บทที่320ถึงคราวที่ต้องหย่าร้าง

บทที่320 ถึงคราวที่ต้องหย่าร้าง

สายตาของเชิงเจ๋อเฉิงที่มองมา เสิ่นอีเลยก็ตกใจ เพราะ ว่าไม่นึกว่าจะมาพบกับเขาที่นี่ วันนี้ เวลานี้

ดังคำที่กล่าวว่าพบกับศัตรูแล้วตากแดงเป็นที่สุด ก็หมาย ถึงสายตาเช่นนี้

เงินอีเวยก็ได้มองไปยังสวีเส้าเพิ่งที่มีสายตาไม่หายสงสัย แต่เธอก็คิดว่า ให้เรื่องตอนนี้ผ่านไปแล้วค่อยบอกดีกว่า

เงินอีเวยก็ได้ยินเงียบ ๆ อยู่ตรงน มองเชิงเจ๋อเฉิงด้วย สายตาที่สงบ ไม่ได้อารมณ์ใดใด ดูแล้วสายตาที่ไม่มีความ อาลัยคู่กัน ใจของเพิ่งเจ๋อเฉิงก็เริ่มมีความโมโหและรำคาญ

และยังมี ชายแปลกหน้าที่ยืนอยู่ข้างเงินอีเวย ที่พูดคุยกัน อย่างมีความสุข เลยทำให้เกิดความโกรธมากยิ่งขึ้น

เสิ่นอีเวยพูดด้วยความไม่ไยดีว่า “ประธานเชิง สบายดีนะ ไม่คิดว่าจะเจอคุณได้ ณ ที่นี้”

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้ละสายตาจากสวีเส้าเหิงแล้วมองเสิ่นอีเวย แล้วพูดอย่างชัดเจนทีละคำว่า “คุณมาที่นี่ทำอะไร ?

เสิ่นอีเวยขมวดคิ้ว นี่เป็นน้ำเสียงที่คนพูดกันหรือ ?เหมือนกับตัวเองไปติดหนี้อะไรเขามากมาย

เงินอีเวยยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันมาอยู่ที่นี่คงไม่เกี่ยวอะไรกับ ประธานเชิงนะคะ

พอพูดถึงตรงนี้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ในใจก็เปิดความแปลก ประหลาดขึ้นมา เธอนั้นได้เดินเข้าใกล้ไปยังเพิ่งเจ๋อเฉิงหนึ่ง เดียวแล้วก็ได้มองไปยังสวีเส้าเพิ่งหนึ่งที่แล้วพูดว่า “หากท่าน รู้สึกแปลกใจแล้วล่ะก็ อยากรู้ว่าฉันมาทำอะไรแล้วล่ะก็ ฉันก็ บอกคุณได้ วันนี้ฉันมาพบคู่ มาดูใจกับคุณชายส

ทันในนั้นสวีเส้าเพิ่งที่ถูกแนะนำนั้น ก็รู้สึกถึงความผิดปกติ หนึ่งก็คือเงินอีเวยกับผู้ชายคนนี้รู้สึกว่ามีความสัมพันธ์แปลก ๆ และตอนนี้ตัวเองก็ถูกแนะนำ สองก็คือไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตัว เองนั้นไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ แต่กลับเหมือนถูกผู้ชายคนนี้กำลัง กดดันและบังคับตัวเองอยู่

สวีเส้าเหิงขมวดคิ้ว เพราะว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงกำลังมองตัวเอง อยู่ สายตาที่เย็นชา เหมือนกับตัวเองไม่ได้อยู่ในสายตาเช่น

นั้น

สวีเส้าเหิงไม่ได้พูดอะไร เรพาะว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงใต้หันไปพูด กับเสิ่นอีเวย พบคู่ ? กับเขา ?

เงินอีเวยก็ขมวดคิ้วกับสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เพราะว่า อารมณ์ไม่ดี ค่พูดก็เริ่มไม่แคร์ถึงความรู้สึก “คุณชายเชิง น้ำ เสียงที่เช่นนี้มันหมายความว่าอะไร ? คุณชายสวมาคุยดูใจกับ ฉัน ไม่ใช่เป็นคุณสักหน่อย คุณไม่รู้สึกว่าท่าทีของคุณมันแปลกๆ หรือ ?”

สวี่เส้าเหิงก็ได้ดูเสิ่นอีเวยกับผู้ชายแปลกหน้าต่อล้อต่อ เถียงกัน ในใจก็เริ่มมีความงงงวย

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ฟังแล้วก็ยิ้มออกมาว่า “หากจะพูดว่าแปลก ผมคิดว่าคุณนั้นแปลกยิ่งกว่า

เสิ่นอีเวยเดิมที่คิดว่าผู้ชายคนนี้พูดเสร็จแล้ว ก็จะพูดต่อ ไปอีก แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไร

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ได้มองไปยังสวีเส้าเหิง แล้วก็ได้พูดด้วย หน้าตาที่ปกติ “คุณชายสวี่ ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าคุณนี้คือภรรยา ผมเอง ผมกับเธอนั้นไม่ได้หย่าร้างกัน ถ้าคุณยอมรับว่าอยู่กับ เขา แสดงว่าคุณเป็นมือที่สาม

