บทที่186ฉันสามารถขอโทษเจิ้งอวิ๋น ชวนได้

บทที่ 186 ฉันสามารถขอโทษเจิ้งอวิ๋นชวนได้

เพียงแต่เสิ่นอีเวยยิ่งพูดก็ยิ่งหลงใหล เดิมทีก็ไม่ได้ระวัง สายตาที่เพิ่งเจ๋อเฉิงมองหล่อน อีกทั้งกว่าจะรอหล่อนรับรู้ บรรยากาศในอากาศแล้วดูเหมือนว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องจึง หันหลังศีรษะกลับมา ตอนนั้นเอง ก็เป็นเวลาเดียวกับที่เพิ่งเจอ เฉิงเปิดดวงตาของเขาขึ้นมาพอดี

เสิ่นอีเวยไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ พูดต่อว่า: “ที่ฉันเพิ่งพูด จบจบ ก็อธิบายทุกอย่างได้หมดทุกกระบวนการแล้ว ดังนั้นฉัน จึงเพิ่งจะสามารถพูดได้ว่าแต่ไหนแต่ไรมา ฉันกับเจิ้งอวิ๋นชวน ไม่มีความสัมพันธ์กัน และตอนที่รู้จักกับเขาครั้งแรกก็เป็นความ บังเอิญที่ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่นัก อีกทั้งช่วงเวลาห้าปีที่ผ่าน มานี้ แต่ไหนแต่ไรฉันก็ไม่เคยนึกว่าจะได้มาพบกับเขาอีก ระหว่างเขากับฉันก็เหมือนคนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้น

เพิ่งเจ๋อเฉิงฟังแล้วก็ทำเพียงแค่มองเสิ่นอีเวย ไม่ได้พูด

อะไร

เสียงของเงินอีเวยที่เปล่งออกมาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเบาลง
“เพียงแต่สิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงก็คือ หลังจากเขารู้แล้วว่าฉัน เป็นภรรยาของคุณ จะมาทำเรื่องข่มขู่คุณอย่างนี้ได้ ตลอดมา ฉันเกลียดเจิ้งอวิ๋นชวนคนนี้มาก แต่อย่างไรทางบ้านเขาก็เป็น คนมีชื่อเสียง ฉันไม่นึกว่าแท้จริงจะน่ารังเกียจขนาดนี้ มาทำ อย่างนี้กับคุณออกมาได้

เพิ่งเจ๋อเฉิงคว้าถ้วยชาจาก โต๊ะกลมและดื่มไปอีกหนึ่ง สายตาทอดไกลออกไป เปิดปากพูดอย่างช้าซาว่า “ไม่มีนัก ธุรกิจใดไม่ชั่วร้าย ขอเพียงบนศีรษะยังสวมหมวกพ่อค้า คน มากมายไม่เลือกวิธีการที่จะใช้เพียงเพื่อที่จะบรรลุเป้าหมาย แต่ไหนแต่ไรพวกเขาล้วนไม่สามารถไปดูแล ใช้วิธีแบบคนจน หรือชั้นสูง ขอเพียงท้ายที่สุดให้บรรลุเป้าหมายของตน เช่นนั้น วิธีการอะไรล้วนใช้ได้หมด

เพิ่งเจ๋อเฉิงพูดประโยคนี้ด้วยลมเบาๆ เพียงแต่เสิ่นอีเวย ได้ฟังแล้ว กลับรู้สึกไม่สบายเป็นอย่างมาก

คุณพูดแบบนี้ทั้งหมดแล้ว อย่างนั้นไม่ได้พูดว่า คุณก็เป็น หนึ่งในคนพวกนี้เหรอ? เงินอีเวยตั้งคำถามเงียบๆ ในใจ

และเงินอีเวยก็เพิ่งรู้ว่า เจิ้งอวิ๋นชวนคนนี้ในกระดูกน่า

รังเกียจมากกว่าภายนอกมากนัก บนโลกนี้จะมีเรื่องบังเอิญได้ ขนาดนี้ หากหล่อนรู้เร็วกว่านี้ว่าวันนี้เพิ่งเจ๋อเฉิงจะถูกเจิ้งอวิ๋น ชวนใช้เรื่องนี้ไม่ให้ความร่วมมือกับเชิงชื่อเช่นนั้นเมื่อห้าปีก่อน หล่อนย่อมไม่ทําเรื่องแก้แค้นเจิ้งอวิ๋นชวนแบบนั้นลงไปอย่าง แน่นอน
เพราะในใจหล่อนรู้ว่า หล่อนในครั้งนั้น ถึงแม้ว่าต้องมอบ เพื่อเพิ่งเจ๋อเฉิงทุกอย่าง เธอล้วนยินยอม

