บทที่319เผอิญพบกับเซิ่งเจ๋อเฉิงเข้า

บทที่319 เผอิญพบกับเซิ่งเจ๋อเฉิงเข้า

พอคิดถึงตรงนี้เสิ่นอีเวยก็เริ่มรู้สึกคิดเล็กคิดน้อย

“คุณชายสวี ไม่ทราบว่าตอนที่ไม่เหยียนแนะนำฉันให้คุณ นั้น เธอได้บอกสถานภาพตอนนี้กับคุณไหม ?

สวีเส้าเหิงก็ได้หยักหน้าแล้วก็ได้ตอบไปว่า “โม่เหยียน เป็นคนที่รับผิดชอบการแนะนำผู้คนคนหนึ่ง สถานภาพของคุณ นั้น เธอได้บอกกับผมหมดแล้ว ผมคิดว่า ผมจะต้องเป็นเพื่อนที่ สําหรับลูกสาวคุณอย่างแน่นอน แต่แน่นอนแล้วว่า ก่อนอื่น ใดคุณจะต้องยอมรับผม

พอฟังแล้วเสิ่นอีเวยก็รู้สึกตกใจ เพราะว่าเขานั้นไม่นึกเลย ว่าจะไม่รังเกียจคนที่แต่งงานมาแล้ว แล้วยังมีลูกสาวอีกหนึ่ง คน

ที่เธอคิดแบบนั้นไม่ใช่เพราะว่ามองคนที่หย่าร้างเป็นคนที่ ไม่ดีอย่างนั้น แต่เป็นเพราะว่าสังคมที่สกปรก เป็นอีเวยเลยไม่ ได้อยากจะไปเชื่อกับสิ่งที่สวีเส้าเชิงพูดออกมา

แต่สิ่งที่เธอผ่านมานั้น พูดได้เลยว่าเป็นอะไรที่สับสน วุ่นวาย บางเรื่องแม้แต่เธอเองก็ไม่อาจจะยอมรับมันได้ ผู้ชาย แปลกหน้าคนนี้จะยอมรับได้ไหม ?
พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็เริ่มรู้สึกไม่ชัดเจน

ในที่สุด เธอก็ได้มองไปยังตาของสวีเส้าเริงแล้วพูดว่า “คุณชายสรี เมื่อสักครู่คุณพูดจริงไหม ? ฉันเป็นคนที่ผ่านการ แต่งงานมา ตอนนี้ยังมีลูกสาวอายุสี่ขวบ

ครึ่งตัวของสวีเส้าเทิงก็ได้ขยับเข้าใกล้เงินอีเวย และก็ได้ กระชับระยะห่างเพิ่มมากขึ้น เสิ่นอีเวยก็เริ่มมีความตื่นเต้นมาก ยิ่งขึ้น

สวีเส้าเพิ่งพูดอย่างตั้งใจว่า “คุณหญิงเส้น หากผมคิดถึง สิ่งเหล่านั้นแล้วล่ะก็ ผมก็ต้องยกเลิกความคิดตอนที่โม่เหยียน แนะนำมาแล้วสิ แล้วจะออกมาพบกับคุณวันนี้หรือ?

คำพูดของสวี่เส้าเพิ่งที่เต็มไปด้วยความจริงใจและอบอุ่น เสิ่นอีเวยก็ได้รู้สึกถึงเช่นกัน

คำพูดของสวีเส้าเพิ่งพูดไปก็มีเหตุผล ตอนนี้เธอกำลัง หาความรักใหม่ โดยที่คำนึงถึงเหมียนเหมือนเป็นลำดับแรก ซึ่งอยากได้พอที่จะเลี้ยงดูจนเธอเติบโตได้

ขอเพียงเท่านี้

หากหาพ่อที่ดีให้กับเหมียนเหมือนได้แล้ว หากเธอนั้น โชคดีที่ได้พบรักแท้ ก็เป็นความโชคดีของความโชคดี แต่หาก ไม่เจอแล้วล่ะก็ เธอก็จะไม่ดิ้นรนอะไรทั้งนั้น

การที่ผ่านประสบการณ์ระหว่างการแต่งงานกับเพิ่งเจ๋อเฉิง นั้น เสิ่นอีเวยก็ได้บรรลุถึงความคิดหนึ่ง บนโลกใบนี้มีเรื่องราวมากมายที่ไม่อาจจะบังคับฝันดิ้นรนไปได้

ไม่งั้นสุดท้ายแล้วก็ได้แต่ทำร้ายเนื้อของตัวเอง สุดท้าย แล้วก็ยังเป็นตัวเองที่เจ็บแสนจะทนไหว

ถึงแม้เงินอีเวยจะเป็นคนที่มีการป้องกันความรู้สึกตัวเอง สูง แต่ว่าแต่กับคำพูดที่สวีเส้าเชิงพูดออกมาแล้ว เธอไม่อาจจะ ไม่ยอมรับได้เลยว่า ในใจก็ยังมีความรู้สึกตื้นตันใจ แต่ความ รู้สึกไม่ได้มีความเข้มข้นขนาดนั้น

แต่ว่าหากสถานการณ์ตอนนี้กับเธอนั่นแล้ว อาจจะเพียง พอสำหรับการที่เธอและสวีเส้าเพิ่งจะลองดูใจกันไปก่อน

พอพูดถึงฝ่ายตรงข้าม เขานั้นอายุสามสิบปี ถึงแม้จะไม่ พูดเรื่องเมื่อก่อน แต่ว่าเงินอีเวยก็สามารถคาดเดาได้ว่า คนที่ อายุขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องผ่านเรื่องราวอะไรมามากมาย

