมียนถูกจับตัวไป

บทที่ 329 เหมียนเหมียนถูกจับตัวไป

แต่พอมาถึงตอนนี้ ทุกคนก็ไม่ได้สังเกตถึงการ เปลี่ยนแปลงของอมั่นมั่น เมื่อเรื่องราวที่ผ่านไป เธอนั้นมี ความตกใจแล้วโมโห แต่ตอนนี้ตาเริ่มโตขึ้น กำลังจะเปิดไฟ ใบสุดท้ายออกมา

“เสิ่นอีเวย” อมั่นมั่นเรียกชื่อของเงินอีเวย

คนที่ถูกเรียกก็ได้หันมามองยังอมั่นมั่น “คุณมีเรื่อง ?

อมั่นมั่นยิ้มแสยะแล้วพูดว่า “ฉันขอบอกเรื่องที่เลวร้าย ที่สุด ให้ฟังนะ เกรงว่าวันนี้คุณจะต้องช่วยพวกเราคืนเงินแล้วล่ะ ไม่งั้นแล้วล่ะก็ คุณก็จะไม่ได้พบลูกสาวตลอดชีวิต

อมั่นมั่นพอพูดเสร็จ เสิ่นอีเวยก็เหมือน “ปืน” ไปสักครู่ เมื่อสักครู่อมั่นมั่นพูดอะไร ? เธอทำอะไรเหมียนเหมียน ?

เสิ่นอีเวย ในใจก็รู้สึกอยากจะแจ้งความ แต่ครั้งแรกที่รู้สึก นั้นไม่ได้ถามอมั่นมั่น แต่กำลังจะโทรศัพท์ออกมากดเบอร์ หยางอันทราน ซึ่งเธอเป็นนายหน้าของเหมียนเหมียนในบริษัท การบันเทิงเฟิงสิ่ง ดังนั้นจะต้องรู้เรื่องของเหมียนเหมือนเป็น ที่สุด

และวันนี้ตอนที่เธอกำลังจะออกมานั้น ก็ยังกำลังบอกลาลูกอยู่เลย ลูกสาวตัวเองจะต้องไม่เกิดเรื่องแน่นแน

หลังจากที่เสียง ตัด ตัด สองครั้ง ก็ได้มีคนรับโทรศัพท์ “ฮัลโหลว อีเวย”

หยางอันทรานก็มีน้ำเสียงที่เร่งรีบ แต่เสิ่นอีเลยก็ได้ถาม ไปก่อน “เหมียนเหมียนล่ะ ?

“ตอนนี้ฉันกำลังหาเธออยู่” เสียงโทรศัพท์ หยางอันตรา นมีน้ำเสียงที่รู้สึกไม่ดี อารมณ์และท่าทางที่ไม่ดีนัก ผ่านเข้ามา ให้หูของเงินอีเวย

เงินอีเวย ในใจก็เกิดความอลหม่านเกิดขึ้น แล้วก็ได้ถือ โทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นแล้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น ? วันนี้คุณจะ ต้องไปบ้านแล้วรับเหมียนเหมือนออกมาไม่ใช่หรือ ?

ในสถานการณ์เช่นนี้ เสิ่นอีเวยก็เริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ ค่อนข้างแข็งกับหยางอันหราน เธอเพียงแต่เป็นห่วงเหมือนเห มียน เพราะอยากรู้ว่าเหมียนเหมือนอยู่ในสถานการณ์อย่างไร

หยางอันตรานก็มีความเป็นห่วง “ความจริงเป็นเช่นนั้น แต่ฉันก็ได้บอกคุณแล้วนะ แต่วันนี้ก็ได้ไปบ้านคุณ แม้แต่คน เดียวก็ไม่ได้ เหมียนเหมียนไม่อยู่

เสิ่นอีเวยรู้สึกเหมือนถูกหลอก ทำไมเรื่องราวมันบังเอิญ

ขนาดนี้ วันนี้คุณป้าที่บ้านก็ลาพักพอดีเลย ดังนั้นตอนเช้าก็ เหลือแค่เหมียนเหมือนคนเดียว หลังจากที่เธอนั้นออกไป

ตอนนั้นเดิมที่เธอนั้นก็รู้สึกเป็นห่วง แต่ก็คิดว่าหย่างอันทรานนั้นกำลังมารับเหมียนเหมือนจึงไม่ได้คิดอะไรมากมาย แล้วบวกกับรับโทรศัพท์ของสวีเส้าเทิง ก็เริ่มมีความตื่น ตระหนกมากขึ้น

ดูมาแล้วก็น่าจะเป็นเหตุมาจากอมั่นมั่นและสวีเส้าเทิง เสื้ นอเวยก็คิดถึงตรงนี้ ในใจก็ตกใจ แล้วก็พูดกับหยางอันตรา นว่า “ดี คุณหาไปต่อเถอะ หากมีเรื่องอะไรก็รีบบอกฉันแล้ว

หยางอันทรานพอวางสายเสร็จ ก็ได้ให้ผู้ช่วยจากทาง บริษัทรีบมาช่วยหาเงินเหมียน แต่อย่าไปแพร่งพรายออกไป ดังนั้นไม่ต้องไปบอกใคร เพราะว่าเงินเหมือนเป็นคนของ ประชาชน หากเกิดเรื่องแดงขึ้นมา ก็จะเกิดเรื่องที่ไม่ดีตามมา มากมาย

แต่เสิ่นอีเวยตรงนี้ กำลังจะเอาโทรศัพท์ใส่ไปในกระเป๋า แล้วก็ได้หันกลับไปมองสองคนนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัว โดยเฉ พาะอมั่นมั่น ซึ่งตอนนั้นมองอมั่นมั่นด้วยความโมโห โกรธ เกลียด เคียดแค้น

