บทที่295ไม่มีฉันคุณจะเกิดได้อย่างไร

บทที่ 295 ไม่มีฉันคุณจะเกิดได้อย่างไร

แต่เพราะอะไร ? ทำไมในตอนนี้ กลับได้กลิ่นน้ำหอมจาก เขา แล้วรู้สึกเหมือนกับกำลังตกอยู่ในห้วงกวัง เหมือนกับมี ความรู้สึกตื่นขึ้นมา

ในตอนนี้ทำให้เงินอีเวยมีความรู้สึกอยากจะร้องไห้

ตอนที่หนีจากเพิ่งเจ๋อเฉิง ออกจากประเทศบ้านเกิดปี นิสัยของเธอนั้นก็เปลี่ยนไปมากมาย กับเรื่องของการกลั้น น้ำตานั้นเธอทำไม่ได้เลย แต่ตอนนี้เป็นอีเวยกลับสามารถกลั้น

น้ำตาของตัวเองนั้นได้

เงินอีเวยได้มองไปยังใบหน้าของเพิ่งเจ๋อเฉิง หน้าของเขา และเธอนั้นใกล้กันมาก ๆ แล้วเขาก็พูดออกมาว่า “ตอนที่คุณ ถึงอังกฤษไม่นาน คุณก็ท้องแล้วสินะ

พอได้ยินค่านี้ เสิ่นอีเวยก็ตกใจ สีหน้าก็เปลี่ยนไป ทำให้ เธอนั้นมีความสับสนเกิดขึ้นในใจ

เพิ่งเจ๋อเฉิงได้มองไปยังท่าทางของเธอ และได้รู้ว่าคำพูด ของเธอนั้นเป็นจริง

“หลังจากนั้น คุณก็ได้คลอดทารกผู้หญิงออกมา ชื่อภาษา จีนเรียกว่าเส้นเหนียน ภาษาอังกฤษคือ ซินเดอเรล่า ใช่ไหม ?

เงินอีเวยเหมือนกับถูกสายฟ้าฟาดลงมา ไม่มีแรงที่จะ ต่อกรใด ๆ

เพิ่งเจ๋อเฉิงเห็นเธอนั้นไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน ในใจก็เต็มไป ด้วยความร้อนรนและรำคาญ และได้เพิ่มเสียงที่ดังขึ้นกับน้ำ เสียงที่เสียดหู เสิ่นอีเวย มองที่ตาผม แล้วตอบผม

เนื่องจากเสียงนั้นดังมาก ทำให้มีเป้าสายตามากมายมา มองที่ตรงนั้น เพิ่งเจ๋อเฉิงได้หันหัวไปมอง แล้วใช้สายตาที่น่า กลัวมองไป ทันใดนั้นก็หายไปหมด

แต่ตอนนี้ … ตอนนี้เป็นสถานการณ์อะไรกันแน่ ? ผู้ชาย คนนั้นไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรู้เรื่องพวกนี้

เสิ่นอีเวยก็มีความรู้สึกสับสนมากขึ้น ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร ออกมา ทำไมไม่เหมือนกับที่ตัวเองนั้นคาดการณ์เอาไว้ วันนี้ เธอจะมาหารือต่อรอง แต่ทำไมกลับถูกศัตรูนั้นรู้กันไปหมดเสีย ทุกอย่าง

เพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นได้รู้เรื่องราวของเงินอีเวยทั้งหมด ก็ได้ ตัดสินใจให้คนนั้นไปติดตามเสิ่นอีเวยเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด ไม่ งั้นผู้หญิงคนนี้คงจะไม่มีใบหน้าที่ขมขื่นขนาดนี้

อารมณ์ของเขานั้นก็เริ่มฮึกเพิ่มขึ้น ไม่ทันได้รอเสิ่นอีเวย ตอบกลับมา ก็ได้เอามือไปวางไว้ที่คอของเธอ

สายตาที่น่ากลัวของเขา “นั่นคือลูกสาวของเพิ่งเจ๋อเฉิงคุณคลอดเธอไว้ที่อังกฤษ แล้วยังอยู่ที่นั่นอีกสามปี เสิ่นอีเวย คุณกล้าดียังไงทำแบบนี้ ?

ทันใดนั้น เสิ่นอีเลยก็รู้สึกหายใจลำบาก และเห็นคนบ้า เพิ่งเจ๋อเฉิง เสิ่นอีเลยอยากจะหลุดออกมา รองเท้าส้นสูงก็ได้ ยกขึ้นแล้วจะไปกระแทกระหว่างขาของเขา

“คุณอยากจะเล่นแบบนี้จริง ๆ หรือ ? ” เพิ่งเจ๋อเฉิงพูด ด้วยคำพูดที่ทีเล่นทีจริง

เพิ่งเจ๋อเฉิงมีไหวพริบที่ดี ก็เลยได้จับขาของเงินอีเลยเอา ไว้ เธอนั้นก็ดิ้นจะเป็นจะตาย แต่ก็กลับไม่ได้ช่วยอะไรเลย

เสิ่นอีเวยก็เริ่มมีใบหน้าที่แดงขึ้น วันนี้เธอใส่ชุดเสื้อ กระโปรง ก็ถูกเพิ่งเจ๋อเฉิงนั้นถ่างออก “สัตว์นรก ไอ้ชั่ว ” เสิ่นอีเวยก็ได้ด่าไปและก็ดิ้นรนเพื่อจะ

หลุดออกไป

เงินอีเวยก็ได้แต่ด่าทอในใจ

ไม่ได้เจอกันหลายปี ผู้ชายคนนี้ก็ยังมีหน้าที่หนาเหมือน เดิมใช่ไหม ? เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนแบบนี้ หรือว่าบริษัทที่มี ท่านประธานที่เก่งกาจถูกสุนัขกินไปแล้วหรือ?

