บทที่250คุณคิดจะทำอย่างไรต่ อไป

บทที่250 คุณคิดจะทำอย่างไรต่อไป

คำตอบของเสิ่นเหยียนชิ่งทำให้ใจของเ สิ่นอีเวยเย็นเยือก

แขนที่ถูกเซียวหันถึงยึดไว้ก็ค่อยร่วงลง

มา

เหมือนคนที่ถูกกระชากวิญญาณออกจ ากร่าง

“แต่ฉันสามารถยืนยันได้ว่า เรื่องยานั้นเขาไม่น่าจะหลอกฉัน เพราะพ่อแม่เธอตายเพราะโดนรมแก๊ส และตอนนั้นหลังจากจบงานเลี้ยงแล้ว

คนขับรถก็พาพ่อกับแม่เธอมาส่งถึงบ้า นโดยปลอดภัย

ตลอดทางก็ไม่มีปัญหาอะไร

เพราะฉะนั้นพ่อแม่ของเธอไม่ได้เสียชีวิ

ตเพราะยานั่น”

เสิ่นอีเวยหลังจากสงบนิ่งลง

ก็พยายามควบคุมตัวเองให้มีสติอยู่ตล

อดเวลา ฟัง

จดจำและวิเคราะห์คำพูดของเสิ่นเหยีย

นชิ่งอย่างละเอียด

เขาบอกว่ายานั้นมีฤทธิ์ทำให้คนหมดส ติไปชั่วขณะและอาเจียน

หลังจบงานเลี้ยงคนขับรถเป็นคนส่งพ่อ กับแม่กลับบ้าน

เที่ยงคืนตอนที่แก๊สรั่วออกมานั้น พวกเขาไม่รู้ตัว

ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะตื่นขึ้นมา เวลานี้สมองของเงินอี้เวยคิดพิจารณาอ

ย่างรวดเร็ว

ในหัวเหมือนมีเส้นอะไรสองเส้นไม่ชัดเ

จนอยู่

มองด้วยตาเหมือนจะสามารถมาบรรจบ

ด้วยกันได้

แต่ตรงกลางเหมือนมีอะไรมาขวางเอา

ไว้

จึงไม่สามารถมาบรรจบหากันได้สักที

หล่อนเคร่งเครียดจนมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น ตรงหน้าผาก

ในสมองเหมือนมีแสงสว่างวาบขึ้นมา รอบกายอยู่ๆก็รู้สึกถึงความหนาวเหน็บ

หลังจากลับมาจากงานเลี้ยงระหว่างทา งพ่อแม่ก็ยังไม่เป็นอะไร

ก็แสดงว่าก่อนหน้านั้นยายังไม่ออกฤท พูดถึงแก๊สรัวนอกจากเงินหุ้ยก็ไม่มีใคร ตื่นขึ้นมา

หรือว่านั่นจะเป็นเพียงคำอธิบายเดียว

ยานั้นคงจะออกฤทธิ์ตอนที่พ่อกับแม่ห ลับไปแล้ว

เพราะว่ายานั้นทำให้คนหมดสติ ดังนั้นตอนที่เกิดแก๊สรั่วพ่อกับแม่เธอจึง ไม่ได้สติไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรบ้างแ ล้ว

แค่การคาดคะเนชั่วพริบตา

ก็ทำให้ขาทั้งสองข้างของหล่อนอ่อนแ รงเหมือนจะรับน้ำหนักของร่างกายไม่ไ หว ค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ เหมือนหมดสิ้นเรี่ยวแรง

เซียวหันถึงที่ยืนอยู่ข้างมองเห็นท่าทาง เสิ่นอีเวยก็รู้ได้โดยทันทีว่าหล่อนคิดอะ ไรได้แล้ว

แต่ก็ดีนี่คือสิ่งที่เขาอยากจะเห็นผลลัพธ์ ด้วยตาตัวเอง

หากเป็นคนนอกพูดว่าได้ยินมาจากคน ที่อยู่ในเหตุการณ์นั้นอีกฝ่ายก็คงไม่เชื่ อ แต่เมื่อได้ยินจากปากเขาเอง ได้คิดวิเคราะห์ คาดคะเนเอง

มีแต่วิธีนีเท่านั้นที่จะทำคนที่อยู่ในเหตุก ารณ์นั้นมีความชัดเจนในเหตุการณ์ที่เกิ ดขึ้น