เหมียนเหมียนคือชีวิตของเธอ เสิ่นอีเวยแน่นอนแล้วว่า ตอนที่เหมียนเหมือนไม่ได้อยู่บ้านนั้น ใจก็อยากจะระเบิดออก มา ในสถานการณ์ที่เป็นห่วงอย่างมากนั้น เหมือนกับไร้สติไป เช่นนั้น เช่น เวยเป็นแม่คน ก็ไม่ได้แตกต่างจากคนอื่น มากมายนัก

ณ ตอนนี้ เสิ่นอีเวชก็มีสายตาที่รุนแรงร้อนแรงเหมือนไฟได้มองอมั่นมั่นด้วยความเกลียดเคียดแค้นเช่นนั้น เป็นเวย ได้เอามือออกมาจากกระเป๋า แล้วก็มุ่งไปจับยังเสื้อของอมั่น มั่น ถึงแม้ฝ่ายตรงข้ามจะรู้ว่าเป็นอีเวณนั้นกำลังมาหา แต่เธอ นั้นก็รู้สึกว่าเงินอีเวยนั้นก็เป็นผู้หญิงที่ไร้เรี่ยวแรงเหมือนกัน ดัง นั้นก็เลยไม่ได้ไปใส่ใจอะไรมากมาย

แต่ เสิ่นอีเวยอยู่ที่อังกฤษสี่ปี ทุกอาทิตย์ไปเรียนมวย อย่างน้อยสองถึงสามครั้ง การเรียนรู้เช่นนี้แทบจะไม่ได้ขาด ช่วงเลย เพียงแต่เรื่องของการเรียนมวยป้องกันตัวนี้ นอกจาก เหมียนเหมียน เพิ่งเจ๋อเฉิง และก็ตัวเอง ก็ไม่มีใครรู้อีกแล้ว

ชายเสื้อของอมั่นมันก็ถูกเสิ่นอีเวยนั้นจับขึ้นมา แรงของ เธอนั้นไม่น้อยเลยทีเดียว อมั่นมั่นคอของเธอนั้นก็ติดอยู่ตรง คอเสื้อ มีความรู้สึกลำบากขั้นสุด เสิ่นอีเลยก็มองหน้าเธออย่าง จะเป็นจะตาย สายตาก็เริ่มแดงขึ้นมาแล้ว “ลูกสาวของฉันอยู่ ไหน พูด !”

อมั่นมั่นได้เปิดปากออกมา แล้วก็ยิ้มอย่างสะใจพูดว่า “ทำไมล่ะ ? ตอนนี้รีบหรือ ? หากรีบแล้วล่ะก็ ก็ช่วยฉันและเฝ้า เพิ่งคืนเงินไป เพียงแต่คุณช่วยคืนเงิน ก็จะบอกว่าลูกของคุณ นั้นอยู่ไหน

อมั่นมั่นมีน้ำเสียงที่สงบนิ่ง ดูไปแล้วไม่เกิดอาการกลัว อะไรเลย เสิ่นอีเวยกับหัวสมองไปหมุนไปหมุนมา อารมณ์ก็เริ่ม มีความวุ่นวายชัดเจน แต่สถานการณ์ยิ่งเป็นเช่นนี้ ก็ยิ่งห้ามที่ จะรีบร้อนใจ ดังนั้นก็เลยพยายามที่จะบังคับตัวเอง
เงินอีเวปคิดถึงตรงนี้ แล้วก็พูดว่า “เธอจับลูกสาวฉันไว้ใช่

ไหม ?

อมนมันคิดว่ามือของตัวเองนั้นสามารถจับจุดอ่อนของเสี นอเวยไว้ได้ ดังนั้นก็เลยใช้สีหน้าที่ธรรมดาไม่กลัวอะไร แล้ว พูดว่า “ใช่แล้ว”

เสิ่นอีเวยพูดต่อไปว่า “ฉันถามเธอนะ พวกคุณเมื่อคืนถูก จับมาที่นี่ แต่เหมียนเหมือนเพิ่งหายไปตอนเช้า คุณไปจับเธอ ได้อย่างไรล่ะ ?”

อมั่นมันก็ได้ฟังคำถามเงินอีเวยถาม แล้วก็หัวเราะพูดว่า เงินอีเวย คุณฉลาดขนาดนี้ ไม่รู้คำนี้หรอ ? “เตรียมการไว้ ล่วงหน้า ฉันก็พูดกับคุณอย่างชัดเจนแล้ว ฉันกับเส้าเพิ่งนั้นได้ อยู่กินก่อนที่คุณจะรู้จักเส้าเพิ่งมานานแล้ว เขาที่อยากจะอยู่กับ คุณก็เพราะเงินของคุณและเงินของลูกสาวคุณนั่นแหละ คุณยัง คิดว่าเขาจะจริงใจกับคุณงั้นหรือ ? ไม่ใช่แน่นอน ฉันจะบอก คุณนะ เส้าเพิ่งนั้นรักฉันคนเดียว เพราะว่ารู้ว่าเรื่องราวจะต้อง แดงขึ้นมาสักวันหนึ่ง ดังนั้นก็เลยเตรียมคนไปเตรียมการไว้ ก่อนแค่นั้นเอง หากเส้าเหิงและฉันนั้นเกิดเรื่อง ก็จะไปจับ ลูกสาวของคุณ หากเป็นเช่นนี้ ในมือของพวกเราก็ไม่ใช่มี สมบัติอันล้ำค่าแล้วหรือ ? ทำไมล่ะ ? เสิ่นอีเวย คุณแคร์ ลูกสาวขนาดนั้นเลยหรือ ? แน่นอนว่าไม่อยากจะให้เธอนั้น ชมขื่นสินะ “