บทที่297เธอที่ทำให้รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า

บทที่ 297 เธอที่ทำให้รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า

เงินอีเวย ในตอนนี้ไม่เหมือนเสิ่นอีเวย ในเมื่อก่อนแล้ว ถึง แม้จะสำรวจดูอย่างละเอียด แต่ก็ไม่อาจที่จะเดาออกได้เลย

และในตอนนี้เขานั้นยืนอยู่ข้างหน้าเสิ่นอีเวย ที่เต็มไปด้วย หนามแหลม หากแตะต้องนิดหน่อยก็อาจจะบาดเจ็บได้

ในขณะที่ถามเงินอีเวยเมื่อสักครู่นี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงรู้สึกว่าไฟ แห่งความโกรธนั้นลุกขึ้นจนถึงขีดสุด เลยใช้เสียงที่เคร่งขรึม น่ากลัว

“เสิ่นอีเวย ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง

เงินอีเวยถามกลับอย่างไม่เกรงกลัวอะไร “อ้อ คุณจะให้ โอกาสกับฉันเรื่องอะไรหรือ ?

“เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่จะให้คุณนะ หากยังพูดโกหก แล้วล่ะก็ ฉันรับรองว่าคุณจะไม่ได้เห็นลูกสาวคุณเลย

เงินอีเวยก็เต็มไปด้วยความโกรธ เพราะว่าเธอได้รู้สึกถึง คำพูดของเซ่งเจ๋อเฉิงว่า “ลูกสาวของคุณ” แต่ไม่ใช่พูดถึงชื่อ ของเหมียนเหมือน
ถึงแม้เวลาจะผ่านไปนาน แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ให้ความทรง จำกับเงินอีเวยมันมีความลึกซึ้งสุดใจ เพิ่งเจ๋อเฉิงได้เรียกชื่อเห มียนเหมือนเป็นอย่างอื่นไป ซึ่งหมายถึงว่าเขานั้นไม่ได้เชื่อ เรื่องราวทั้งหมด แต่เริ่มเกิดความสงสัย

แต่เงินอีเวยก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เรพาะผู้ชายคนนี้จะ เป็นอย่างไรก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอไม่สนใจ และไม่ ยินยอมสนใจ

เสิ่นอีเวยยักคิ้วแล้วพูดว่า “คุณชายเชิง พวกเราไม่ได้เจอ กันมาสี่ปีแล้ว เดิมทีก็คิดว่านิสัยที่ยโสของคุณนั้นจะเพลาลง แต่ตอนนี้พอมาดูแล้ว กลับไม่ลดลงไปเลย

“ปัญหานี้ ไม่ว่าคุณจะถามฉันสักกี่รอบ ฉันก็ยังมีคำตอบ เดียวคือ เหมียนเหมือน ไม่ใช่ลูกของฉันกับคุณ แต่ฉันก็คงไม่ โง่ที่จะเอาชื่อพ่อจริง ๆ ของเธอนั้นบอกกับคุณหรอก เพิ่งเจอ เฉิง ฉันนั้นเข้าใจคุณมากมายนัก คนอย่างคุณน่ะ หากรู้ชื่อของ พ่อเขาก็ต้องไปแก้แค้นแน่นอน ”

เงินอีเวยพูดแต่ละคำ ไม่ได้มีการหยุดเลย และไม่ได้ให้ โอกาสเสี่นอีเวยในการตอบโต้ด้วย

สุดท้ายก็ได้เพียงถามคำเดียว “ในใจของคุณ ผมเป็นคน เช่นนั้นจริง ๆ หรือ? ”

ไม่รู้ว่าห้องทำงานนั้นเงียบไปตอนไหน เสิ่นอีเลยก็ได้ยิน คําถามของเซ่งเจ๋อเฉิง ซึ่งทำให้เธอนั้นตกใจ
ผู้ชายคนนี้หมายความว่าอะไร ? เพราะอะไรถึงถามแบบนี้

เงินเลยไม่ค่อยรู้สึกชัดเจนกับท่าทีของเพิ่งเจ๋อเฉิง แต่ เธอกลับไม่ได้ใช้วิธีเช่นนี้ในการทำต่อเขา หากมันเป็นการ แสดงละ 7

ตอนแรกเขาโกหกว่าที่ซื้อบริษัทหัวขุ่น เพราะว่าจะเหลือ ของชิ้นสุดท้ายไว้ให้ฉัน น้ำเสียงที่จริงใจ แต่ชัดเจนว่ามันไม่ได้ เป็นแบบที่เขานั้นพูดมาง่าย ๆ

สี่ปีที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่าเธอนั้นผ่านอะไรมา เธอไม่รู้ว่าเขา นั้นผ่านอะไรมา

เป็นอีเวย ฉันหาคุณมานานแล้ว

เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นพูดในใจ เขาอยากจะพูดกับเธอ แต่ไม่รู้ว่า เพราะอะไร ไม่อาจจะพูดออกไปได้เลย

ตอนนี้เขานั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้าเสิ่นอีเวย ไม่ว่าจะเป็นการ แต่งกาย หรือนิสัยอะไรก็ตาม หากพูดไปแล้ว ก็กลายเป็นคน แปลกหน้าไปแล้ว

เขานั้นจำใบหน้าเธอได้ จำเสียงเธอได้ แต่กลับความ รู้สึกนั้นไม่ได้แล้ว เสิ่นอีเวย อยู่ที่อังกฤษเป็นเวลาสี่ปี ทำให้ เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวหรือ ?