พอพูดออกไป ทำให้สองคนนั้นมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป

มือที่สาม มันไม่ใช่เรื่องธรรมในการเหยียดหยาม

เงินอีเวยก็รู้สึกโกรธขึ้นมามากกว่าเดิน ความจริงตอนที่ เห็นเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้น ตอนแรกก็ไม่ได้อยากจะพูดคุยอะไรกับเขา แต่เมื่อเซิ่งเจ๋อเฉิงยืนหยัดจะเข้ามาคุยกับเธอ เธอก็ต้องรับมือ

แต่ว่าเงินอีเวยกลับคิดไม่ถึงก็คือ เพิ่งเจ๋อเฉิงกลับพูดคำ พูดที่ไม่น่าฟังให้กับสวี่เส้าเหิง ไม่ว่าสองคนนี้จะรู้จักหรือไม่รู้จัก ก็ตาม สวีเส้าเพิ่งจะดีเลวอย่างไรก็เป็นคนของเธอ เพิ่งเจ๋อเฉิงมี คุณสมบัติอะไรในการพูดเช่นนี้ ?

คิดเช่นนี้ เป็นอีเวยก็ยิ่งอยู่ยิ่งโกรธ และไม่ได้ไปคำนึงถึงอะไรมากมายแล้ว แล้วพูดไปว่า “เพิ่งเจ๋อเฉิง คุณไม่ใช่ถือใบ หย่าอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ? ใช่ คุณพูดไม่ผิด พวกเราสองคนไม่ ได้ไปทำการหย่าร้างที่อำเภอ แต่คุณอย่าลืมนะ ฉันไปอยู่ อังกฤษ ปี ฉันห่างจากคุณ ปีแล้ว ตามกฎหมายห่างกันสองปี ก็เพียงพอที่จะหย่าร้างกันแล้ว ดังนั้นฉันและคุณก็ไม่ได้มีความ สัมพันธ์อะไรแล้วกัน”

เพราะเสิ่นอีเวยอยากจะรักษาสภาพจิตใจของสวีเส้าเหง ดังนั้นพอพูดถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงที่มีความรุนแรงขึ้น เลยทำให้เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นมีใบหน้าที่น่ากลัวมากขึ้น

สวีเส้าเพิ่งมีสีหน้าที่สับ แล้วก็ได้มองไปยังเสิ่นอีเวย เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

เพิ่งเจ๋อเฉิงมีสายตาแห่งความโกรธซ่อนอยู่ข้างใน เขาคิด

มาตลอดว่าไม่ได้หย่าร้างกับเงินอีเวย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

แน่นอนว่าสุดท้ายแล้วจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่เป็นเช่นนี้ได้

แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่า เงินอีเวยจะนำเรื่องที่ห่างกันสี่ปีมา พูด เขาไม่คิดว่าเงินอีเวยจะละเอียดอ่อนคิดถึงขนาดนี้ แต่ตอน นี้มาดูแล้ว เธอยิ่งอยากจะหนีห่างออกจากเขาเป็นที่สุด

เพิ่งเจ๋อเฉิงมองเสิ่นอีเวยอย่างเด็ดขาด แต่เสนอวยกลับ ไม่มีท่าทีแสดงอารมณ์แต่อย่างใด แต่กลับกัน เธอนั้นรู้สึกดีใจ ที่เห็นเพิ่งเจ๋อเฉิงมีท่าทีเช่นนี้

นี่คือสิ่งที่คุณแกล้งฉัน ไม่คิดใช่ไหมล่ะ เสิ่นอีเลยคิดในใจ
และแล้วก็ไม่ได้มีอะไรดำเนินต่อไป เงินอีเวยก็เลยจูงมือ สวีเส้าเหิงแล้วก็เดินออกจากประตูนั้นออกไป สวีเส้าเพิ่ง ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เพิ่งเจ๋อเฉิงเห็นเช่นนั้นสีหน้าก็กลายเป็นสีดำ ชัดเจน

เสิ่นอีเวยกลับไม่ได้รู้สึกถึงวันกำลังจับมือสวี่เส้าเพิ่งอยู่ พอถึงประตูใหญ่เธอนั้นก็รู้สึกตัวว่ากำลังจับมือเขาอยู่นั่นเอง

สวี่เส้าเหิงใส่เสื้อแขนยาว ถึงแม้มือตัวเองจะไม่ได้รับไป ยังมือของเขา แต่เงินอีเวยก็มีสีหน้าที่แดง

“ขอโทษนะคะ” เสิ่นอีเวยพูดด้วยใบหน้าที่ขอโทษและ รอยยิ้ม

สวี่เส้าเหิงก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วพูดยิ้มมีความสุขว่า

ทำไมคุณถึงขอโทษล่ะ ?”

เงินอีเวยตกใจ ไม่รู้ว่าจะตอบอะไร สวีเส้าเพิ่งยิ้มหัวเราะแล้วพูดว่า “ผู้ชายเมื่อสักครู่นี้เป็น อดีตสามีคุณหรือ ?”

เสิ่นอีเวยสายตาตกลงไป แล้วก็พยักหน้าเล็กน้อย “คำพูดที่เขาพูดกับคุณเมื่อสักครู่นี้ หวังว่าคุณจะไม่ไป

ใส่ใจกับมันนะ เพราะว่าเขาเป็นคนที่แปลกหน้าสำหรับคุณ ตอนนี้เขาก็เป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉันเช่นกัน