ดังนั้นในระหว่างการคบดูใจนั้น เธอจะไม่ติดตามหรือท่า อะไรจนสุดโต่ง เหมือนกับที่ตอนอยู่กับเพิ่งเจ๋อเฉิง สิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึก ควรจะเป็นคุณและฉันต่างยินยอมกันมากกว่า

เรื่องก็พูดมาถึงตรงนี้แล้ว เสิ่นอีเวยก็ได้ค่อย ๆ ออกจาก เซฟโซนของตัวเอง ในเวลาต่อมานั้นทั้งสองคนก็ได้พูดคุย อย่างสบายใจ ในระหว่างการพูดคุยอยู่นั้นก็หนึ่งชั่วโมงเต็ม พอดี

กินข้าวเสร็จ ทั้งสองก็เดินออกจากร้านอาหาร ตอนอยู่ใน ลิฟต์ก็ได้พูดอยู่หลายประโยค
ในห้องโถงของตึกใหญ่ กับแอร์ที่เย็นยะเยือก เป็นอีเวย ได้เดินไปและพูดไป “อาหารวันนี้ ฉันทานอย่างมีความสุขมาก คุณสามารถทานเผ็ดได้ไหม ? ฉันรู้จักร้านอาหารเสฉวนแถวนี้ ครั้งหน้าฉันขอเลี้ยงคุณนะ

เงินอีเวยที่มีความสุขกับการเชื้อเชิญอยู่นั้น สวีเส้าเพิ่ง ใต้ตอบรับ ในใจเขาก็เต็มไปด้วยความดีใจแล้วพูดว่า “แน่นอนว่าไม่มีปัญหา ผมเคยถูกส่งไปทำงานร้านอาหาร เสฉวน ดังนั้นก็เคยชินกับรสชาติอาหารไปแล้ว สามารถทาน เผ็ดได้

สวี่เส้าเหิงมีน้ำเสียงที่รวดเร็ว เสิ่นอีเวยก็รู้สึกได้ว่า อารมณ์ของตัวเองก็ดีตามไปกับการพูดของเขา เธอยิ้มแล้วพูดว่า “งั้นก็ตกลงตามนี้นะ

พอพูดถึงตรงนี้ เธอก็คิดได้ว่าเธอยังไม่ได้ถามว่าสวีเส้า เหิงทํางานอะไร

“วันนี้คุยกันมาตั้งแต่ ก็ไม่ได้มีโอกาสถามถึงเรื่องการงาน ของคุณเลย ฉันประมาทมากไปแล้ว” เสิ่นอีเวยพูด

สวี่เส้าเทิงหัวเราะแล้วส่ายหัวว่า “ผมเรียนการเงินมา เลย เป็นนักสถิติ”

เป็นอีเวยชื่นชมว่า “วิชาชีพชั้นสูงเลยนะเนี่ย ฉันมีความ สนใจเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ดูไปแล้วคราวหลังจะต้องขอให้คุณ แนะนำบ่อย ๆ แล้ว
สวีเส้าเก๋งยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหญิงเส้นเป็นคนที่เก่ง ผมได้ เห็นผลงานของคุณมากมาย ยินดีที่ได้รู้จักคุณนะครับ

เสิ่นอีเวยกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข เธอไม่ได้รับการ ชื่นชมเรื่องผลงานการออกแบบจากคนอื่นมานานแล้ว ดังนั้น คำที่สี่เส้าเชิงพูดนั้น ทำให้เธอมีความรู้สึกที่เกิดขึ้น เธอไม่ได้รับคําชมมานานแล้ว

สองคนเดินไปพูดไป ทันใดนั้นเธอก็เหลือบมองไปเห็น ผู้ชายใส่เสื้อชุดดำ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เธอรู้สึกว่าไม่ถูกต้อง เธอก็เลยมองไปยังเสื้อชุดดำอีกครั้งหนึ่ง

ไม่คิดว่า มองไปแล้วทำให้เธอรู้สึกว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ เหมือนผู้ชายคนหนึ่ง

ในห้องโถงถึงแม้จะใหญ่ แต่ว่าในตอนนี้ เสิ่นอีเวยกลับ รู้สึกว่ามีความรู้สึกแปลก ๆ ไป เพราะว่าที่อยู่ไม่ไกลนั้นเพิ่งเจือ เพิ่งได้มองอย่างเยือกเย็น และบอกคนที่อยู่ข้าง ๆ เธอด้วย เงินอีเวยตกใจ แล้วทั้งหัวก็รู้สึกแข็งไปหมด ในใจเธอ นั้นรู้สึกขมขื่นแปลก ทำไมจะต้องเจอเพิ่งเจ๋อเฉิงในเวลานี้ ๆ เงินอีเวยก็ได้หยุดเดินลง แล้วสวีเส้าเหิงก็รู้สึกว่ามีอะไรไม่ ถูกต้อง เลยไต้หัวไปมองยังเธอ แล้วก็เป็นอีเวยสายตาก็ไม่ได้ มองที่เขา แล้วก็มองตามสายตาเธอไป ซึ่งเป็นชายคนแปลก

พระเจ้าเอ๋ย ท่านกำลังล้อเล่นกับฉันหรือ ? การล้อเล่น ของท่านนั้นเกินไปหรือเปล่า เสิ่นอีเวยก็ไม่อาจจะไม่ด่าในใจหน้า สวีเส้าเทิงก็อ้าปากกำลังจะถามเส้นเวย ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผู้ชายที่ให้ชุดสีดำนั้นก็ได้ด้วยเข้ามาหาด้วยสายตาที่น่า กลัว

“คุณหญิงเส้น บังเอิญนะ” เสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิง