บทที่249ที่แท้ความจริงเป็นแบ บนี้นี่เอง
บทที่ 249
ที่แท้ความจริงเป็นแบบนี้นี่เอง
“ฉันสาบานว่าตอนนั้น
ฉันไม่รู้จริงๆงว่าเขาใช้วิธีไหนถึงไปรู้ข้ อมูลเกี่ยวกับตัวฉันมาได้ละเอียดขนาด
นั้น”
เสิ่นเหยียนชิ่งเหมือนจะมีท่าทีตระหนก ขึ้นมาเล็กน้อย
น้ำเสียงที่พูดก็ประหม่ากว่าเมื่อครู่นั้น
ตอนนั้นที่เขามาหาฉัน เขานำเช็คเงินสดสามล้านมา พร้อมกับยาขวดนั้น เขาพูดว่าฉันเป็นน้องแท้ๆของพ่อเธอ ถึงเวลาต่อให้เรื่องที่พวกเราทำถูกจับไ ด้ หมดหนทางหนีแล้ว แต่ด้วยความสัมพันธ์ของฉันกับพ่อเธอ
พูดออกไปก็คงไม่มีใครเชื่อว่าฉันจะเป็ นคนทำร้ายพี่ชายตัวเองจริงๆ บวกกับตอนนั้นเพิ่งเจิ้นอวิ๋นมีข้อเงื่อนไ ขที่ชัดเจน สามล้านเป็นค่าเหนื่อย หลังจากสำเร็จแล้วก็จะโอนให้ฉันอีกส องล้าน
เสิ่นอีเวยฟังมาถึงตรงนี้
ก็สัมผัสได้ว่าหัวใจของหล่อนแทบจะระ
เบิดออกมาแล้ว
สองมือของหล่อนกำหมัดแน่นสั่นเล็กน้ อย
เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของเสิ่นอีเวย เสิ่นเหยียนชิ่งก็แกล้งทำตัวน่าสงสาร รีบอธิบายเป็นพัลวัน: “อีเวย
ตอนนั้นอาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะช่วยเพิ่งเจ๋อ เฉิงทำร้ายพ่อของเธอนะ
แต่ตอนนั้นบริษัทของอาอยู่ในจุดที่อับจ
นหนทางแล้วจริงๆ
ถ้าไม่มีเงินทุนหมุนเวียนบริษัทของอาตั องล้มแน่นอน เพราะเหตุนี้อาถึงต้องยอมรับข้อตกลง
ของเซิ่งเจิ้นอวิ๋น อย่าโทษอาเลยนะ”
เสิ่นเหยียนชิ่งลนลานขอความเห็นใจจา กเสิ่นอีเวย
แต่เมื่อเสิ่นอีเวยมองใบหน้าที่น่ารังเกีย
จของเขา
นับว่าหล่อนยังโชคดีที่ยังมีสติอยู่
เสิ่นอีเวยมองเสิ่นเหยียนซึ่งที่กำลังแก่ตั
ว แล้วแกล้งพูดทีเล่นทีจริงว่า
“ดังนั้น คุณพูดเมื่อกี้นี้หมายความว่าเงิ นหล้านนี้มันสำคัญกว่าความเป็นความ ตายของพี่ชายแท้ๆสินะ
เงินเหยียนซิ่งรีบยกมือขึ้นมาโบกปฏิเส ธอย่างรวดเร็ว พร้อมพูดว่า
“ตอนนั้นฉันไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะตอบตกลงเซิ่งเจิ้นอวิ๋ นเหรอ”
เมื่อเขาพูดประโยคนี้จบก็หันไปมองเซี ยวหันถึงที่อยู่ด้านข้างรีบทำท่าประจบส
อพลอแล้วพูดว่า :
“ถ้าตอนนั้นฉันได้เจอคนดีๆอย่างประธา นเซียว
ฉันคงไม่ต้องมาอยู่ในจุดที่ตกต่ำแบบนี้ หรอกใช่มั้ยครับประธานเขียว”
เขียวหันถึงเงยหน้าขึ้นมาดูเส้นเหยียน ซึ่งยึดนึงแต่ไม่มีท่าทีสนใจเขา เงินเหยียนซึ่งรู้สึกหน้าแตกจึงไม่ได้พูด อะไรต่อ
แต่เสิ่นอีเวยกลับรู้สึกว่าคำพูดของเขาเ มื่อสักครู่เหมือนมีอะไรแอบแฝงอยู่จึงถ
ามด้วยความสงสัยว่า
“เมื่อกี้ที่คุณพูดหมายความว่า ระหว่างพวกคุณสองคนมีเรื่องอะไรที่ปิ ดบังฉันอยู่หรือเปล่า”
พูดจบหล่อนก็หันไปมองเซียวหันถึงที่
อยู่ข้างๆ