และก็มีแค่วิธีนี้ที่จะทำให้คนที่หล่อนเริ่ มเชื่อมั่นในคนที่หล่อนไม่เคยคิดจะเชื่อ

เขาเลย

และเริ่มสงสัยในตัวคนที่หล่อนไม่ยอม สงสัย

ยอมปล่อยวางในเรื่องที่หล่อนไม่ยอมป

ล่อยวางมาก่อน และทั้งหมดนี

สุดท้ายแล้วต้องการเพียงสองคำนี้เท่า นั้น ลงมือ

บางเรื่อง บนความแน่นอน เสิ่นอีเวยต้องเป็นคนเริ่มลงมือเอง มีแค่วิธีนี้ที่จะมีประโยชน์ต่อเขา และมีความหมายมากยิ่งขึ้น

จุดนี้เซียวหันถึงเข้าใจชัดมานานแล้ว

ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่เสียสละเวลาและแร งกายรวมทั้งกำลังทรัพย์เหล่านั้นเพื่อใ ห้เสิ่นเหยียนชิ่งยอมเปิดปาก เล่าเรื่องในตอนนั้นเกี่ยวกับเสิ่นถิงเฟิงแ ละกู้ชิงซูไปร่วมงานเลี้ยงที่บ้านตระกูลเ ซึ่งก่อนเสียชีวิตอย่างละเอียดว่าเกิดอะ

ไรขึ้นบ้าง

ต่อจากนั้นก็ให้เขาเล่าเรื่องทั้งหมดต่อ หน้าเสิ่นอีเวยให้หล่อนได้ฟังด้วยหูตัวเ อง ได้รับรู้ถึงความรู้สึก

ครั้งนี้เซียวหันถิงเองก็นับถือความสาม ารถในการวิเคราะห์ของตัวเอง ตั้งแต่ครั้งนั้นที่เขาอยู่กับเสิ่นอีเวยแล้ว บังเอิญเจอเข้ากับเสิ่นเหยียนชิ่ง ได้เห็นแววตาของเขาก็สัมผัสได้ว่าเจา ต้องรู้อะไรที่คนอื่นไม่รู้แน่

นับจากตอนนั้นเขาก็จดจำชื่อของเสิ่นเ หยียนชิ่งไว้

แล้วให้คนไปสืบว่าเขากับเสิ่นอีเวยมีคว ามสัมพันธ์เกี่ยวข้องอะไรกัน

สุดท้าย ผลลัพธ์ที่ได้ก็ไม่ทำให้เขาต้องผิดหวัง

เขาเป็นน้องชายแท้ๆของเสิ่นเหยียนเฟิ ง เป็นคนที่อยู่ในเหตุการณ์งานเลี้ยงคืนนั้ นที่รู้เรื่องเพียงผู้เดียวที่ไม่ใช่คนบ้านตร

ะกูลเซิ่ง

เมื่อสืบมาแล้วว่าเขาเป็นคนแบบไหนนิ

สัยใจคออย่างไร

ในใจของเซียวหันถึงก็เริ่มมีความมั่นใจ เพิ่มมากขึ้น

รู้ว่าเขาเป็นคนใจคอคับแคบ เห็นแก่ได้ ดังนั้นถ้าให้เงินเขามากพอ เขาก็จะยอมทำตามทุกข้อตกลง

หลังจากเซียวหันถึงมองเห็นจุดอ่อนขอ

งเสิ่นเหยียนชิ่งแล้ว

ก็รีบนำเช็คเงินสดไปหาเขาทันที

ได้รับฟังเรื่องราวความเป็นไปทั้งหมดจ

ากปากเขา

ในเมื่อเขาเล่ามาถึงตรงนี้แล้ว หน้าที่ของเสิ่นเหยียนซึ่งถือว่าจบลงแล้ ว เซียวหันถึงเหลือบมองไปยังเสินเหยีย

นชิ่ง

ศีรษะเอียงไปทางซ้ายเล็กน้อยเป็นสัญ ญาณบอกให้เขาไปจากที่นี่ได้แล้ว

ทั้งสองคนได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้แล้ ว ดังนั้นเสิ่นเหยียนชิ่งจึงเข้าใจได้ทันที

รีบลุกขึ้นเดินไปทางประตูของร้านน้ำชา ไม่นานก็ไม่เห็นแม้แต่เงา

เสิ่นอีเวยยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เซียวหันถึงเข้าใจว่าหล่อนต้องการเวล าเพื่อจัดระเบียบเรื่องราวทั้งหมดในวัน นี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รีบร้อน ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วจิบชาเขียวที่ส่งกลิ่นหอมจากแก้วใ นมือ

