บทที่321 เฉันไม่ชอบคุณอาคนนี้

บทที่321 ฉันไม่ชอบคุณอาคนนี้

รอยยิ้มของสวีเส้าเพิ่งนั้นดูแล้วมีความสดใสมาก แล้วได้ แสดงการพยักหน้าหมายถึงการเข้าใจ เสิ่นอีเวยก็รู้สึก สบายใจไปส่วนหนึ่งแล้ว

สวีเส้าเหิงทันใดนั้นก็ได้มีสายตาที่สงสัย แล้วถามว่า “แต่ ว่าคุณท่านเชิงนั้น เหมือนกับเคยเห็นในทีวีนะครับ

ประโยคบอกเล่าที่แฝงไปด้วยคำถาม ความจริงก็เพียง เพื่อจะรอค่าตอบที่ตัวเองนั้นอยากเข้าใจ

เรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดานัก เสิ่นอีเวยก็ไม่ได้ไปสงสัยอะไร เขา แล้วก็ตอบกลับไปว่า “ไม่ผิดเลย เพิ่งเจ๋อเฉิงเป็นประธาน บริษัทเชิงชื่อ ดังนั้นก็เป็นธรรมดาที่เขานั้นได้รับการสัมภาษณ์ จากหลายที่

เสิ่นอีเวยพูดด้วยความไม่มีอารมณ์ใดใด เหมือนกับคนนี้ ไม่ได้เกี่ยวกับอะไรเธอเลยแม้แต่น้อย

พอฟังหลังจากเสิ่นอีเวยพูดแล้ว สวีเส้าเพิ่งก็มีความไม่ เข้าใจอยู่ในสายตาทั้งร่างกายก็ยืนที่ออยู่เช่นนั้น ซึ่งตรงนี้เป็ นอีเวณนั้นจับพิรุธได้ แล้วก็ถามว่า “คุณชายสวี มีอะไรหรือ เปล่าคะ ? “
สวีเส้าเพิ่งถูกเล่นอีเวยถาม ก็เลยรีบตอบกลับว่า ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร

“อ๋อ

หลังจากปฏิกิริยาแล้ว เสิ่นอีเวยก็รู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้ คิดอะไรมากมายนัก

กลางคืนสี่ทุ่ม สวีเส้าเพิ่งโทรศัพท์กับคนหนึ่ง ๆ ซึ่งปลาย สายโทรศัพท์นั้นมีเสียงผู้หญิงพูดด้วยเสียงตกใจออกมา

“อะไรนะ ? ผู้หญิงที่คุณพูดถึงคนนั้นคือภรรยาเก่าของเพิ่ง เจ๋อเฉิง ? ประธานบริษัทเชิงชื่อ? “

“ใช่แล้ว” สวีเส้าเพิ่งตอบกลับ

ปลายสายนั้นเหมือนคิดอะไรอยู่แล้วตอบกลับไปว่า “แต่ก็ ไม่เป็นไร เพราะฉันเพียงแค่ต้องการเงิน ได้เงินก็จากไป ยังไง ก็ไม่ได้เห็นหน้าเขาหรอก คุณไม่ใช่บอกว่าความสัมพันธ์ของ เขาสองคนนั้นแตกสลายแล้วไม่ใช่รึ ? ”

ในตอนนี้สวี่เส้าเหิงได้ใส่ชุดสีเทาเข้ม ท่าทีและอารมณ์นั้น ไม่ได้เหมือนกับวันที่พบกับเงินอีเวยที่อ่อนน้อมเช่นนั้นเลย โดยเฉพาะสายตาที่คาดไม่ถึงว่ามีความเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว อยู่ในนั้น

“คุณก็พูดไม่ผิด แต่ฉันนั้นชอบไปแล้ว ไม่ใช่เพราะเป็น เรื่องเงินของเสิ่นอีเวย ถึงแม้ตอนนี้เธอนั้นเป็นผู้ควบคุมการ ออกแบบอัญมณี เงินเดือนก็ไม่ได้ แต่ว่าตอนนี้เธอมีลูกสาว คน แต่หาเงินเก่งกว่าเธอเสียอีก
สวีเส้าเชิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เลศนัย