เงินเลยอยากจะร้องไห้ออกมา

ตอนนั้นตอนที่ได้คบกับคนนี้นั้น ความจริงแล้วพวกเขาไม่ ได้ได้มีโอกาสในการโรแมนติกกัน แต่ว่าเงินอีเวยเข้าใจ ว่า ไม่ใช่เพียงเพราะว่าเขานั้นไม่ได้รักเธอ แต่เป็นเพราะเขานั้นจะบังคับอารมณ์ของตัวเอง ไม่ได้ใช้เวลาไปเสียกับเรื่องเช่นนั้น แต่ตอนนี้มาดูแล้ว ผู้ชายคนนี้กลับเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม มากมาย

“เพิ่งเจ๋อเฉิงฉันขอเตือนคุณ พวกเราหย่ากันแล้ว หากคุณ ทำเช่นนี้อีก ฉันจะฟ้องร้องคุณนะ

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ไม่ได้สนใจอะไรเธอ มือขวาก็ค่อย ๆ ลูบไล้ ไปยังขาของเธอ และเสื้อกระโปรงก็ค่อย ๆ ถลกขึ้นมา

ผู้ชายได้ยิ้มแสยะ แล้วพูดว่า “แน่นอนว่าได้ คุณจะต้อง อะไรก็ต้องไป เพียงแต่ผมคิดว่าการที่เป็นสามีคุณก็ต้องมีเรื่อง จำเป็นที่จะต้องบอกคุณ พวกเราไม่ได้หย่าร้างอะไรกันเลย คุณ แล้วหรือ ? ตอนที่คุณจะไปคุณก็ไม่ได้ทิ้งคำพูดอะไรไว้เลย การ หย่าร้างจะผลก็ต่อเมื่อมีลายลักษณ์อักษร แต่หากจำไม่ผิดแล้ว ล่ะก็พวกเราก็ไม่เคยลงนามอะไรกันเลยนะ อ่อ ใช่แล้ว ความ จริงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร เรื่องที่สำคัญก็คือ หากวันนี้คุณทำ อะไรให้ผมไม่พอใจ คุณก็อย่าได้เจอลูกสาวคุณเลย

เงินอีเวยตกใจ และตระหนก แล้วบอกเพิ่งเจ๋อเฉิง “คุณ หมายความว่าอะไร ?

เพิ่งเจ๋อเฉิงก็ยังใช้มือลูบคลำไปมา สายตาก็ไม่ได้มอง อะไรที่ไหน

“ผมจะบอกคุณต่อไปนี้อาจจะไม่ได้ดีต่อคุณนัก แผนการ ของคุณวันนี้มันล่มไปเสียแล้ว ตอนที่คุณส่งเหมียนเหมียนน้อย ไปยังห้องเล็ก ๆ ผมก็ให้หลินอพาไปเสียแล้ว สองคนนั้นกำลังอยู่ที่สวนสนุกกำลังสนุกกันอยู่เลย

หัวสมองของเล่นอีเลยก็มึน ๆ ไปตามกัน แล้วด้วยความ โกรธของเธอนั้น “เพิ่งเจ๋อเฉิงคุณนี่มันเลวจริง ๆ ใช้อาศัย อำนาจอะไร มาทำกับลูกสาวของฉัน ฉันอนุญาตให้พาไปแล้ว หรือ ? คุณได้อย่างไรว่าฉันจะพาเหมียนเหมียนมา ?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงยิ้มแล้วพูดว่า “ตึกที่คุณอยู่นี่ก็คือตึกของผม คุณคิดว่ามีเรื่องอะไรจะหลบสายตาผมได้หรอ ? สำหรับเรื่อง เมื่อสักครู่นี้ ผมถามคำนึง ไม่มีผม ใครเด็กสาวคนนี้มาจาก ไหน ?”

เสิ่นอีเวยก็ดิ้นรนเต็มที่เพื่อที่จะหลุดออกมา และได้ก้มไป เก็บรองเท้าส้นสูง แล้วก็ได้พูดต่อไปว่า “ฉันคงไม่อยากจะฟัง คำพูดมั่ว ๆ ของคุณหรอก คุณก็ไม่ใช่รู้จักฉันครั้งแรก ดูฉัน เหมือนจะเป็นคนที่ฟังคุณงั้นหรือ ? ข

“ฉันขอบอกคุณนะ เหมียนเหมียนคือเด็กที่ฉันอุ้มท้องสิบ เดือนคลอดออกมา ไม่มีใครจะมีอำนาจในการพาเธอไป เธอก็ คือชีวิตของฉัน ฉันขอบอกคุณนะเชิงเจ๋อเฉิง หากสิบนาทีคุณ ไม่พาเธอกลับมาหาฉัน ฉันจะรื้อตึกบริษัทเชิงชื่อนี้ทิ้งซะ ฉันพูด ใต้ทําได้

เงินอีเวยยอมรับเลยว่านี่คือการโกหก

ความคิดที่เธอไปอยู่ลอนดอนนั้น นอกจากเวลาทำงานในการให้เหมียนเหมือนไปอยู่กับพี่เลี้ยงเด็กแล้ว เธอก็ไม่เคยห่าง จากสายตาของเงินอีเวยเลยแม้แต่นิดเดียว แต่ตอนนี้ ทำไม ทั่วร่างกายของเธอนั้นเต็มไปด้วยความเย็น แม้แต่จะถือของก็ ไม่อาจจะหยุดการสั่นได้เลย