แต่ความจริงแล้วเพิ่งเจ๋อเฉิงสามารถอดทนมันได้ แต่สิ่งที่ เขานั้นไม่อาจจะรับได้คือ เงินอีเวย ในตอนนี้ไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไปแล้ว

เมื่อก่อนเธอนั้นแม้จะโกรธจะเกลียดอย่างไร แต่สายตาก็ ยังเต็มไปด้วยความรัก แต่ตอนนี้กลับไม่แล้ว เสนอเวยที่มอง เขาในตอนนี้ เต็มไปด้วยความเย็นชา

เขาเป็นนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง เจอเรื่องราวมา มากมาย ไม่ว่าจะเป็นสายตาที่ดูถูกหรือเหยียดหยาม เขา สามารถยอมรับมันได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขาไม่อาจจะยอมรับได้ เลยก็คือ เสิ่นอีเวย ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดทำกับเขาเช่นนี้

พอคิดถึงตรงนี้ เพิ่งเจ๋อเฉิงก็รู้สึกว่าผู้หญิงที่มองเขาอยู่ ตอนนี้ มีความรู้สึกที่ไม่พอใจ ซึ่งทำให้ใจเขาไม่พอใจเป็น อย่างมาก

เสิ่นอีเวยไม่รู้ว่าทำไมเพิ่งเจ๋อเฉิงอยู่ดีดีก็มาอยู่ตรงหน้า เธอ เพราะว่าผู้ชายคนนี้ทำอะไรรวดเร็วมาก

เงินอีเวยยังไม่ทันตอบโต้ ก็ถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงจับไว้แล้ว เ นอีเวยก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อะไร แต่ก็ได้ยืนมองด้วยตาโต ๆ แล้ว พูดว่า “ผ่านไปก็หลายปีแล้ว ทำไมยังทำแบบนี้ ? ฉันไม่อยู่กี่ปี คุณก็ยังหาคนอื่นมาซ้อมทำแบบนี้หรือ ? ”

แต่เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้คิดและสนใจอะไร เขาไม่ได้มีความ คิดจะไปพูดอะไรรับเธอ เพราะตอนนี้จิตใจเขามันไม่มีความสุข เลย ผู้หญิงคนนี้ไม่ชอบที่สุดคือดึงคาง แต่ครั้งนี้เธอกลับไม่
ไม่ว่าจะทะเลาะ วุ่นวายอย่างก็ตาม แต่เขาก็ยังมีท่าทาง เช่นนั้นก็คือไม่ได้ไปสนใจอะไร ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ชัดตรเชิง เจ๋อเฉิงมาก ทำให้เขานั้นมีความรำคาญโมโห

เงินอีเวย คุณไม่ต้องใช้น้ำเสียงแบบนี้กับผม ” เพิ่งเจอ เฉิงกับสายตาสีดำ แล้วก็มองเสิ่นอีเวยอยู่เช่นนั้น

เงินอีเวยโกหกว่าตกใจ สีหน้ามีความตระหนักมาก ปาก ก็กลายเป็นรูปตัวโอ “อ้อ ฉันมีน้ำเสียงอย่างไร ? คุณรู้สึกว่า ฉันมีน้ำเสียงแปลกไปหรือ? แต่ก็ไม่ปิดบังคุณนะ ฉันเดิมทีก็ เกลียดคุณ ไม่มีความรู้สึกดีดีเลย ตอนนี้ที่ยืนคุยกับคุณดีขนาด นี้ คงเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว

คำพูดเหล่านี้เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ฟังอย่างชัดเจน และก็โมโห อย่างมาก แต่ว่าก็มีความรู้สึกแปลกประหลาด เมื่อก่อนเ นอเวยทำเขาโกรธ เขาจะต้องแสดงออก แต่ครั้งนี้ไม่เลย

เพิ่งเจ๋อเฉิงกลับรู้สึกว่า การที่อยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ เหมือนกลายเป็นคนอื่นไกล อารมณ์ดีกว่าเมื่อก่อนมาก ซึ่งไม่ เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

เธอะจต้องกลับมา ซึ่งเป็นสิ่งที่อยู่ในการคาดการณ์ แต่ นอกเหนือจากการคาดการณ์คือ เพราะว่าเขานั้นรู้ว่าเป็นอีเวย ไม่อาจจะเห็นบริษัทของแม่เธอนั้นถูกขายทิ้งไป

แต่ว่าเขาไม่คาดคิดก็คือ สิ่งที่ตัวเองนำพามา กลับกลาย เป็นคนแปลกหน้านั่นคือเงินอีเวย