บทที่252ผมเพียงแต่อยากจะมี

คุณ

บทที่ 252 ผมเพียงแต่อยากจะมีคุณ สองคนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป ในห้องมีความเงียบเป็นอย่างมาก ได้ยินเพียงแต่เสียงข้างนอกที่ผ่านเข้า มาและเสียงเบา ๆ

เซียวหันถึงได้มองไปยังเสิ่นอีเวยแล้ว พูดว่า “คุณ”

ตัวอักษรง่าย ๆ

ตัวเดียวแต่กลับมีน้ำหนักที่ยากเกินอาจ จะชั่งเดาได้ แม้แต่ใจก็รู้สึกตื่นเต้นไปตามๆ กัน แต่มาถึงตอนนี้ เสิ่นอีเวยก็ตกใจแปลก นถิง แต่ยังรู้สึกถึงความไม่เหมือนปกติ เลยถามด้วยความสงสัยว่า

“ประธานเซียว

ขอให้คุณพูดชัดเจนกว่านี้ได้ไหม ? ”

เซียวหันถึงยิ้มแล้วพูดต่อว่า “หืม ? คุณหญิงเสิ่นฟังแล้วแต่มันไม่ชัดเจนงั้น หรือ ? งั้นผมพูดอีกครั้งก็ได้ เรื่องของเสิ่นเหยียนชิ่ง ผมไม่อยากได้เงินของคุณ แต่ผมอยากได้ตัวคุณ”

แน่นอนว่าคนในนี้ไม่ใช่มีเพียงแค่เสิ่นอีเ วยคนเดียว คำพูดเมื่อสักครู่นี้ ทำให้เธอนั้นตกใจถึงขีดสุด และทำให้เธอนั้นไม่สบายใจ ซึ่งคำพูดของเซียวหันถึงนั้นมีความชัดเ จนเป็นอย่างมาก โดยตลอดมาเซียวหันถึงเป็นฝ่ายติดตา มเสิ่นอีเวยตลอด ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก แต่เป็นมาหลายครั้งแล้ว

ในหัวของเสิ่นอีเวยบินไปบินมา ซึ่งคิดว่าจะทำตัวอย่างไรดี สุดท้ายก็คือคิดออกได้แล้วว่าทุกครั้งที่ ผ่านมานั้นเธอทำอย่างไร ก็ทำแบบนั้นไป

เสิ่นอีเวยได้คิดอยู่สักครู่หนึ่ง

แล้วได้คิดว่าถ้าหากทำแบบเดิมต่อ ๆ ไปก็คงไม่ใช่วิธีที่ดีอย่างแน่นอน

เสิ่นอีเวยได้คิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งแล้วพูดว่า

“ประธานเซียว

ฉันกำลังคิดเรื่องของสองเรา เซียวหันถึงหัวหันกลับมาแล้วมือนั้นถือ ชาอยู่นั้น

เหมือนกับความร้อนของชานั้นทำให้ใจ เริ่มร้อนระอุ

เสิ่นอีเวยพอพูดเสร็จ เหมือนเซียวหันถึงก็เหมือนจะคาดการ ณ์ไว้แล้วเป็นแบบนี้

เลยทำให้สีหน้าไม่ได้มีความร้อนรนอะ

ไร ในเวลาต่อมาเขาก็เลยพูดว่า

“ในเมื่อพวกเราพูดมาถึงตรงนี้แล้ว ผมก็ไม่อยากจะอ้อมค้อมแล้ว คุณหญิงเสิ่น”

พอพูดถึงตรงนี้เซียวหันถึงก็ได้หยุดลง

แล้วในใจของเสิ่นอีเวยก็สึกตื่นเต้นเป็ นอย่างยิ่ง “ผมชอบคุณ”

ผู้ชายที่หันมานั้นไม่มีท่าทีสีหน้าอะไรเ ลย

เรื่องราวบนโลกนี้ช่างแปลกประหลาดยิ่ งนัก คนหนึ่งพูดกับอีกคนว่า

“ฉันนั้นชอบคุณ” เพียงสีคำนี้ทำให้คน ๆหนึ่งมอบชีวิต

มอบโชคชะตาให้กับคนนั้นไป

ตัวอย่างเช่น เสิ่นอีเวยที่มีความรักต่อเซิ่งเจ๋อเฉิง

แต่ทำไมล่ะ ?

เพราะอะไรเซียวหันถึงใช้สี่คำนี้พูดกับเ

สิ่นอีเวย

แต่ทำไมในใจกลับไม่ตื่นเต้นอะไรเลย

เสิ่นอีเวยในใจทันใดนั้นก็รู้สึกถึงบางอย่ เหมือนกับกำลังให้คนอื่นเป็นพยานในสิ่ งที่ตัวเองกำลังจะพูดออกมา