ที่จริงแล้วตอนนี้เสิ่นอีเวยคิดเองขึ้นมา รู้สึกว่าเมื่อห้าปี ก่อนความกล้าหาญของตนเองช่างมากมายนัก อำนาจในบ้าน ของเจิ้งอวิ๋นชวนยิ่งใหญ่มาก อีกทั้งครั้งนั้นตนเองอัพโหลด ภาพที่เกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เหมาะสมของเขาและก่อให้เกิดความ สนใจในสื่อต่างประเทศเป็นเวลานาน ตอนนี้ไม่ว่าในหรือต่าง ประเทศ สิ่งที่ผู้ประกอบการชื่อดังมากมายหวาดกลัวที่สุดก็คือ การเกิดภาพลักษณ์ที่เสียหายต่องค์กร

หลังเจิ้งอวิ๋นชวนเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมาแล้ว ภาพลักษณ์ ของบริษัทเจิ้งโหงน่าอับอายและเสื่อมเสียอย่างรุนแรง เจิ้งโป๊ หงโกรธมาก การลงโทษลูกชายตัวเองจึงไม่น้อยเลย ตอนนี้มา คิดๆดูแล้ว เจิ้งอวิ๋นชวนต้องการหาตัวตนเองและนำกลับไป เ นอีเวยก็รู้สึกว่าให้อภัยได้

ไม่ต้องพูดถึง หล่อนรู้ว่าการทำข้อตกลงของบริษัทเพิ่งซื้อ และเจ๋งโป๊หงครั้งนี้จำเป็นมากขนาดไหนดังนั้น เธอจะไม่เข้าไป ยุ่งเกี่ยวกับเพิ่งเจ๋อเฉิงอย่างแน่นอน

หลังเสิ่นอีเวยชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียในใจแล้ว ก็ทำการ ตัดสินใจอย่างแน่วแน่ในใจ หล่อนหันศีรษะไปมองเพิ่งเจ๋อเฉิงอ ย่างเงียบงัน กล่าวว่า “เจิ้งอวิ๋นชวนพูดอะไรกับคุณเป็นพิเศษ ไหม? เขาต้องการให้ฉันขอโทษเขาอย่างไร? ส่วนตัวมั้ย หรือ ว่าในที่สาธารณะ?”
เพิ่งเจ๋อเฉิงได้ฟังก็หันศีรษะมามองหล่อน เพราะสายตา ของเขามืดมน ดังนั้นเสิ่นอีเวยจึงไม่สามารถรับรู้อารมณ์ใน ตอนนี้ของเขาว่าเป็นอย่างไร

เป็นเวลาเนิ่นนาน เพิ่งเจ๋อเฉิงค่อยๆกล่าว: “ความต้องการ ของเจิ้งอวิ๋นชวนคือให้คุณขอโทษเขาต่อหน้าสาธารณชน

เมื่อได้ฟังประโยคนี้ของเพิ่งเจ๋อเฉิงแล้ว เสิ่นอีเวยรู้สึกว่า ตัวเองใจเย็นขึ้นมา ใช่แล้ว หล่อนไม่ควรตั้งความหวังให้กับ เรื่องนี้เลย

บทสนทนาทั้งหมดเมื่อครู่

ในบรรดาทั้งหมด หล่อนสนใจสายตาและการแสดงออก ของเชิงเจ๋อเฉิงโดยตลอด เสิ่นอีเวยนึกว่า หลังเพิ่งเจ๋อเฉิงได้ฟัง ถึงทัศนคติของตนน่าจะจะเยาะเย้ยหรือไม่ก็ค่อนขอด แต่เขาไม่ ได้ทําอะไรเลย

เพิ่งเจ๋อเฉิงสงบสติอารมณ์อยู่เสมอ ทำให้เสื่นอีเวยรู้สึกว่า บางทีผู้ชายคนนี้จะมีความคิดเห็นอื่นเกี่ยวกับเรื่องที่เจิ้งอวิ๋น ชวนมีจุดประสงค์ให้ไปขอโทษเขา แต่ตอนนี้ดูๆไปแล้ว ไม่มี เลย

หล่อนมักจะเข้าใจผิดไปว่าเขายังมีความเมตตาสงสารคน อยู่ แต่ว่าไม่มีเลย เพิ่งเจ๋อเฉิงคงจะให้สัญญาไปแล้วว่าตนเอง จะไปขอโทษเจิ้งอวิ๋นชวนสินะ

เล่นอีเวยสูดหายใจเข้าลึกๆ มองตาเพิ่งเจ๋อเฉิง ใบหน้า ของหล่อนไม่ได้แสดงอะไร
“ฉันสามารถไปขอโทษเจิ้งอวิ๋นชวนได้ จะไม่ทำให้การ ตกลงของพวกคุณครั้งนี้ได้รับผลกระทบสักนิด

เงินอีเวยเอาความกล้าพูดประโยคนี้ออกมา

หล่อนไม่รู้ว่าทำไมน้ำเสียงของตนจึงผ่อนลง อุณหภูมิที่มุม ปากของเพิ่งเจ๋อเฉิงค่อยๆเย็นลง คาดว่าแค่การขอโทษเจิ้งอวิ๋น ชวนคงยังไม่พอล่ะมั้ง? เช่นนั้นเขาอยากให้หล่อนทำอะไรอีก

เงินอีเวยกำลังสับสน น้ำเสียงเย็นชาของเพิ่งเจ๋อเฉิงก็ดัง ขึ้นที่ข้างหู: “ผมอนุญาตตอนไหนว่าให้คุณไปขอโทษเขา

เงินอีเวยประหลาดใจ ไม่เข้าใจความหมายในประโยคนี้ ของเพิ่งเจ๋อเฉิง หล่อนขยับริมฝีปากเล็กน้อย “คุณ…คุณ หมายความว่าอะไร?”