มือที่แก้วน้ำชาอยู่ชะงัก
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็สบตาของเสิ่นอีเวยพอ ดี
แต่เรื่องแบบนี้ไม่ควรให้เขาเป็นฝ่ายพูด
ดังนั้นเขาจึงฉวยจังหวะที่เสิ่นอีเวยไม่ทั นได้ตั้งตัว เขาจึงส่งสัญญาณให้กับเสิ่นเหยียนชิ่ง อีกฝ่ายเห็นสายตาของเขา ก็เข้าใจได้ในทันที
เสิ่นเหยียนชิ่งตอบว่า
“เรื่องมันเป็นแบบนี้
ประธานเซียวต้องการสืบหาเบาะแสเรื่อ งพ่อแม่ของเธอ
ก็เลยสืบมาจนถึงตัวฉัน
และฉันก็รู้เรื่องทั้งหมดดี
ดังนั้นเมื่อประธานเซียวขอร้องฉันก็ต้อ งรับคำขอร้องเขา สามารถรับใช้คนอย่างประธานเซียวได้ ถือว่าเป็นเกียรติของผมอย่างยิ่ง
เสิ่นอีเวยมองเซียวหันถึงด้วยสีหน้าที่สั บสน
คนอย่างเซียวหันถึงเขารู้ดีว่าจะหาประ โยชน์จากเรื่องนี้อย่างไร สำหรับเสิ่นเหยียนชิ่งนั้นถ้าหล่อนเดาไ ม่ผิดเขาก็จะต้องได้รับประโยชน์จากเรี
องนี้เช่นกัน
ดังนั้นพวกเขาสามคนถึงได้มานั่งพูดคุย กันอยู่ตรงนี้ได้
เรื่องที่จะช่วยหล่อนก็อีกเรื่อง แต่สำหรับเสิ่นเหยียนชิ่งทำไมต้องทำถึ งขนาดนั้น ตอนนี้หล่อนคิดไม่ออกจริงๆ
รู้แค่ว่าไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เอื้อให้หล่อนคิ ดอะไรมาก ฟังจากที่เขาเล่า เหมือนจะมีเรื่องอะไรต่อจากนี้อีก เสิ่นอีเวยเลื่อนสายตามาที่เสิ่นเหยียน ง:
“ดังนั้นหลังจากที่คุณรับข้อตกลงของเ ซึ่งเจิ้นอวิ๋นแล้ว เขาให้คุณทำอะไรบ้าง” เพราะว่าเรื่องราวเกิดขึ้นใกล้เคียงกับเห ตุการณ์ในคืนวันงานที่เกิดเรื่องทำให้เสี่ นอีเวยควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ หัวใจของหล่อนตัวรัวเร็วจนแทบจะหลุ ดออกมากข้างนอก
ไม่รู้จะควบคุมให้สงบอย่างไร
เสิ่นเหยียนชิ่งพอเห็นว่าเสิ่นอีเวยไม่คา ดคั้นเอาคำตอบเมื่อครู่เขาก็ผ่อนลมหา ยใจออกมาอย่างโล่งอก เขาจึงตอบหล่อนว่า
“จากข้อเสนอแนะของเซิ่งเจิ้นอวิ๋น ฉันก็ไปหาคนๆหนึ่งซึ่งทำหน้าที่ลงมือแ
ทนคนอื่นโดยเฉพาะ
ให้เขาทำหน้าที่ล้างแค้นพร้อมกับยาขว ดนั้น
เขาปลอมตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟปะปนเข้ าในงานเลี้ยงของบ้านตระกูลเซิ่ง หลังจากนั้นก็วางยาในแก้วของพ่อเธอ
ตอนแรกเขาต้องการเล่นงานพ่อเธอแค่ คนเดียว
แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่พ่อเธอดื่มเครื่ องดื่มในแก้วนั้นแล้ว
เพราะในงานมีคนดื่มเป็นจำนวนมาก ทำให้บางทีก็เกิดหยิบสลับกัน
ดังนั้นแม่ของเธอก็เลยหยิบผิดหยิบแก้ วของพ่อเธอไปดื่ม
ฟังมาถึงตรงนี้
เสิ่นอีเวยเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ขยับตัวยืนขึ้นเตรียมจะสาดชาจากแก้ว ชาในมือใส่เสิ่นเหยียนชิ่ง แต่ว่าเซียวหันถึงที่นั่งอยู่ข้างนั้นคอยสัง เกตท่าทีของหล่อนโดยตลอดมองออก ว่าอารมณ์หล่อนเปลี่ยนไปจึงไหวตัวรีบ คว้าไว้ได้ทัน