ผ่านไปสักพัก เซียวหันถึงเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน :

“มีเรื่องอะไรก็นั่งลงก่อนแล้วค่อยพูดเถ

อะ”

อารมณ์ที่สับสนของเสิ่นอีเวยถูกเสียงข องเซียวหันถึงเรียกกลับมา

หล่อนสบตาเขา

แล้วค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ของตนเอง

ชาตรงหน้าเย็นหมดแล้ว เพื่อเยียวยาจิตใจของตัวเองหล่อนจึงย กขึ้นดื่มไปหนึ่งอึก

น้ำเย็นไหลผ่านลำคอไปถึงทรวงอก สุดท้ายลงไปที่ช่องท้อง

ความเย็นแผ่ไปทั่วผิวหนังและไขกระดู

ก

วินาทีนั้นเองที่หัวใจของหล่อนเจ็บปวด ขึ้นมาจนยากจะเหมือนเดิม นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ เสิ่นอีเวยมองดวงตาของเซียวหันถึง ถามเขาอย่างเยือกเย็นว่า:

“ประธานเซียว

คุณตั้งใจทำแบบนี้เหรอคะ”

ทุ กคนเป็นคนฉลาด

แน่นอนว่าเซียวหันถึงไม่คิดจะตอบคำถ ามหล่อน เขาวางแก้วในมือลง แล้วตอบว่า”ใช่”

“ทำไมต้องทำแบบนี้: อีเวยค่อยๆสงบลง “อารมณ์ของเสิ่น

“ผมอยากช่วยคุณ”เขาตอบอย่างกระชั บชัดเจน

“แต่คุณไม่จําเป็นต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้

ไม่รู้ทําไมเกิดความไม่สบายใจภายในใ จของเงินอีเวย

ความรู้สึกแบบนี้จะอธิบายเป็นคำพูดออ

กมาอย่างไรนะ

ก็เหมือนกับความลับถูกคนอื่นขุดคุ้ยจน

เจอ

และคนที่มาขุดคุ้ยนั้นก็เป็นคนที่พยายา มช่วยเหลือให้หล่อนบรรลุเป้าหมาย แต่ในใจของหล่อนก็ยังคงรู้สึกแปลกๆ

อยู่ดี

อาจจะเป็นเพราะ

เซียวหันถึงนั้นไม่ว่าจะอย่างไรก็ตามก็ไ ม่ใช่ญาติสนิทที่คุ้นเคยกัน หากเป็นเซิ่งเจ๋อเฉิง หล่อนอาจจะไม่รู้สึกแบบนี้ก็ได้

แต่เสิ่นอีเวยก็ไม่ยอมรับ ครั้งนี้เซียวหันถึงนำข้อมูลที่สมบูรณ์แล ะมีประโยชน์มากมาให้หล่อน บวกกับการคิดวิเคราะห์ของตัวเองทำใ ห้สามารถนำเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน งานเลี้ยงบ้านตระกูลและการที่พ่อกับแ ม่ถูกรมควันเสียชีวิตมาเชื่อมโยงกัน

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากพินิจพิจารณาอยู่นาน ในที่สุดเสิ่นอีเวยก็ยอมพูดสามคำนี้ออก

มา

ฝ่ายหลังเริ่มมีรอยยิ้มอ่อนผุดขึ้นบนใบ หน้า :

“คุณเสิ่นกลายเป็นคนเกรงใจผมแบบนี้ ตั้งแต่เมื่อไหร่”

เรื่องที่เขาเรียกชื่อหล่อนแบบนั้น หล่อนได้แต่จำยอมไปชั่วคราว แต่พอได้สติกลับมาหล่อนก็มีท่าทีปฏิเ สธว่า: “ประธานเซียวต่อไปคุณก็เรียกฉันว่าคุ ณเสิ่นเหมือนเมื่อก่อนนั้นดีแล้วค่ะ”

เซียวหินถิงยิ้มเจื่อนๆ ประหนึ่งว่าไม่คิดจะเก็บเอาเรื่องเล็กๆแ บบนี้มาใส่ใจ

วินาทีต่อมา

เสิ่นอีเวยได้ยินชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามถ

ามว่า :

“ตอนนี้คุณก็รู้เรื่องทั้งหมดแล้วคุณคิดจ ะทําอะไรต่อไป”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