ปลายเสียงผู้หญิงคนนั้น ยิ้มด้วยความสุขเป็นที่สุด ที่รัก คะ ความคิดคุณนี้ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นเลยนะ ฉันเคยเห็นลูก ของเขาอยู่ในโฆษณาแห่งหนึ่ง เด็กอายุ ถูกกลับถูกบริษัท ธุรกิจใหญ่มาติดต่อถ่ายโฆษณา ความจริงแล้วก็เป็นต้นไม้เงิน ต้นไม้ทองให้กับพวกเรา รอก่อนเถอะ วันเวลาของพวกเราก็จะ มาถึง

สวีเส้าเพิ่งยิ้มอย่างพอใจ แล้วพูดไม่กี่ประโยคก็วางสาย

ไป

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เงินอีเวยก็ได้ทำงานกับบริษัท จนลงตัวทุกอย่างเสร็จ เหมียนเหมือนเป็นเพราะว่าความน่ารัก ของเธอ แล้วก็มีการทำงานแสดงที่ดีเยี่ยม ชื่อเสียงก็ดังขึ้น เรื่อย ๆ เพราะว่าอายุยังน้อง ดังนั้นเลยยังไม่ได้มีการออกไป ถ่ายทําละคร แต่ว่าบริษัทที่จะติดต่อให้เหมียนเหมือนไปถ่าย โฆษณาก็มีมากยิ่งขึ้น

เพราะเหตุนนี้ เสิ่นอีเวยช่วงนี้ก็มีอารมณ์ที่ค่อนข้างดีเลยที เดียว แล้วก็บวกกับช่วงนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเซิ่งเจ๋อเฉิง เลย ทำให้เธอนั้นเหมือนจะลืมผู้ชายคนนั้นไปแล้ว

เพราะเป็นเช่นนี้ เธออยู่ในประเทศก็รู้สึกมีความสุขเป็น อย่างยิ่ง

แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ เสิ่นอีเวยไม่ได้รู้เลยว่าจะไปมาหาสู่กับ สวีเส้าเพิ่งได้ ความชอบของสองคนก็มีความเหมือนกัน เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เธอนั้นรู้สึกเป็นปัญหาก็คือ เธอรู้สึกว่าสวีเส้าเชิง นั้นมีอะไรปิดบังเธออยู่ แต่เสิ่นอีเวยในท้ายที่สุด ความรู้สึก เหล่านี้ไปโทษคนอื่นเสียเช่นนั้น ก็คือการที่ตัวเองนั้นผ่านเรื่อง ราวความรักกับเพิ่งเจ๋อเฉิงแล้วนั้น ก็ได้มีจิตใจที่ป้องกันจากคน อื่นนั้นมากยิ่งขึ้น

ดังนั้น เธอก็ไม่ได้ไปใส่ใจใส่รายละเอียดกับสวีเส้าเพิ่งนั้น มากนัก แต่ในวาสนาความรักครั้งนี้ก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่สิ่ง ที่ทำให้เธอนั้นมีความเครียดอยู่ก็คือ ความรู้สึกของเหมียนเห มียน

ยังคงจำครั้งแรกที่พบกันได้อยู่ สวีเส้าเพิ่งเคยบอกว่าจะ เป็นเพื่อนสนิทที่ดีของเหมียนเหมียน เสิ่นอีเวยก็รู้สึกถึงเวลาที่ เหมาะสม แล้วก็เคยได้พาเหมียนเหมียนไปพบสวีเส้าเหิง เดิม ที่คิดว่าสองคนนี้จะเข้ากันได้ แต่ว่าเรื่องมันก็ไม่ได้เป็นไปตาม ความคิดจินตนาการ

เหมือนกับตอนนี้ เสิ่นอีเวยกำลังพาเหมียนเหมียนเข้าบ้าน ก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง พวกเธอเพิ่งทานข้าวกับสวีเส้าเพิ่งเสร็จ หลังจากนั้นก็ได้พาไปสวนสนุกน หลังจากที่เหมียนเหมือนพัก ผ่อน เงินอีเวยก็ได้ปล่อยวางตัวเองลงชั่วครู่