เมื่อเห็นเสิ่นอีเวยกำลังบันดาลโทสะ เขาได้สติก็รีบคว้าแขนของหล่อนไว้
มือของหญิงสาวถูกมือใหญ่แข็งแรงยึด
ไว้
เห็นได้ชัดว่าไม่อาจสู้แรงของหญิงสาว ตัวเล็กๆได้
ความจริงแล้วเสิ่นอีเวยแค่สงสัยระแวงใ
นตัวเสิ่นเหยียนชิ่ง
ไม่ได้คิดจะสาดใส่เขา ดังนั้นหล่อนจึงไม่รู้ตัวเลยว่ามือของหล่ อนถูกยึดเอาไว้แล้วน้ำชาจากในแก้วกร ะฉอกออกมาบนโต๊ะ
นัยตาเสิ่นอีเวยเต็มไปด้วยความโกรธแ ค้น เสิ่นเหยียนชิ่งถูกมองจนเริ่มวิตก เมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาเล่าเมื่อครู่
จึงถามสิ่งที่ค้างคาในใจหล่อนออกมา “เสินเหยียนชิงคุณที่แท้คุณมันก็โกหก
เซิ่งเจิ้นอวิ๋นตกลงเอายาอะไรให้พ่อแม่ ฉันกินกันแน่
ไม่ใช่ที่อย่างที่คุณเล่าเมื่อกี้แน่ มันคือยาอะไรกันแน่บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”
เสิ่นเหยียนชิ่งเองก็ไม่คิดว่าเสิ่นอีเวยจะ ปฏิกิริยาตอบโต้เขาขนาดนี้
ร่างของเขาผงะถอยหลังชิดผนังเก้าอี้ เสิ่นอีเวยไม่สนใจอะไรทั้งนั้นเพียงต้อง การอยากจะเอาคำตอบจากเสิ่นเหยียน ซึ่งเท่านั้น เซียวหันถึงยังยึดแขนหล่อนไว้แน่น
เสิ่นเหยียนซิ่งรีบอธิบาย:
“ฉันไม่ได้โกหกนะ อีเวยเชื่ออาเถอะ” แต่ตอนนี้เสิ่นอีเวยไม่มีทางสนใจคำอธิ บายอะไรทั้งนั้น
หล่อนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว เซียวหันถึงเห็นท่าไม่ดีจึงรีบไปกระซิบเ บาๆที่ข้างหูหล่อนว่า:”ใจเย็นๆก่อนอีเว ย ฟังเขาเล่าให้จบก่อน”
การที่เซียวหันถึงเรียกชื่อหล่อนแบบนี้จ ริงๆหล่อนรู้สึกไม่คุ้นเคยเลย แต่ด้วยสถานการณ์แบบนี้ หล่อนจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
คำเตือนของเซียวหันถึงถือว่ายังพอเป็ นประโยชน์อยู่บ้าง เสิ่นอีเวยค่อยๆเริ่มสงบลง
เสิ่นเหยียนชิ่งเห็นเซียวหันถึงปลอบเสี่ นอีเวยจนสงบลง
“ฉันไม่ได้โกหกจริงๆนะ
ตอนนั้นยาเซิ่งเจิ้นอวิ๋นให้เป็นแค่ยานอ นหลับและทำให้อาเจียนเท่านั้น และยังทำให้เกิดอาการนั้นพร้อมกันด้ว ย เขาบอกฉันแบบนั้นจริงๆ”
ความอ่อนไหวของเสิ่นอีเวยถูกคำพูดข องเสิ่นเหยียนชิ่งทำลายไปหมด:
“สรรพคุณของยานั้นเพิ่งเจิ้น อวิ๋นเป็นคนบอกคุณเองงั้นเหรอ” เสิ่นเหยียนชิ่งพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นคุณรู้ได้ยังไงว่าเซิ่งเจิ้นอวิ๋ นไม่ได้โกหกคุณ
คุณยังจำชื่อยาได้มั้ย”เสิ่นอีเวยถามเขา เสิ่นเหยียนชิ่งถูกซักจนสมองเลอะเลือ นไม่รู้จะตอบอย่างไรแล้ว:”เรื่องนี้มันเกิ ดขึ้นมานานหลายปีแล้วฉันจะไปจำชื่อย าได้ยังไง”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