พอคิดถึงตรงนี้ก็รู้สึกเหมือนเธอทำกำลั

งจะร้องไห้ออกมา

แต่ก็ต้องอดทนไว้เพื่อกลั้นน้ำตาไม่ให้ไ

หลออกมา

แต่ว่าเธอนั้นชัดเจนในตัวเองดี หากพูดคุยเรื่องนี้กับเซียวหันถึงไปเรื่อ

ยๆ

แล้วจะหยุดยั้งอารมณ์ของตนเองนั้นไม่

ได้เลย

ในเมื่อรู้ว่าพ่อแม่ของคนนั้นได้เจอกับอ ะไรมาบ้าง

ฉะนั้นเธอก็ไม่อาจจะเหมือนกับเมื่อก่อ นที่แย่ ๆ ได้อีกแล้ว

เมื่อนำคำพูดของเสิ่นเหยียนชิ่งมาวิเคร ได้รู้ถึงเรื่องราวที่เพิ่งเจิ้นอวิ๋นได้ทำเรื่อ งราวต่ำช้ากับคนอื่นมากมาย แต่ที่เจ็บช้ำกว่านั้นคือเซิ่งเจิ้งอวิ๋นไม่ได้

รับบทลงโทษจากกฎหมายเลย

เสิ่นอีเวยคิดถึงตรงนี้ก็โมโหจนทั้งตัวนั้

นสั่นไปหมด

แต่เธอยิ่งโมโหก็ยิ่งเสียใจ

เพราะเชิงเจิ้มอวินมีฐานะที่พิเศษ หากเสิ่นเหยียนชิ่งที่พูดทั้งหมดเป็นควา มจริงแล้วล่ะก็

เธอก็ไม่รู้เลยว่าจะใช้วิธีอะไรในการที่จ ะให้เซิ่งเจิ้นอวิ๋นมารับโทษจากกฎหมา ย

และอีกทั้งเวลาผ่านไปนานมาก หากอยากจะได้หลักฐานอะไรก็คงจะ ลำบากมากยิ่งขึ้น ทำการตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องราวแผนก

ารที่จะดำเนินต่อไป สำหรับเรื่องอาการไม่สบายของเธอ เหมือนกับในทันใดนั้นก็มีทิศทางที่สว่า งจ้าขึ้นมา

เธอได้เงยหน้าไปมองเซียวหันถึง ด้วยความตั้งใจอย่างแท้จริง ทำให้เซียวหันถึงและคนรอบข้างนั้นก็ต้ องเตรียมที่จะตั้งใจฟังได้ด้วย

“ประธานเซียว”

เสิ่นอีเวยได้เปิดปากที่เต็มไปด้วยพละ กำลัง

เซียวหันถึงได้วางถ้วยชาลง เหมือนกับกำลังตั้งใจฟังอย่างใจจดใจจ่ อ แต่ว่า”

เงินอีเวยน้ำเสียงได้พูดดังขึ้น เหมือนกับกำลังจะอธิบายเรื่องที่สำคัญ

“ขอให้คุณนั้นยกโทษให้ฉัน ที่ไม่อาจจะตอบรับคุณได้ หนึ่งคือฉันแต่งงานแล้ว มีสามี มีครอบครัว ซึ่งคุณก็คงเข้าใจในส่วนนี้

หากพูดไปแล้วคนที่ประธานเซียวชอบ

นั้น

ก็มีคนเก่งและคนที่ดีกว่าฉันมากมาย ลำดับสองคือ

ฉัน…..ฉันไม่ได้มีความคิดอะไรต่อกับคุ ณเลย ฉันมองคุณเป็นเพื่อน

และฉันก็ไม่อยากจะทำลายความเป็นเพื่ อนเรา หวังว่าคุณคงจะเข้าใจ “ เซียวหันถึงก็รู้สึกเหมือนกำลังคิดอะไร อยู่ และหน้าตาเกิดความไม่พอใจขึ้น เลยทำให้เสิ่นอีเวยมีความรู้สึกไม่มีควา มสบายใจ

เซียวหันถึงเป็นคนแบบไหน ?

แต่ที่แน่นอนคือเธอได้เห็นนิสัยอันน่าก ลัวและบ้าคลั่งของเซิ่งเจ๋อเฉิงมาแล้ว แต่หากเปรียบเทียบกับเซียวหันถึงแล้ว ใครแข็งแกร่ง ใครอ่อนกว่า ในส่วนนี้ก็ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก

แต่หากในความคิดของเสิ่นอีเวยแล้ว เซิ่งเจ๋อเฉิงกับเซียวหันถึงเมื่อนำมาเปรี ยบเทียบกันแล้ว วิธีการต่าง ๆ นั้นเหมือนกัน

ต่อให้ไม่เหมือนแต่ก็จะไม่รามือแต่อย่า งใด ตื่นเต้นและตระหนกเพราะอย่างน้อยก็ต้ องทำให้ในใจของเซียวหันถึงโมโหไม่ มากก็น้อย

ต้องรู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้ เธอตัวคนเดียวไม่มีใครสามารถช่วยอะ

ไรได้

ร้านน้ำชานี้เมื่อมองไปแล้วก็รู้ได้เลยว่าเ ป็นที่ของเซียวหันถึง

คนฐานะอย่างพวกเขานั้นจะออกจะเข้า ก็ต้องมีบอดี้การ์ด

ถึงแม้คำพูดเมื่อสักครู่นี้จะหนักหน่วง แต่เมื่อได้คิดวิเคราะห์อีกทีแล้ว ก็เป็นการดีที่จะวิเคราะห์สถานภาพควา มเป็นจริง