แต่ว่า คนที่เข้าใจลูกสาวดีที่สุดก็คือ คนเป็นแม่ เดิมที แล้วเหมียนเหมียนนั้นชอบไปสวนสนุก แล้วชอบเล่นม้าหมุน แต่ทว่าวันนี้ลูกสาวของเธอนั้นกลับรู้สึกมีความเงียบ ๆ ไม่มี ความสุขเลยสักนิด
ถึงแม้เด็กคนนี้จะอายุเพียงสี่ขวบ แต่หลังจากมีเหมียนเห มียนมานั้น เงินอีเวยก็ได้สังเกตการเจริญเติบโตและสุขภาพ ของเธอปืนพิเศษ

แม่ลูกกำลังอาบน้ำเสร็จ ก็ได้วางเหมียนเหมือนไว้บน เตียงนอน เสื่นอีเวยน้ำผ้ามาเช็ดผมของลูกสาวเธอ เช็ดไปแล้ว ถามว่า “วันนี้เหมียนเหมือนสนุกไหม ?

เหมียนเหมียนอยู่ต่อหน้าเสิ่นอีเวย โดยตลอดมาไม่เคย โกหกมาก่อน ปรากฏว่า เสิ่นอีเวยก็ได้ยินคำตอบที่คาดไว้ใน

ใจแล้ว

“ไม่สนุกเลย”

เสิ่นอีเวย ในใจก็รู้สึกตกใจขึ้นมา แล้วก็ใช้เสียงที่ อ่อนน้อมพูดว่า “เพราะอะไรล่ะ ? เหมียนเหมียนอธิบายให้แม่ หน่อยได้ไหม ?”

เหมียนเหมียนก็ได้ถือตุ๊กตาของเธอเอง แล้วก็เงย สายตา ที่เหมือนกับหินที่สว่างไสวว่า “แม่ชอบคุณอาคนนั้นใช่ไหม ?

เงินอีเวยตกใจกับคำถามที่เด็กสี่ขวบนั้นพูดออกมา แต่ก็ ตอบอย่างความจริงว่า “ใช่แล้ว

เธอก็ได้ครุ่นคิดอยู่ในใจ รู้สึกว่าสวีเส้าเหิงคนนั้นก็ไม่เลว

เหมียนเหมียนก็ยังมีรอยยิ้มที่น่ารักสดใส แล้วพูดว่า “คุณ แม่ชอบก็ดีแล้ว เหมียนเหมียนชอบแม่ยิ้มที่สุด

เสียงพูดยังไม่หายไป จมูกก็รู้สึกแปลก ๆ น้ำตาแทบจะไหลออกมา เรพาะว่าในตอนนั้น ตอนที่เธอนั้นได้ใช้ชีวิตกับเห มียนเหมือนที่อังกฤษนั้น มีความยากลำบากที่สุด

แต่ว่าในตอนนี้ ฟังค่าพูดจากลูกของเธอนั้น เป็นอีเวย รู้สึกว่าลูกสาวมีความเชื่อใจในตัวเธอ เพียงแต่…ตอนนี้ดูไป แล้ว เหมียนเหมียนที่มีความรู้สึกของสวีเส้าเทิง ยังไม่ได้ดี มากมายนัก

เงินอีเวยทันใดนั้นก็รู้สึกไม่พลัง เพราะว่าสิ่งที่เธอหวัง ที่สุดก็คือหาพ่อคนหนึ่งให้เหมียนเหยียน แต่หลังจากนั้นหนึ่ง วินาที ในใจของเธอนั้นก็เต็มไปด้วยความเต็มเปี่ยม

เรื่องแบบนี้ สุดท้ายก็นำความรู้สึกมาเชื่อมสัมพันธ์ให้ดี ขึ้นมา ไม่อาจจะใช้เวลาสั้น ๆ ในการความสัมพันธ์ให้มันดีได้