เพิ่งเจ๋อเฉิงดึงสายตาที่เพิ่งมองหล่อนกลับมา กล่าวเสียง

เบาะ “หากผมจำคำพูดไม่ผิด คืนนี้ผมตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่ได้ รับปากตามสิ่งที่ เจิ้งอวิ๋นชวนเรียกร้อง คุณไม่ต้องไปขอโทษ เขา เรื่องนี้ผมแก้ไขได้

เงินอีเวยตกตะลึงอย่างสิ้นเชิง หล่อนคิดไม่ถึงมาก่อนเลย ว่า ที่แท้เซ่งเจ๋อเฉิงก็มีท่าทีอย่างนี้ เขาคงเก็บซ่อนไว้กับตัวเอง ล่ะมั้ง?

“แต่ว่าต่างก็เป็นคนในวงการธุรกิจด้วยกัน เขาย่อมต้องรู้ ไม่มากก็น้อยถึงลักษณะนิสัยของเจิ้งอวิ๋นชวนคนนั้น เขาเยอ หยิ่งและเผด็จการเกินไป จุดประสงค์หลักของเขาคือให้ฉันขอโทษเรื่องเมื่อห้าปีก่อนกับเขา ถ้าหากคุณไม่ให้บรรลุจุด ประสงค์ ข้อตกลงของพวกคุณครั้งนี้อาจจะได้รับผลกระทบได้

น้ำเสียงของเพิ่งเจ๋อเฉิงเยียบเย็น เป็นอีเวยฟังออกถึง ความอดทนในน้ำเสียง : “ผมบอกแล้วว่าเรื่องนี้ผมสามารถ แก้ไขได้ คุณไม่เชื่อในความสามารถของผม?”

“เปล่า ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันเพียงแค่อยาก ยืนยันสิทธิที่จะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้และจุดยืนเท่านั้น เป็นเวยม องดวงตาของเขา กล่าวอย่างใจเย็น

เชิงเจ๋อเฉิงมองหล่อนอย่างเฉยชา ไม่มีท่าทีตอบสนอง ตก อยู่ในสมาธิของตนเอง

เสิ่นอีเวยเห็นเขาไม่ได้พูดอะไรต่อ ตนเองก็ไม่ได้เปิดปาก อีก คนทั้งคู่นั่งเงียบๆอยู่อย่างนั้น ไม่ได้รู้สึกว่าบรรยากาศน่า เบื่อหรือน่าอึดอัด

คืนนี้เพิ่งเจ๋อเฉิงออกจะแปลกไปสักหน่อย เงินอีเวยเงียบ ไปเนิ่นนานหลังตอบคำตอบนั้นออกมา

ปลายฤดูใบไม้ร่วง อุณหภูมิในอากาศต่ำสักเล็กน้อย ที่น่า แปลกก็คือทั้งสองคนกลับไม่รู้สึกหนาวเลย ในสภาพแวดล้อมที่ สงบและเงียบสุดขีดนี้ เรื่องๆหนึ่งก็แล่นเข้ามาในสมองของเสี นอีเวยทันทีโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ

สิ่งที่คุณหมอบอกกับเธอ เกี่ยวกับเรื่องที่เธอไม่สามารถ

ตั้งครรภ์ได้ หรือควรใช้โอกาสตอนนี้บอกเพิ่งเจ๋อเฉิงไปดีล่ะ?
แต่ว่าแท้จริงแล้วควรเริ่มพูดว่าอะไรล่ะ? ทัศนคติของนาย ผู้เฒ่าเพิ่งแข็งแกร่งตลอดมา เพียงแค่ต้องการให้เพิ่งเจ๋อเฉิงมี ลูกแล้ว ก็จะให้หุ้นของเพิ่งซื้อกับเขามากขึ้น ก็ง่ายๆแค่นี้เอง

เพิ่งเจ๋อเฉิงเกลียดตัวเองเช่นนั้นมาโดยตลอด ครั้งนั้นขอ ให้ฉันมีลูกให้เขาคนหนึ่ง คงใช้ความกล้าออกไปมากมายสินะ ถ้าหากว่าตอนนี้บอกเขาไปว่าสภาพร่างกายของตนเองไม่ได้ รับอนุญาตให้ตั้งครรภ์ได้

เสิ่นอีเวยไม่กล้าจินตนาการเอาเลยว่าเพิ่งเจ๋อเฉิงจะมี

ปฏิกิริยาอะไรบ้าง